Vandaag wacht ik het startschot niet af. Ik ga al om 07.00 uur van start. Het wordt vandaag een warme dag en dan is het fijn om ook weet op tijd terug te zijn.
Ik ben even aan het knoeien met het starten van de app, maar dan beginnen alle apparaten toch te lopen. Veel eerder dan 07.00 uur kan ik ook niet weg, want de horeca gaat in Bodegaven niet voor 10.00 uur open en daar heb ik mijn eerste stop gepland.
Het is een prachtige morgen en omdat normaal de 2de dag in Nijmegen een roze dag is, heb ik besloten om vandaag ook mijn roze outfit aan te doen.
Als ik het dorp uitloop is de familie Zwaan alweer aan het dobberen. Verderop in het land maakt een haas zich "als een haas uit de voeten". Het is altijd verbluffend hoe snel een haas op snelheid is.
Langs het Thijssenpad bloeien heel veel mooie wilde bloemen.
Ik kan het niet laten en maak er een foto van. De tocht gaat verder. Ik loop met de zon in mijn rug en de zon is al aardig warm. De wandelaars die ik tegenkom zijn allemaal hondenbezitters en wat hebben deze mensen toch? Ik loop netjes links van de weg zodat ik het verkeer zie aankomen en kan acteren op hun gedrag maar de hondenbezitters lopen allemaal rechts van de weg en dat is in de Coronatijd niet fijn en nooit handig want je heb dan geen overzicht in de verkeerssituatie en zoals ik ooit van iemand hoorde "ik zie liever wie me aanrijd, dan dat het mij ineens overkomt".
Een korte slinger door Woerden en daar is het Jaagpad. Dit pad ga ik volgen langs de Oude Rijn, zoals de Romeinen ook deden, het Limespad.
Ik kom verschillende herkenningspunten tegen voor de wandelaars die dit pad lopen.
Er zijn vissers die nog in hun tentje liggen te snurken en er zijn ook vissers die al zo fris als een hoentje op hun stekkie zitten. Dan vraag ik me af, kom je helemaal uit Vlijmen naar Woerden/Barwoutswaarder om de vissen? Is er in Brabant geen viswater????
En zo kom ik in Nieuwerbrug. Daar zijn allerlei herinneringen aan een mooie periode uit mijn kindertijd. Hier woonde een tante en als wij daar heen gingen had mijn vader altijd wel een grapje met de brugwachter, die wij later pas begrepen. Van de brug en de brugwachterswoning maak ik een plaatje en dan zie ik ineens de molen bij de "put van Broekhoven" ook zo'n herkenningspunt uit mijn jeugd.
Na de boerderij van tante komen we bij het fort Wierickeschans.
Dan komt Bodegraven in zicht. Mijn oog valt op het "Phoenix" gebouw. Ik maak een foto en als ik later terugkijk via internet wat het gebouw als historie heeft, heb ik wel schik dat ik de foto heb gemaakt. In het Phoenix gebouw liggen de roots van het alom bekende merk Andrelon. En Andrelon heeft weer binnen de schoonfamilie banden.
Gisteren al gekeken en ik weet dat de terrassen pas om 10.00 uur open gaan en ik ben er eerder, dat wordt dus een uitdaging. Bij het eerste terras krijg ik te horen dat ze nog niet open zijn en sturen mij naar de overkant. Die horeca gelegenheid is slimmer en geeft mij een plekje op het terras, onder het opstarten zet hij vast een bakkie voor mij en de appeltaart heeft hij ook al gesneden. Kijk de eigenaar van "De Buren" pakt het wat slimmer aan. Ik geniet van de koffie en krijg van mijn wandelmaatje uit het Noorden van het land dat zij in haar vakantie al heeft gelopen. Mooi!!
Na een heerlijke rust en sanitaire stop gaat de tocht verder. Ik ga richting de Meije. Een kronkelweg die door wielrenners en motorrijders en wandelaars als favoriet wordt aangemerkt. En dan heeft het Corona tijdperk toch nog iets goeds, de motorrijders zijn in het weekend niet meer welkom in de Meije. Vandaag staan er vanwege het mooie weer verkeersregelaars om de motorrijders te weren. Alleen een verbodsbord is schijnbaar niet genoeg.
Nu moet mij nog iets van het hart. Mijn mening over wielrenners begon aardig bij te stellen. In het verleden had ik een behoorlijke hekel aan het soort dat zonder bel aan het schreeuwen was bij het inhalen, zo van hoe kon je bedenken de weg te gebruiken als deze heren met z'n allen er aan kwamen, zo van ga aan de kant. De laatste tijd leek het wel wat vriendelijker geworden en merkte ik ook sein-systemen op, bijv. met een handje zwaaien langs hun lichaam aan de kant waar je liep, ik begon waardering te krijgen, maar...……….. dat heeft een behoorlijke knauw opgelopen.
En dat door een opmerking over mijn kleding...…..daar heb je er één en nog helemaal in het roze.....dat valt wel op hoor.....
Meneer de wielrenner, weet je ook waarom roze???? en ik zeg toch ook niets over uw kleding??? Nee geen kort lontje van mij, want ik ben aan het genieten en zag net voor jou een pa die met dochter aan het fietsen was en keurig de seintjes aan het oefenen was met zijn dochter!!! Maar ik trek het me niet aan, je krijgt ook andere opmerkingen, die volgen nog.
En kijk eens.... wie hebben we daar... herken je hem nog van vorige week?? Ja een deel van de route is hetzelfde. Ik kom ook weer langs het terras van de "halve maan", daar is het vandaag gezellig druk en een gekwek. Ik kijk naar het tijdstip en de afstand die ik afgelegd heb.... is er een noodzaak om te stoppen nu??? nee, nog een beetje vroeg voor de lunch, geen sanitaire problemen, geen pijntjes,,,,, lekker ritme nu, dus ik besluit door te lopen, is dat slim??? voor nu lijkt het wel, later denk ik er anders over....
De tocht gaat verder, ik kom een dame uit de woonwijk waar ik woon tegen, we zeggen elkaar gedag en..... over een paar uur zullen we elkaar weer zien. Dat later...
Het begint aardig warm te worden en dan begin je dus vanzelf meer te drinken. Ik besluit door te lopen tot het laatste bankje in de Meije, dat staat aan het water en lekker in de schaduw. Als ik er aan kom gaan er net fietsers weg, geluk...
Ik neem mijn tijd, lekker een broodje eten, water en rust. Dan eens kijken waar de teller op staat en een prognose maken hoe laat ik thuis kan zijn.
Het wordt tijd om op te stappen en ik kom langs de werkschuur van Natuurmonumenten en ga "Lusthof De Haeck" in. Ik ga vandaag maar direct boven over het dijkje lopen want er staat op de weg nog meer water dan vorige week. De ene wielrenner gaat door het water en ander pakt zijn fiets op en gaat een stuk lopen over het dijkje. Tsja zwemvliezen hebben we niet bij ons. En dan loop ik weer langs de Noordse plassen, alleen zie je de plassen haast niet vanwege het riet wat verbouwd wordt.
En net als vorige week, als ik in Woerdense Verlaat ben, bij de sluis, dan weet ik dat ik niet naar huis kan maar nog een lus moet lopen. Ik weet een natuurpad wat ik nog niet eerder heb gelopen. Ik weet ook dat er ergens een pontje of iets moet zijn, spannend en een uitdaging.
En ja hoor, even zoeken maar dan zie ik het "Pietersenpad".
Via het Pietersenpad en de Westveensekade kom ik weer in Woerdense Verlaat uit.
Ik moet op dit moment al voorzichtig zijn met mijn water en begin nu ook spijt te krijgen dat ik niet 1 bidon helemaal leeg gedronken heb bij de Halve maan en daar opnieuw heb gevuld. Nu wordt het echt uitkijken. Ik besluit door te lopen tot ik de Houtkade op ga, vanaf dat punt is het denk ik nog 5 km, schat ik.
Bij de Westveense Molen zwaai ik even naar de bewoners en ga verder. Het riet is hier ook weer hoger dan vorige week.
Als ik bij mijn geplande laatste bankje kom, is het bezet. Dan maar de oude boomstam die er ligt. Ik eet mijn appel en drink mijn water en wie komt daar aan fietsen!.... de dame uit de woonwijk die ik in de Meije zag. Zij spreekt me aan en ik vertel.... dus de emballagebonnetjes nu in mijn box?
Dit geeft ook gespreksstof met het echtpaar op het bankje en het geeft ook respect....
Als ik alleen ben, bel ik toch even het thuisfront, maar..... water brengen zit er even niet in... ik weet nog 1 terras en zet daar mijn hoop op.... en ja als ik na 3 km bij het terras ben is er plek en water..... na een laatste sanitaire stop ga ik verder en daar komt ook nog een bidon water aan!! Cees is op de fiets gestapt.... super lief en hij fietst naast me mee naar huis,, gezellig de laatste 2 km.
Dan wordt ik nog ingehaald door een bekende en die geeft aan dat ik er fleurig bij loop, ik leg even uit waarom en dat wordt leuk opgepakt...
Het was super wandelweer maar ik heb geleerd dat er geen waterpunten zijn onderweg!! zoals bij de 4daagse, een punt om de volgende tochten te onthouden.
Als aller laatste van deze dag wil ik je nog graag herinneren aan mijn sponsordoel!!!
Dat maakt het lopen nog belangrijker!!!
Vergeet het niet:
U kunt het verschil maken bij het onderzoek in het Prinses Máxima Centrum kinderoncologie.
Ik reken op u!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten