70ste Internationale Amersfoortse Tweedaagse 21/22 juni 2019

Het wordt alweer de 6de editie voor mij. En vanaf het begin logeer ik heel relaxed bij Hotel "De Tabaksplant". Ook dit jaar weer. Als ik op donderdagavond incheckt bij het hotel, word ik naar mijn kamer gebracht en wat blijkt, het is de kamer die ik de allereerste keer toen ik hier was, samen met Marijke deelde.

Dit jaar is Silvia mee en we installeren ons op de hotelkamer, dan besluiten we nog even naar beneden te gaan om wat te drinken. We maken het echter niet laat want morgen staat er om 06.00 uur een ontbijt op ons te wachten. Wij krijgen dan ook een lunchpakket mee voor onderweg, prima geregeld in dit hotel! Ik ben er elk jaar weer zo blij mee.

Vrijdag 21 juni 2019
De wekker loopt om iets voor half 6 af en wij zijn gelijk klaar wakker!! Aankleden, zo nodig voeten afplakken (is voor mij niet nodig, ik blijk gewoon hele fijne voeten te hebben die na een goede verzorging mij brengen waar ik wil). En dan gaan we naar beneden ontbijten.
We worden echt verwend en mogen van alles kiezen. Het lunchpakket wordt bij onze tafel gebracht en ook daar zit van alles in, SUPER!!!

Dan wordt het tijd om te vertrekken, de jasjes worden in het hotel gelaten, de regenponcho's gaan mee, want er is wat regen voorspeld. De fietsen staan achter in de tuin van het hotel geparkeerd. We mogen achteruit met de fiets en dat scheelt een hoop gedoe door de gang heen.
Als wij bij de start locatie aankomen staan André en Michel al op ons te wachten. Ik sluit aan in de rij voor mijn knipkaart en routebeschrijving. Silvia gaat zich nog even inschrijven.
Dan is het wachten op Patricia, maar al snel is die er ook. En dan kunnen we om 07.00 uur starten.

Zoals elk jaar weer gebruikelijk is gaan we de eerste dag richting Soesterberg en de vliegbasis. Dit jaar is de route wel anders dan we gewend zijn, er zitten een paar andere stukken in. We gaan eerst langs kamp Amersfoort, zoals elk jaar. Dit jaar maak ik hier wat minder foto's.

En dan word ik aangesproken over mijn sponsorshirt wat ik draag. De mevrouw vertelt dat zij volgend jaar ook graag voor "Support Casper" wil wandelen. Zij vertelt dat haar man patiënt was bij Casper van Eijck. Het is voor haar fijn om te zien dat zoveel mensen zich inspannen om geld in te zamelen, voor haar man is het helaas te laat, maar zij hoopt dat er in de toekomst veel mensen behandeld kunnen worden door het geld wat ingezameld wordt.
Wil je meer weten over de sponsoractie, klik hier, je kunt dan met vermelding van mijn naam een bedrag storten. En over de actie support casper, klik je hier

Ik geef mijn flyer aan haar en we nemen afscheid van elkaar. We komen nog langs het Russisch monument wat ik op de foto zet. Sommige stukken van de route zijn anders of lijken anders omdat het aanpassen van een aantal wegen afgerond is.

En dan zijn we bij de eerste rust. Daar staan lange rijen voor de dixies en omdat niemand echt hoge nood heeft, drinken we koffie met wat lekkers, diepen we wat op uit ons eigen tas en dan wordt het tijd om verder te gaan.

Voor wij het Defensieterrein De Vlasakkers opgaan, wordt eerst de startkaart geknipt. Het is heerlijk lopen op het militair terrein. Heel, heel breed asfalt! en wat loopt er nu lekkerder dan asfalt. De bospaden houden we even voor gezien, of..??
Want dan ineens duikt er een tank voor ons op! En worden we allemaal naar de rechterkant van de weg verwezen. Als ik achterom kijk, zie ik dat het een tank met een Duits kenteken is, is dat de vijand????

Elk jaar verbaas ik mij erover hoe groot het terrein is waar we overheen gaan. Ik heb er niet precies op gelet, maar een uur lopen we zomaar over het terrein. Natuurlijk komen we weer over de Godthelpbrug. Oppassen!! Want vorig jaar ging hier iemand bijna onderuit en zijn enkel heeft hier toen een behoorlijke klap gekregen. Een blessure heb je zomaar en dan is Nijmegen over.

 Het is ook gelijk een mooi stuk om wat hoogtemeters te lopen. We worden in ieder geval van te voren gewaarschuwd voor een hellingbaan.

Na het militair terrein komen we op een stuk van het parcours wat nog steeds hetzelfde is. Ik heb op dit stuk nog herinneren van de eerste keer toe ik hier liep met Marijke. We moesten toen een tekst bedenken voor op een shirt, het shirt zouden we de laatste dag aandoen op de Via Gadiola.
Het zijn herinneren die nooit meer uit je hoofd gaan. Zo intens hebben we hier gelopen.
Niet veel later komt de rust in zicht. De oude vertrouwde rust bij de voetbalvereniging. Jammer dat er geen tomatensoep is, ik had me er zo op verheugd. Dan maar een boterham en een eigen pakje drinken.

En dan komt er een donkere lucht aan en komen alle mobiels te voorschijn. Buienrader wordt gecheckt!!! Zover we kunnen zien is er geen grote hoeveelheid regen te verwachten. Nadat iedereen zijn consumptie op heeft gaan we weer verder.
De volgende rust is volgens de routebeschrijving niet heel ver, maar we hebben onze ervaringen uit het verleden en dan blijkt dat ze hier een heel elastisch meetlint hebben.
We gaan door het dorp Soesterberg richting de vliegbasis.
En dan komen we langs een helikopter die als herinnering voor de vliegbasis staat. Even een foto maken en ook een foto van de beschrijving, zodat wij het thuis nog even kunnen nazoeken. Wil je meer weten, klik hier

De vliegbasis ligt aan onze voeten, we zetten de route voort. Maar ook op de vliegbasis komen we erachter dat de route iets veranderd is. We komen niet meer voor langs het museum.

En dan zijn we toch sneller dan gedacht bij de rust bij AV Peijnenburg. Hier zoeken we en zitplaats en we komen allemaal een beetje verdeeld te zitten. De een neemt hier de tomatensoep en de ander heeft aan een drankje genoeg. Dan komt André in gesprek met Kim die naast hem zit. Kim gaat de 4daagse voor het eerst lopen.

Het wordt tijd om op te stappen, want na deze rust komt er nog 1 rust. Maar als wij op onze gps kijken en dan kijken wat voor afstand er op de routebeschrijving staat, dan kloppen de kilometers niet helemaal en moeten er ergens nog minimaal 2 of meer kilometers verstopt zitten.

Kim haakt aan en vanaf hier lopen we met z'n zessen verder.

Buurman heeft ook genoten van zijn biertje en we lopen gezellig kletsend verder. We gaan nu langs de Soesterduinen denk ik want hier is wel erg veel zand.

Dan komen we achter langs de dierentuin Amersfoort en zo ook aan de achterkant langs de Kabouterhut. We besluiten bij de Kabouterhut te gaan rusten want bij De Vlasakkers is het altijd druk. En dan heeft Kim toch een slechte invloed op mij!! Zij bestelt aardbeien met ijs en slagroom en dat klinkt zo lekker dat ik het ook bestel. En het smaakt lekker!!! Jammie!!!!
Maar aan alles komt een eind dus ook aan deze rust.
En zoals altijd het venijn zit weer in de staart!!! Want volgens de beschrijving zijn we nu over 6 km weer op de start/finish, nou vergeet het maar, het worden er 8,5 km hoor!!

 Het was een prachtige wandeldag. We drinken nog even wat met elkaar en dan gaan Silvia en ik weer richting het hotel.
Morgen weer een dag vol wandelbelevenissen!!!

Zaterdag 22 juni 2019
De wekker loopt iets eerder af dan gisteren. Vandaag moeten we na het ontbijt de laatste spulletjes in de koffer doen en dan uitchecken.
Maar eerst staat er nog een heerlijk ontbijt op ons te wachten. We mogen zelfs nog aangeven wat we in ons lunchpakket willen, helemaal super.
Onze bagage blijft lekker in de receptie van het hotel wachten en wij gaan  op de fiets richting de start.
Daar aangekomen gaan we onze startkaart voor vandaag ophalen en dan kunnen we bijna direct starten. Het eerste stukje lijkt nog hetzelfde als andere jaren maar al snel komen we erachter dat we een lus aan het maken zijn.

 In de lus die we maken is echter geen toilet opgenomen en voor de mensen die daar geen moeite mee hebben, geen probleem maar voor anderen is het minder.
Het is trouwens wel een heel mooi gebied waar we door heen wandelen en zeker geen straf om hier te zijn.

Als de lus erop zit, komt de 30 km er ook weer bij en lopen wij op een bekend stuk, de Dodeweg. Hier zie ik Rolf staan. Vorig jaar waren ze hier nog aan de wegen bezig, nu is alles klaar.
Dit jaar lijkt het wel of Bergzicht verplaatst is, maar dat komt waarschijnlijk door de lus die we maken en omdat ik eigenlijk al een poos uitkijk naar een toilet.

En dan komen we bij de rust aan, er staan 16 km op de teller. De een gaat in de rij staan voor de koffie en de ander staat in de rij voor het toilet. Ik zie mijn kans schoon en ga richting het invalidetoilet. Iedereen staat keurig bij de damestoilet te wachten maar het is toch geen rolstoelroute dus kan je best even naar het invalidetoilet.

Daarna gaan we aan de koffie, Patricia krijgt ondertussen een massage behandeling van Kim, het lijkt erop dat die behandeling niet erg fijn aanvoelt.

Het is ondertussen half 11 geweest en het wordt tijd om verder te gaan. Gisteren hebben we het 11-uurtje over geslagen maar voor vandaag staat het wel op de planning. We gaan na Bergzicht eerst een stukje omhoog en André wil wel eens zien hoe het met het trainen van de Mont Ventoux staat. Dus een uitdaging die ik wel aan wil gaan, vol gas omhoog, dat kan hoor en ik haal gewoon even een stuk of wat wandelaars in. Het wordt stil. En het asfalt pad is verleden tijd. Richting de Pyramide maar.

En daar aangekomen is het 11.00 uur en er is een bankje, dus er worden tassen opgemaakt en wandelaars uitgenodigd voor een borreltje en een borrelhapje. Jammer dat er weinig belangstelling is.

En dan hebben we ook al weer lol om de voor aankondiging van de fotograaf. De opmerkingen vliegen in het rond, "zit je haar goed, buik in, lachen, netjes naast elkaar lopen" en het wordt steeds gekker, maar de foto is leuk geworden, toch?

We steken de weg over en komen dan op een stukje fietspad waar ook altijd veel wielrenners zijn, even op elkaar letten en je aanpassen dan komt het goed.

Langzamerhand komen we nu op een heel ander stuk van de route, want we mogen niet meer langs het Henschotermeer of er moet vet betaald worden. Jammer want het was altijd een leuk stuk om te lopen.

We komen nu langs het Maarnse Zand, hier hebben we met de Pinkstertocht van André ook gelopen.

En zo lopen we Woudenberg in, weer een stuk wat herkenning geeft. Gelukkig de olifant staat er nog steeds. Oppassen met oversteken en met het verkeer hier en dan gaan we niet door Woudenberg heen, maar er langsheen richting de rust bij de voetbalvereniging. Maar..... er staan ook borden van een theetuin en dat lijkt ons wel wat. We besluiten daar heen te gaan voor een soepje of iets anders!! Maar...….. dat hadden we beter niet kunnen doen. Na ruim 3 kwartier op de soep te hebben gewacht hebben we de soep afbesteld, ik heb mijn eigen boterhammen gegeten en een pakje drinken op gedronken en toen zijn we verder gegaan. Deze horecarust heeft zich verslikt en of dat een ander jaar nog klandizie oplevert????? van mij even niet!

Na deze mislukte rust, nou ja mislukte rust, we hebben lang gerust maar weinig op. Wel heeft iedereen de water voorraad aangevuld en een sanitaire stop gehouden. We gaan verder en er wordt besloten om bij de YMCA alleen te stoppen voor een toiletstop en verder door te lopen naar de finish. Een stop van 50 minuten gaat ten koste van je spieren en het duurt even voor die weer warm zijn en verder willen. De groep valt een beetje uit elkaar, maar na 2 dagen weten we een beetje waar we staan en of we klaar zijn voor Nijmegen.

En dan komt er vlak voor we de A28 oversteken nog een groepje mannen ons achterop gelopen. Zij vragen wat "Support Casper" achter op mijn rug betekent. Ik vertel van Casper van Eijck (die kennen zij, ooww die hebben we pas op tv gezien), van het koor waar ik bij zing en het doel wat elk jaar wisselt. Nou de mannen willen wel met me zingen en ik mag een nummer opgeven. Een beetje bluffen natuurlijk, ik geef "de Pastorale" op en de mannen haken af. Snap jij het?? Ze kennen het niet, dat is nu jammer!!!

Eenmaal over de A28 heen is het nog maar een hoekje en dan komt de finish in zicht. We hebben in 2 dagen 82,5 km gelopen met een mix van verhard en onverhard. 

Ik heb nog energie over en weet dat ik de N4D aan kan, tenminste mijn lijf en conditie zijn in goede staat, je weet nooit wat er gebeurd, je hebt niet alles zelf in de hand, maar zoals het er nu naar uitziet!

We gaan nog even wat met elkaar drinken en als ik mijn tas even op een hoek van een bank neerzet, wordt ik aangesproken. Er hangt namelijk een sleutelhanger van "Support Casper" aan mijn tas en het blijken Feyenoord fans te zijn en ja de clubarts!!! Ik geef een flyer aan ze en er wordt gevraagd of ze die mogen houden, natuurlijk mag dat!! Hoe meer reclame hoe beter en misschien levert het nog wel wat sponsorgeld op!

Kippenloop 15 juni 2019

Vandaag staat de Kippenloop gepland. Op 1 januari gaat de inschrijving altijd open en na anderhalve dag is dan de deelnemerslimiet bereikt. Ik had dus op 1 januari ingeschreven en een flink bedrag voor deze inschrijving betaald. De weersvoorspellingen waren niet bijzonder goed, maar we gaan er het beste maar van maken. Anja slaapt vannacht bij mij omdat ik gisterenavond toch bij haar langskwam en dat scheelt 's morgens weer in tijd.
Maar als de wekker afloopt om 04.45 uur hoor ik het al!! Plensregen!!! Buienradar geraadpleegd, dat ziet er verschrikkelijk slecht uit!!! Maar we hebben met Silvia afgesproken op de carpoolplaats dus we gaan. Ik neem voor de zekerheid mijn grote poncho mee.
Op de carpoolplaats stappen we over bij Silvia in de auto en ook al is het slecht weer en vreselijk veel regen, de stemming zit erin.
Dan komen we aan in Katwijk om 06.30 uur. Het is erg rustig, bijna geen auto te bekennen. Een bijna leeg parkeerterrein. Silvia moet even een sanitaire stop maken en daarna gaan we besluiten wat we gaan doen. Er zijn wel wandelaars die van start gaan, maar wij denken aan onze spieren en aan de Nijmeegse vierdaagse die over 4 weken van start gaat. Nu een blessure oplopen, betekent niet starten in Nijmegen en dat hebben we er niet voor over. Er wordt nog eens op buienrader gekeken en de verwachting is dat het vanaf 09.00 uur beter gaat worden. We kunnen dan niet meer starten op de 42 km maar nog wel op de 25 km.
De auto wordt gekeerd en we rijden het parkeerterrein weer af. We gaan op zoek naar een tentje wat open is en waar ze koffie hebben. Dat valt nog niet mee. Maar uiteindelijk vinden we een filiaal van Bakker Van Maanen en daar worden we warm onthaald.
We gaan daar heerlijk binnen zitten en kiezen voor koffie met een croissant. We nemen nog een kopje en dan begint het droog te worden. Nog even een sanitaire stop en we gaan richting de start van de Kippenloop. Normaal staat het parkeerterrein rond 07.00 uur vol, maar nu is er om 08.45 uur nog plek genoeg. We parkeren de auto en gaan ons aanmelden. De vrijwilligster ziet dat we een startkaart hebben voor de 42 km en ruilt hem kosteloos om voor de 25 km. Normaal mag je daar voor betalen staat mij bij, maar met zo weinig deelnemers kan er zeker iets extra's.
Gewapend met een goed humeur en een route beschrijving voor de 25 km gaan we op stap.

Owwja, de Kippenloop in Katwijk??? Je verwacht de Kippenloop in Barneveld. Tja  het heeft wat uitleg nodig en die vind je hier
Het is dit jaar dus de 15de editie van de Kippenloop. Een paar foto's om te laten zien hoe het weer was toen wij gingen starten.

Er was al heel wat regen gevallen en dat was te merken op de wandelpaden. Soms moesten we langs de plassen een goed heen komen zoeken.

We gaan met het gebruikelijke rondje naar de boulevard en na 4 km bij de stempelpost van de Reddingsbrigade. Hier krijgen we een krentenbol en kunnen we koffie of thee krijgen. Maar vocht hebben we genoeg. Het is nog steeds niet droog. We gaan het strand op om richting Wassenaar te lopen. Het strand is breed en we kunnen over het harde strand lopen omdat het eb is.

Langs het strand is het heerlijk lopen. Ook al is het niet helemaal droog, we genieten. Hier en daar zie ik een kwal liggen, maar ik heb er geen foto van gemaakt. Veel wandelaars hebben op mooi weer gerekend en lopen in een korte broek. Maar met de regen is dat best nog wel fris, het voordeel is dat je geen plakkende broekspijpen aan je benen hebt.

En dan komen we bij de volgende stempelpost aan, de eerste 9 km zitten er op en we gaan even rusten en een sanitaire stop maken. We worden op elke stempelpost verwend met wat lekkers en ook hier. Er worden bananen uitgedeeld en je kunt van alles aan drinken krijgen. Omdat het allemaal "koud" drinken is sla ik over. Maar de banaan pak ik aan en die eet ik heerlijk op tijdens de rust.

Bij Wassenar verlaten we het strand en gaan we door de duinen terug richting Katwijk. Maar voor we weer in Katwijk zijn, maken we nog een tochtje door de duinen. Voor we bij het Panbos komen gaan we eerst richting de tankwal. Wil je meer over de tankwal weten,  klik hier
Ook hier kunnen we op de duinpaden merken dat het heel veel heeft geregend. Regelmatig moeten we een droog heenkomen zoeken langs de mega plassen die er staan. Maar het is gelukkig wel droog geworden en af en toe probeert de zon terrein te winnen. Dan is het ook direct super warm.

Deze wandeltocht is altijd super verzorgd en we komen regelmatig langs waterposten. Normaal zouden we hier onze waterflesjes vullen maar vandaag kunnen we het met een bekertje water af.

De route is ons wel bekend, maar we genieten er steeds weer van. Dan spreek ik 2 wandelaars die vanmorgen om 06.30 uur in de stromende regen zijn gestart. Ze vertellen mij dat ze nagenoeg weer droog zijn, alleen de sokken zijn nog nat. Bij een volgende rust willen zij droge sokken aantrekken. Na een volgende plas lopen we ieder weer verder.

.

Wil je weten wat het Panbos is? .klik hier
Als we over de loopbrug zijn, zijn we bij de rust Panbos. Daar kunnen op een uitgereikte bon een kippenpootje krijgen. Maar aangezien ik geen kluiver ben, heb ik daar niet zoveel trek in. Silvia heeft al verschillende keren vertelt van het theehuis wat er ook is. En we besluiten naar het theehuis te gaan voor een soepje. Een wandelaar hoopt dan een tomatensoepje aan te treffen, maar...………. het is een beetje vreemd soepje, iets van kropslai of zoiets. Het is groen en romig, maar wel erg saai of slai?

Ook bij de kippenpootjes hebben we op meer wandelaars gerekend. Er zal wel veel overblijven dit jaar. Wij lopen ook door en na een stuk langs een weg te hebben gelopen gaan we weer de duinen in.
Hier komen ook de wandelaars van de 42 km erbij.
En zo lopen we naar de stempelpost "Draaihek". Hier is altijd soep te krijgen, maar die slaan wij over. Het is kippensoep zoals altijd.

De tocht gaat langs de grote camping en zo komen we weer op de boulevard. We komen via een ander pad als vanmorgen weer terug in het centrum van Katwijk. Op het Andreasplein is de finish. De rode loper is voor ons uitgelegd. Hier wordt de startkaart voor de laatste keer geknipt en dan krijgen we de medaille om gehangen.

Hoewel het vanmorgen vroeg leek of de tocht in het water zou vallen was het toch ook vandaag de moeite waard! Er staan weer 25 km op de teller en geen blessure opgelopen, dat is ook belangrijk. We kunnen nog kibbeling of haring halen. Ik geef mijn bonnetjes af en Anja en Silvia smullen van de vis.
Dan gaan we nog even heerlijk op een terras zitten en genieten in het zonnetje van onze koffie.
Daarna gaan we de pendelbus opzoeken en worden we teruggebracht naar het parkeerterrein waar de auto staat.

4e spieren voor spieren wandeltocht 9 juni 2019

Vandaag gaat de wekker super vroeg!! Je vraagt je vast af waarom? Nou, dat zit zo, wij zijn in het weekend van Hemelvaart en Pinksteren altijd kamperen en tja dat is dit jaar niet zo in de buurt van Maarsbergen. Thuis vandaan zou ik met een goed half uur in Maarsbergen zijn, maar nu mogen we een klein uurtje sturen. En omdat Cees vandaag mee gaat om André een beetje te helpen gaan we samen op pad. De auto al de avond ervoor buiten de camping geparkeerd. Na een iets minder uitgebreid ontbijt als we normaal gewend zijn gaan we om half 7 op pad.
Het is super stil op de weg en we staan keurig om half 8 bij La Place in Maarsbergen. We twijfelen nog even aan welke kant van de A12, maar we gokken goed want de vlaggen van spieren voor spieren staan er al.

Ik had mij al van te voren ingeschreven, dus André zoekt mijn startkaart uit de stapel, maar de start is pas om 8 uur en ik wacht tot mijn wandelmaatjes van vandaag er ook zijn.
Rolf en Ron stonden al te wachten bij La Place dus die zeg ik gedag en vraag aan beiden even hoe het gaat. Silvia arriveert ook, we hebben gister nog even contact gehad en ik weet waarom zij terug gaat naar de 30 km. Begrijpelijk!!
Patricia, Michel en Martijn zijn er ondertussen ook en dan is het 8.00 uur en geeft de organisatie het sein dat er gestart kan worden. De 20, 30 en 40 km kunnen weg. De 15 km start een uur later.

Bij mijn eerste foto ontdek ik dat mijn SDkaart in de laptop is blijven zitten, dus dat wordt foto's maken met mijn telefoon en foto's van andere "lenen"! Ron en Rob bedankt hiervoor,

De wandeltocht is ook dit jaar weer tot in de puntjes geregeld en verzorgd! De organisatie is hier al een hele tijd mee bezig. Het bedenken, het voorlopen, het aanpassen, nog eens voorlopen, met een dicteerapparaat op weg gaan om de route voor te lezen zodat deze goed op papier komt te staan, een routebeschrijving die gewoon in mijn tas is gebleven. En als ik dat schrijf weet iedereen het!!! Perfect gepijld!!!

En dan...………. komen we toch een obstakel tegen!!!! En wat voor 1

Het eerste stuk loop ik met Ron en Silvia, maar omdat de splitsing van de 30 en 40 na de eerste rust is, ga ik na een poos toch een versnelling harder lopen. Ik ga een inhaalrace doen om aan te haken bij Michel, Patricia en Martijn.
Maar voor ik hen ingehaald heb kom ik nog heel wat bekenden achterop en dat betekent steeds weer even een praatje maken, leuk Monique om je in levende lijve te spreken!
Het gas gaat er weer op en dan komen er verkeerslichten, wat een pech de 3 steken over en ik als achtervolger moet natuurlijk wachten voor het rode licht. Maar na dit oponthoud is het een kwestie van tijd!! Ik heb nog even op mijn gps nagekeken, maar gewoon een tempo van ruim 7 km en dan heb ik ze ingehaald!!
Al kletsend lopen we met z'n 4en verder en dan komen we op een bekend stuk! En dan staat er een nog bekendere man bij een wagenrust! En niet alleen een wagenrust, maar er is zelfs aan een dixie gedacht, super geregeld zeg!!!

Na een heerlijke plak cake die er wel ingaat gaan we verder en denk niet nu rechtstreeks naar het theehuis. Nee, we maken nog een ommetje, maar dat is echt geen straf hoor, wat is het hier mooi en wat een prachtige paden. Alleen echt geen André-paden hoor. Daar later meer over.
Na ruim 10 km arriveren we bij het theehuis Monchouette. Dit is een favoriete rustplek geworden. Bij de Amersfoortse 2daagse proberen ook altijd daar een rust te plannen. We zijn niet de eerste en zeker ook niet de laatste.
Het fenomeen "buurman & buurman" is misschien niet voor iedereen duidelijk, maar André is 1 van de buurmannen en de andere buurman loopt vandaag de tocht mee, maar heeft in de voorbereiding aardig wat werk verzet. De buurmannen zijn ook bijna altijd samen op stap en lopen in Nijmegen ook de 4daagse met elkaar.

Wel heel leuk dat Silvia en Ron arriveren als wij nog maar net aan onze koffie zijn begonnen. Zij schuiven gezellig aan. Dan wordt het tijd voor een sanitaire stop, precies op tijd want na ons wordt het veel drukker. Wij vervolgen onze tocht en gaan de Grebbelinie op, maar over een ander stuk dan voor ons bekend is.

Nog op de Grebbelinie wordt het tijd voor het 11-uurtje. De fles en glazen komen te voorschijn, maar na het drankje verschijnt er een ander artikel!!! Oké, de plek zo op de linie was goed gekozen en hoort echt bij de gedachte van het 11-uurtje, maar dit is zeker de versie 2019??? Oordeel zelf!

Als we nagenoeg in Amersfoort zijn, zie ik ineens iemand uit het dorp waar ik woon fietsen! Dus zeg ik Gertine gedag en zij herkent mij en reageert. Dit levert natuurlijk een reactie van mijn wandelmaatjes op, zo van jij kent ook iedereen, nou het is gewoon een inwoonster uit het dorp en een schoonzus van een kennisje van mij. Ze is wel een stukje uit de buurt, dat dan weer wel.
We lopen verder en dan komen we op een pad!!!! Oké, misschien niet aardig van mij om persé de 40 km in Voorthuizen te willen lopen, maar om nu door de bramenstruiken te moeten en je hand open te halen?? Kijk zelf maar eens naar dit pad!!!

We lopen verder en komen weer op bekender terrein. Owwja als je je bril of sleutels kwijt ben... even hier in het kastje kijken!
Buurman loopt ook nog steeds gezellig met ons mee, je hoeft amper op de pijlen te letten want de route zit gewoon in het hoofd!

Dan komen we bij de 2de rust aan. Wij zijn op de helft en hier nemen we alleen wat te drinken. We zitten even en de één doet zijn schoenen uit en verwisselt zijn sokken, de ander lucht alleen even de schoenen en voor wie het nodig is, maakt een sanitaire stop, bidons worden zo nodig gevuld!! Even afrekenen en hup weer door!
Ondertussen hebben we ook alle tijd om een leuke afspeellijst samen te stellen. Die kunnen we dan mooi gebruiken op een volgende wandeltocht. Op mijn verzoek worden alle Duitse nummers gewist, de rest is het er mee eens.
Ook hebben Luuk en Jacqueline aangehaakt. Luuk gaat met Martijn voorop lopen en Jacqueline en ik lopen er achter. Ongemerkt gaat het tempo omhoog en dan komt er van achteren een bestelling door, of we die vast willen bestellen als we bij "Bergzicht" zijn. Met andere woorden het tempo wordt te hoog, even dimmen dus!

Zo komen we bij de rust na 30 km aan. Hier wordt het tijd om niet alleen wat te drinken maar ook om wat te eten. Mijn tas is in ieder geval al behoorlijk geplunderd en we moeten nog 10 km en het is veel warmer dan de afgelopen tijd. Ook zit er al een poos wat in mijn schoen wat er niet hoort en dat kan ik er nu ook gelijk uit halen. Een tak en een steen zo die laat ik hier achter.

Als Luuk en Jacqueline wat gedronken hebben besluiten zij vast verder te gaan. We nemen afscheid en wensen hun nog een goede wandeltocht verder.
Wij nemen ruim de tijd en dat merken we als we verder gaan. De spieren moeten even los komen en warm worden. Het is gelijk een stevig parcours! En niet ongevaarlijk zo blijkt uit de borden langs het pad.
We gaan richting de Pyramide.

We blijven genieten van een prachtige wandeltocht. De één heeft duidelijk al wat meer kilometers in de benen als de ander en de één heeft wat meer last van het warme weer dan de ander en dat gaan we ondertussen merken. Af en toe even op elkaar wachten.

We gaan een golfterrein over en dan merkt Martijn op dat er golfers lopen die in "gewone" kleding hun sport beoefenen. Is de golfkleding niet meer verplicht? We komen over het terrein van Landgoed Anderstein. Als ik even op Wikipedia kijk wat er over het landgoed staat, blijkt dat de golfbaan er ee onderdeel van is. Voor meer info, klik hier

En dan staan we na bijna 41 km weer bij de start locatie. Wij melden ons af en geven een compliment voor de prachtige tocht en de perfecte organisatie.
Dank aan Michel, Martijn en Patricia voor de gezelligheid vandaag! En wie weet tot snel bij een volgende tocht.
We drinken nog wat en zitten nog wat en dan wordt het tijd om op te breken.