Voor vandaag staat de 70ste airborne wandeltocht op het programma. Ik heb met André afgesproken en we hebben gepland dat we dezelfde trein nemen. Ik wacht op Utrecht CS op een trein later dan mijn eigenlijke aansluiting is. De trein die eerder vertrekt stopt niet in Veenendaal-De Klomp en daar stapt André in de trein. Ik stuur een berichtje waar ik te vinden ben in de trein en het moet dus goedkomen.
Even een stukje Wikipedia voor degene die niet zo op de hoogte is van de geschiedenis van de airborne wandeltocht.
"De Airborne Wandeltocht is een herdenkingstocht in het kader van de Slag om Arnhem (september 1944) en vindt iedere eerste zaterdag van september plaats in Oosterbeek. Het is een van de grootste internationale wandelevenementen.
De Airborne Wandeltocht is een eerbetoon aan de ruim 1.700 Britse en Poolse militairen die in de Slag om Arnhem het leven lieten en begraven liggen op de Airborne Begraafplaats te Oosterbeek. De opbrengst van de Airborne Wandeltocht wordt aangewend om minder draagkrachtige oud-strijders en nabestaanden in staat te stellen over te komen om de jaarlijkse Airborne herdenkingen in en rond Arnhem bij te wonen.
In het jaar 1947 organiseerde de Politie Sport Vereniging ‘Renkum’ voor het eerst de “Airbornemars”, om diegenen te eren die in de septemberdagen van 1944, onder meer in de omgeving van Oosterbeek, hebben gestreden voor de bevrijding van Nederland. Aan de eerste “Airbornemars” namen zo’n 2.000 wandelaars deel en werd daarmee vanaf het begin al een succes. Later werd aan deze mars, met toestemming van Major-General R.E. Urquhart, CB, DSO, commandant van de 1e Airborne Divisie, de naam “Airborne Wandeltocht” gegeven en mocht het Pegasus-embleem door de organisatie worden gebruikt.
Vanaf het begin is de netto-opbrengst van de Airborne Wandeltocht bestemd geweest voor de soldaten, die invalide zijn geworden door de oorlogshandelingen tijdens de Slag om Arnhem, alsmede voor de nabestaanden van de gevallenen, die financieel niet in staat zijn om de Airborne herdenkingen in september in Arnhem en omgeving bij te wonen. Vanaf 2011 komen ook andere doelen in aanmerking voor een bijdrage, mits deze passen in het gedachtegoed van de Airborne Wandeltocht en voldoen aan de daartoe door de organisatie opgestelde beleidslijnen.
De Airborne Wandeltocht kent vier afstanden, te weten de 10, 15, 25 en 40 kilometer (40 km voor individuele wandelaars) en leidt door een gedeelte van de Veluwezoom met rustieke bossen van de gemeente Renkum en een prachtig uitzicht over de Rijn. Aan de Airborne Wandeltocht nemen jaarlijks veel wandelaars deel uit binnen- en buitenland, zowel individueel als in groepsverband. De groepen geven over het algemeen de voorkeur aan de langere afstanden.
De routes op de vier afstanden leiden u langs markante plaatsen, zoals:
-het voormalig hoofdkwartier “Hotel Hartenstein”, thans het “Airborne Museum”, van waaruit Major-General R.E. Urquhart, CB, DSO, commandant van de 1e Airborne Divisie de ongelijke strijd leidde.
-Het museum is dagelijks geopend; op de wandeldag vanaf 12.00 uur.
-de Airborne Begraafplaats te Oosterbeek, waar ongeveer 1.750 Britse en Poolse militairen hun laatste rustplaats kregen.
-de uitgestrekte bossen van de “Bilderberg”, waar een hevige strijd werd geleverd.
-de landingsterreinen in Wolfheze, Heelsum en Renkum, waar de Airborne-soldaten werden gedropt.
-de “Oude Kerk”, dat tijdens de terugtocht als verzamelplaats diende. Deze“Oude Kerk” is op de dag van de Airborne Wandeltocht geopend van 14.00 tot 17.00 uur."
André en ik hebben voor de 25 km. gekozen. Een mooie afstand voor vandaag. Het belooft mooi wandelweer te worden na de regen van de afgelopen avond en nacht.
Onze trein is om 8.25 uur in Oosterbeek en we lopen op ons gemak naar het startterrein toe. Voor wij het startterrein oplopen horen we al dames mopperen over de afstand van het parkeerterrein naar de start en over pendelbussen die niet te vinden zijn. André informeert even of de dames wel plezier in vandaag hebben en of zij zin in de tocht hebben. We gaan daar eerst van een heerlijke kop koffie genieten en kijken of er nog bekenden zijn. Ook kijken we even of hi-tec soms nog een shirt over heeft. Wij hebben er allebei geen besteld en eigenlijk hebben we spijt.
Dan ontdekt André Hennie en die gaan we even een hand geven en een fijne wandeltocht toewensen. Ook krijgen we Yolanda in het vizier. André gaat ook haar een goede wandeltocht wensen en ik volg.
Het wordt steeds drukker op het startterrein en wij besluiten om ook vast in de rij te gaan staan bij de start. Ik weet dat mijn zus Jannie ook meeloopt en tegelijk met de 25 km start. Zij gaat de 15 km lopen. Ik ben nog door haar gebeld maar heb dat niet opgemerkt. Veel later zie ik dat pas.
Het starten in Nijmegen, waar de hoeveelheid mensen het best mee te vergelijken is, gaat wel sneller. Dat komt omdat je in Nijmegen direct je weg vervolgt op een brede straat. Hier ga je direct een smaller bospad op en moet je in de afdaling. Dit jaar gaat de afdeling goed. Vorig jaar was het eem modderpoel begrijp ik.
We gaan Oosterbeek door in een grote menigte. Het is een drukte van belang en soms lastig om een paar foto's te maken. Daarom heb ik in dit verslag wel wat foto's geleend van leden uit de groepen waar ik lid van ben en die een mooiere foto hebben geplaatst. Dank daarvoor.
André heeft de wandeltocht al vaker gelopen en gaat mij op de speciale gedenkplaatsen brengen. Zo ook op de begraafplaats!! Dank aan Sjaak voor de foto's.
Na de splitsing werd het rustiger lopen. De 40 km lopers waren al lang voor ons vertrokken en nu wij als 25 km. lopers op het parcours komen wordt het een stuk rustiger lopen. Ik zie nog een wandelaar van de Stertochten "Utrecht". Hij vertelt dat de 4daagse soepel verlopen is en dat hij met plezier de 55 km. heeft gelopen. We zeggen elkaar gedag en ik zoek André weer op. We hebben heerlijk doorgelopen en besluiten om pas op de helft zo ongeveer te stoppen. Wel hebben we eerder een keer gestopt omdat de nood hoog werd. Gelukkig zijn er langs het parcours regelmatig sanitaire voorzieningen zodat "wild plassen" niet nodig was.
We lopen een terrein op van een ggz instelling in Wolfheze. En wat we daar gedaan hebben dat beleef je niet elke dag. Wie haalt er als voetganger nu een rijdende auto in! Wij hebben het geflikt. André sprak de bestuurder nog even aan. Als we deze bestuurder moeten beoordelen qua geduld en netheid, dat wordt het een grote voldoende!!! Hij bleef keurig achter de wandelaars en dacht er niet over om in te halen.
Een stuk verderop verlaten wij via een bospad weer het terrein. Spannend dat verkeersbord als je ook het pad bekijkt!
De tocht gaat verder en we genieten van de natuur en het mooie weer. Dan komen we het bos uit langs een golfterrein. Het terrein is nu in gebruik van een golfclub. Oorspronkelijk was dit de landingsplaats van de militaire in 1944. Waarschijnlijk zag het terrein er toen iets anders uit als nu. We lopen door en besluiten om bij de grote rustplaats die we dan tegenkomen nog niet te stoppen. We verwachten dat er straks ook wel een gelegenheid zal zijn. En zo lopen we Heelsum binnen.
Even later lopen wij langs de plaatselijke voetbalvereniging. Daar valt mijn oog niet alleen op het bord dat hier medische verzorging is maar ook op het simpele bord dat hier soep en broodjes te krijgen is. Het besluit is snel genomen, we gaan naar de soep. Een heerlijke tomatensoep kunnen we hier krijgen en samen met onze meegebrachte bammetjes is het een heerlijke lunch!!
Na een pauze van een klein half uurtje stappen we weer op. We zijn ongeveer op de helft en hebben best nog wat klimmetjes voor de boeg. Maar we genieten van alles om ons heen. Voor mij is de tocht best verrassend voor wat ik zie en meemaak.
Ben je weleens echt flink beetgenomen op een wandeltocht. Nou ik vandaag dus wel. Ik zal je eerst een foto laten zien. Wat zie je aan die persoon die een rode baret draagt? Valt je iets op? Kijk eens goed en luister ...................
Zie je niets bijzonders en hoor je ook niets?
Hier komt het verhaal:
Ik hoor dus een militaire groep aankomen, zingend!! Dus ik zeg tegen André dat wordt straks aansluiten en lekker meelopen. Wat hoor je ze goed aankomen. Zal het een grote groep zijn?
André kijkt achterom maar geen opmerking of zo. Het geluid komt dichterbij dus zo dadelijk aansluiten denk ik. Ik zie nog steeds niets. Het lijkt wel of de groep naast ons loopt, nog steeds niets te zien, wat gek! Het haalt me in, nog heb ik het niet door. Ik maak nog een opmerking en wat loopt er dan voor me??!!! Eén rode baret met in zijn rugzak een draagbare geluidskast met zijn favoriete muziek. Of is het zijn bataljon wat thuis gebleven is. Ik voel me zwaar in de maling genomen!!! We lachen er maar om en bedenken al het verhaal erbij.
De tocht gaat verder. We komen weer bij een kodakmoment. Uiteraard maakt iedereen hier een foto, dus ook ik.
We komen bij een controle post. Plek genoeg achter een pilaar om je even af te zonderen.
Een hartelijk welkom in het Heveadorp. We volgen de richtingaanwijzers naar het Dunoplateau en werkelijk wat een prachtig vergezicht. Daar is dus de stad en de brug!
Een bijzondere wandeltocht, ook nu ik het verslag zit te schrijven en terugdenk aan de oorsprong van deze tocht. Dan valt mijn oog op nog wel een heel bijzondere waarschuwing!
Het is maar dat je er om denkt en je bent gewaarschuwd!!
Het schiet op, het eindpunt begint in zicht te komen, voor sommigen niet, we merken dat optellen voor veel mensen gemakkelijker is dan aftrekken. Jammer, want dan had je geweten hoever het nog was. En dan zien we ineens Pascal lopen. Pascal sluit zich bij ons aan. Even van elkaar horen hoe het gaat. Pascal heeft de 40 km vandaag gelopen en omdat hij in de buurt kampeert is hij vanmorgen vanaf de camping komen lopen en straks loopt hij terug naar de camping dan heeft hij er vandaag 50 km. op zitten. Een mooie voorbereiding voor de 100 km van volgende week.
Leuk we lopen met z'n drieën verder. Het laatste stuk zal niet meer zo doorlopen omdat er steeds muziekkorpsen tussen gevoegd worden en wij dan stilgezet worden. Maar het is ook genieten van de korpsen die hun beste beentje voorzetten. Dit is gewoon een stukje showwerk! Gaaf! Er zijn een paar foto's van maar in het eggie was het veel mooier.
Het laatste stukje door Oosterbeek en we komen op het finish terrein. Wij melden ons af en halen onze herinnering op. Ik ben zo handig om te vergeten mijn wandelboekje af te laten stempelen(organisatie alweer een berichtje gestuurd) en we gaan wat drinken en nog even heerlijk genieten van alles om ons heen. We drinken nog wat met Hanneke en haar familie.
Dan komt er een eind aan deze leuke dag en stappen we op en zoeken de trein op. Dat verloopt allemaal lekker vlotjes. Om 17.23 uur haalt Cees mij weer op in Woerden en kijk ik terug op een mooie wandeldag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten