Vandaag staat de Bloesemtocht 25 km op het programma. De weersvoorspellingen voor vandaag lopen sterk uiteen. Begin van de week leek het erop om in een korte broek te gaan, later werd de poncho en regenkleding geadviseerd. Gisteren werden de tijdelijke bruggen gelegd in regenachtige weersomstandigheden. Voor vandaag worden er buien voorspeld en een koude harde wind. We gaan het ervaren. Ik heb besloten om vandaag met de trein te gaan omdat de start heel dicht bij het station is en ik dan niet hoef te parkeren in een weiland wat erg nat is door de regen van de afgelopen dagen. Cees brengt mij ‘s morgens naar het station en de reis begint.
Op het station wordt ik al aangesproken door een wandelaar waar ik vanuit Zandvoort ook mee gereisd hebt. Hij heeft weer van alles bij hem, zoals flessen drank en borrelnootjes en snoep en zijn paaseitjes zijn ook nog niet op. Hij heeft met een groep afgesproken die hij tijdens zijn reis gaat ontmoeten. Wij wensen elkaar een gezellige wandeldag toe. Zij gaan de 40 kilometer lopen. In de trein zitten al wandelaars. Ik hoor het verhaal over de inhoud van een rugzak van een wandelaar. Hij had de inhoud gefotografeerd en op de besloten groep gedeeld. Daar kwam nogal wat reactie op omdat het vrij veel was wat er meegenomen ging worden. Ook Lieke en haar vader en haar vriend zaten in de trein. Later zou ik Lieke nog een paar keer tegenkomen. Volgens mij zouden we vandaag de badges tellen die we tegenkwamen. Ik had met Ria afgesproken, dus aangekomen in Geldermalsen ging ik op zoek naar Ria. Ria stond keurig op de afgesproken plek en we gingen van start.
Na een poosje bemerkte ik dat mijn gps nog niet aanstond dus alsnog aangezet. Inmiddels waren we al ongeveer 3 kilometer op pad. Dan hoor ik opeens mijn naam? Wie kent mij hier? Het is André die mij achterop komt en mij op mijn rug herkent. Leuk ik heb hem al even niet gezien of gesproken. Maar André geeft aan een tijdstraining ingezet te hebben, dus hij wil graag doorlopen met zijn wandelmaatje. Hij maakt nog snel een foto van Ria en mij, vooral omdat hij ook badges aan het tellen is. En zoef weg zijn ze. Maar ook André werd even vastgelegd.
Ria en ik hebben elkaar lang niet meer gesproken en wij hebben veel aan elkaar te vertellen. Het lijkt wel of de maanden dat we geen contact hebben gehad er niet zijn geweest, het klikt nog steeds en daar ben ik blij om. Fijn dat we het contact weer oppakken! Ook langs de route zien we van alles wat een foto waard is. En voor we het weten zijn we al een stuk op weg. In het begin krijgen we nog even een buitje, maar te weinig om je poncho aan te doen. Wel is het behoorlijk modderig op de onverharde stukken.
Al wandelend lopen we Enspijk binnen. Ria heeft deze route al veel vaker gelopen en we overleggen even waar we gaan pauzeren voor een kopje koffie. Ik weet van de vorige keer nog een terrasje aan het water. Dat is het terrasje net voorbij de splitsing van de 40 km. Ria weet wat ik bedoel. We vragen nog even een medewandelaar om een foto te maken van ons met de molen op de achtergrond.
Vandaag zien we verschillende ooievaarsnesten. Ook al hebben we in Kamerik en Zegveld verschillende ooievaarsnesten, vandaag maak ik toch een foto van een nest wat ik hier tegenkom. En dan komen we langs een rijtje “eenden”. Niet de watervogels maar auto’s. Leuk en dus een kodakmoment.
We lopen verder en dan komen we de zwarte zwaan en de uilen tegen. Natuurlijk Kodakmomenten! Het moet kunnen we wandelen maar willen ook graag wat herinneringen vastleggen.
We beginnen wel trek in koffie te krijgen en ja hoor het terrasje wat we bedoelen komt in zicht. Ik verheug me al op het appelgebak want we maken er een daagje uit van zo’n wandeldag en rusten en genieten moeten we ook trainen. Daarom trakteer ik mezelf op een stuk appeltaart. We zoeken een plekje op het terras aan het water. Alleen er zijn wel vet dikke, zwarte wolken. Hopelijk waaien die over en blijft het droog.
Na een heerlijke pauze stappen we weer op en al snel zijn we In Beesd. We komen verschillende badges tegen hoor. Even denken wie het waren, Lieke en Carola en Sylvia. We hebben nog een gesprekje over de 2daagse in Barcelona. Die 2daagse is best pittig horen we. Wel leuk om ook eens een meerdaagse in het buitenland te gaan lopen. Ik zet een meerdaagse in het buitenland op mijn verlanglijstje. Daar staan al verschillende tochten op en wie weet wat en wanneer. Rhenoy en Rumpt komen langs en dan is daar opeens een prachtige boom die vol in de bloesem staat. Er is een stel wandelaars die op de foto willen. Ik maak een foto van hen en vraag als tegenprestatie een foto van ons te maken en dat gebeurd. Ondertussen wordt het tijd voor een kom heerlijke soep. Ria weet een goed adresje en we gaan bij de Pastorie soep eten.
Als we eenmaal op het terras zitten met onze kom soep, begint het ontzettend hard te regenen. Poncho’s worden aangedaan en daar zitten we met de soep. De soep raakt haast niet op en wordt direct gekoeld door de regendruppels. We hebben erg veel lol met andere dames die naast ons zitten op het terras. Vooral met de kelner die vrij veel moeite heeft met het Nederlands. Hij probeert in het Nederlands te vertellen dat hij zo terug komt met het wisselgeld en dat hij gaat vragen of er zoetjes zijn, maar hoe de zinsopbouw is???????
Heerlijk wat een schik hebben we en dan vergeet je de regen. Xenos heeft goede zaken gedaan met die poncho’s is de conclusie. Want alle poncho’s in welke kleur dan ook komen daar vandaan.
We lopen verder, straks komen we voor de 2de doorkomst weer bij de militairen met de tijdelijke brug uit. Daarvoor komen we nog langs een theetuin met op de gevel van de woning een mooi opschrift. Dit vraagt om een Kodak moment.
We worden ingehaald door een fanfare die ons begeleid naar de finish. Na het ophalen van onze herinnering, het kistallen appeltje, het shirt en de stempel in ons kilometerboekje gaan we op weg naar het station. Maar eerst kopen we nog de nieuwe Hollandse aardbeien. Want zonder aardbeien kunnen we niet thuis komen. De trein die klaar staat zit vol, dus moeten we op de volgende trein wachten. Geen probleem die is er al snel en het is een extra lange trein.
In Utrecht neem ik afscheid van Ria. We hebben een gezellige dag gehad en heerlijk bijgepraat. Hopelijk treffen we elkaar weer snel op een volgende wandeling. Ik heb genoten vandaag ondanks het niet al te warme weer. Maar het was wel een heerlijke wandeldag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten