Vandaag ga ik richting Leusden voor de jaarlijkse St. Nicolaastocht. Het heeft vannacht gevroren en de auto moet ijsvrij gemaakt worden. Cees doet dat voor mij, echt fijn! Ineke heeft besloten bij haar in de buurt te gaan wandelen, dus ga ik alleen richting Leusden. Ik heb met André afgesproken en op 2 dagen na is het een jaar geleden dat we elkaar voor het eerst troffen op een wandeltocht in Amersfoort. Het afgelopen jaar hebben we heel wat tochtjes erop zitten in verschillende formaties. Het startburo is in de korfbalkantine dus ik maak mij geen zorgen over parkeerruimte. De navigatie is ingesteld (ook door Cees) dus het moet helemaal goed komen. Het is rustig op de weg, er wordt gewaarschuwd voor gladheid maar de strooiwagens met zout zijn de weg al op geweest zie ik. Als ik de snelweg af kom zit er een ambulance achter mij die er met toeters en bellen langs wil. Ik maak ruimte door aan de kant te gaan en via het verdrijvingsvlak gaat hij er als een haas vandoor. Dan wil de navigatie mij af laten slaan op een plek waar het afgezet is met blokken. Lukt dus niet. Hij laat mij een rondje rijden en probeert nog een keer of ik er in wil trappen. Dus niet. Ik neem de volgende links en na wat gekronkel door een woonwijk kom ik waar ik wezen moet. Ik pak mijn wandelschoenen en ga die rustig aan doen. Dan wordt er naast mij geparkeerd, André komt ook aan. we gaan ons aanmelden en komen buiten al de eerste wandelaars tegen. Dat is mooi we mogen voor 9.00 uur al weg.
Het is nog koud en ik ben blij dat ik mijn handschoenen aan kan doen. We lopen al snel op bekend terrein. Hier lopen we met de Amersfoortse 2daagse ook. Al snel gaan we de bospaden op. Ruiterpaden vooral!! Het is niet mijn dochter die naast mij loopt, maar wel iemand die te kennen geeft als mens geregistreerd te staan. Vandaag valt mij voor het eerst op dat het nu echt een winterlucht is die je ziet.
Ik blijf het altijd weer fascinerend vinden hoe je aan de lucht kan zien in welk jaargetijde je bent.
Vandaag zijn we weer in het gebied van "den Treek" te gast.
Deze tocht kan ook wel doorgaan voor een WS78 tocht, zoveel onverhard, maar wel super mooi.
De zon komt op en schijnt op de bevroren open stukken in het bos. Echt zóóóóóóóó mooi!! Ik heb er foto's van gemaakt, maar of je daar op kan zien wat ik bedoel? Oordeel zelf!
Soms vragen we ons af of we aan een wandeltocht deelnemen of aan een schaatstocht. Het bospad veranderd ineens in een ijsbaan zo lijkt. De schaatsen hebben we helaas thuis gelaten en of het ijs sterk genoeg is om er overheen te gaan? Tja en wat doe je dan?
De route gaat verder en dan ontdekken we de aanleg van "Het Vogelwater". Het project wordt op een bord weergegeven met als titel "van droogmakerij naar het Vogelwater"" . De aanleg is in volle gang en zeker nog niet afgerond.
We gaan weer verder en ja hoor hier treffen we een stuk verhard fietspad aan. Heerlijk even niet opletten waar we onze voeten neerzetten. Even geen kans dat er een bodemonderzoek plaats gaat vinden. Tijd om te genieten van het stuk hei wat we hier aantreffen. Direct merk je dat je wat makkelijker loop en de snelheid gaat omhoog. Helaas van korte duur!!! We gaan weer een bospad op. Ee zijn allerlei activiteiten in het bos. We komen bij hindernis 4. Wat het is en wat de mensen daar doen??? Het is mij niet duidelijk geworden, maar wij gaan door richting het YMCA-kamp voor de koffie!
En daar is de rust. We zitten heerlijk buiten bij een houtvuur en op de banken liggen plaids zodat we niet al te koud worden.
We gaan hier aan de koffie en zoals volgens (bijna traditie) heeft André het 11-uurtje weer bij zich. Hij legt uit hoe het 11-uurtje tot stand is gekomen. Het heeft te maken met 2 strijdende legers en een leger wat de alcohol mistte en een overwinning. Nou zoiets. Ik keek denk te veel naar de fles want ik heb het niet zo goed onthouden. Maar lekker warm word je er wel van.
Ik kom in gesprek met andere wandelaars die uit Westbroek komen. Bij vertrek zeg ik met een gekke bek, doe mijn familie in Westbroek de groeten. Het echtpaar gaat er serieus op in en ja.... wat nu. Blijkt dat de man bij een neef van mij op de lagere school in de klas heeft gezeten en dat de dame van het stel mijn oom uit Oud-Zuilen heeft gekend. Toch even leuk. We zeggen het echtpaar gedag en ik ga een sanitaire stop houden. Als ik terug kom is Michel met zijn dochter en buurvrouw ook gearriveerd. Leuk om elkaar weer even te zien. Michel heeft zijn tas opgeleukt voor deze tocht met Sint eigenschappen. Na deze uitgebreide stop gaan we verder voor het tweede stuk. Op naar de finish en de erwtensoep!
De route gaat verder en het volgende bospad dient zich aan. Het wordt weer slingeren langs de modderige stukken op de paden. Ik voel me ineens een "takke" vrouw.
O, ja het was de Sint Nicolaastocht! En ja hoor de schimmel is er ook, alleen de berijder is niet diegene die je verwacht.
En dan na alle bospaden gaat de route over in een verhard stuk. We komen langs een plaatsnaambord en omdat onze vaste "bordenhangster" er niet bij is, neem ik het van haar over. Maar het is echt surrogaat. Ineens valt mijn oog op onze schaduwen en hier maak ik ook nog even een foto van.
Het allerlaatste stuk van de route breekt aan. Omdat de navigatie mij vanmorgen alle kanten opstuurde, legt André mij nog even uit hoe ik uit zijn achtertuin de A28 kan bereiken. We gaan over de spoorweg. Deze spoorweg is alleen nog in werking voor Pon automobielhandel. Wat een luxe om een eigen spoorweg te hebben! We komen langs het zwembad en de sportvelden en dan is daar de kantine van Antilopen! We zijn er.
De startkaart wordt ingeleverd, een stempel en sticker voor het wandelboekje wordt opgehaald en dan aan de erwtensoep met als toetje strooigoed van Piet! Wat een traktatie.
We zitten nog even lekker onderuit in een warme kantine en dan besluiten we naar huis te gaan. Ik stuur een berichtje naar het thuisfront en voor 14.00 uur ben ik weer thuis.
Het was een heerlijke tocht, genoten van het mooie koude winterweer en het gezelschap van André.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten