Ik had mij voor deze tocht al een poos geleden afgemeld omdat ik met Pinksteren altijd op vakantie ben. Maar helaas was de vakantie erg snel om dit jaar omdat Cees met Hemelvaartsdag opgenomen is in het ziekenhuis. Mijn hoofd zat zo vol met alles wat er gebeurd is de afgelopen week dat ik, na overleg, besloot om te vragen of er nog een plekje was. En dat was er.
Mijn wandelschoenen vertoonde ernstige slijtage plekken en omdat het loopcentrum geen optie meer werd, besloot ik de zaterdag ervoor naar Bodegraven te gaan voor een paar nieuwe lage wandelschoenen.
En ik ben geslaagd, een paar Hanwag "Arrow Lady GTX" aangeschaft. De verkoper adviseerde mij om er niet direct een tocht van 40 km op te gaan lopen. Maar de tijd dringt dus wilde ik het eigenlijk wel gaan proberen. Advies: neem je oude schoenen mee in je tas voor het geval. André bood aan de oude schoenen van mij mee te nemen in zijn rugzak. Fijn!! Want in mijn heuptas passen ze niet.
En zo gebeurde het dat ik om kwart voor 7 vertrok richting Scherpenzeel. Mijn kleding voor het ziekenhuisbezoek van 's avonds ging mee. Ik had er reuze veel zin in, ook omdat er ook een aantal wandelmaatjes mee liepen die ik al weer een poosje niet had gesproken. Leuk ik hoopte dat Pascal er zou zijn en Ineke zou van de partij zijn en Michel! Een feestje gewoon vandaag!! Het belooft ook mooi weer te worden en ik zet direct in de auto mijn zonnebril op. Die heb ik wel nodig. Ik controleer de brandstof en zie dat er vandaag nog getankt moet worden. Maar eerst naar Scherpenzeel.
Als ik van de snelweg afdraai rij ik al snel achter een andere auto aan en ja hoor die gaat ook richting André, het blijkt Sjaak uit Ridderkerk te zijn.
Om iets over half 8 parkeer ik de auto en ga ik met al mijn spulletjes naar binnen. Daar wordt ik hartelijk ontvangen en een kopje koffie aangeboden. Even later komt Ineke ook binnen en Pascal arriveert.
Om iets over achten zijn we er allemaal en gaan we starten. Het eerste stuk lopen we nog in de grote groep door Scherpenzeel heen. We komen langs het kasteel. Dat herken ik van andere tochten die hier langs kwamen.
Ik heb Pascal echt heel lang niet meer gesproken dus we hebben heel wat te kletsen. Pascal vertelt dat hij nog maar heel weinig gelopen heeft en dat hij benieuwd is of zijn knie het vandaag wel uitgaat houden.
Ik maak een compliment over het papagaaien verblijf wat hij samen met Stan heeft gebouwd. Pascal heeft heel veel te vertellen over zijn toekomstplannen en hoe die er uit gaan zien.
Toch probeer ik af en toe nog een plaatje te schieten, want we komen toch wel op een zeer bekend parcours. Hier heb ik vaker gelopen. Ik herinner me nog een tocht waar er pijlen ontbraken !! Jij ook André??
Zodra er bankjes in het zicht kwamen werd de toegang geblokkeerd. Sommige mensen trainen op rusten en dat werd behoorlijk ingedamd op deze manier.
Op het eerste stuk werd de toon al gezet en het belooft een gezellige tocht te worden. Voor we het weten komen we bij de eerste rust aan. De rabarbertaart!!!! Het water loopt me al door de mond.
Tijd om de loungebank op te zoeken. Helaas heeft Ineke last van haar voet en zij loopt niet op nieuwe schoenen!! Nou ja ik voel wel wat maar besluit door te zetten. Ineke wordt verzorgd door Sjaak die goed voorbereid op pad is gegaan.
Voor elven zijn we al weer op stap en het gaat weer over "niet echte André paadjes". Wel erg leuk hoor ik geniet er in ieder geval van. De schapen op de Liniedijk zoeken vast een plekje onder de bomen voor als het warm gaat worden. De zwanen met hun jongen genieten nog even van de rust van de zondagmorgen en dan komen we Esther en haar dochter tegen. En ja hoor Halt!! het is 11 uur!!!
Het verhaal over het 11-uurtje wordt verteld. Alleen het is anders dan de andere keren, maar dat geeft niets de moraal van het verhaal is dat we genieten van een borreltje drinken met elkaar. Daarna loopt het eens zo vlot en dat hebben we nodig op die enen lange, lange weg waar geen eind aan lijkt te komen, weet je het nog die Laagerfseweg. We komen bij de wagenrust aan op 19,3 km. Goed verzorgd!!
We genieten bij de wagenrust van een kopje heerlijke koffie en dan gaan we er weer vandoor. Aandacht genoeg van fietsers die langs komen. Maar we gaan richting Overberg. Op dit stuk maar ik om de een of andere reden geen foto's. Hoe het komt? Ik weet het niet. Want als ik de routebeschrijving na lees, moet het een mooi gebied zijn waar we doorheen gelopen hebben. Ik was denk ik gewoon te druk met het kletsen.
We komen op de rust aan bij het bosrestaurant Overberg en dan hebben we er 26,5 km opzitten en ik loop nog steeds op mijn nieuwe wandelschoenen. Het is een pittige tocht die mij niet gemakkelijk afgaat. Dat kan ook komen door de afgelopen week die veel energie en uithoudingsvermogen heeft gevraagd.
Vanaf rust "Overberg" stapt er een jonge deelneemster mee! Jasmijn wordt toegevoegd aan de groep. Jasmijn wordt door haar moeder gebracht en loopt gezellig met pa Michel mee het laatste stuk. Knap hoor om de laatste 13 km mee te lopen.
We worden ingehaald door fietsers. Drie van de vier merken dat ze verkeerd gaan, maar nummer 4 fietst voorop en heeft niets door. Wij roepen nog mee maar het helpt niet, zeker zijn gehoorapparaatjes niet in. De andere 3 gaan in een behoorlijk ........ tempo er achteraan. Met dat tempo lukt inhalen nooit denken wij. Hoe het afgelopen is? Geen idee. Wij gaan richting zendmast en dat is nog een dingetje.
Maar bij de zendmast worden we opgewacht met heerlijk fruit en een flesje koud water. Dat lusten we wel en het verdwijnt als sneeuw voor de zon. Heerlijk!!!! Goed verzorgd!!!!
Na even gezeten te hebben gaan we weer verder. Het laatste stuk en dat wordt spannend want vorig jaar werden op dit stuk pijlen gemist en een stukje verkeerd gelopen. Om dit te voorkomen zijn er dit jaar dubbele pijlen opgehangen door André en Michel!!!
André staat al te wachten bij de beruchte boom om ook nog eens als wegwijzer te fungeren. Het kan niet meer mis gaan nu. Dan valt mijn oog op een aantal bijenkasten en het bloed kruipt waar het niet gaan kan, ik moet even kijken of de bijen goed vliegen en maak er even een foto van.
De laatste kilometers gaan onder onze voeten door. Nog steeds mijn nieuwe wandelschoenen wel te verstaan. Er wordt nog een leuk brugmomentje gemaakt en dan komt de finish in zicht.
Iedereen neemt de verdiende medaille in ontvangst. Een leuk aandenken wat zeker in mijn prijzenkast gaat prijken. Na wat te hebben gedronken en mij opgefrist te hebben, kleed ik mij om en ga ik richting Nieuwegein. Op ziekenbezoek met een leeg gemaakt hoofd. Zo kan ik er weer tegen!!
Iedereen bedankt voor de super dag. Dit had ik even nodig.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten