Pegasus wandeltocht 27 oktober 2018

De laatste zaterdag in oktober begint een traditie te worden! Pegasus wandeltocht!!
Waarom Pegasus vraag je je misschien af, wil je meer over Operatie Pegasus 1 en 2 weten, klik hier

De wekker loopt vandaag best vroeg af, 06.45 uur begint dat ding al te ratelen. En de regen klettert ook lekker op de ramen, dus heb je de neiging om je nog een keer om te draaien. De afgelopen jaren is het steeds heel mooi weer geweest tijdens deze wandeltocht, maar wat kunnen we vandaag verwachten?
Toch sta ik op en volgens het weerbericht moet het landinwaarts mee vallen met de buien, dus ik ga van het positieve uit (hoewel ik toch nog even mijn grote regenponcho in mijn tas stop).
Ook de temperatuur stelt mij voor een lastige keuze, net terug van Tenerife, hoeveel laagjes gaan het worden, ik besluit voldoende laagjes aan te trekken, beter 1 uit doen onderweg dan het koud hebben.
Om half zeven zit ik in de auto op weg naar de Hartenberg in Wekerom.
Het is nog donker en ook nog donker als ik om half acht de auto, op aanwijzingen van parkeerwachters, parkeer. En ja, ik weet dat dit vanmiddag een uitdaging gaat worden!! Ik kan me in het donker namelijk niet oriënteren, dus wordt het vanmiddag zoeken naar de auto!
Als ik in het theehuis aankom zijn Michel en André ook net gearriveerd. We zeggen elkaar gedag en ik haal een bekertje koffie. Even rustig opstarten.
Het is met de regen erg meegevallen tot nu toe, dat ziet er goed uit.
Nog even een toiletbezoek en dan kunnen we ons inschrijven en vertrekken. Het begint wat te schemeren en even voor 08.00 uur zijn we op pad.
Gewapend met een uitgebreide routebeschrijving en zoals onze ervaring is, altijd een perfect gepijlde route.

De route is elk jaar nagenoeg hetzelfde, maar de natuur laat steeds iets anders zien. We hebben elkaar al een poosje niet gezien bij wandeltochten, dus er is genoeg te vertellen aan elkaar en op die manier gaan de kilometers vanzelf.
André heeft iets speciaals bedacht voor vandaag. Op veel tochten heeft hij wel iets ludieks en hij vertelt dat hij vandaag een lopend buffet bij hem heeft. Bij het idee alleen al heb ik schik. We gaan het meemaken!
De zon begint er ook bij te komen en al snel merk ik dat ik te veel laagjes aan heb. Dit veranderen moet wachten tot de eerste rust.
Ook zorgt de opkomende zon voor aparte kleuren op de foto's.

Bij de eerste wagenrust vinden de heren niet waar ze trek in hebben, dus zetten we de tocht voort. Al snel komen we bij de wandelfotograaf. Ik loop achter buurman en buurman aan en kom zo alleen op de foto te staan, dat was ook mijn bedoeling. Jammer genoeg is de foto niet scherp.

Ik merk dat ik steeds vaker in deze buurt loop, want ineens herken ik een plas waar ik van de zomer nog langs ben gekomen met de Edese tweedaagse. Toen heb ik daar nog met Jannie zitten genieten.
Nu lopen we verder richting juffrouw Tok.

Dan komen we bij Juffrouw Tok aan. Er komt een meneer De Haan naar buiten en die vraagt mij om een foto van hem te maken bij één van de kippen. Hij dacht namelijk dat het een haan was en dat hij met een naamgenoot op de foto ging. Maar meneer de Haan ging dus met mevrouw de Kip op de foto! Dan loop ik door naar binnen en ga ik aan de koffie met mijn boterhammen en een banaan. De erwtensoep laat ik voor wat die is, een beetje te vroeg, het is net half 10.

Na de rust bij Juffrouw Tok gaan we de Ginkelse heide op. Hier zijn de Engelse Para's geland in september 1944. Vorig jaar liep de schaapskudde meer in het zicht dan nu. Dus de fotogenieke hond was nu niet in beeld. Het is altijd een zwaar stukje zo door het zand, maar het zand was nat van de regen van de afgelopen nacht, dus was het wat gemakkelijker lopen.
Na de heide moeten we onder de A12 door en dat is even lastig omdat we niet het pad op gaan, veel wandelaars maken er een afdaling in de berm maar ik loop even een stukje terug omdat ik geen zin heb in valpartijen vandaag.
Als we door het viaduct zijn komt er de splitsing van de 20 km en de 30 km. Wij gaan de 30 km route op en gaan richting Renkum.

Dan komen we al snel bij de Renkumsebeek en daar hebben we vorig jaar gestopt voor het 11-uurtje en inmiddels is het ook nu tegen elven, dus tijd voor, jawel het 11-uurtje.

We lopen verder het is trouwens heerlijk weer. Bij de rust heb ik mijn jas uitgedaan en de poncho in mijn rugzak gedaan want die poncho gaan we niet nodig hebben vandaag. Je kunt ook prachtige plaatjes maken van de kleuren in het bos.

Dan steken een weg over en ja hoor we gaan het kabouterbos in. Daar treffen we kabouterwoningen aan en de was van de kabouters hangt te drogen. Ik herinner me dat er een boomstam ergens over een greppel moet liggen en ja hoor André gaat op de evenwichtsbalk staan en komt er ook weer heelhuids af.

Er staat een voorstelling op de agenda in het kabouterbos en de spelers staan al opgesteld. Ik maak (met toestemming) wat foto's. Ook de boom waar je in kunt staan is er nog, leuk.

Via het vlonderpad wat ook heel bekend is ondertussen, komen we bij het bosven uit. Het ligt er prachtig bij. En dan komen we bij de 2de rust aan. Hier hebben ze heerlijke appeltaart en dat gaat er wel in. Het is smullen. Alleen heb ik een wiebel stoel, dus dat meldt ik even.
Na een uitgebreide rust wordt het tijd om verder te gaan voor het laatste stuk van de tocht enne... er loopt nog steeds iemand met een lopend buffet in zijn rugtas!

Door het bos vervolgen we de route en het is echt boffen met het weer vandaag. Het is prachtig weer, een heerlijk zonnetje en de regenbuien zullen best ergens vallen, maar niet waar wij lopen. Het valt ons wel op dat er maar weinig paddenstoelen zijn. Tijdens deze tocht zagen we altijd wel redelijk wat paddenstoelen, maar nu is het toch heel weinig. Ineens zie ik een bankje voor mensen met korte beentjes. Het doet mij denken aan een logeerpartij van neefjes bij mijn moeder. Ik ga het niet vertellen hier, maar ik had even een binnenpretje, geloof dat!
Dan doemt de samenkomst met de 20 km alweer op.

Het stuk  van de route wat nu komt is eigenlijk helemaal niet leuk, langs het spoor. Vorig jaar dachten we al dat we ook onderlangs konden en nu zie ik die pijl weer staan en besluiten we onderlangs te gaan. Het loopt ook een stuk prettiger. Zoals ik eerder al schreef, de omgeving begint mij een beetje bekend te worden, want als we afslaan om het spoor over te steken, zie ik ineens in de verte het "Enka" terrrein! Daar was afgelopen jaar de start van de Edese 2daagse. Als wij bij de overweg komen, zitten de bomen naar beneden en moeten we wachten op 2 treinen.

Gelukkig zijn we voor zonsondergang bij deze wagenrust, anders hadden we toch wel een probleem gehad. Wie wel een probleempje heeft is hij die nog steeds met zijn lopend buffet in zijn rugtas rondloopt. Er wordt nog eens rondgekeken maar nog steeds is er niemand die interesse heeft in het buffet. Dan nog maar even verder.

Dan zie ik een boom met tonderzwammen. Leuk, op de Hoge Veluwe geleerd hoe deze zwammen heten. Ik heb even op Wikipedia gezocht naar info. Wil je er meer over lezen? klik hier

Inmiddels begin ik te merken dat er bijna 30 km in mijn benen zit. We lopen langs het militaire terrein waar vroeger de kazerne stond. nu wordt er een woonwijk gebouwd.

Nieuw bij het mausoleum zijn de info borden die er geplaatst zijn. 

Dan komen we nog door een wijkje waar we over het parkeerterrein lopen met garageboxen. Hier staan andere jaren altijd "rood met witte stippen" paddenstoelen, maar vergeet het maar dit jaar dus niet. We steken over en missen al even André! Ja hoor hij is bezig met zijn lopend buffet!! 

Als wij onze laatste stempel halen komt André ook binnen lopen. 

De consumptiebon wordt ingewisseld, we krijgen er vocht voor, wat de kleur van koffie heeft en warm is. Ik neem er mijn laatste boterhammen bij.

En dan wordt het tijd om naar de Keep Them Rolling wagens te gaan. En wie treffen we? Dezelfde Dodge met chauffeur als vorig jaar. Ik krijg een plekje voorin. Heel leuk!!

Aangekomen op de Hartenberg krijgen wij ons vaantje en dan wordt het nog even spannend!!!

Ik ben in het donker aangekomen hier, vanmorgen en nu...……….. is het licht en waar staan nu de auto?????

Natuurlijk wordt mij "vrouwenlogica" verweten als ik samen met 2 andere dames probeer de auto te vinden!

Maar ja hoor!!! Daar staat de Nissan te wachten, helemaal alleen, de andere auto's zijn inmiddels vertrokken, maar gelukkig gevonden! Wel anders gelopen als vanmorgen, maar wat geeft het!!!

Het was een heerlijke dag en om kwart over 3 ga ik weer richting Kamerik.