Het weekend voor de 4daagse.
Op zaterdag (15 juli 2017) vertrekken we richting Weurt om daar naar de camping te gaan. De camping is al lang van te voren gereserveerd en het is altijd weer een feestje om daar aan te komen en na een jaar iedereen weer te begroeten.
Piet en Louis hebben er voor gezorgd dat wij weer op het zelfde plekje staan als de andere jaren. Ook onze buurtjes arriveren langzamerhand. Het is net een thuiskomen.
Cees gaat dit jaar de hele week mee en gaat de dagen dat ik loop de verzorging op zich nemen. Dat is echt super, als ik thuis kom staat mijn stoel klaar en mag ik kiezen wat ik wil drinken. Ook de maaltijd en de vaat wordt door hem verzorgd.
Als ik op de Wedren loop kom ik al snel André tegen. Ik moet mij nog aanmelden, André heeft het net gedaan. Daarna gaan we met z'n drieën naar Jopie, daar moeten nog wat inkopen worden gedaan. Daarna moet ik nog even naar een winkel in de Molenstraat en André gaat verder met z'n eigen inkopen. Wij wensen elkaar een goede 4daagse toe, wie weet zien we elkaar nog.
In de Molenstraat doe ik nog wat inkopen en dan wordt het tijd om terug te gaan naar de Wedren. Daar heb ik afgesproken met Anja, Ria en Carolien.
Eerst maakt Cees nog een foto van mij bij de barometer. Daar zijn nog veel meer mensen die hun fototoestel of telefoon in Cees zijn handen drukken om een foto te maken.
Als Ria en Carolien zich ook aangemeld hebben gaan we op zoek naar een tafeltje om een broodje te eten. Dat lukt, vanaf de straat zien we al een leeg tafeltje met stoelen. Ik parkeer er mijn tas vast en dat hebben de dames niet door, dus denken ze dat de stoelen bezet zijn. Dan vertel ik ze dat het mijn tas is die er staat en hop we hebben een mooi hoekje om even kennis te maken en afspraken te maken.
Na een heerlijke lunch gaan we allemaal doen wat er nog gepland staat voor die dag. Voor mij is dat rustig op de camping in de stoel zitten en alles klaarleggen voor morgen. Morgen hebben we een late start, dat betekent om 04.30 uur op en om 05.00 uur op de fiets richting de Wedren gaan.
De dag van Elst (18 juli 2017)
Wij hebben afgesproken om bij het tentje van Sanquin op elkaar te wachten. Ik parkeer mijn fiets deze week bij de fietsenstalling daar vlak bij. Dat heb ik gisteren ontdekt en dat is een stuk plezieriger dan de grote fietsenstalling verder op.
Er zijn hier ook toiletten dus als het nodig is, een goede oplossing. Vanmorgen ben ik vroeg en de eerste. Een poosje later arriveert Anja en dan wachten we op Ria en Carolien. Dan gaan we naar de start om daar weer in de rij aan te sluiten.
Anja vertelt dat haar mannetje vandaag jarig is en we hebben nog wel even de tijd om hem wakker te zingen. Anja belt en als we contact hebben zingen we uit volle borst "er is er 1 jarig".
Na ons optreden maken we nog een selfie van ons 4en en dan is er een toespraakje van de scheidende marsleider en een introductie van de nieuwe marsleider. Het aftellen gaat beginnen en het startschot klinkt en dan schiet het niet op met het scannen. Het duurt, en het duurt en het duurt.... We besluiten in een andere rij te gaan staan en dan om 06.25 uur zijn we eindelijk weg.!!!!
De dag van Elst gaat er anders uitzien dan we gewend zijn. Dit jaar gaan we eerst de dijk bij Oosterhout op. Dit omdat er 's middags in de warmte vaak calamiteiten zijn en er dan geen hulpverlening de dijk op kan.
Het valt mij nog niet helemaal mee, laat gestart en dan veel pelotons militairen die elkaar inhalen en jou geen ruimte geven. Maar................... wat zien we onder aan de dijk??? Militairen die daar inhalen en zelfs hardlopen! Het is geen hardloopwedstrijd toch? Nee ze zien bomen en moeten erg nodig.....
Als we de dijk afgaan zijn we al snel bij onze eerste rust. Dan wordt het ook ineens heel stil op het parcours omdat de 30 km lopers al afslaan en wij rechtdoor gaan.
Al voor Elst zullen we ook nog een 2de rust hebben, met daar al de soep!! Nu de route is omgekeerd zal er ook wat aan de rust locaties gedaan moeten worden.
Dan valt mijn oog op wel heel bijzondere wandelschoenen. Ik ben blij dat ik daar niet de hele dag op hoef te lopen.
Vandaag staan Jannie en Gert en Anneke en Teun langs de route. Op hun vaste plekje. Dat is dit jaar dus voor Elst. Normaal was dat na Elst. Als we Valburg door zijn zie ik ze al snel zitten. Normaal loop ik nooit over het fietspad, dus daar letten ze niet op. Ze turen op de weg of ze me zien en dan ben ik er ineens, via het fietspad.
Na wat te hebben gesnoept en gekletst gaan we weer verder want er staat nog een aardig stukje je lopen. Als we verder gaan zie ik bij een rust ineens Rob en Ineke staan. Ik roep en zeg ze gedag. Wij gaan verder, Ineke traint vast op rusten en wij maken liever wat tempo om straks nog even lekker onderuit te kunnen zitten na een verfrissende douche op ons logeeradres.
Daar is Elst!
In Elst valt mijn oog wel op een heel toepasselijk bord voor op de dijk voor volgend jaar. Hadden we dat maar eerder gezien en even omgehangen, dat had wat ergernis van mij gescheeld.
In Elst zien we Gonnie nog en we maken even een praatje met haar. Inmiddels zijn we Ria en Carolien kwijt. We besluiten samen verder te gaan. we hebben nog een aardig stukje voor de boeg. De rust na Elst zit behoorlijk ver op het eind en ik heb met Cees afgesproken dat hij daarheen zou gaan.
Nadat de 50 km-lopers erbij zijn gekomen wordt het drukker op het parcours. En het wordt ook warmer. Dan zien we dat er toch een reden is om de route om te draaien, want op dit stuk is er hulp van een ambulance nodig en die kan nu toch beter ter plaatse komen. Er zijn verschillende mensen die moeite met of de afstand of de warmte hebben. We stoppen nog een keer om de telefoon te checken en om wat te drinken. Dan gaan we weer verder en zie ik Cees staan. Cees loopt met ons mee de rust op en we drinken even wat. We gaan even zitten om de druk van de voeten te halen. We praten even wat bij. Cees heeft ook bekenden gezien en wij vertellen dat we Ria en Carolien kwijt zijn. Als we van plan zijn om weer op te stappen komen Ria en Carolien de rust op. We spreken af dat wij vast verder gaan en dat we morgen weer met z'n vieren starten. Dan nemen we afscheid van Cees, hij gaat fietsen naar de camping en wij maken ons op voor de laatste kilometers.
En zo als we steeds weer gaan merken, het venijn zit hem in de staart. Want terug de brug over blijkt weer een lastige te zijn voor veel mensen. Na de Waalbrug moeten verschillende wandelaars door de hulpverlening opgevangen worden.
Wij komen gelukkig op eigen kracht binnen en laten ons scannen. En dan??? Zijn we elkaar ineens kwijt. Ik sta nog om me heen te kijken, ga even onder de bomen staan, maar Anja??? En Anja zoekt en zoekt, maar vindt mij niet. Dan appen we en dan ben ik al bij de fiets. Anja komt naar mij toe en we maken afspraken voor de volgende dag. Moe maar blij dat de kop eraf is, ga ik terug naar de camping.
Ik vind later nog een mooi plaatje als afsluiting van deze dag. Niet van mijzelf maar wel mooi om te plaatsen.
De dag van Wijchen (19 juli 2017)
Vandaag hebben we een vroege start, dat betekent om 03.30 uur op en om 04.00 uur op de fiets. Dan ben ik mooi om 04.30 uur op de afgesproken plaats waar we op elkaar wachten. We willen graag op tijd bij de start staan omdat het gisteren allemaal zo tegen zat met het scannen.
Vandaag wordt er behoorlijk warm weer voorspelt en we willen graag zo veel mogelijk van de vroege ochtend gebruik maken.
We starten zoals afgesproken met z'n 4en. Maar het tempo van Anja en mij ligt hoger dan dat van Ria en Carolien. Na een poosje zijn we toch weer 2 koppels. Vandaag moet Cees voor zijn werk naar een locatie in Nijmegen wat tegen Wijchen aanligt. Hij gaat proberen ons te spotten maar dat lukt niet. Volgens Cees lopen we te hard en we zijn het natuurgebied al in voor hij er op de fiets is waar hij wezen wilde. Cees gaat naar het werk vandaag.
Dan krijg ik een berichtje van zus Jannie dat Gerben aan het werk is in Beuningen. Ze legt de locatie zo goed uit dat het eigenlijk niet moeilijk moet zijn om hem te vinden. We gaan het later de dag beleven.
Eerst gaan we op de rust af. Als we er al even zijn, komen Ria en Carolien ook aan. Ria is gevallen en heeft wat verzorging nodig gehad. Gelukkig valt het mee en kan ze verder. Wij stonden op het punt om verder te gaan dus we spreken af elkaar later op de dag weer te zien of te spreken.
Het begint warm te worden en ik heb vandaag niet zoveel puf om foto's te maken.
Dan lopen we Wijchen binnen en komen we bij het defilé punt. Ik zeg nog zo tegen Anja, denk erom hé, je moet wel de burgemeester gedag zeggen. En wat gebeurd er?????
De straat is even helemaal alleen voor ons. Anja bedenkt zich niet en voor ik het weet staan we gearmd voor de burgemeester te buigen. En de burgervader??? Hij buigt terug! Wij in een deuk van het lachen. En hop we gaan weer verder.
In Wijchen rusten we nog een keer en dan op naar Beuningen.
Opletten want hier moeten we Gerben spotten. Het duurt en het duurt minder leuke route, maar dan......
Precies zoals er in het berichtje stond: tegenover zijn werkadres liggen de tennisvelden.
Ik zie iemand op een afdakje en een ladder en een collega op de ladder. Ik roep "GERBEN" en er wordt opgekeken en de collega wordt van de ladder gestuurd en daar komt een bezwete hardwerkende neef naar me toe. Wat leuk dat we elkaar treffen!!! En wat goed dat hij zich herinnert dat ik meeloop en een moeder die op een berichtje actie onderneemt. Leuk!! We kletsen even en dan roept het werk Gerben en ik wil naar de eindstreep.
Als we door Beuningen heen zijn stoppen we nog een keer kort. We worden verwend met watermeloen en dan moeten we toch echt het laatste stuk.
We komen langs de camping en dan gaan we via een industrieterrein een wijk door in Nijmegen en dan steken we over de Waalkade op en via de kermis gaan we Nijmegen in naar het roze feestje.
Achteraf blijkt dat er later op de middag meer drukte en feest was dan toen wij binnenkwamen, maar we vinden het niet erg. We kunnen lekker door lopen en gaan ons laten scannen, even wat drinken en dan lekker naar ons logeeradres om te douchen en te relaxen.
Ria en Carolien zijn er nog niet als ik wegga, maar Anja wacht nog even op anderen en wacht ook even op Ria, want Ria blijkt nu ook zonder Carolien te lopen. Anja maakt afspraken met Ria voor de volgende dag en die krijg ik later via de app door.
Het was warm maar er wordt regen en afkoeling verwacht. Hopelijk gaat de regen op donderdag meevallen.
De dag van Groesbeek (20 juli 2017)
Na de warmte van woensdag, word ik donderdagmorgen wakker van de regen en onweer. De elektriciteit valt uit op de camping maar gelukkig kunnen we nog verder op de accu van de caravan. Alleen koffiezetten lukt niet. Gelukkig heb ik verder alles klaar. Nadat buienrader is geraadpleegd blijkt de regen om 05.15 uur voorlopig even over te zijn. En omdat we een late start hebben vandaag besluiten we een kwartiertje later af te spreken, dan is het droog als ik op de fiets stap.
Voor vanmorgen wordt er nog wel wat regen voorspelt en het advies is om een poncho en droge sokken mee te nemen. Dat advies volg ik op.
Aan de start is het gelukkig droog en wij zijn lekker snel gescand en weg.
Voor ons als 4daagse lopers is de "goedenmorgen man" een legende. Een paar jaar geleden is hij echter ernstig ziek geweest en het is een wonder dat hij weer op de rotonde staat om iedereen goede morgen te wensen.
Na een uur lopen hoor ik ineens mijn naam roepen en ja hoor! Ik wist wel dat Marijke en Linda van plan waren om vandaag langs de route te komen, maar dat zij er nu al waren! Gaaf!!
Wij moeten net voor een kruispunt wachten en daarom kunnen we even met elkaar kletsen. Zij gaan zo dadelijk een ander plekje langs de route zoeken en wij mogen weer verder, dus steken over. Nog een klein stukje en dan hebben we de eerste dixie-post.
Als we daar aankomen worden de druppels serieus. Als ik in de dixie zit barst de bui los. Ik neem de tijd want hier sta ik droog.
Poncho wordt opgezocht en aangetrokken. Zo nu kunnen we er weer tegen. Het blijft de komende uren wisselvallig. Het ene moment denk je dat je de regenkleding op kunt bergen en het andere moment plenst het weer. Zo komen we bij de eerste rust van vandaag aan.
Bij deze rust komen we ook Ria en Carolien weer tegen. Inmiddels zijn we 2 koppels geworden want met z'n vieren lopen lukt qua tempo niet zo goed.
Langzamerhand beginnen de buien wat minder actief te worden. Bij Plasmolen hebben Marijke en Linda een plekje gevonden om ons aan te moedigen. Alleen door de regen en de poncho's die allemaal hetzelfde zijn, hebben we elkaar niet gezien.
De dag vordert en het weer knapt behoorlijk op. Het begint weer warm te worden. We gaan aan de eerste beklimming voor Groesbeek beginnen. Dit is altijd een pittige beklimming. Eigenlijk veel pittiger dan de heuvels van de Zevenheuvelenweg. Na deze eerste beklimming lopen we naar beneden richting Groesbeek. Bij 1 van de rotonde die volgt zitten jongeren boven in een kunstwerk. Ik wil dit vastleggen op de gevoelige plaat en wat zie ik? Een militair uit het peloton die een trimrondje extra loopt. Lachen!!!
Nu gaan we Groesbeek in en wordt het opletten geblazen. Ergens moeten we Karin en Richard met Koen en Daan gaan spotten!! Maar het is erg druk en we hebben geen goede locatie. Dat gaat lastig worden, maar............. Het valt alles mee. Ineens zie ik Richard met Koen en even verder op staat Karin met Daan. En Daan vermaakt zich wel. De eenkennigheid bij Daan is goed over.
We knuffelen even en kletsen wat, Koen is druk bezig geweest met het uitdelen van stukjes komkommer. Dan gaan wij weer verder en de supporters gaan nog even op familiebezoek.
Als Koen 's middags op de camping bij mij zit vertelt hij nog dat toen ik net weg was er een peloton militairen kwamen die een krans gingen leggen op een gedenkmonument. De muziek werd stil en het publiek en de wandelaars, alles werd stil.
De militair die op dat punt werd herdacht en waar de kranslegging voor was, heeft zelf ook de 4daagse gelopen en is tijdens verlof hier overleden.
Onze dag gaat verder en we lopen het centrum van Groesbeek in. Dit is in tegenstelling van bijna heel Nederland niet vlak en het soms klimmen geblazen. Het is altijd super druk en gezellig in Groesbeek. Ook al is het een dag met veel klimwerk, het blijft één van de mooiste dagen.
We laten Groesbeek achter ons om via de Zevenheuvelenweg naar Berg en Dal te gaan. Berg en Dal doet zijn naam eer aan. Maar voor het zover is gaan we eerst een aantal heuvels over. Op dit stuk van de route heeft Cees ook weer een plekje gevonden en heeft hij zelfs een rolstoeler omhoog geholpen. Wij zien Cees staan en hoeven niet te zoeken. De aanwijzingen in de app waren duidelijk. Na even wat gekletst te hebben, gaan wij weer verder. Cees blijft nog even kijken en gaat dan de weg naar de camping weer opzoeken.
Onderweg staan er bijna overal mensen om je aan te moedigen. Sommigen maken er een compleet feest van en anderen staan met wat lekkers. Ook worden er hele verkleedpartijen gehouden. De dag dat de 4daagse door je straat komt, doet niet onder voor een tour de France etappe!
Met 2 foto's een hele kleine impressie.
En zo komen we ook de 3de dag weer Nijmegen binnen gewandeld. We gaan ons af laten scannen en nemen op de Wedren nog iets te drinken. Het is een drukte van belang, maar we vinden een plekje onder een parasol want dat is wel zo prettig.
De startkaart voor de laatste dag zit weer goed opgeborgen. Die moet je niet kwijt raken!!!
De dag van Cuijk (21 juli 2017)
Vandaag heb ik de vroege start en omdat vandaag een groot deel van Nijmegen afgesloten is en je ook niet overal met je fiets weg kan, besluit ik 10 minuten eerder richting de Wedren te gaan en mijn fiets vandaag buiten de fietsenstalling te zetten. Dan kan ik vanmiddag gemakkelijker Nijmegen uit richting de camping. Vandaag belooft het ook de mooiste wandeldag qua weer te worden. Als ik tegen 04.00 uur van de camping vertrek is het echt nog vrij fris. Maar ik besluit om mijn windjack toch maar in mijn fietstas te stoppen en in mijn shirt te vertrekken. Achteraf is dit een goed besluit geweest.
Als ik bij de eerste rust aan mijn kopje koffie zit zie ik een peloton politiemensen aan het spieren los maken. Iedereen is op zo'n vroeg tijdstip best nog aardig rustig.
Na de koffie lopen we een natuurgebied in om zo in Overasselt te komen. In Overasselt gaan we de dijk op. Anja heeft in een ander jaar eens gekeken, de dijk duurt 3 kwartier, dus.............. even doorlopen en we hebben het gehad. Trouwens, er is niets verkeerd aan de dijk, prachtige vergezichten en een mooie natuur en zo heerlijk rustig als er niet zoveel mensen zouden zijn.
Na de dijk gaan we het viaduct op langs de snelweg. Hier worden we altijd vrolijk begroet door de vrachtwagenchauffeurs die er rijden en de mensen die op weg zijn naar hun vakantiebestemming.
Vanaf het viaduct heb ik nog even een foto gemaakt om de lange slinger wandelaars weer te geven.
Dan komen we Linden binnen. Alleen de 40 km-lopers komen door dit dorp heen. De bewoners zorgen elk jaar voor een speciaal thema en met elkaar komt het hele dorp in stijl. Dit jaar is het "romantiek".
Als we in Linden zijn besluiten wij eerst bij de plaatselijke uitbuiter koffie te gaan drinken. Vorig jaar was het terras leeg. (Het was toen heel slecht weer, regen en bliksem). Nu zoeken we een plekje in de schaduw. Na de koffie en een broodje uit mijn tas, gaan we eens kijken hoe het dorp met het gekozen onderwerp is omgegaan.
Dan verlaten wij Linden weer en komen we in een waterrijk natuurgebied. Via dit natuurgebied bereiken wij Beers. Overal is het een drukte en gezelligheid. Wat gaat het toch ongelooflijk snel deze dag. Voor je het weet loop je in Cuijk. Ik maak nog een grapje met Anja over het buigen voor de burgemeester. We hebben wel weer de hele straat voor onszelf maar besluiten we.... er staan teveel bobo's dus we knikken gewoon en zwaaien naar de cliënten uit het verpleeghuis.
Onderweg zie ik dan ineens een struisvogel lopen. Hahaha daar wil ik wel even een plaatsje van schieten en even later wordt ik zelf ook nog op de foto gezet.
In Malden staat de familie van Anja. Als Anja het berichtje nog eens voorleest weet ik ineens precies waar het is. Later aan het eind zal ik even kort hier op terug komen. Nu de gezelligheid van dit jaar.
Anja wordt verwelkomt door haar kleinzoon, wat mooi dat deze momenten er zijn. Ik maak van de gelegenheid gebruik om even een onderonsje te hebben met de dochter van Anja. Dat komt goed uit dat we elkaar treffen!!!
Na wat te hebben gedronken met elkaar gaan wij weer verder want we zijn er nog niet. Zeker niet!!!
Ik heb dit jaar niet zoveel foto's gemaakt, maar wel heel erg genoten en soms gewoon vergeten om het fototoestel te pakken.
Cees stuurt een berichtje dat hij in de Annastraat staat, links van de weg, net voorbij een groot kruispunt met een agent die het verkeer regelt, bij nummer 200! Vrij duidelijk zou je zeggen. Dus.....
Wij zien de Annastraat, een kruispunt met een verkeer regelende agent, dus.............. ja jammer het blijkt bij nummer 695 te zijn!!!!!!
Op naar het volgende kruispunt en nummer 200!! Ja hoor dat vinden we ook en daar staat Cees. Hij heeft voor ons een gladiool. We willen geen bos meenemen, veel te zwaar. Maar 1 bloem is wel leuk.
Cees heeft nog een optimistische opmerking: het nog een uurtje lopen, dan zijn jullie binnen. Gelukkig heeft hij het helemaal mis en na een half uurtje staan we bij de finish.
Dag 4 met 42,5 km zit er op. De hele 4daagse met 160 km. zit er op!!!
Wij zijn binnen!! En nummer 4 verdient!! Volgend jaar gaan we voor 5!!
Nu wordt het tijd voor wat statistieken.
Vorig jaar en dit jaar heb ik mij laten sponsoren voor een goed doel. Zo'n actie zet je zelf op en het doel mag je zelf kiezen. Ik heb bewust gekozen voor de organisatie waar ik vrijwilliger ben. De 4daagse sponsorloop organisatie ontvangt elk bedrag en stort dit na de 4daagse door aan jou doel.
Ik wil dit jaar graag naar de tent van de sponsorloop om daar het laatste bedrag te horen en een foto te laten maken. Die kan ik dan bij het bedankje meesturen naar de mensen die mij financieel gesteund hebben!
Deze dag zorgt weer voor veel herinneringen aan het eerste jaar dat ik gelopen heb. Dat was het jaar van de MH17. Maar ook het jaar dat Marijke 15 km voor het einde op moest geven. Ook het jaar dat ik die laatste dag alleen verder moest en ik mijzelf verschillende keren tegenkwam. Veel punten van herkenning kom ik tegen. Eerst vanmorgen de verzorgingspost waar ik Marijke en Cees achter moest laten, de dijk waar ik heel veel door de berm aan het inhalen was, het einde van de dijk waar Jacco stond te wachten, de hoek bij Malden, waar ik hoorde dat Marijke was gestopt en waar ik informeerde bij Cees en de kids over dat vliegtuig waar ik steeds van hoorde. Er was toen geen feest en muziek, overal was het stil. Het moment dat ik fb opende en de school waar ik werk op zag met de vlag half stok. Omdat ook onze school getroffen was door verliezen. Soms komt het gewoon weer bij je binnen en moet je de gevoelens weer toelaten, verwerken en een plekje geven.
Het was dit jaar ondanks of dankzij alles wat ik heb gedaan een fantastische 4daagse. Heel veel plezier gehad. Sommige liedjes die langs de kant werden gedraaid, gezongen en wat dan ook spoken nog door mijn hoofd en als ik ze weer hoor komt de herkenning en herinnering weer boven!!!
Tot slot hebben we nog even wat gedronken op de Wedren en daarna ben ik de fiets op gaan zoeken. Gelukkig hij stond er nog. En ben ik terug gegaan naar de camping waar een geweldige bbq op mij stond te wachten.
