Elke woensdag wordt er gesopt en omdat ik wat kilometers wil gaan maken besluit ik om weer eens mee te gaan met het legioen Soppers. Maar ach het blijkt een aparte dag te worden. Ik heb echt wel schik gehad, maar ook een vreselijke toespraak, een heel leuk gesprek met de man achter de routes van de Willem de Zwijger wandeltochten die altijd vanuit Schoonhoven zijn en die ik in het begin van mijn wandel carrière liep. En dan loop in naast Dick, die ik heb leren kennen op het Westerborkpad.
Maar voor het zover is heb ik er al een aardige uitdaging opzitten, namelijk je auto parkeren in Doorn.
Op het laatst ben ik samen met een andere wandelaar aan het zoeken naar een plekje, ik spreek haar aan en samen gaan we naar de start locatie waar we net op tijd arriveren. We kunnen nog inschrijven, maar de boel wordt al opgeruimd en daar is het denk ik achteraf al niet helemaal goed gegaan.
Het was ook op het laatste moment een andere locatie geworden.
Er kan nog net een sanitaire stop gemaakt worden en dan gaan we op stap,
Ergens voor, wordt er nog iemand gehuldigd, mooi denk ik.
Wij komen langs de Stoeterij Geere-stein en een stukje verder gaan we in optocht met 122 wandelaars over een plank oversteken. Leuk over een klompenpad maar in een groep van 122 wandelaars is het even een oponthoud.
Zo volgen er een aantal planken en dan gaat het weer verder.
In de verte zie je Langbroek liggen, maar wij gaan via een paadje waar de knotwilgen zijn geknot terug naar de weg waar we eerst liepen. Als er verkeer aankomt wordt er op een scheidsrechtersfluitje geblazen als teken dat je aan de kant moet. Dan komen we langs Hindersteyn en daar maak ik een aantal foto's van. Wil je meer over Hindersteyn weten, klik hier
Er staan hier erg veel landhuizen en buitenverblijven. Dat is wel erg leuk, genoeg om te forograferen.
Daar tussendoor zie je ineens dat het ook voorjaar wordt! De voorjaarsbloemetjes beginnen overal op te komen.
We komen langs Huis Molenstein, op internet lees ik dat het ook nog een poos een Schuilkerk is geweest en dat wekt mijn aandacht omdat ik ook bezig ben met de LAW Pelgrimspad deel 1. Aan de overkant van de weg staat huis Leeuwenburg. Als we daar zijn worden we getrakteerd op een mini snack.
Er wordt veel gekletst en dan loop ik een heel stuk met Bert op. De eerste 12,5 km zijn gelopen voor je het weet. En dan komt de lunchpauze. Ik begreep de opmerking en de reacties 's morgens niet helemaal, maar nu vergeet ik ze nooit meer.
De start locatie is niet groot genoeg om iedereen bij de lunch te herbergen, dus wordt er geopperd dat je ook naar andere horeca kan gaan.
Als ik in het zalencentrum kom, is er plek zat en ik ga een koffie scoren, ik vraag of er soep te krijgen is, maar nee, dat is er niet, jammer.
Dan pak ik mijn boterhammen maar en toen...………….
Boterhammen moet je buiten eten!! Het werd me iets anders verteld maar het kwam wel hier op neer en verder wil ik er eigenlijk niets over kwijt.
Ik kijk nog even naar de social media berichtgeving en dan zie ik dat Mitchell er ook moet zijn en ja hoor 's middags zie ik hem en hebben we nog even een lolletje over het tempo.
Gelukkig zien we nu iets meer bos dan 's morgens want dat viel me 's morgens wel tegen.
En dan vraag ik me nog steeds af waarom de tocht heet, zoals hij heet. Maar later ga ik er iets van begrijpen. Wil je er meer over weten, klik hier
We komen over een stuk land waar de wilgentenen staan te wachten tot ze verwerkt gaan worden.
Dan zetten we koers naar Kasteel Sandenburg. Voor meer info, klik hier
We komen bij de volgende wagenrust aan en daar krijgen we een pakje drinken. Lekker, ik zie nog mensen met koeken maar daar ben ik zeker voorbij gelopen, geeft niet het drinken is al lekker.
Dan maken we ons op voor de laatste 5 km.
Het laatste stuk zorgt ervoor dat het een echte SOP-tocht wordt. De bodemgesteldheid is een beetje, blubber.....
De groep valt een beetje uit elkaar en dan zie ik verschillende mensen die al langs hun auto komen al instappen om te vertrekken. Vreemd vind ik het, maar later blijkt, daarom stempel je je boekje al af voor je gaat lopen,.
Want voor mij wordt het zoeken voor een plaatje in mijn boekje. Hij wordt opgestuurd en na een paar dagen krijg ik die ook thuis.
De mannen van het bestuur vragen naar mijn ervaringen en dat hadden ze beter niet kunnen doen. Ik ben nu wel mijn frustratie kwijt, maar..... veel zal het niet uitmaken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten