Vandaag staat de wandeltocht in mijn eigen dorp Kamerik op het programma. Na wat berichtjes heen en weer heb ik een aantal wandelmaatjes die mee gaan vandaag. Ik heb al een aantal jaren achter elkaar gevraagd of deze wandeltocht van half april verplaatst kan worden naar een andere datum. Deze wandeltocht viel in het verleden steeds samen met de Bloesemtocht in Geldermalsen. En nu is het zo ver. Ik heb geprobeerd om reclame te maken voor deze wandeltocht en heb daarom best bepaalde verwachtingen. Een polderwandeltocht is heel anders dan een wandeltocht in het bos. Je moet wel van het polderlandschap houden om een wandeltocht in deze omgeving leuk te vinden. Vaak zijn het lange rechte wegen of paden.
Als eerste krijg ik een berichtje van Michel dat hij gearriveerd is. Als ik in mij aangemeld heb in de kantine van VV Kamerik komen ook Annika en Gerda binnen. Dan krijg ik een berichtje van Ineke dat zij haar auto heeft geparkeerd. Ik loop haar even tegemoet.
Nadat we allemaal aangemeld zijn en een eventuele sanitaire stop hebben gemaakt, gaan we op stap.
Ik zie op de routebeschrijving al snel dat het een vrij simpele route is. Weinig verrassend. En de rusten, dat gaat van ons wel wat improvisatie vermogen vragen. Welgeteld 1 rust!
In het begin kom ik nog wat plaatsgenoten tegen, die mij in mijn wandeloutfit amper herkennen. Dan gaat het door het dorp heen, langs een woning waar ik een bekende zie zitten, even snel op het raam tikken, grappig. Over het fietspad naar Woerden. Gelijk het eerste stuk al recht toe recht aan!
Dan slaan we af het Brediusbos in. Dat is wel leuk. Hier zijn plekjes die ik ook niet echt ken.
Het begint te regenen. Ik had dit al op buienradar gezien. Aan het begin van de tocht werd er nog wat regen verwacht. Daarna zou het droog blijven voorlopig. Als we het Brediusbos uitkomen steken we over en gaan we het Jaagpad op richting Harmelen. Hier zien we de eerste Weidevogels die jongen hebben. Het blijft altijd mooi om te zien. Ook al zijn zwanen niet echt aardig en beschermen ze de jongen.
We gaan verder en het Jaagpad wordt steeds smaller. We moeten achter elkaar gaan lopen. Inmiddels is het droog geworden en gaan de poncho's uit. Dan zien we een "leuke" rust. Dit vraagt om een kodakmoment, want de echte rust is nog een stukje verder.
Dan komen we langs het monument van het treinongeluk bij Harmelen.
"De treinramp bij Harmelen vond plaats op maandag 8 januari 1962 om 9.19 uur nabij het Utrechtse dorp Harmelen gelegen aan de spoorlijn Utrecht - Rotterdam. Bij de botsing tussen twee reizigerstreinen vielen 93 doden en 52 gewonden, waarmee dit de grootste treinramp uit de geschiedenis van de spoorwegen in Nederland is. Het ongeluk werd aangemerkt als nationale ramp. Vrijdag 12 januari 1962 werd als dag van nationale rouw afgekondigd en de Hilversumse radiozenders brachten ook de tussenliggende dagen alleen ernstige muziek en aangepaste programma's ten gehore.Hoewel dit ongeluk bekend bleef als de treinramp bij Harmelen, vond het plaats bij de buurtschap De Putkop, op het grondgebied van de toenmalige buurgemeente Kamerik. De doden werden daarom in het overlijdensregister van de gemeente Kamerik bijgeschreven. In 1964 werd De Putkop toegevoegd aan Harmelen.
Bij het ongeval waren twee treinen betrokken. De eerste was stoptrein 464 (Rotterdam – Gouda – Woerden – Breukelen – Amsterdam). Deze trein vertrok om ± 9.15 uur uit Woerden met naar schatting 180 reizigers aan boord. De trein bestond uit twee treinstellen, in totaal zes rijtuigen (van Mat '46).
De andere betrokken trein was sneltrein 164 (Leeuwarden – Zwolle – Amersfoort – Utrecht CS – Rotterdam) met circa 900 inzittenden (locomotief 1133 en 11 rijtuigen, voor het merendeel plan E).
Op het moment van de ramp hing er een dichte mist in de polder waar de spoorlijn van Breukelen naar Woerden gelijkvloers aansloot op de lijn van Utrecht naar Gouda. Ten tijde van het ongeluk werden al proeven gedaan met het treinbeïnvloedingssysteem ATB, maar dit was nog niet ingebouwd op het spoor bij Harmelen of in een van de betrokken treinen."
Ik herinner mij nog dat mijn moeder altijd vertelde dat zij het best moeilijk vond dat mijn oudste broer met één van de eerste treinen die weer ging rijden, naar een tractorfabriek in Duitsland ging.
We gaan verder de Breudijk door. Jammer dat we niet het paadje langs de vijvers lopen, dat is mooier dan het saaie fietspad. We gaan het spoor onderdoor en dan zien we de rust. Een prachtige plek de Landwinkel bij de kersenboomgaard.
We zoeken een plekje en genieten van de lekkere koffie of fris. Ook van het toilet maken we gebruik en de lege waterflesjes worden gevuld. Dat is wel nodig want er komt na deze rust geen gelegenheid meer. En we hebben er pas 11/13 km opzitten.
Het is bijna 11.00 uur en Michel geeft aan dat het tijd wordt om een bankje te zoeken. Een bankje vinden we niet direct en om nu bij het gesloten restaurant = 2de rust, na 100 meter, te gaan zitten vinden we ook zo wat. We lopen even door en zien dan een paaltje, dan daar maar ons 11-uurtje. Gerda en Annika lopen door, wij stoppen en genieten van ons 11-uurtje.
Daarna lopen de het Kortjaksepad over, het gaat de Rodendijk op, de Hollandse kade op richting Spengen. Heel veel rechte lange stukken. Ook hier zit weer een zwaan op een nest. Zij vindt het niet zo grappig al die drukte vandaag.
We lopen op het laatste stuk Hollandse Kade als ik daar iets in de kant van het weiland zie liggen. Ik ga terug, het is niet helemaal duidelijk meer te zien wat het is. Er komt een wandelaar langs en ik vraag: "wat ligt daar toch". De man begrijpt me niet goed en die antwoord: "Zuring". Ik reageer nog zuring? Springt dat uit het water? Nee dat is een plant, hé? Wat ligt daar dan? Blijkt het een konijn of haas te zijn die er al een poosje ligt. Niet zo'n prettig gezicht, geen foto!
Dan zien we Annika en Gerda op een mosvrij bankje zitten. Zij genieten van hun lunch. Wij sluiten aan en eten ook onze lunch (zonder de gebruikelijke soep). Ook een vuilnisbak is lastig te vinden. Dus we nemen ons afval maar mee tot we het kwijt kunnen. We steken de provinciale weg over en komen in Spengen. Weer een boerenbuurt, niet zo breed, dus voor elke auto springen we aan de kant.
Ook hier weer een broedende zwaan in de berm van de weg. Ik weet dat er vorig jaar een hek om het nest stond. Nu zit de zwaan zo in de berm. Wel enigszins gevaarlijk want als de zwaan zich bedreigd voelt kan hij/zij flink uithalen.
We lopen verder en bij de "hoek van Spengen" is er een brugmomentje. Dan gaan we de Geerkade op richting de provincialeweg. Die steken we over en gaan richting de Oudedam.
Het gaat richting Woerdense Verlaat en gelukkig vinden we bij één van de bedrijven daar nog een bankje om een schoen te legen. Onze hoop op een "wagen rust" is inmiddels tot een minimum gedaald. We kijken halsreikend uit naar water om onze flesjes te vullen. Helaas.
Al enkele malen hebben we een wandelaar ingehaald, waar ik vorig jaar een gesprek mee hebt gehad in de trein. Wij gingen toen allebei naar een wandeltocht. Tijdens onze laatste inhaalmoment spreek ik hem aan. Hij vertelt dat hij al 80 jaar is en dat hij dit jaar weer de 4daagse in Nijmegen gaat lopen. 4x30 km. knap hoor. Hij doet ook aan het eiwitten-onderzoek van het Radboud mee. Hij vertelt er het één en ander over. We praten nog even wat en dan zet ik er weer de gang in om Michel in te halen. Hij heeft er aardig het tempo in.
We komen aan het eind van de Houtkade op het parcours van de hardloopwedstrijd. Ik herken wat lopers en zeg ze gedag. De hardlopers worden aangemoedigd en na een opmerking door mij worden ook wij aangemoedigd. Dan zien we aan de overkant dat er aan de renners water wordt aangeboden. Wat hebben wij daar een zin in! Onze bidons zijn ondertussen leeg!!
10 minuten voor het eind is er nog een cafeetje. Dat wist ik, maar om daar nu te gaan zitten, over 10 minuten zijn we bij de finish. We lopen door.
Wel gezellig dat er een muziekgroepje langs het parcours staat. Het zal niet voor de wandelaars bedoeld zijn maar het geeft een beetje een "Nijmegen" -gevoel.
Dan lopen ook wij onder de finish door en gaan ons afmelden. Net niet binnen de 6 uur binnen, maar wel super snel gelopen die 31 km. Dat is de winst als er maar 1 rust moment is.
Wij melden ons af, krijgen een stempel in ons wandelboekje, een pen als herinnering.
Dan gaan we voor onze consumptie munt wat te drinken halen. Het is een drukte van belang met renners van de Weteringloop. Er hebben 134 wandelaars mee gedaan vandaag.
Michel en Ineke gaan hun auto's opzoeken. Ik loop nog even een stukje mee tot het eind van de straat. Dan nemen we afscheid en ik ben thuis. De gezelligheid hebben we vandaag met z'n 5en gemaakt. Over de wandeltocht op zich, heb ik best nog wat verbeterpunten. Maar dat komt misschien omdat ik zo goed weet wat er is in je eigen omgeving.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten