Vrijdag 12 juli 2019
Vandaag vertrekken wij al naar de camping in Weurt. Daar gaan we alweer voor het 6de jaar op rij naar toe. Het is vandaag geen super mooi weer, hopelijk is het droog als wij de voortent willen opzetten. Ik ben vanmorgen eerst nog naar de nagelstudio van Laura geweest want natuurlijk doen mijn nagels ook mee in vierdaagse stijl. Oordeel zelf maar.
En de reden dat wij niet op zaterdag naar de camping gaan komt door de uitnodiging van RN7. Ik word namelijk zaterdagmorgen in de radiostudio verwacht voor een interview. Best spannend maar daarover later.
Als we in Weurt aankomen (bij Piet, Louis en Mike) is het gelukkig droog en na wat overleg wordt het plekje voor ons bepaald. Uiteindelijk is het een riante plaats met een heus eigen terras.
Wij gaan opbouwen en langzamerhand ontmoeten we steeds meer bekenden. Het is elk jaar weer een soort van thuiskomen.
En dan staan we weer op ons plekje en kunnen we gaan genieten van het kamperen op een tijdelijke camping waar de mannen het goed voor elkaar hebben.
Vandaag staat het interview bij RN7 op de agenda. Daarom zijn we gisteren aangekomen. Na het ontbijt stappen we op de fiets om naar de studio te gaan. Dat is even zoeken omdat ik niet precies weet waar het is, maar als ik in Nijmegen ben en wij de studio hebben gevonden is het toch wel bekend voor mij.
Nu zijn jullie natuurlijk benieuwd waarop ik voor een interview ben gevraagd. Nou, dat ga ik je uitleggen. Er werd een oproepje geplaatst om je op te geven als je voor een goed doel loopt. En daar reageer ik op. Ik loop namelijk dit jaar voor Support Casper. En dan speciaal voor de beklimming van de Mont Ventoux op 11 september a.s. Wil je daar meer over weten, klik hier
Ik zing namelijk bij Choir4hope, dit is een koor wat uitsluitend zingt om geld bij elkaar te brengen voor kankerbestrijding. Meer weten over het koor of over onze koorconcerten, klik hier
Het is best vreemd om daar te zitten en dan wordt het ook nog met beeld uitgezonden. Dit wist ik niet, gelukkig heb ik een shirt aan met het logo erop.
Wil je het naluisteren, dat kan, het interview is in het 2de uur en het zijn 2 stukjes. klik hier
Na het interview gaan wij terug naar de camping en daar komen ondertussen al veel bekenden aan en begint het gezellig druk te worden.
Ook vandaag gaan we even in Nijmegen kijken. Ik wil nog graag een shirt kopen van de Waalbrug en net als vorig jaar gaan we voor Cees een tribunekaart kopen voor de vrijdag. Het was vorig jaar goed bevallen om op de tribune te zitten en voor mij is het fijn om te weten waar Cees ongeveer zit, het is anders zo zoeken.
Ook wil ik nog even over de Ramblas omdat Joke daar staat en ik het altijd leuk vind om haar even te spreken. Het is een aardige Facebookvriendin die ik heb leren kennen als een lieve vrouw met het hart op de goede plek.
Het is best druk in Nijmegen en dan kom ik Michel met zijn dochters Romy en Jasmijn nog tegen. Jasmijn is erg veranderd sinds ik ze voor de laatste keer heb gezien, een leuke meid geworden. Romy krijgt morgen haar diploma en daarom is Michel vandaag vast zijn aanmelding wezen regelen.
Na even gekletst te hebben gaan we weer verder. De boodschapjes zijn gedaan en we gaan terug naar Weurt.
Na het avondeten gaat Cees terug naar huis. Hij gaat een paar dagen werken en ik ga nog in de relax stand om dinsdag uitgerust aan de start te staan.
Er is de afgelopen periode veel over de processierups te doen geweest. Het beestje komt ook op het parcours van de vierdaagse voor en daarom is er de laatste tijd veel schoongemaakt en hard gewerkt om zoveel mogelijk overlast te voorkomen.
Maandag 15 juli 2019
Vanmorgen sta ik niet al te laat op omdat ik mij op tijd wil aanmelden. Als je er bent als de loketten opengaan dan sta je nog niet in de rij te wachten en dat is altijd fijn. Maar als ik weg wil gaan, regent het, dus even wachten.
Ik heb nog een paar boodschapjes en ik heb met Anja afgesproken om te gaan lunchen. Silvia geeft aan dat het druk is in de trein en dat zij er niet in mag met de fiets. Dus gaat het lunchen met Silvia niet door omdat ik ook nog een afspraak heb met het team wat voor Support Casper gaat lopen. Wil je meer over Support Casper weten, klik hier
Ik kijk nog wat rond op de Wedren, de komende dagen zal het hier een drukte van jewelste zijn. Nu nog even genieten en rondsnuffelen. Ik koop nog 2 sjaaltjes voor als het warm weer is. Die activeer je in koud water en dan heb je een dag een koelsjaaltje.
Dan is het alweer halverwege de middag en tijd om naar huis te gaan. Ik ga mijn spulletjes voor de eerste dag bij elkaar zoeken, de kleding en de schoenen, pet en controlekaart. De boterhammen worden gesmeerd, de laatste vaat gewassen en dan nog even lekker zitten.
Vanavond eet ik bij de catering op de camping en na de maaltijd is er nog even tijd om contact te hebben met het thuisfront. Nog een kopje koffie en dan wordt het tijd om te gaan slapen. De komende dagen zal ik al om 20.00 of 20.30 uur op bed liggen.
De wekker staat voor morgen op 04.20 uur. Ik moet om 04.50 uur op de fiets zitten. Wij hebben morgen een late start en om 05.30 uur afgesproken.
De Dag van Elst 16 juli 2019
Sinds een paar jaar is de route van vandaag omgedraaid. Wij gaan eerst de dijk op richting Oosterhout en dan richting Elst. Dit jaar zijn er werkzaamheden aan de Waalbrug en die is maar beperkt opengesteld. Het is hier altijd druk en je moet je aanpassen aan elkaar. De militaire groepen lopen er ook en die gaan op zo'n eerste morgen niet aan de kant.
Ze geven aan dat ze er aankomen en dan kan jij aan de kant gaan, wat zie je dan even later??? Een rijtje militairen die staan te wildplassen!!!!
Als we Oosterhout binnenlopen worden we door de supporters langs de route verwelkomt. Het is steeds zo mooi om te zien dat mensen je aanmoedigen. Wat zal het publiek 's avonds moe zijn van de hele dag wandelaars kijken.
Nu de route omgedraaid is, is het voor ons ook nog steeds even zoeken naar de goede rustpunten. Wat je eerst standaard wist, moet je nu weer ontdekken. We besluiten de eerste rust van vandaag op de militaire rustpost te houden. Daar heb je altijd gewone toiletten en er is ook altijd koffie te krijgen. Helaas zijn er niet altijd stoeltjes of iets om op te zitten. De militairen rollen zo in het gras neer, maar wij zitten liever.
Als we de rust hebben gehad en voorbij Valburg zijn, zetten we koers naar Elst. Elst is ongeveer de helft voor vandaag. In Elst is het ook altijd gezellig druk. Dit jaar mis ik mijn zussen, zij staan vaak op dit deel van de route mij op te wachten, maar dit jaar lukte het niet.
We lopen Elst binnen en genieten van de uitbundigheid waarmee we worden onthaald. Gezellig!!!
Wij gaan door het gebied van de Rijkerswoerdse Plassen en komen zo aan de grens van Arnhem Zuid. Het wordt tijd om een plekje voor de lunch te zoeken, alleen...…. een plek vinden om te rusten nu de route omgedraaid is blijft lastig. Ik weet nog dat we ons hier vorig jaar ook in vergiste. Eigenwijs als ze zijn slaan we het restaurant De Klomp over, denkend dat er nog iets komt, maar dat is niet zo. We moeten nu doorlopen tot Park Lingezegen en daar staat een dixiegroep en ik weet dat we vorig jaar daar bij een boerderijtje onder de fruitbomen hebben gezeten.
En ja hoor ook dit jaar moeten we zo ver doorlopen voor we kunnen zitten. Het is eigenlijk voor het mooi te ver, maar het is niet anders.
Na een welverdiende rust stappen we op en gaan we op weg naar Bemmel en Lent de waalbrug weer over om Nijmegen binnen te komen.
Dag 1 zit erop! We gaan ons afmelden en drinken nog even wat op de Wedren.
De Dag van Wijchen 17 juli 2019
Vanmorgen mogen wij als eerste startgroep van de 40 km lopers weg en dat betekent vroeg op.
Het wekkertje gaat om 03.20 uur af want om 04.30 uur hebben we afgesproken en ik moet een kleine 25 minuten fietsen incl. parkeren van mijn fiets en het lopen naar de verzamelplek.
En haasten 's morgens vind ik maar niets. Het is nog behoorlijk donker als ik op de fiets zit. Een uur scheelt best veel. In het donker heb ik ook altijd moeite om het allemaal goed te zien en ik besluit nu al om bij de volgende vroege start een andere route te fietsen. Vandaag komen we langs de camping maar ik verwacht niet dat Cees er dan al is om mij aan te moedigen.
De woensdag is traditie getrouw roze woensdag en een groot deel van de wandelaars kleurt dan roze. Je ziet vaak leuke outfits. De route gaat vandaag ook over wat bredere wegen en dat is fijn, dan hebben we wat meer de ruimte.
We gaan over het Maas-Waalkanaal richting Alverna. Dat is altijd een mooi stuk en ook een stukje onverhard, geen asfalt!!!
Dan gaan we naar Wijchen, we kronkelen altijd wat door Wijchen en buitengebieden heen, Bij de tennisvereniging is altijd een rust ingericht en daar hebben ze het altijd goed geregeld. Behalve de soep. Ze hebben daar geen tomatensoep, maar wat blijkt wel een hele lekkere kwark!!!
Ik besluit kwark te nemen en zit te dollen met andere wandelaars dat we na die kwark gewoon naar Nijmegen terug vliegen.
Hier zie ik ook weer een wandelaar die op klompen loopt. Elk jaar zijn er wel wandelaars te vinden die op klompen lopen. Het lijkt mij niets, maar ieder zijn ding. Voor de rust hebben we de 50 km-lopers zien lopen die hun extra lus aan het maken waren. Het schijnt vandaag een bar saaie en geen gemakkelijke lus te zijn.
Als we bij de samenkomst van de 40 en 50 zijn, kom ik een aantal bekenden tegen, Jermaine, daar loop ik een stukje mee op. We hebben elkaar al een tijdje niet gesproken. Hij heeft wat klachten en dat is jammer, dan loopt het niet zo soepel. en dan wordt ik ook nog ingehaald door mijn neven Frits en Willem-Anne. Leuk!!
Om jullie een indruk te geven hoe het in de smalle kern in Wijchen er aan toe gaat heb ik een stukje gefilmd. Dit jaar waren wij er vrij vroeg en hebben we niet stil gestaan. Het is hier weleens anders als de 30 km-lopers erbij komen.
En even verderop heb ik nog een keer een stukje gefilmd. Het zijn geen opnames van hoog niveau maar het geeft een indruk van het plezier wat je tegenkomt.
Als we Wijchen uitlopen gaan we richting Beuningen, maar voor we daar zijn komen we eerst nog langs een boerderij waar een groot toetjesbuffet is. Hier is van alles te proeven, blanke vla, kwark, melk, karnemelk,vanille yoghurt. Smullen maar!! en dan doen we!! Dan wordt het tijd om door te stappen want Beuningen is ook nog een dingetje!!!
Als we in Beuningen zijn moet er een sanitaire stop gemaakt worden. We zien een toiletwagen staan waar geen lange rij is, dus we sluiten aan, maar wat nog veel leuker is, daar staan Gerrie en Hans (bij mij uit de straat) langs de kant. Ik loop naar ze toe en zeg dat ik dat toch niet verwacht had, dat zij mij hier stonden op te wachten. hahaha, dat deden ze ook niet, ze stonden er voor een ander, maar leuk ze toch even te hebben gezien.
Na Beuningen gaat het de brede weg op naar Weurt en komen we langs de camping. Dit is altijd een minder leuk stuk omdat daar altijd de zon pittig is. Hier wil je altijd zo snel mogelijk weg zijn. Ik kijk nog even of ik bekenden zie bij het straatje naar de camping toe, maar ik zie eigenlijk niemand. Later blijkt dat ik toch beter had moeten kijken want dat ik wat mensen heb gemist.
Het valt ons wel op dat het deze vierdaagse druk is langs de kant. Dat er veel meer mensen zijn die komen kijken en die staan aan te moedigen als andere jaren. Zal het komen dat het minder warm is????
Na een stoffig stuk langs het industrieterrein komen we onder een viaduct en we besluiten hier even bij te komen.
We moeten namelijk nog een stuk over de Waalkade en langs de kermis en dan een wijk in waar het vorig jaar een beetje uit de hand is gelopen en waar het voor veel wandelaars onprettig was. Er zijn hier maatregelen genomen door de organisatie, maar we moeten nog even ervaren of het prettiger is.
Het was duidelijk beter geregeld en de wandelaars konden nu ongestoord doorlopen zonder gehinderd te worden. En toch was het gezellig en een leuke binnenkomst in Nijmegen!!!! Dag 2 zit erop!! We melden ons af, vinden het een super zware dag en weten dat we op de helft zijn!!
Nog even een drankje op de Wedren en dan kijken of we langs de wandelaars al naar de camping kunnen.
De Dag van Groesbeek 18 juli 2019
Vandaag hebben we weer de 2de starttijd en hoef ik dus niet heel erg vroeg op. De weersvoorspellingen zijn voor vandaag erg goed. Wat warmer dan de eerste dagen maar dat vind ik wel lekker. We hebben weer afgesproken bij ons vaste punt om te gaan starten.
Na het aftellen begint het scannen van de polsbanden weer. Ik moet zeggen het scannen gat beter dan voorgaande jaren. Dat begint wel te werken, maar de app werkt nog steeds niet. Zelf je locatie delen gaat veel beter.
Het wandel peleton komt weer in beweging. Ik vind het wel heel gezapig gaan hoor. Niks geen drukte, lopen maar.
Vandaag heb ik weer mijn sponsorshirt aan en al snel na de start wordt ik daarop aangesproken. Het wordt een heel bijzonder gesprek. Ik kom in gesprek met een jonge vrouw die haar vriend heeft verloren. Hij is overleden aan alvleesklierkanker en hij is behandeld geweest door Casper van Eijck en ik loop voor de Stichting Support Casper. Voor informatie, klik hier
Ik ga het verhaal hier niet vermelden, maar neem maar aan dat het een heel ontroerend en emotioneel gesprek was. We lopen een stuk samen en dan nemen we weer afscheid, ik ga mijn wandelmaatjes achterna en even later heb ik die weer ingehaald.
Dan wordt het tijd voor koffie, er zit alweer ruim 12 km op. We gaan hier bij een particulier terras zitten. Daar vragen ze voor de koffie een bijdrage voor het goede doel. Ook kunnen we hier een sanitaire stop voor het goede doel doen. Hier komen we alweer een aantal jaren. Zo krijg je steeds meer je vaste rustplekjes. Na een heerlijke rust gaan we weer verder. We gaan van Mook naar Middelaar.
Hier staat altijd een waterpunt van defensie. De route gaat weer verder en dan komen we door Plasmolen we gaan naar Milsbeek en dan lopen we ineens in het grensgebied met onze oosterburen. Het is warm vandaag en dat merken we. Er wordt meer gedronken dan de eerste dagen. Voor we aan de klimmetjes beginnen stoppen we eerst voor een soeprust. Ook hier treffen we weer mooie schone toiletten aan. Dus daar maken we ook gebruik van.
Na de rust beginnen we aan het eerste klimmetje, ik kan merken dat het trainen in de sportschool helpt, eigenlijk jammer dat ik daar de komende weken niet heen kan. Dan maar zelf wat duinen op en neer lopen tijdens de vakantie.
Zo komen we in Groesbeek aan. Hier is het mega druk, veel toeschouwers langs de kant en veel wandelaars. Hier lopen alle afstanden. Ik weet hier de zus van Irene te wonen en omdat mijn waterflessen nagenoeg leeg zijn besluit ik daar om te vragen of ze gevuld mogen worden met water.
Irene is de vriendin van Marijke, maar het duurt even voor ik het uitgelegd heb, maar dan is er gelijk een gesprek en krijgen we pannenkoeken aangeboden. Die slaan we af want we hebben net onze boterhammen op. Met volle flessen water gaan we verder. Op de Zevenheuvelenweg staat Cees nog op ons te wachten.
Als we bij Cees aankomen hebben we op 2 bulten na de Zevenheuvelenweg gehad. Het viel eigenlijk ook dit jaar best weer mee. Er wordt altijd zo moeilijk over gedaan, maar persoonlijk vind ik dit één van de mooiste dagen. We praten even bij Cees maar niet te lang want staan is niet zo fijn op dit moment. Cees heeft het eten van zijn lunch even uitgesteld tot wij er waren omdat hij bang was ons mis te lopen. Hij gaat even lekker zijn lunchpakketje opeten en wij gaan verder. Naar de rustpost van de bond, ons toetje halen.
De route gaat verder naar Berg en Dal. Mijn oog valt ineens op een spandoek wat mij herinnert aan ons optreden met het koor in Amsterdam in het Concertgebouw. Op het spandoek staat "het muzikale medicijn De Liedjesfabriek". En afgelopen winter hebben wij met en voor een stichting mogen zingen die muziek echt als medicijn tegen kanker inzet. Zo kom je toch steeds weer terug bij basispunten.
Wat mij de afgelopen dagen ook opvalt, is dat veel militairen hun knuffel/slaapje, mee hebben onderweg. Deze viel wel erg op en snel het fototoestel opgezocht om het vast te leggen.
Als je dan moe en warm Nijmegen binnenkomt, moet je niet denken dat je er bent. Je moet nog 2 wijken door. Heel Nijmegen moet denk ik te vriend worden gehouden, ook omdat de hele stad hinder heeft van ons wandelgedrag. Eerst door een witte wijk en dan door een rode wijk en de straten worden steeds smaller.
En dan zou ik nog bijna vergeten te vertellen dat ik net voor Groesbeek aangesproken werd door een man die eigenlijk een grap wilde maken over de tekst op mijn shirt. Maar ik ging er serieus op in en vroeg de man of hij Casper kende. Dat ontkende hij. Ik vroeg hem of hij er meer over wilde weten en ja dat wilde hij wel. Ik uitleggen over het werk van Casper van Eijck en waar hij werkte en over het laboratorium. Zegt de man, oowww dus de virussen zijn een soort katalysator? Ik zeg als je het zo wil noemen... Hij zegt, een vriend van mij heeft deze ziekte ook, ik ga eens googelen. Ik vraag hem of hij ruimte heeft voor een flyer zodat hij in een notendop de korte uitleg nog eens na kan lezen. Hij wil heel graag de flyer hebben en bedankt mij voor de korte, duidelijke uitleg. Hij gaat zeker op internet nog een lezen.
Zo komen we binnen en zit dag 3 er ook op. We melden ons af, gaan even een drankje doen en dan is het alweer tijd om op te stappen. Wat gaat de vierdaagse weer snel op deze manier.
De Dag van Cuijk 19 juli 2019
En dan loopt de wekker alweer af voor de laatste dag. Wel een lange dag. 43 km. vandaag.
Het alweer bekende ritueel volgt, aankleden, ontbijten, insmeren tegen de zon en dan na een half uurtje zit ik voor de laatste keer op de fiets om naar Nijmegen te gaan. Vanmorgen niet door de wijk maar over de Waalbandijk. In de wijk is het vrij donker zo vroeg en ik zie het dan niet zo goed.
