70ste Internationale Amersfoortse Tweedaagse 21/22 juni 2019

Het wordt alweer de 6de editie voor mij. En vanaf het begin logeer ik heel relaxed bij Hotel "De Tabaksplant". Ook dit jaar weer. Als ik op donderdagavond incheckt bij het hotel, word ik naar mijn kamer gebracht en wat blijkt, het is de kamer die ik de allereerste keer toen ik hier was, samen met Marijke deelde.

Dit jaar is Silvia mee en we installeren ons op de hotelkamer, dan besluiten we nog even naar beneden te gaan om wat te drinken. We maken het echter niet laat want morgen staat er om 06.00 uur een ontbijt op ons te wachten. Wij krijgen dan ook een lunchpakket mee voor onderweg, prima geregeld in dit hotel! Ik ben er elk jaar weer zo blij mee.

Vrijdag 21 juni 2019
De wekker loopt om iets voor half 6 af en wij zijn gelijk klaar wakker!! Aankleden, zo nodig voeten afplakken (is voor mij niet nodig, ik blijk gewoon hele fijne voeten te hebben die na een goede verzorging mij brengen waar ik wil). En dan gaan we naar beneden ontbijten.
We worden echt verwend en mogen van alles kiezen. Het lunchpakket wordt bij onze tafel gebracht en ook daar zit van alles in, SUPER!!!

Dan wordt het tijd om te vertrekken, de jasjes worden in het hotel gelaten, de regenponcho's gaan mee, want er is wat regen voorspeld. De fietsen staan achter in de tuin van het hotel geparkeerd. We mogen achteruit met de fiets en dat scheelt een hoop gedoe door de gang heen.
Als wij bij de start locatie aankomen staan André en Michel al op ons te wachten. Ik sluit aan in de rij voor mijn knipkaart en routebeschrijving. Silvia gaat zich nog even inschrijven.
Dan is het wachten op Patricia, maar al snel is die er ook. En dan kunnen we om 07.00 uur starten.

Zoals elk jaar weer gebruikelijk is gaan we de eerste dag richting Soesterberg en de vliegbasis. Dit jaar is de route wel anders dan we gewend zijn, er zitten een paar andere stukken in. We gaan eerst langs kamp Amersfoort, zoals elk jaar. Dit jaar maak ik hier wat minder foto's.

En dan word ik aangesproken over mijn sponsorshirt wat ik draag. De mevrouw vertelt dat zij volgend jaar ook graag voor "Support Casper" wil wandelen. Zij vertelt dat haar man patiënt was bij Casper van Eijck. Het is voor haar fijn om te zien dat zoveel mensen zich inspannen om geld in te zamelen, voor haar man is het helaas te laat, maar zij hoopt dat er in de toekomst veel mensen behandeld kunnen worden door het geld wat ingezameld wordt.
Wil je meer weten over de sponsoractie, klik hier, je kunt dan met vermelding van mijn naam een bedrag storten. En over de actie support casper, klik je hier

Ik geef mijn flyer aan haar en we nemen afscheid van elkaar. We komen nog langs het Russisch monument wat ik op de foto zet. Sommige stukken van de route zijn anders of lijken anders omdat het aanpassen van een aantal wegen afgerond is.

En dan zijn we bij de eerste rust. Daar staan lange rijen voor de dixies en omdat niemand echt hoge nood heeft, drinken we koffie met wat lekkers, diepen we wat op uit ons eigen tas en dan wordt het tijd om verder te gaan.

Voor wij het Defensieterrein De Vlasakkers opgaan, wordt eerst de startkaart geknipt. Het is heerlijk lopen op het militair terrein. Heel, heel breed asfalt! en wat loopt er nu lekkerder dan asfalt. De bospaden houden we even voor gezien, of..??
Want dan ineens duikt er een tank voor ons op! En worden we allemaal naar de rechterkant van de weg verwezen. Als ik achterom kijk, zie ik dat het een tank met een Duits kenteken is, is dat de vijand????

Elk jaar verbaas ik mij erover hoe groot het terrein is waar we overheen gaan. Ik heb er niet precies op gelet, maar een uur lopen we zomaar over het terrein. Natuurlijk komen we weer over de Godthelpbrug. Oppassen!! Want vorig jaar ging hier iemand bijna onderuit en zijn enkel heeft hier toen een behoorlijke klap gekregen. Een blessure heb je zomaar en dan is Nijmegen over.

 Het is ook gelijk een mooi stuk om wat hoogtemeters te lopen. We worden in ieder geval van te voren gewaarschuwd voor een hellingbaan.

Na het militair terrein komen we op een stuk van het parcours wat nog steeds hetzelfde is. Ik heb op dit stuk nog herinneren van de eerste keer toe ik hier liep met Marijke. We moesten toen een tekst bedenken voor op een shirt, het shirt zouden we de laatste dag aandoen op de Via Gadiola.
Het zijn herinneren die nooit meer uit je hoofd gaan. Zo intens hebben we hier gelopen.
Niet veel later komt de rust in zicht. De oude vertrouwde rust bij de voetbalvereniging. Jammer dat er geen tomatensoep is, ik had me er zo op verheugd. Dan maar een boterham en een eigen pakje drinken.

En dan komt er een donkere lucht aan en komen alle mobiels te voorschijn. Buienrader wordt gecheckt!!! Zover we kunnen zien is er geen grote hoeveelheid regen te verwachten. Nadat iedereen zijn consumptie op heeft gaan we weer verder.
De volgende rust is volgens de routebeschrijving niet heel ver, maar we hebben onze ervaringen uit het verleden en dan blijkt dat ze hier een heel elastisch meetlint hebben.
We gaan door het dorp Soesterberg richting de vliegbasis.
En dan komen we langs een helikopter die als herinnering voor de vliegbasis staat. Even een foto maken en ook een foto van de beschrijving, zodat wij het thuis nog even kunnen nazoeken. Wil je meer weten, klik hier

De vliegbasis ligt aan onze voeten, we zetten de route voort. Maar ook op de vliegbasis komen we erachter dat de route iets veranderd is. We komen niet meer voor langs het museum.

En dan zijn we toch sneller dan gedacht bij de rust bij AV Peijnenburg. Hier zoeken we en zitplaats en we komen allemaal een beetje verdeeld te zitten. De een neemt hier de tomatensoep en de ander heeft aan een drankje genoeg. Dan komt André in gesprek met Kim die naast hem zit. Kim gaat de 4daagse voor het eerst lopen.

Het wordt tijd om op te stappen, want na deze rust komt er nog 1 rust. Maar als wij op onze gps kijken en dan kijken wat voor afstand er op de routebeschrijving staat, dan kloppen de kilometers niet helemaal en moeten er ergens nog minimaal 2 of meer kilometers verstopt zitten.

Kim haakt aan en vanaf hier lopen we met z'n zessen verder.

Buurman heeft ook genoten van zijn biertje en we lopen gezellig kletsend verder. We gaan nu langs de Soesterduinen denk ik want hier is wel erg veel zand.

Dan komen we achter langs de dierentuin Amersfoort en zo ook aan de achterkant langs de Kabouterhut. We besluiten bij de Kabouterhut te gaan rusten want bij De Vlasakkers is het altijd druk. En dan heeft Kim toch een slechte invloed op mij!! Zij bestelt aardbeien met ijs en slagroom en dat klinkt zo lekker dat ik het ook bestel. En het smaakt lekker!!! Jammie!!!!
Maar aan alles komt een eind dus ook aan deze rust.
En zoals altijd het venijn zit weer in de staart!!! Want volgens de beschrijving zijn we nu over 6 km weer op de start/finish, nou vergeet het maar, het worden er 8,5 km hoor!!

 Het was een prachtige wandeldag. We drinken nog even wat met elkaar en dan gaan Silvia en ik weer richting het hotel.
Morgen weer een dag vol wandelbelevenissen!!!

Zaterdag 22 juni 2019
De wekker loopt iets eerder af dan gisteren. Vandaag moeten we na het ontbijt de laatste spulletjes in de koffer doen en dan uitchecken.
Maar eerst staat er nog een heerlijk ontbijt op ons te wachten. We mogen zelfs nog aangeven wat we in ons lunchpakket willen, helemaal super.
Onze bagage blijft lekker in de receptie van het hotel wachten en wij gaan  op de fiets richting de start.
Daar aangekomen gaan we onze startkaart voor vandaag ophalen en dan kunnen we bijna direct starten. Het eerste stukje lijkt nog hetzelfde als andere jaren maar al snel komen we erachter dat we een lus aan het maken zijn.

 In de lus die we maken is echter geen toilet opgenomen en voor de mensen die daar geen moeite mee hebben, geen probleem maar voor anderen is het minder.
Het is trouwens wel een heel mooi gebied waar we door heen wandelen en zeker geen straf om hier te zijn.

Als de lus erop zit, komt de 30 km er ook weer bij en lopen wij op een bekend stuk, de Dodeweg. Hier zie ik Rolf staan. Vorig jaar waren ze hier nog aan de wegen bezig, nu is alles klaar.
Dit jaar lijkt het wel of Bergzicht verplaatst is, maar dat komt waarschijnlijk door de lus die we maken en omdat ik eigenlijk al een poos uitkijk naar een toilet.

En dan komen we bij de rust aan, er staan 16 km op de teller. De een gaat in de rij staan voor de koffie en de ander staat in de rij voor het toilet. Ik zie mijn kans schoon en ga richting het invalidetoilet. Iedereen staat keurig bij de damestoilet te wachten maar het is toch geen rolstoelroute dus kan je best even naar het invalidetoilet.

Daarna gaan we aan de koffie, Patricia krijgt ondertussen een massage behandeling van Kim, het lijkt erop dat die behandeling niet erg fijn aanvoelt.

Het is ondertussen half 11 geweest en het wordt tijd om verder te gaan. Gisteren hebben we het 11-uurtje over geslagen maar voor vandaag staat het wel op de planning. We gaan na Bergzicht eerst een stukje omhoog en André wil wel eens zien hoe het met het trainen van de Mont Ventoux staat. Dus een uitdaging die ik wel aan wil gaan, vol gas omhoog, dat kan hoor en ik haal gewoon even een stuk of wat wandelaars in. Het wordt stil. En het asfalt pad is verleden tijd. Richting de Pyramide maar.

En daar aangekomen is het 11.00 uur en er is een bankje, dus er worden tassen opgemaakt en wandelaars uitgenodigd voor een borreltje en een borrelhapje. Jammer dat er weinig belangstelling is.

En dan hebben we ook al weer lol om de voor aankondiging van de fotograaf. De opmerkingen vliegen in het rond, "zit je haar goed, buik in, lachen, netjes naast elkaar lopen" en het wordt steeds gekker, maar de foto is leuk geworden, toch?

We steken de weg over en komen dan op een stukje fietspad waar ook altijd veel wielrenners zijn, even op elkaar letten en je aanpassen dan komt het goed.

Langzamerhand komen we nu op een heel ander stuk van de route, want we mogen niet meer langs het Henschotermeer of er moet vet betaald worden. Jammer want het was altijd een leuk stuk om te lopen.

We komen nu langs het Maarnse Zand, hier hebben we met de Pinkstertocht van André ook gelopen.

En zo lopen we Woudenberg in, weer een stuk wat herkenning geeft. Gelukkig de olifant staat er nog steeds. Oppassen met oversteken en met het verkeer hier en dan gaan we niet door Woudenberg heen, maar er langsheen richting de rust bij de voetbalvereniging. Maar..... er staan ook borden van een theetuin en dat lijkt ons wel wat. We besluiten daar heen te gaan voor een soepje of iets anders!! Maar...….. dat hadden we beter niet kunnen doen. Na ruim 3 kwartier op de soep te hebben gewacht hebben we de soep afbesteld, ik heb mijn eigen boterhammen gegeten en een pakje drinken op gedronken en toen zijn we verder gegaan. Deze horecarust heeft zich verslikt en of dat een ander jaar nog klandizie oplevert????? van mij even niet!

Na deze mislukte rust, nou ja mislukte rust, we hebben lang gerust maar weinig op. Wel heeft iedereen de water voorraad aangevuld en een sanitaire stop gehouden. We gaan verder en er wordt besloten om bij de YMCA alleen te stoppen voor een toiletstop en verder door te lopen naar de finish. Een stop van 50 minuten gaat ten koste van je spieren en het duurt even voor die weer warm zijn en verder willen. De groep valt een beetje uit elkaar, maar na 2 dagen weten we een beetje waar we staan en of we klaar zijn voor Nijmegen.

En dan komt er vlak voor we de A28 oversteken nog een groepje mannen ons achterop gelopen. Zij vragen wat "Support Casper" achter op mijn rug betekent. Ik vertel van Casper van Eijck (die kennen zij, ooww die hebben we pas op tv gezien), van het koor waar ik bij zing en het doel wat elk jaar wisselt. Nou de mannen willen wel met me zingen en ik mag een nummer opgeven. Een beetje bluffen natuurlijk, ik geef "de Pastorale" op en de mannen haken af. Snap jij het?? Ze kennen het niet, dat is nu jammer!!!

Eenmaal over de A28 heen is het nog maar een hoekje en dan komt de finish in zicht. We hebben in 2 dagen 82,5 km gelopen met een mix van verhard en onverhard. 

Ik heb nog energie over en weet dat ik de N4D aan kan, tenminste mijn lijf en conditie zijn in goede staat, je weet nooit wat er gebeurd, je hebt niet alles zelf in de hand, maar zoals het er nu naar uitziet!

We gaan nog even wat met elkaar drinken en als ik mijn tas even op een hoek van een bank neerzet, wordt ik aangesproken. Er hangt namelijk een sleutelhanger van "Support Casper" aan mijn tas en het blijken Feyenoord fans te zijn en ja de clubarts!!! Ik geef een flyer aan ze en er wordt gevraagd of ze die mogen houden, natuurlijk mag dat!! Hoe meer reclame hoe beter en misschien levert het nog wel wat sponsorgeld op!