wandelfit De Hoge Veluwe 5 januari 2017

Vandaag heb ik met mijn zus Jannie afgesproken. Ik ga met haar mee naar de wandeling van Wandelfit op het Park De Hoge Veluwe. Normaal gaat Jannie altijd op dinsdag maar dat kon deze week niet daarom gaan we vandaag vanaf de ingang Hoenderloo. Ik heb om 8.30 uur afgesproken bij Jannie dus het is vanmorgen vroeg opstaan. Ik rij om iets over 7.30 uur weg. Het heeft vannacht gevroren en Cees heeft de auto van mij ook gekrabt toen hij zijn eigen auto schoonmaakte. Helaas begint het iets te spetteren en zitten er alweer ijsspetters op de ruiten als ik bij de auto kom, dus die wordt voor de 2de keer gekrabt. Het wordt dus wel even oppassen en voorzichtig aan doen. Op de provinciale weg kom ik een zoutstrooier tegen en later op de A12 komt er 1 mij tegemoet. Maar ik ben zonder brokken mooi op tijd bij Jannie. Wij gaan met Jannie haar auto verder.

Jannie heeft koffie bij haar en voor we gaan lopen drinken we in de auto nog even lekker een bakkie koffie. Dan zoeken we de gids op en de rest van de groep.

Op de paden is het uitkijken! Door de vorst is het redelijk glad. Maar het is wel heel erg mooi!!

We zijn nog maar kort onderweg of ik zie al verschillende Kodak momenten. Kijk maar even mee.

We lopen verder en dan laat de gids een natuurverschijnsel zien wat ik nog niet kende. Om het goed na te vertellen heb ik even op internet gezocht en hieronder de uitleg van IJshaar.

IJshaar of haarijs is een zeldzaam natuurlijk verschijnsel waarbij een haarachtige, wollige ijsstructuur ontstaat op dood en nat kernhout, dus niet op de bast, van loofbomen.
IJshaar kan ontstaan als de luchttemperatuur even onder het vriespunt ligt. In het hout komen schimmels voor en bij de stofwisseling van deze schimmels komt onder andere water vrij dat door zeer kleine openingen in het hout (houtstralen) naar buiten wordt geperst. Het naar buiten geperste water bevriest tot een haarachtige structuur. Een hoge luchtvochtigheid is noodzakelijk voor de succesvolle vorming van ijshaar zodat het naar buiten geperste water niet kan verdampen en voor bevriezing beschikbaar blijft. Zolang de schimmels water blijven produceren en de klimatologische omstandigheden gunstig blijven, kan ijshaar aan blijven groeien. Als de luchttemperatuur te laag wordt, daalt de stofwisseling van de schimmels tot zo'n laag niveau dat er onvoldoende water geproduceerd wordt. De schimmel die voorkwam in het hout van alle proeven was de Exidiopsis effusa.^[1][2]
IJshaar is zeer teer en smelt na aanraking direct weg. Als ijshaar aan zonlicht wordt blootgesteld, zal het snel sublimeren en verdwijnen. IJshaar is daarom 's morgens vroeg of alleen op schaduwrijke plaatsen te vinden.

We lopen weer verder en dan komen we langs een plek waar vroeger een plaggehuisje heeft gestaan. Hoe de familie heette ben ik vergeten, aan andere kant van het pad is het een rustgebied voor het wild. Wij lopen op een pad langs het rustgebied in de hoop dat we nog wat wild zien. Sommigen van ons hebben al wild gezien vanmorgen.

Dan valt ons oog op een boomtak met zwammen die echt keihard worden. Het zijn tonderzwammen. Ik heb op internet even naar wat meer info gezocht.

"De echte tonderzwam (Fomes fomentarius, synoniem: Polyporus fomentarius), in de volksmond ook tondelzwam of tonder-gaatjeszwam^[1] genoemd, is een schimmel die behoort tot de familie Polyporaceae. Het is een zwakteparasiet die groeit op verzwakte of dode bomen.

Het vruchtlichaam van de echte tonderzwam is meerjarig. Het kan consolevormig zijn,^{[noot 1]} maar in de meeste gevallen is het klok- of koepelvormig en hooggewelfd, waarbij een groot deel van de onderste helft vrij van het substraat hangt. De paddenstoel kan in de loop der tijd een afmeting bereiken van 10 tot 30 bij 5 tot 20 centimeter, met een dikte van 10 tot 25 centimeter. De bovenzijde is sterk gewelfd en bedekt met een harde korst van een à twee millimeter dik. Wanneer deze in aanraking komt met vuur, zal het niet smelten als bij de meeste paddenstoelen, maar verkolen. Hierdoor is de zwam erg vuurbestendig.
Het oppervlak van de korst is bedekt met brede, concentrische ringen die de paddenstoel een gestreept uiterlijk geeft. De kleuren van de echte tonderzwam kunnen sterk uiteenlopen, van zilvergrijs, rood- of donkerbruin tot bijna zwart. Aanvankelijk werden zeer donkere paddenstoelen zelfs aangezien als een aparte soort, Fomes nigricans genaamd.^[4] Ter hoogte van de stompe, viltige groeirand onderaan is de paddenstoel doorgaans lichter gekleurd in de groeiperiode."

Dan steekt er ineens een hele groep herten over. We staan stil om de herten de gelegenheid te geven zich te verplaatsen. Helaas had ik mijn fototoestel niet bij de hand.

Ondertussen is de zon steeds hoger gekomen en is de winterse aanblik een beetje aan het verdwijnen.

We gaan verder en dan gaan we richting Delense was. Vroeger werden de schapen in het Delense was gewassen, hierna werden de schapen geschoren. Dan kon de wol schoon verkocht worden.

Het laatste stuk lopen we heerlijk over open terrein. Lekker in de zon. We genieten nog van het mooie natuurgebied. En dan is het al weer half 12. De wandeling zit erop. De eerste kilometers van dit jaar zijn gemaakt.

Na deze tocht gaan we in het centrum heerlijk koffie drinken en we nemen er ons meegebrachte brood bij. We zitten een poos te kletsen en besluiten dan om nog even te kijken naar een korte rondwandeling. Maar eerst ga ik mijn toegangskaart omruilen voor een beschermerskaart. Het prijs verschil is dermate klein ten opzichte van een toegangskaart, nog een paar keer wandelen en ik ga voor niets.

We kiezen voor de fazantenroute, Dit is een korte wandeling en we zien daar bomen die bewust zo zijn gegroeid.

Alles bij elkaar een heerlijke dag en zeker gaan we dit zeker nog een keer doen.