Natuurlijk wachten we weer op elkaar en dan kunnen we naar het startpoortje.
Het eerste stuk is vrijwel gelijk aan de andere dagen, langs het Radboudziekenhuis Nijmegen uit. Over het Maas-Waalkanaal en dan gaan we rechtdoor het natuurgebied in. Wat een leuk gezicht die luchtballonnen, maar dat niet alleen de schaapsherder met zijn kudde is er ook.
Vandaag hebben we onszelf beloofd dat we wat lekkers bij de koffie krijgen. hmmmmm, lekker en na een kilometer of 12, zitten we aan de koffie met appeltaart. Het valt mij op dat we op dit stuk al aardig wat 50 km lopers zien. Ik weet wel, wij starten maar 3 kwartier later dan dat zij starten, maar toch? Zij moeten op dit punt nog aan de extra lusjes beginnen.
Er valt mij nog iets op. Ik zie daar iemand lopen waar ik echt respect voor heb!! 40 km en dan met een kunstbeen!! Dat loopt echt niet makkelijk. Later spreek ik de begeleidster nog even.
Na de koffie gaan we weer verder en komen we in Overasselt. Daar gaan we de dijk op om 3 kwartier langs de Maas te lopen. Op de dijk hebben we bijzondere toeschouwers!!
En als we de dijk gehad hebben komen we ineens in een andere provincie en gaan we richting Linden. We worden uitbundig gedag gezegd door de auto's op de snelweg. Altijd leuk en zwaaien willen wij wel even lekker met de handjes in de lucht.
Linden huldt zich voor ons altijd in een thema. Het is elk jaar weer een verrassing wat zij ervan gemaakt hebben. Wij gaan hier ook stoppen voor de soep want die is ook altijd lekker. En niet te vergeten een sanitaire stop op een schoon toilet.
Eenmaal in Cuijk is er weer volop gezelligheid. Ik heb nu eens niet zoveel foto's gemaakt omdat ik gewoon zelf wilde genieten. Maar een paar momenten liggen vast en die wil ik met je delen.
Over de pontonbrug is er nog een rust die wij altijd aandoen. Hier gaan we nog even wat drinken en een sanitaire stop houden. Daarna lopen we door naar Malden want daar staat de familie van Anja op ons te wachten.
Dan komt Mook in zicht, hier lopen de route voor een deel in omgekeerde volgorde als gister. En zo komt ook Malden in zicht. Wat een verrassing voor Anja!! Gijs is er ook!!! oma blij en Gijs blij.
Voor ons alle drie een verrassing!! We krijgen gladiolen!!!
En dan het laatste stuk. Na Malden gaat het naar Nijmegen. Dat laatste stuk valt mij altijd best tegen. Ik loop daar Alma en Wim achterop, zij lopen ook voor Support Casper. We praten even wat en vertellen elkaar hoe het gaat. Mijn tempo ligt hoger, dus uiteindelijk loop ik door.
Er zijn veel meer mensen die het op dit stuk lastig hebben, je denkt namelijk dat je er bijna bent en er komt maar geen eind aan. Ik zie Jacqueline nog ergens onderweg en we roepen elkaar gedag.
We komen langs het Radboud ziekenhuis, aan de andere kant dan vanmorgen en hier liggen veel patiënten op hun bed te kijken. Aan de overkant ligt een mevrouw op een brancard van een wensambulance en dan wordt het wel heel lastig om met droge ogen en een lach verder te gaan. Ik denk nog aan de gesprekken van afgelopen week en wat mg je dan blij en dankbaar zijn dat jouw benen je brengen waar je wil.
En dan zijn we bijna binnen, we zien Cees en Silvia van Support Casper op de tribune. Ook hier stoppen we weer even en kletsen nog wat. Dan lopen we door en zijn we binnen!!! We melden ons voor de laatste keer af en worden gefeliciteerd en krijgen een prachtige beloning!! 4 dagen gelopen, 161 km in de benen en GENOTEN!!!
En hier ben ik trots op!
