de tweede wilde zwijnentocht 5 januari 2019

De eerste tocht in het nieuwe jaar. Afgelopen december weinig gelopen. Er werd een tocht geannuleerd vanwege de weersomstandigheden en zelf werd ik eind december geplaagd door een pittige verkoudheid. Maar nu kriebelt het weer en heb ik er zin in om op stap te gaan.
Waar ik heen ga??? Keus genoeg voor de 1ste zaterdag in januari, Geldermalsen, Schoorl of toch naar Nunspeet. Nunspeet heb ik als eerste op mijn lijstje staan omdat daar sinds kort ook bekenden wonen die ik eigenlijk wil verrassen met wat lekkers!!!!
Silvia heeft in december aangegeven mee te willen, dus we na wat heen en weer appen gaan we naar Nunspeet.
Ook voor Silvia heb ik wat lekkers bij me.
Omdat Cees graag zijn eigen auto ter beschikking heeft, ga ik met mijn Corsa richting Silvia om daarna met Silvia mee te rijden. Tegen achten rij ik weg en om kwart over 8 ben ik bij Silvia, ik parkeer het kleine ding en samen met Silvia reizen we verder.
We hebben elkaar al een poosje niet gesproken, dus voor we het weten zijn we in Nunspeet. Het is inmiddels al 09.00 uur geweest, dus ook de 20 kilometerlopers zijn van start gegaan en wij gaan in de achtervolging.

Zoals altijd is het ook vandaag weer perfect geregeld bij WS78. De parkeerwachters staan ons op te wachten en wijzen de parkeerplekken aan. Binnen verloopt de inschrijving vlotjes en zo gebeurd het dat we korte tijd later alweer buiten staan om aan de tocht te beginnen. Het miezert een beetje maar te weinig voor een poncho.
We gaan via de achterkant van het zalencentrum het gemeentebos van Nunspeet in. Hier vinden we de eerste heuvels voor vandaag. Het ziet er naar uit dat dit een eerste trainingstochtje gaat worden met werkelijke klimmetjes!

We steken de A28 over en gaan in het Leuvenumse bos verder. We komen langs verschillende welness poeltjes van de wilde zwijnen, alleen wilde zwijnen nee, die spotten we niet, tenminste...…
Het is wel oppassen voor "overstekende" boomwortels, hoewel vandaag loopt het bij mij goed af, maar soms hoor je mensen toch behoorlijke struikelacties nemen.
Een echte WS78 tocht ervaren wij en als je dan een maand of langer niet of nauwelijks hebt gelopen, is het best pittig. Als we tijdens deze tocht 10% asfalt zien, is het veel.
De bospaden hebben soms aardige klimmetjes.

En zo komen we bij het Hotel Malle Jan aan. We overleggen even, gaan we hier voor de koffie of nemen we over anderhalve kilometer de wagenrust van de organisatie?
We hebben wel zin in een "latte" of koffie met appeltaart, dus besluiten hier de koffie te gaan drinken, maar...…………… de bakker is een beetje laat met zijn levering van de appeltaart en we moeten helaas een boterham uit onze eigen voorraad nemen.
Maar we zitten wel even lekker en we kunnen gebruik maken van een fris toilet.

En als we dan geen wilde zwijnen zien, dan zien we wel koeien of van die Hooglanders!

Heerlijk uitgerust gaan we vol goede moed verder en gaat het richting de soep/koffiepost in Vierhouten. De koffiepost is vandaag ook de fruitpost, dus wij besluiten om onze fruitbon in te leveren en een appel te scoren. Met een appel in de hand en een dropje in de mond gaan we verder want zitten doen we nu niet, we lopen net weer.

We lopen weer over allerlei bospaden en komen dan langs het rode heksmeer. Ik spot nog een grote roofvogel en benader hem (met gevaar voor eigen leven) heel voorzichtig om hem op de foto vast te leggen. Het lukt!!!!

Dan komt er nog even een naar schrikmoment! Ik moet direct aan André denken die er vandaag niet bij is. We komen een kudde van zijn favoriete huisdieren tegen, nou ja.... huisdieren en lijken wel kalveren!!!
Voor de eigenaar maar iets kan doen is het beest bij ons en wil tegen Silvia op springen. Hij springt zelfs zo hoog dat hij bijna boven Silvia uit springt.
Aangezien ik niet echt blij ben met loslopende honden, ik ben jaren en jaren geleden 2x door de zelfde hond aangevallen!! is het schrikken en dan een mopperende opmerking maken. Een medewandelaar is ook niet blij en komt dicht bij ons lopen. Het valt allemaal mee en de eigenaren hebben hun vee weer in de hand.
De A28 horen we ook al weer een poos en ja hoor we gaan het viaduct over om in het kabouterbos terecht te komen. De parkoersbouwer (Martie Dolman) heeft nog een leuk klimmetje in gedachten. Jammer genoeg ben ik vergeten om er een foto van te maken, maar neem van mij aan dat het klimmen was, eenmaal boven is het simpelweg de linten volgen en zo komen we na een kleine 20 km weer bij de start/finish aan.
Wij melden ons af, halen een stempel op in ons kilometerboekje en gaan aan de koffie met ……..,  nee weer geen appeltaart, dus dan maar onze boterhammen!!!

De organisatie geef ik nog een compliment voor de uitstekende organisatie en de pijlen/linten. Je weet eigenlijk van te voren al dat je de routebeschrijving eigenlijk niet nodig hebt.