Totaal aantal pageviews

zondag 25 juni 2017

2daagse Amersfoort 23/24 juni 2017





Met mijn pijnlijke pootje op een stoel begin ik dan aan mijn wandelbelevenissen van deze 2daagse.
Al redelijk vroeg heb ik me ingeschreven voor deze 2daagse, het wordt een soort van gewoonte om deze 2daagse voor Nijmegen te lopen als test. Normaal gesproken is het na deze 2daagse rusten en gezond eten om zo in een goede conditie af te kunnen reizen naar Nijmegen. Traditiegetrouw slaap ik deze 2daagse in een leuk hotel in Amersfoort.
Alles is geboekt en geregeld en na wat extra geregel dit jaar hoe ik er kom en weer thuiskom, begin ik er echt zin in te krijgen!!!
De weersvoorspelling wordt in de gaten gehouden en de dag van afreizen breekt aan. Ik heb er erg veel zin in want inmiddels is het duidelijk dat er veel wandelmaatjes aan de start zullen staan.




Bij  de voordeur bij het hotel zie ik struikelstenen die ik ook steeds zag tijdens het lopen van het Westerborkpad. Tijdens het Westerborkpad ben ik deze straat niet in geweest maar er wel vlak langs gekomen.
Nadat ik mij heb geïnstalleerd op mijn hotelkamer lees ik nog wat in het infoboekje. De kleding ligt klaar, de schoenen staan klaar, tasje is klaargemaakt en mijn nieuwe Cobber ligt in het water om geactiveerd te worden.
Ik besluit vroeg te gaan slapen omdat de wekker om 05.30 uur afloopt en ik afgesproken heb om 06.00 uur te komen ontbijten.

Dag 1 - 23 juni 2017

Na mijn ontbijt krijg ik een heerlijk lunchpakket mee voor vandaag. Ik doe het allemaal in mijn tasje en zoek dan mijn fiets op om naar de startlocatie te gaan.
Er was afgesproken om op tijd te zijn voor de startkaart ophalen, zodat er om 07.00 uur gestart kan worden. Als ik aankom en mijn fiets heb geparkeerd zie ik Ron al in de rij staan. Ik zeg hem gedag en we kletsen een beetje, hoewel Ron niet helemaal achteraan staat, blijf ik toch bij hem staan en op die manier hebben we tegelijk onze startkaart. Inmiddels zijn André en Michel ook gearriveerd maar gisteren heb ik al van André gehoord dat hij tempo wil lopen en dat hou ik niet bij. Dus sluit ik me maar niet bij ze aan. Ik ga met Ron kijken wie er nog meer zijn en we ontdekken o.a. Ineke en Annika en Sylvia en Silvia.
Ik ga nog even een sanitaire stop maken en dan is het 07.00 uur geweest en gaat er gestart worden.
Al snel ontstaan er groepjes vanuit de grote groep. André en Michel zijn er als hazewindhonden vandoor gegaan. Die zien we nog een keer bij de rust "v.v. Vliegdorp" en bij Peijnenburg.

We komen langs bekende punten, vooral herinneringen aan het Westerborkpad. We lopen kamp Amersfoort in en daar maak ik een foto van de uitkijktoren. Als we verder lopen en het bos ingaan zien we onder het hek een muis oversteken. De muis staat niet op de foto maar het hek wel. Wel grappig om de muis te zien rennen.


Dan ontdek ik nog een boom met vreemde vergroeiingen, dat vraagt om een Kodak moment en daar is de eerste rust al.  We gaan van de koffie genieten en we nemen er een soort van betonblok bij. De cupcakes hadden slagroom waar we niet zoveel zin in hadden dus besloten we een soort van stuk brownie te nemen, maar dat het een betonblok zou zijn waar we een groot deel van de dag op konden teren dat hadden we niet verwacht.


Na de rust besluit ik met Ron en Silvia verder te lopen. Het blijkt dat we hetzelfde tempo hebben en dat loopt prettig. We gaan het defensieterrein op. Eigenlijk is het elk jaar hetzelfde en daarom worden de foto's ook wat minder in aantal.


Het tempo zit er aardig in en ruim voor 11.00 uur zijn we bij de volgende rust "v.v. 't Vliegdorp". Daar zien we André nog en ik vraag hem waar hij om 11.00 uur is (het vertrouwde 11-uurtje lonkt) maar hij gaat alweer terwijl wij net aankomen.



De een geniet van de soep en broodje kroket en de ander van de koffie met een meegebracht broodje. Ook de groep "Ineke" komt bij de rust aan. Na de sanitaire plichtplegingen gaan we weer verder. Op naar de volgende rust, Peijnenburg op ... er staat 27 kilometer maar dat gaat anders worden!!!! Want is Peijnenburg nu verplaatst of kloppen de kilometers niet of gaat de gps afwijken??? Alom verwarring dat gaat het praatje van de dag worden!!!!
Je zou je schoenen in de lantaarnpaal hangen als je weet wat je gaat overkomen. Gelukkig houdt de zwaan zich lekker koest, daar op het dak. Die komt er niet af.


We gaan verder en lopen de vliegbasis Soesterberg op. Heerlijk al dat asfalt vandaag. Morgen zal dat anders zijn. Mijn enkel houdt het nog aardig vandaag. Op een wandeltocht 2 weken geleden ben ik door mijn enkel gegaan en ook al heb ik een weekend rust gehouden en ben ik begonnen met het rekken van mijn spieren, ik weet dat het een pittige test zal zijn vandaag en morgen. Daarom heb ik er ook voor gekozen het tempo niet te hoog te leggen. Maar de 5,7 die we nu steeds op de klok hebben staan gaat mij goed af.



Op de vliegbasis zien we nog een bruidspaar wat foto's maakt. Leuke locatie! Ook wordt mijn startkaart hier doorboort omdat ik een foto wil hebben op het moment dat er geknipt wordt. Nog steeds niets aan de hand, de route is vertrouwd en we constateren geen afwijkingen.


Tja en dan moet het simpel zijn volgens de uitgedeelde routebeschrijving. Maar een stuk lopen dat het was!!! Je begint je af te vragen: "is de route anders uitgepijld dan op de beschrijving staat? Zijn de kilometers niet aangepast op de beschrijving of is Peijnenburg verplaatst?" Wat het ook was een leuk gespreksonderwerp. Maar als we bij Peijnenburg aankomen wacht daar nog een verrassing! Ineke is er al en de rest van de groep niet! Wat gebeurd hier? Heeft Ineke vleugels gekregen? Ik wil het niet weten. Andre en Michel vertrekken weer en wij strijken neer voor onze soep en boterhammen en wat er nog meer uit onze tas komt. Ron voelt zich niet optimaal en moet eerst ruimte maken in zijn maag voor er weer iets bij kan. Is het soms die betonblok die verkeerd gevallen is? We nemen er de tijd voor zodat iedereen weer een beetje bij kan komen van de extra 3 km.


Dan gaan we op weg voor het laatste stuk. We besluiten dat we bij de Kabouterhut bekijken of we willen stoppen of door willen gaan. Het is nu nog 13 km tot de finish.
De route is nu vrij bekend en we lopen via het bos naar de dierentuin in Amersfoort. Als we bij de Kabouterhut aankomen, geeft Ron aan nog een rust nodig te hebben, dus we genieten van een heerlijk frisdrankje en de bidons worden met fris water gevuld. Tijd voor de laatste 6 km's.


Ik zeg het wel een aantal keer en het lijkt ook werkelijk zo te zijn, het venijn zit in de staart. Denken we dat we wel weten hoe we naar de finish moeten lopen, nou echt niet we moeten nog een ommetje maken achter de locatie langs en dan eindelijk we zijn er!
We hebben er 43,6 km opzitten in een bewogen tijd van 7.50 uur en een gemiddelde van 5,6.
Pffffff het was mijn dagje wel. We drinken nog wat en dan appt Cees dat hij gearriveerd is in het hotel.
Ik stap op en zeg iedereen gedag. Morgen zien we elkaar weer. Zelfde tijd, zelfde zender!

Dag 2 - 24 juni 2017

Voor vandaag ziet het weerbericht er iets anders uit. Ik besluit om toch maar een goede poncho aan mijn heuptas te knopen, hopelijk voor het geval dat.....maar het zou anders blijken te zijn.

Als ik bij de start aankom blijkt Ron gemeld te hebben dat hij vandaag niet loopt, het was gisteren toch een behoorlijke aanslag op zijn conditie geweest. Na een nacht slapen ben ik weer aardig fit. Spieren zijn herstelt en alleen voor mijn enkel zal het vandaag een zware dag gaan worden. Het is vandaag veel klim- en zandwerk. Ik wacht op Silvia en ook André en Michel zijn er. We starten met z'n vieren en ik luister eerst eens naar de verhalen van André, wat hij allemaal heeft meegemaakt de laatste week, hij geeft aan dat hij daar 40 km voor nodig heeft. Dus ik luister. Dan komen we op een pad dat we meer achter elkaar moeten lopen en Silvia geeft aan even een boom te zoeken. Ik beloof te wachten. André en Michel lopen door. Die zien we die dag ook niet meer, dus het verhaal van de hele week heeft geen 40 km geduurd maar hooguit anderhalve km.
Ook nu merken we dat de route iets verlegd is. Niet veel maar wel wat meer zandpad. Dan komen we bij de eerste rust "Bergzicht". Ik moet hier een sanitaire stop maken en zoals altijd is de rij lang. Silvia haalt vast de koffie met en daar is ook de groep "Ineke".


Na deze heerlijke onderbreking is het toch echt gedaan met het droge weer. Het wordt "poncho-tijd".
En als je denkt "levensmoe" te zijn en onder het bord door te lopen, het lukt je niet. Alle wandelaars met elkaar houden je tegen.


Dan maar richting de Pyramide van Austerlitz en het Henschotermeer. Normaal maak ik hier nog foto's maar de douche stond zo hard aan dat ik het fototoestel lekker in mijn tas liet zitten. Bij het Henschotermeer werd alleen het sanitair getest en we besloten verder te gaan naar de Valleiruiters. Inmiddels had ik ook contact gehad met Marijke en Cees. Marijke had Cees opgehaald bij het hotel en zij kwamen naar een paar rusten toe met de auto. Voor mij heel leuk en ik heb het ook nodig gehad, want het was best pittig vandaag. Door de verstuiking van 2 weken geleden en de vele zandpaden had mijn enkel en mijn peesplaat het moeilijk en dat ging behoorlijk opspelen. Bij het Henschotermeer bezorgde ik Silvia ook nog eens de schrik van haar leven door bijna te struikelen over een boomwortel. Dat ging betekenen nog beter op te letten vandaag. Wel kletsen maar elkaar niet te veel aankijken en op de ondergrond letten werd het devies.
En ja hoor daar verschijnt de rust! De Valleiruiters!


Het lijkt hier droog te worden. De stoelen staan wel in de bak binnen maar voorzichtig aan ruimen we de poncho op! We genieten van het gezelschap van Cees en Marijke en ondertussen eten we onze soep en boterhammen. Ik zie hier Rolf zitten en vraag of hij niet net van plan was om op te stappen. Nee dat was hij niet maar ik mocht wel op zijn nieuwste knie zitten. Zijn buurman bood zijn stoel aan en die accepteerde ik graag. Ook Bertus kwam binnen met zijn fototoestel en we gingen vast en zeker op de foto. Dan wordt het tijd om verder te gaan.


