Wandelfit Hoge Veluwe 27 februari 2018

Vandaag hoef ik niet vroeg op, om op tijd bij Jannie te zijn. Ik ben maandagavond al gegaan en blijven slapen. Maar ik ben toch gewone tijd wakker. Geeft niet, ik kan lekker rustig aan doen.
Het is best koud en het heeft vannacht flink gevroren, -7 graden staat er op de telefoon.

Na het ontbijt stappen Jannie en ik op en gaan we richting de Hoge Veluwe. Wij gaan er bij de ingang Otterlo in. Ik stap even uit en laat de beschermer kaarten van ons zien. Dan rijden we door naar het bezoekerscentrum. Jannie heeft koffie meegenomen en die drinken we nog even op. Dan pakken we ons goed in en gaan naar de verzamelplaats van wandelfit toe.
Als ik uit de auto stap, word ik al de zus van Jannie genoemd. Leuk dat je na een paar keer al bekend bent bij de medewandelaars.

De groep wordt gesplitst in de doorstappers en de wandelaars. Wij gaan naar de doorstappers. Om half 10 wordt het startsein gegeven.

Omdat het nog best koud is, het vriest nog ongeveer 5 graden, doen we de warming up oefeningen onder het lopen. Onze gids vindt het beter om niet stil te gaan staan in deze kou. Wij staan dus vandaag heel weinig stil en lopen veelal door. Maar vragen kan altijd, natuurlijk.

Wij gaan eerst richting "De Wet". Wil je meer over hem weten, ik heb de Wikipedia link voor je: 

https://nl.wikipedia.org/wiki/Christiaan_de_Wet

Als er iemand achterblijft, wachten we weer op elkaar om te informeren of het met iedereen goed gaat en of het tempo niet te hoog is. Het is prettig om een beetje vooraan in de groep te lopen. Hoe verder je naar achteren loopt, hoe harder je moet lopen en steeds weer aan te haken.

Dan komen we bij een pad en wordt er door de gids toch iets vertelt over een spoorlijntje en stenen die over het spoorlijntje aangevoerd werden. Ik begreep voor het museum voor de kunstverzameling. Ik heb het even nagezocht op de site van de Hoge Veluwe, de link is:
https://www.hogeveluwe.nl/nl/ontdek-het-park/historische-verhalen

Als we bij het pad op de foto komen, vertelt de gids dat het spoorlijntje welke voor de aanvoer van bouwmaterialen voor het museum was aangelegd, ook wel het geitenspoor werd genoemd omdat het een mekkerend geluid gaf. Of het spoor hier precies heeft gelopen weet ik niet zeker.

We lopen verder naar de ingang Otterlo, en daar vandaan wordt het klimmen en dalen en klimmen en dalen, lekker over de bospaden, over omgevallen boomstammen stappen en soms best steil omhoog.

Het is echt heerlijk wandelweer en mijn muts wordt verwisseld voor mijn winterpet en de handschoenen gaan in de jaszak.

Als we terug gaan, komen we langs de keerwanden wat de ingang van het museum had moeten worden. Het blijft nog steeds nieuwsgierigheid opwekken, hoe zou het geworden zijn als de plannen uitgewerkt waren?

Omdat het koud weer is, heb ik niet heel veel foto's gemaakt. Ook het tempo zorgde ervoor dat ik minder foto's hen, je moet anders steeds weer aanhaken bij de groep en nu loop je lekker door.

Als wij dan bijna op het plein zijn, lopen we komen we langs een plek waar de lieveheersbeestjes de winterkou afwachten.

Ik hoop dat jullie het kunnen zien op de foto.

En dan zijn we na 2 uur doorstappen weer terug bij het begin. We hebben 11 kilometer gelopen en die 11 kilometer waren zeker geen mooie asfaltpaden, maar heerlijke bospaden, en niet vlak, maar heerlijk geklommen en gedaald.

Het was weer een fantastische wandelmorgen!!! Ik heb genoten en ik hoop dat ik een volgende vakantie weer met jullie mee mag!

Zwientjestocht 24 februari 2018

Vandaag ga ik naar Ugchelen voor de Zwientjestocht. Ik heb deze tocht in 2016 met Pascal gelopen en vond hem toen niet echt bijzonder. Maar omdat de meeste wandeltochten vandaag niet echt in de buurt zijn, heb ik besloten om te gaan.

Op 11 januari heb ik al met Michel afgesproken te gaan lopen. André is op vakantie dus is er 1 van de 2 buurmannen.

Cees controleert de auto nog even voor ik wegga, er hoeft niet gekrabd te worden en de voorruit verwarming en de stoelverwarming worden aangezet.

Ik heb afgesproken om naar Veenendaal West te rijden en daar de auto te parkeren en dan samen met Michel naar Apeldoorn te vertrekken.

Ik ben iets voor achten op de afgesproken plek en net als ik mijn wandelschoenen aan het aantrekken ben stopt Michel voor de auto. 

Als we in Ugchelen aankomen zijn er al best veel wandelaars, maar er wordt nog niet gestart. Vorig jaar was ik denk ik later want toen werd er al gestart. Ik weet dat de start 2 jaar geleden ook voor 09.00 uur was, zo ook vandaag.

Als we ingeschreven zijn, maak ik even een praatje met Rolf. Hij staat vandaag achter een stand voor info en om je in te schrijven als lid van de wandelvereniging.

Dan gaan we een bak koffie halen. Michel heeft zijn zonnebril in de auto laten liggen, dus die gaat hij nog even halen. 

Als hij terug is, past hij even op de tassen en ga ik in de rij voor een sanitaire stop.

Wij weten nog steeds niet welke route we gaan lopen, dus nemen we de 20 en de 25 km route mee. 

Omdat er bij de weersvoorspelling over een koude wind werd gesproken heeft iedereen zich warm gekleed, mutsen, sjaals, handschoenen. 

Maar hoe verder we op de route komen hoe meer sjaals en handschoenen er in de tassen of aan de karbijnhaken verdwijnen.

We lopen via een wijk met geen goedkope woningen Ugchelen uit en na een drukke weg te hebben overgestoken komen we in het bos. Hier zullen we vele kilometers gaan lopen.

Het wordt prachtig weer en bij de splitsing van de 20 en 25 km. besluiten we toch maar om gek te doen en voor de 25 km te kiezen. 

Ondertussen halen we Marja en Jermaine in. Zij gaan vandaag voor de 15 km, later tref ik ze nog een keer.

Wij stappen ondertussen lekker door en moeten elkaar er nog wel eens aan herinneren dat we "hoog" moeten lopen. Wat "hoog" lopen is? Flink je voeten opbeuren want door de takken en boomwortels is een val snel gebeurd. Ook is het flink oppassen voor de bevroren modderresten. Het is niet ondenkbaar om hier je enkel op te bezeren.

Gelukkig heeft de organisatie hier en daar wel gestrooid in het bos, want het is af en toe best glibberig door de ijslaag die op het bospad ligt.

Dan komen we bij een kruising, oké??? Moeten we hier straks ook nog over? 

Nu slaan we eerst af om naar de Piramidezuilen te gaan. Een foto maken wordt het niet want andere zijn ons voor. We lopen verder er ruiken de koffie.

Bij de wagenrust van de organisatie is het behoorlijk druk. Nadat we een plekje hebben bemachtigd ga ik de koffie scoren.

Als de koffie op is gaan we de lus lopen die bij de 25 km. hoort. We komen straks nog hier terug. 

De tocht is vrij internationaal merken we aan de informatie die we tegen komen. 

Het zijn aardige klimpartijen die we maken en voor de grap zeg ik nog, "We zitten toch niet in Hoog-Soeren?" Achteraf op de gps zie ik dat we Hoog-Soeren wel degelijk geschrankt hebben. 

We moeten elkaar scherp houden door elkaar er aan te herinneren dat we "hoog" moeten lopen. Het gaat een paar keer warempel maar net goed! Dat hier wilde zwijnen zitten merken we goed. Het bos is behoorlijk omgewerkt met een zwijnensnuit!

Nog een stukje lopen en dan komen we langs het prehistorisch dorp. Ik heb maar weinig foto's gemaakt met het koude weer, maar van het dorp heb ik er gelukkig wel 1.

Nog een klein stukje en dan komen we voor de tweede keer bij de rustpost aan. Voor we de tent ingaan maken we eerst een sanitaire stop.

Dan gaan we voor een soepie! We vinden weer een plekje om te zitten en gaan genieten van de rust en de soep en mijn brood.

Na een heerlijke rust gaan we verder en ja hoor we komen over de ijzige kruising die ik al eerder heb laten zien.

Dan komen we bij de wilde zwijnen. Hier maak ik even een paar foto's, jonge in hun pyamavacht zie ik niet.

Dan lopen we "Berg en bos" in, voor mij is het de Apenheul.Ook hier maak ik weer een aantal foto's.

Onze spieren worden ook nog even getraind, we mogen nog even gaan trap lopen!

Omdat het vrij fris is, maak ik niet zo heel veel foto's. Dan lopen we door een klaphek en wordt er een opmerking gemaakt over de sleutelhanger van "wandel 1000 km". Er lopen 2 dames en de ene dame heeft alle sleutelhangers verzonden. Diane maakt een foto van Michel zijn tas. We maken een praatje en ik vraag of er nog sleutelhangers over zijn, ja hoor en Christa haalt ze tevoorschijn. Ik koop er nog 1 en kan daar later iemand blij mee maken. Leuk om Diane en Christa even te spreken.

Na dit gesprekje lopen we al snel Apeldoorn uit en lopen we langs een manege. Dan nog het sportpark door. We steken de drukke weg van vanmorgen weet over en lopen Ugchelen binnen. 

Hier moeten we terug iets anders lopen dan vanmorgen.

En dan staan we weer bij de sporthal binnen. Wij melden ons af en kopen een herinnering.

Dan zie ik Marja en Jermaine weer zitten. Ze merken op dat hier ook appeltaart te koop is. Ik geef aan niet elke dag appeltaart te eten. We kletsen nog wat en Marja belooft Pascal eens te appen. Wij missen een wandelaar en zijn benieuwd of hij de N4D weer gaat lopen. In 2016 heb ik hier Marja en Jermaine voor het eerst gesproken. Fijn dat het goed met ze gaat, we zien elkaar vast weer.

Nadat de laatste muntjes opgebruikt zijn stappen we op. Ik ga Rolf nog even gedag zeggen en wens hem een mooie wandeling toe voor morgen.

Michel zet mij weer bij mijn auto af en ik ga weer richting huis. Het was een prachtige wandeldag.

 

378ste wandeltocht RS80 nr. 8, 17 februari 2018

Vandaag is er een RS80 tocht vanuit Woerden en dat is lekker dichtbij. Ik ga er op de fiets heen en ben benieuwd of ik een bekende zie waar ik mee kan gaan lopen vandaag. Alleen kan ook best, maar dat is toch wel ongezellig 25 km lang.
Op een oproepje van mij zie ik dat Rob er ook is vandaag. Ik ben er rond half 9, de start is om 9.00 uur. Ik schrijf mij in voor de 25 km. Er is ook een 15 km. maar dat vind ik een beetje kort. Dan besluit ik nog een sanitaire stop te houden. Dat doe ik net op tijd want later staat er een mega rij te wachten. Ook bij het inschrijven staat er later een mega rij.
Als ik rondkijk zie ik nog geen bekende en dan komt Sylvia binnen. Zij gaat de 15 km lopen.
Als Rob binnenkomt vraag ik of hij afspraken heeft voor vandaag om met mensen te gaan lopen, dat heeft hij niet en we spreken af dat Rob eerst zijn "startersbakkie" gaat drinken, ik ga vast de route halen die uitgedeeld wordt. Dat is wel leuk want de omgeving ken ik ondertussen aardig goed. Ik heb hier al heel wat gelopen. En ja hoor, je zult het al lezende wel merken, dit is een Groene Hart wandeltocht in mijn achtertuin!!

Na wat met Ilonka te hebben bijgepraat besluiten Rob en ik te gaan starten, het is inmiddels 9.20 uur en de grote meute is om 9.00 uur vertrokken.

We gaan via het Brediusbos richting de Snellerbrug om daar het Jaagpad langs de Oude Rijn op te gaan.  Hier is het Jaagpad nog aardig breed en is het mogelijk om met z'n tweeën naast elkaar te lopen. 

Bij een andere wandelaar zie ik een foto van mij, genomen van mijn rug. Die eigen ik mij toe. Dat zal best goed zijn want ik sta er zelf op.

Het tweede stuk van het Jaagpad, net voorbij de brug bij Geestdorp wordt het Jaagpad erg smal en daar gaan wij Breeveld op richting Harmelen. Het is vandaag schitterend weer en het zonnetje komt er lekker door. 

An het eind van Breeveld gaat de route over het viaduct en komen wij langs het monument van het grootste spoorongeluk in 1963. Dat heeft in ons dorp Kamerik een behoorlijke impact gehad. Het ongeluk gebeurde namelijk op Kameriks grondgebied en alle overlijdensaktes moesten op het kleine gemeentehuis worden ingeschreven. Er gaat het verhaal dat er overgewerkt werd om alles netjes administratief af te handelen. Ik herinner mij nog het verhaal dat mijn oudste broer een bezoek ging brengen aan de Welgerfabriek in Duitsland en dat hij met één van de eerste treinen die na het ongeluk weer ging rijden mee ging vanuit Woerden. Dat was een spannend moment in ons gezin.

Wil je er meer over de ramp lezen, hier is de Wikipedia link:  https://nl.wikipedia.org/wiki/Treinramp_bij_Harmelen

Eerder heb ik ook vast al eens een foto geplaatst van het monument maar nu ik er toch ben maak ik nog een foto.

Dan gaan we de Breudijk op en lopen alweer snel de bebouwde kom uit. De route schrankt Harmelen maar net. Wij steken over en lopen langs het Vijverbos, jammer als we even een hoekje hadden gelopen waren we bij de ingang van het Vijverbos gekomen en hadden we langs het vennetje op het bospad kunnen lopen. Maar de route is anders. We gaan onder het spoor door en komen bij "Kort Jak".

De eerste 10 km. zit er bijna op en we naderen de eerste rust, bij Kasteel Haarzuilen op het Stalplein. Op het Stalplein was ik nog niet eerder geweest, wel ben ik vaker in de tuinen van het Kasteel geweest en in het Kasteel zelf. Maar een leuke rustpost is het wel. Ik neem een warme chocolademelk met ..... en mijn eigen boterham erbij!

Voor diegene die belangstelling hebben voor wat achtergrond informatie over het kasteel, hier de Wikipedia link: https://nl.wikipedia.org/wiki/Kasteel_de_Haar

Na een heerlijke rust met een gezellig praatje stappen wij weer op en gaan we aan de achterzijde van ons A4tje (routebeschrijving) verder. De route brengt ons op het Kortjaksepad en daarna op de Rodendijk. Voor mij heel bekend. Hier loop ik nogal eens een eigen rondje. Hier wordt het duidelijk dat we in het Groene Hart lopen. De route gaat de Hollandse Kade op. Het is hier zo bekend dat het foto's maken erbij inschiet. 

Als we de Hollandse Kade helemaal hebben uitgelopen moeten we de N212 oversteken en dat is even goed opletten. Daarna gaan we langs de N212 lopen, dit is niet het leukste stuk van de route, maar Rob heeft heel wat te vertellen en ik vraag hem honderd uit over allerlei dingen die ik hoor en lees over de wandelsport. Voor we het weten slaan we af en gaan we langs "Kameryck" het Oortjespad op. 

Bij de kinderboerderij zie ik dat het ooievaarsnest ook weer bewoond lijkt. Wij proberen er in ieder geval een foto van te maken. 

Aan het eind van het Oortjespad komen we nog langs de boerencamping "Oortjeshek". En dan gaan we naar de 2de rust "De Gekeerder Kanis". Hier wil ik graag een sanitaire stop houden en we besluiten om ook even wat te drinken. Dit duurt wel even. De rij bij het toilet is behoorlijk en bij de bar kunnen ze de bestellingen ook niet erg aan. Maar Rob en ik hebben een plekje buiten in het zonnetje gevonden, dus best. Rob komt weer bekenden tegen, man, man, hij kent ook iedereen! Dus al snel zitten we weer in een leuk gesprekje verwikkeld en wordt mij verteld waar de uitdrukking "hoe dichter bij Dordt, hoe rotter het wordt" uitgelegd.

Dan wordt het tijd voor de laatste kleine 6 km. Als we het terras aflopen zien we Ilonka weer gaan. Vanmorgen hebben we haar al gesproken, maar we zien weinig pijlen in haar rugzak. Dat valt ook niet mee want de pijlen waren gekrijt op het wegdek!

We lopen via de Mijzijde en het Overstek, langs de straat waar ik woon, de Waterstoep en de Hoeve via Park Mijzijde, over de Molentocht naar de Mijzijde. 

Als we op de Mijzijde lopen, wijs ik mijn geboortehuis aan. 

Dan komen we langs mijn zus en die kijkt net uit het raam, dus roept en zwaait zij even. Nu komt er een stukje fietspad wat niet heel interessant is, maar wat ik wel elke dag moet fietsen om in Woerden te komen. We komen nog langs het gemaal Teijlingens. Het wordt door vrijwilligers weer helemaal in de oude staat teruggebracht. Op zaterdagmorgen zijn ze daar altijd bezig. Als wij er langs  komen zijn ze al naar huis. 

Weer even een Wikipedia link:  https://nl.wikipedia.org/wiki/Gemaal_Kamerik_Teijlingens

Rob maakt nog een selfie van ons drieën.

En dan komen we via de andere kant van het Brediusbos, langs het zwembad en de camping in Woerden weer bij het start/finishlocatie. De waterkippen hebben ook duidelijk het voorjaar in hun hoofd. En als zij straks een nest hebben zijn het echt geen aardige watervogels. Ze terroriseren dan elke andere watervogel.

Wij melden ons af, drinken nog wat en kletsen nog wat na. Dan is het plots al behoorlijk laat en er zijn nog andere verplichtingen, dus we stappen op. 

Het was een mooie Groene Hart wandeltocht, mooi weer, gezellig gezelschap!! 

Nog even de statistieken? 

Aantal kilometers op de gps: 26,3 km

Bewogen tijd: 4.34.38 uur

Gemiddeld bewogen: 5,8 km

Sporen bij een vliegbasis 10 februari 2018

Vandaag ga ik richting Amersfoort. De afgelopen week even geïnformeerd wie waar ging lopen en mijn keus was bij het maken van mijn wandelagenda al op deze tocht gevallen. 

Dus was het geen moeilijke keus om naar WS78 te gaan. De wandeltocht heet "Sporen bij een vliegbasis". De startlocatie is mij bekend want op 28 november 2015 ben ik hier ook geweest voor de tocht van WS78 die toen de naam droeg "Sporen in en om Amersfoort". Op die tocht in 2015 had ik voor het eerst afgesproken met André. 

Omdat de start pas om 09.00 uur is en Sjaak heeft laten weten er na negenen te zijn, pak ik een trein later dan ik eerst in mijn gedachten had. Cees brengt mij lekker even naar het station in Woerden. Ik weet dat de startlocatie heel dicht bij het station is, dus vind ik het wel een keer lekker relax met de trein.

Als ik op de startlocatie aankom staat er een vette rij van wandelaars die zich in willen schrijven. Helaas heb ik dat niet door en zonder dat ik het weet rits ik in vlak voor de inschrijftafel. 

Ondertussen kijk ik rond of ik André en Michel kan ontdekken. Ik had verwacht dat zij er al waren, maar ik blijk de eerste te zijn. Even later staan ze ineens naast mij.

Als we ingeschreven zijn en op Sjaak wachten komt Ron ook binnen. Zo wordt het een gezellig groepje.

Dan ontdek ik Alfred die ik al een poosje niet meer heb gesproken. En ik loop even naar hem toe. Hij zit bij de dame die de routebeschrijving uitdeelt, dus die haal ik ook gelijk op. Mooi om te horen hoe het Alfred vergaat! Fijn!

Intussen heeft Sjaak zijn koffie op en ga ik vast naar buiten om buiten nog wat foto's te maken.

Door een vooroorlogse woonwijk verlaten wij de stad. Ik herken de straat omdat wij hier ook hebben gelopen tijdens het Westerborkpad. Toen kwamen wij van de andere kant. De bedrijvengebouwen die er toen nog stonden zijn inmiddels allemaal gesloopt. Daar kwamen wij Rolf ook voor het eerst tegen. Rolf is markeerder van het Westerborkpad. Hier is het dus nog bekend.

De tocht gaat verder en we steken een drukke weg over. Dan gaan we naar Pinatum Birkhoven en over verschillende bospaadjes, door een spoortunnel komen we bij de Stompert. In dit heuvelachtige militaire oefenterrein volgen we enkele mooie bospaden. Het valt ons wel op dat hier in het bos veel stormschade is van de storm van enkele weken geleden. 

Dan steken we weer een drukke weg over en komen wij bij het restaurant 't Hoogt. Hier is het erg druk en we krijgen al de mededeling dat het lang duurt voor je bestelling komt. Het is ook geen officiële rust van de organisatie. Maar wel mooi dat hier een toilet is. Ik geef mij even voor man uit want bij de dames staat weer een lange rij wachtenden. Na de sanitaire onderbreking is het tijd voor het 11-uurtje en dat staat al op mij te wachten. Ik pak ook gelijk mijn banaan uit mijn tas. Want wij besluiten door te lopen naar de soeppost van de organisatie.

Voor wij bij de soeppost zijn komen we eerst nog over de Vliegbasis Soesterberg. Ik ken dit van de Amersfoortse 2daagse. Maar we komen nu via een andere ingang binnen.

De route brengt ons bij de Gedenknaald, een monument uit 1923. Meestal zien we de Gedenknaald in de verte, nu lopen we er langs en maken foto's.

Daarna lopen we langs het Nationaal Militair Museum en langs de munitiebunkers. Daar verlaten wij de vliegbasis. Maar eerst probeert André nog wild te fotograferen met zijn fototoestel. Hij moet maximaal inzoomen, maar is blij met zijn plaatje.

Dan gaat de route over het landgoed De Paltz. Hier is de soeppost in een blokhut van het Utrechts Landschap. Nou ja soep? Het is romig, heeft de kleur van champignonsoep of aspergesoep, en is lauw. Het blijkt drinkbare aspergesoep te zijn. Ik eet er mijn boterhammen bij op. Omdat er weinig zitplaatsen zijn en alles bezet is, besluiten we alweer snel verder te gaan.

Er zijn vandaag veel wandelaars die voor WS78 in Amersfoort hebben gekozen!

De route gaat verder door landgoed De Paltz en via een andere poort verlaten wij het landgoed.

De tocht gaat het volgende bos in, het Ezelsveld. Ook hier zien we weer veel stormschade. Er wordt een opmerking gemaakt over kerststukjes die nu wel eens opgeruimd kunnen worden, maar misschien zijn het wel paastakken die een beetje vroeg zijn opgetuigd?

Dan komen wij langs de Duinen, eerst lopen we op het pad er langs en blikken we tussen de bomen door naar de stuifduinen. Dan vind ik het nog erg mooi. We verlaten het pad langs de duinen, want daar hangt een lintje, maar.................... 

Na een stukje lopen komen de voorste wandelaars terug. Er zijn geen lintjes op pijlen meer!! Waar zijn we? Welk nummer op de parkoersbeschrijving kunnen we nog herleiden? Overleg en overleg!!!

Wat gaan we doen?? Er gaat gebeld worden naar het calamiteiten nummer. Volgens de beller staan we er met een groep van 50 wandelaars, nou..... 50?

Maar het blijkt dat er een grapjas is geweest die een lintje heeft verhangen!!! Die dacht lollig te zijn!

We gaan terug om verder langs de stuifduinen te lopen en dan naar beneden een stukje bos.

Tja en zoals zo vaak, het venijn zit in de staart! En ook bij deze tocht. Hebben we eerst genoten van het natuurverschijnsel van de stuifduinen, nu mogen we zandhaas worden en dat valt even niet helemaal mee. Vooral omdat we niet een echte rust hebben gehad, vertel ik mijzelf. Oké, we hebben even stilgestaan, maar even gezeten, nee dat was er niet bij. Maar............. we gaan het mulle zand in!

Na de stuifduinen, gaan we weer het bos in. En dan lopen wij een camping op. Daar is de fruitpost en daar hebben we best zin in, want het was een pittig stukje, het mulle zand. En warm heb ik het ook ondertussen gekregen. Zo warm dat ik blij ben dat ik water bij mij heb. Dat gebeurd niet vaak in de winter.  De appeltjes zijn van de klokhuizen ontdaan en kunnen zo gegeten worden en dan is er ook nog een plekje op een muurtje, dus even zitten!

Daarna stappen we op voor de spieren stijf worden. Het laatste stukje! Langs de bosvijver en een klimpark. Volgens mij herken ik hier weer een stukje van de 2daagse in juni. 

Dan lopen we het bos uit en gaan via dezelfde woonstraat terug naar de finish.

 

Egmond wandelmarathon 27/28 januari 2018

Vrijdag 26 januari 2018

Dit weekend staat in het teken van de wandelmarathon in Egmond aan Zee. Sinds vorig jaar ben ik fan van deze wandeldagen. Vorig jaar reisde ik heen en weer en dit jaar heb ik een hotelletje kunnen boeken. In het zelfde hotel als de groep waar ik vorig jaar mee op trok. Ik heb er echt zin in en het is ook erg leuk om iedereen weer te zien en te spreken. Na de koffie ga ik met Elmy en Corry en Thea naar het strand. We hopen op een mooie zonsondergang.

En dan wordt het snel donker en kunnen we genieten van de vuurtoren die zijn werk nog steeds doet. 's Avonds probeer ik er nog een foto van te maken voor het tijd wordt om te gaan slapen.

Zaterdag 27 januari 2018

De volgende morgen wordt er op tijd ontbeten. De afspraak is om niet al te laat op te staan en na het ontbijt richting sporthal te gaan. Voor sommigen is het al snel te vroeg, maar anderen vinden 10.30 uur toch wel weer vrij aan de late kant. Er komt een goed alternatief en om 8.30 uur zijn we zo ver dat er gestart kan worden. Vandaag hebben we als eerste de Noordroute. De Noordroute staat bekend als zwaarder. De duinen en de klimpartijen zijn net iets pittiger dan bij de Zuidroute.  Als ik bij de sporthal aankom, zie ik Ineke en Hans. Zij starten op dezelfde route.

's Avonds zien we dat wij bij aankomst nog door de organisatie zijn gefilmd en dat het filmpje gedeeld is op Facebook. Erg leuk!!

Nadat ik mijn wandelshirt heb opgehaald en we nog even rondgekeken hebben gaat er gestart worden.

Al vrij snel komen we op het stand en gaan richting Bergen. Met de wind in de rug. Dat loopt prima. Hier ontmoet ik een wandelaar uit Bergen en die wijst mij op een zeehond die je in zee ziet zwemmen. Ik heb er geen foto van gemaakt omdat je het echt moest weten waar hij zwom. We kletsen wat en dan zijn we al snel bij de stempelpost. Ook loop ik Ineke en Hans achterop. Ik ga even bij hen lopen en maak een praatje, maar veel tijd hebben we niet want we gaan stempelen!

Op elke stempelpost worden we verrast met iets lekkers. Dit soort wandelevenementen zijn niet de goedkoopste maar altijd prima geregeld. Ik hou hier wel van, ook al werd ik in het begin in het hotel even een evenementenloper genoemd. Als groep komen we elkaar steeds weer tegen op de stempelpost en vooral in het begin van de route wachten we dan even op elkaar en vragen we even aan elkaar hoe het gaat.

Ik ben behoorlijk verkouden en het eerste stuk langs het strand gaat nog prima. Ik heb geen problemen dat ik wat minder lucht heb, later ga ik daar anders over denken, maar zo ver is het nog niet.

We gaan de volgende stempelpost op zoeken op de 8 km. Op dit soort tochten zitten de stempelposten vrij dicht op elkaar en bij de volgende stempelpost zullen we het strand gaan verlaten. Dan zijn we Schoorl genaderd. 

Voor het zover is maak ik nog wat foto's van een golfbreker. Je ziet er hier niet zoveel, langs de kust van Zeeland zijn er veel meer.

Als we stempelpost 3 gehad hebben gaat het serieus worden, is mijn ervaring van vorig jaar. Dan wordt het een klim van de 1ste categorie! Het is een smal pad en we moeten achter elkaar lopen en dan zit er ergens in het pad ook nog een trap. Maar het gaat allemaal goed en ik geniet ook weer van de verscheidenheid in de natuur.

Dan komen we in een stuk duinen wat mij ook Park de Hoge Veluwe doet denken. Hier is erg veel zand opgespoten! Het komt mij een beetje onnatuurlijk over, maar dat kan heel goed aan mij liggen. Dit stuk van de route begint duidelijk zwaarder te worden. Het mulle zand waar we in lopen en dan gaat het steeds toch omhoog. Maar de stempelpost op de Boulevard in Bergen aan Zee komt in zicht, dan zijn we ook bijna bij ons restaurant waar de koffie zo lekker is en het appelgebak.

Ik stuur Ineke nog even een appje en geef aan waar ik zit. Even later komen Ineke en Hans ook binnengewandeld. Jammer dat onze tafel al vol zit, maar ze vinden een ander heerlijk plekje en genieten ook van hun rust. 

Als we verder gaan ontdekken we wilde paarden en er is ook een veulen bij. Hier moeten we vooral niet te dicht bij komen, maar we willen wel een foto, dat is lastig en thuis zie ik dat het niet de mooiste foto is, maar ik doe hem er toch bij.

Tja en dan wordt het toch nog even serieus oppassen!!! voor we bij de volgende stempelpost zijn. Hoe gaan we deze afdaling nemen!!!! Gelukkig is het niet glad want mijn spikes liggen thuis.

Bij de stempelpost Woudweg is weer veel gezelligheid. Sommigen nemen hier een soep, ik kan het even niet wegkrijgen. Op dit stuk van de route ligt alles een beetje zwaar op mijn maag. En dan te bedenken dat het venijn in de staart zit en vandaag is dat heel zeker zo.

De sneeuwklokjes komen al op en er staat zelfs al een brem te bloeien. We zien zoveel afwisselende dingen op de route. En dan de laatste klim, een hele stevige dat weet ik nog van vorig jaar, maar we zullen doorgaan!

Dan zien we de sporthal al staan, we zullen nog even moeten afdalen, maar dan zijn we er toch. Het was een pittig tochtje, zeker nu ik verkouden ben en niet in topvorm ben. Maar we zijn binnen en mogen morgen voor de zuidroute starten. 

Wij blijven niet lang in de sporthal, maar gaan richting het hotel. Sommige van ons gaan nog even aan de gühlwein. Voor mij hoeft het niet, mijn maag is niet helemaal top. Maar het startbewijs voor morgen hebben we op zak!

Zondag 28 januari 2018

Na een stormachtige nacht en veel regen, ziet het er vanmorgen best vriendelijk uit. De wind is een stuk minder en het regent niet. Er is afgesproken om 7.30 uur te ontbijten. Dat valt niet voor iedereen mee. Maar samen uit, samen thuis, dus rustig op elkaar wachten.

Als iedereen zover is vertrekken we richting de sporthal. Daar staan nog wat wegwijzer en ik maak er even een foto van.

Vandaag gaan wij voor de zuidroute en vertrekken dus richting Castricum aan Zee. Via de winkelstraat komen we bij vuurtoren en bij het standbeeld van J.C.J. van Speijk. Heb je belangstelling voor wat geschiedenis? Hier is de link naar Wikipedia: https://nl.wikipedia.org/wiki/Vuurtoren_J.C.J._van_Speijk

En dan gaan we het strand op. We zoeken ons pad langs de waterlijn. Er staat behoorlijk wat wind, maar we hebben hem het eerste stuk in de zij, dat loopt nog niet zo slecht, later krijgen we de wind meer tegen en dan wordt het lopen door het zand ook lastiger omdat het opkomend water is.

Halverwege de route over het strand worden we weer opgewacht voor een heerlijk bekertje koffie!

Hier is ook gelijk de stempelpost. Deze wandeldagen zijn altijd perfect georganiseerd en alles is voor zo ver wij kunnen zien goed geregeld.

Wij halen onze stempel op en drinken onze koffie en dan gaan we weer verder. De rust bij Zomers roept.

Als wij bij Zomers aankomen zijn we niet de eerste van onze groep, de anderen zitten al aan de tafel. Wij schuiven bij en besluiten om het alleen bij koffie of thee te houden omdat er in het hotel ook weer een versnapering staat te wachten. We nemen uitgebreid de tijd om onze koffie te drinken. 

Na deze rust gaan we richting de stempelpost en daar worden we weer verrast met een heerlijke mandarijn. die peuzel ik gelijk op en dan gaan we door de duinen richting de eindstreep. Maar voor we daar zijn gaan we eerst nog over Camping Bakkum. De route is hier iets anders dan andere jaren hoor ik. We lopen nu door een duinengebied met redelijk wat vennetjes. 

De duinen zijn hier minder steil en het lijkt ook wel of het wat geleidelijker stijgt en daalt. Niet is pittig als gisteren. De paden zijn hier ook meer verhard, minder mul zand zoals de noordelijke route gisteren had. Dit alles bij elkaar maakt het minder zwaar. Het is genieten vandaag. 

Dan naderen we alweer stempelpost "Middenweg". Hier worden we verrast met een pakje drinken. De "goede morgen koek" sla ik over. Ik pak mijn boterhammen erbij, die ik vanmorgen in het hotel had klaargemaakt. Als iedereen zijn natje en zijn droogje heeft gaan we weer verder. Het is wel lekker weer maar niet om lang stil te staan.

Op het laatste stuk komen we ook de wandelfotograaf weer tegen. Ergens op een eerdere tocht kregen we te horen dat we netjes moesten lopen, anders kon er geen foto gemaakt worden. Als ik nu de borden ziet van de wandelfotograaf is het eerste wat ik roep: "Netjes lopen!!!! Buik in/borst vooruit!!! Haren kammen, lachen!!!!!

En nee!!! ik loop niet met mijn ogen dicht, maar let op het "André" paadje. Dat is een onverhard pad met obstakels en ik heb geen zin in bodemonderzoek!!!

Via de boulevard lopen we Egmond door en als we bijna bij de sporthal zijn, loop ik Hans en Ineke achterop. Ik sluit even aan. We kletsen nog even wat en als we bij de finish zijn maakt Ineke nog even een foto van mij. Leuk Ineke en Hans om jullie allebei de dagen gezien en gesproken te hebben. Ik hoop snel weer een tochtje met je te lopen, wie weet!!

Ik ga mijn medaille ophalen en mijn wandelboekje af laten stempelen. Het weekend mooi 42,2 km gelopen. En ook al ging het niet vanzelf, ik heb genoten. De marathon zit erop. Ik zoek naar de wandelgroep van dit weekend. Ik ben ze even kwijt en als we elkaar gevonden hebben gaan we met elkaar naar het hotel. Daar wacht nog een traktatie! Daarna is er nog gelegenheid om te douchen en om te kleden. Na het uitchecken wacht er nog iets te eten en dan wordt het tijd om op te breken en weer richting huis te gaan.

Owwja, ik boek gelijk maar weer voor volgend jaar!! Dan weet ik dat ik weer een heerlijke slaapplek en leuk gezelschap heb!