Emst – Vierhouten 2 mei 2016

 

 

Deze keer wandel ik een gedeelte van de fietstocht die wij op 1 mei gefietst hebben. Mijn zus Jannie gaat met mij mee. Om even 9.00 uur vertrekken wij van de camping. Zwager Gert, zwager Teun en zus Anneke gaan ‘s morgens eerst wat boodschappen en zo doen. Omdat de fietstocht eigenlijk langer is dan 20 km worden wij na 20 km. opgepikt en gaan we dan met z’n vijven lunchen.
Eerst komen we langs het uitkijkpunt over de Tongerense heide. Het is mooi om even over de heide te kijken en te genieten van het mooie uitzicht.

 

We lopen heerlijk te kletsen en hebben elkaar van alles te vertellen. We naderen het “verscholen dorp” in de bossen van Vierhouten. Hier zijn veel Joden verborgen gehouden in de oorlog 1940-1945.
Het Verscholen Dorp was een schuilplaats voor onderduikers in de bossen in het zuiden van de gemeente Nunspeet, tussen het dorp en Vierhouten.
Het dorp werd in de Tweede Wereldoorlog tussen februari 1943 en oktober 1944 bewoond door onderduikers, waaronder vluchtelingen uit het doorgangskamp in Amersfoort, jonge mannen van de arbeidsinzet, joodse families en gestrande piloten. De bekendste bewoner was Godfried Bomans. Gemiddeld waren er per dag 80 tot 100 onderduikers te vinden. In vier bosvakken waren “arbeidsketen, een houten huis, een barak, een blokhut van dennenstammen, hutten van Dempo-platen en strogedaakte houten huisjes” gebouwd door een lokale aannemer, sommige voorzien van gasfornuis op butagas en waterpompen. Nu staan er nog drie nagebouwde hutten.
Het kamp was een initiatief van de jurist Von Baumhauer uit Vierhouten, hij werd daarbij ondersteund door onder anderen “opa” D.D. Bakker en zijn vrouw “tante” Cor. Eind oktober 1944 werd het dorp ontdekt door twee SS’ers of twee Landstormers die aan het jagen waren. Acht van de 86 werden gevangengenomen en op een later tijdstip gefusilleerd zes personen werden aan de Tongerenseweg gefusilleerd en twee onderaan de heuvel bij het kamphuis de Paasheuvel. De rest wist te ontkomen.
Ter herinnering aan de gefusilleerde onderduikers is in 1995 een gedenksteen aan de Tongerenseweg geplaatst. Deze duidt ongeveer de plek aan waar het drama zich heeft afgespeeld. Nabij de hutten aan de Pas-Opweg is sinds 1970 een grote kei met inscriptie ter herinnering aan het kamp geplaatst.

 



Na het verscholen dorp liepen we door naar de gedenkstenen. Wat wij daar zagen maakten ons stil en riep veel vragen op. Vooral als je weet dat onze oma De Leeuw heette en dat zij getrouwd was met onze opa die de familienaam Meijers draagt. Wij weten dat er in Nunspeet een tak van onze familie woont maar zelfs voornamen kwamen wij tegen die ook in onze familie voorkomen.



 Hierna zijn we verder gelopen en na een heerlijke rust in de zon zette wij de tocht voort. Het ging echt lekker en we hadden een heerlijk tempo. Ons volgende Kodakmoment was bij de bijenstal. Gisteren waren wij doorgefietst maar nu we er langs liepen konden wij het niet laten om even een foto te maken van een bijzondere bank. De bijen genoten ook van de zon en waren actief.

 

 

We hebben genoten van de stiltes en van de prachtige natuur. De vele vennetjes die we ontdekten.

 

 

Na 20,1 km. werden we opgepikt en gingen we genieten van een heerlijke lunch. Maar niet voordat wij de laatste foto’s hadden gemaakt.