Als we buiten komen hebben we het koud en de spetters vallen ook alweer naar beneden dus wordt het weer tijd voor het bloemetjesgordijn. Ergens deze dag kreeg ik een opmerking over mijn poncho en ik vertelde die meneer dat ik het gordijn niet thuis op mocht hangen en dat ik het daarom maar had vermaakt tot poncho. De reden: "nu kan ik er nog veel meer mensen mee plagen!!!!" Wat allemaal natuurlijk maar een grapje is, maar dan moet je maar geen opmerking maken over een poncho met bloemetjes.

Voor we langs het kanaal gaan lopen besluit ik eerst nog een sanitaire stop te houden bij een niet officiële rust bij een boerderij. Dan gaan we de "visstraat" over en langs het kanaal lopen. Een vrij saai stuk. Maar op dit stuk van de route komen we steeds Bertus tegen. En omdat Bertus van veel dingen een foto maakt en ik vast een keer op een foto van hem staat besluit ik een sprintje te trekken op het asfalt en Bertus te fotograferen.


We lopen door tot "De Mof". Daar hebben we met Cees en Marijke afgesproken. Als wij daar aankomen. komen Cees en Marijke er ook net aan.
We krijgen een heerlijke kop koffie van Cees en we eten onze boterhammen op. Marijke vouwt mijn poncho weer op want nu blijft het echt droog. Echt niet hoor!!!!
Als we weggaan gaat de poncho weer aan.


Nu gaat het richting het richting het YMCA kamp en terug naar de finish. Nog 8 hele kilometers. Mijn voet van de weerbarstige enkel begint behoorlijk op te spelen en ik ben blij dat ik naar de verhalen van Silvia kan luisteren. Achteraf blijkt dat Silvia er net zo door heen zat en blij was dat ze mocht praten en praten. Zoiets als de lamme helpt de blinde.

Bij het YMCA kamp probeer ik nog een keer de poncho op te ruimen, maar als hij in het hoesje zit mag hij er weer uit voor de laatste regenachtige km.

Dan ontmoeten we nog een wandelaar die niet weet wat ZA bij de pijl betekent. Ik reageer een beetje kribbig en vraag of het misschien "Zaanse Schans" kan zijn.
we lopen ondertussen weer met de poncho in onze hand, maar voor we er echt zijn hebben we hem weer aan.
Ik zie Cees en Marijke al staan en dan ineens zijn ze weg!!!! Er gaat een lampje branden, oké ze vroegen of ik nog boodschappen nodig had? Zij gingen nog shoppen!! En ja hoor allebei een bos bloemen. 1 voor Silvia en 1 voor mij!!! Wat lief van ze, wat fijn dat ze er vandaag waren!!! Ik had het nodig met die blessure waar ik niet voor uit wilde komen, maar waar ik nu mee omhoog op een stoel zit.

We zijn binnen!!!!


We gaan onze welverdiende medaille en stempel in het wandelboekje ophalen. Dit jaar hebben we hem zeker verdiend!!!! Keurig alles gelopen wat bij de 2x40 hoort.
En als superdesuper kado een mooie bos bloemen van Cees en Marijke!!! De lieverds!!!!


We drinken nog even iets, maar het is niet zo gezellig met die regen, dus besluiten we op te stappen. We hebben een gezellige 2daagse achter de rug en elkaar gesteund door dik en dun.
Als ik in de auto aan het appen ben met Michel, blijken Michel en André nog op ons te hebben gewacht. Ze waren waarschijnlijk net weg toen wij binnen kwamen of we hebben elkaar gemist op het terrein.
Jammer maar ook zij gefeliciteerd met het behalen van de prestatie. We zwaaien nog even naar de groep "Ineke" en ik stap lekker achterin en de schoenen gaan uit.





















Geen opmerkingen:

Een reactie posten