Zuurkooltocht 25 februari 2023

 

Vandaag gaan we richting Dordt. Omdat er om 8.30 uur gestart gaat worden en ik niet goed weet hoe het met de parkeergelegenheid zit en omdat ik ook niet goed weet waar ik terecht kom, besluit ik op tijd weg te gaan. Dat betekent dat ik om 07.15 uur in de auto zit en de navigatie start. Ik zet ook de navigatie op mijn telefoon aan omdat de navigatie van de auto weleens een aparte manier van een locatie benaderen heeft. Je kunt merken dat we eind februari zitten, het is al niet meer zo ernstig donker als ik wegrij.

Bij de Stichting Wandelsport Dordrecht ben je altijd verzekerd van een goede tocht, goed gepijld, een goede start- en rustlocaties, gewoon perfect geregeld! Een top club om bij te lopen, zelf in C-tijd hadden zij tochten uitgezet die je op eigen gelegenheid kon lopen. Het is deze winter de eerste keer dat ik meeloop en ik ben niet de enigste. Er komen zo'n kleine 900 wandelaars af op deze tocht, zelfs de medailles zijn op als we ons komen afmelden aan het begin van de middag. Maar zo ver is het nog niet.

Als ik mijn auto heb geparkeerd (gelukkig volg ik de navigatie van mijn telefoon) en mijn schoenen aan heb getrokken zie ik Monique lopen, even aanroepen en we lopen samen naar de voetbalkantine van EHOB.

Als we binnenkomen in de kantine blijkt de groep al aanwezig te zijn. We zijn met veel vandaag, gezellig!!! Na het aanmelden is het nog even wachten op het startsignaal en je krijgt de route ook niet eerder, dus wachten.

En dan gaan we van start voor de 25 km tocht. gelukkig start er vandaag niemand met ons die een andere afstand loopt, anders krijgen we alweer direct een scheiding want als we het terrein aflopen is er al gelijk een splitsing.

We zijn nog niet zolang op pad of de het eerste kiekje wordt geschoten, een woning met een uitzonderlijke tekst vraagt de aandacht.

Het is een tocht waar niet heel veel extra's over te zoeken is op internet, dus je zult bij deze tocht geen links vinden naar wikipedia, maar het is gewoon een gezellige tocht door stukken polder, kleine en grote natuurgebieden.

Vandaag is Ria er gelukkig weer bij na een paar weken afwezig te zijn geweest. Iedereen heeft de gelegenheid om even met haar te praten. Er worden steeds andere groepjes gevormd en er wordt over heel verschillende onderwerpen gesproken. Soms serieus, soms gekkigheid en dan weer diepgaand.

En ja, Dordrecht is voor mij altijd een speciale plaatsnaam. De hoofd locatie van de organisatie waar ik vrijwilligerswerk voor doe is hier gevestigd en er zijn nog andere momenten die een herinnering oproepen. Maar daar denk ik nu niet aan totdat er in de verte gebouwen opduiken die herinneringen oproepen. En dan wordt het stukje Oudendijk wel heel bekend.

We gaan de Provincialeweg op en dan komen we langs de watertoren die we al een poosje hebben gezien. De koffie kunnen we nog niet ruiken, maar we beginnen er wel heel erg veel zin in te krijgen. 

En tja dat ene liedje wat sinds de carnaval in de app terecht is gekomen en iets met een haan ??? je weet wel...... steeds wordt het weer even aangehaald. Maar wat ik ook moet zeggen, soms kunnen mensen waar je het niet van verwacht ineens heel serieus zijn en er worden vandaag dan ook diepgaande gesprekken gevoerd, merk ik.

Zoals altijd sta je dan toch weer onverwachts bij de rust en dat is maar goed ook, want er komt nattigheid naar beneden.

Volgens Richard regent het maar 5 minuten en kunnen we daarna weer droog door en....volgens Richard komt er dan ook geen regen meer....maar......of dat zo is??????

We maken van de gelegenheid gebruik om naar het toilet te gaan en iedereen neemt iets te drinken en ik zorg gelijk dat er weer een bodem in mijn maag komt want die maakt grommende geluiden.

Als iedereen zover is gaan we weer verder want de finish komt niet naar ons toe.

We gaan al snel hoger op.

We gaan het buitengebied in of is het hier een groot natuurgebied? Het is er wel heel mooi en sommige wandelaars lopen niet handsfree waardoor er een tegemoet komende wandelaar bijna het water in wordt gelopen en dat is toch vrij fris vandaag. Maar mooi is het hier wel. 

Waar ik vooral last van heb op de vlonders, is mijn evenwicht. Het gaat goed als ik maar recht voor me uitkijk, niet naar de vlonders en niet naar het water. Die golfjes samen met de roostervlonders geven een  minder fijn gevoel en dan bewegen de vlonders ook nog mee met de wandelaars. Maar............. je kunt er niet om heen, het is hier schitterend!!! Maar helemaal droog?? Volgens Richard kwam er geen regen meer, maar.........

eenmaal op de kale vlakte zonder plekje om te schuilen.......begint het toch weer te regenen. Er is geen andere optie dan doorlopen, dus hup gaan met die benenwagen.

We lopen verder en ach het is ook zo weer droog en dan schijnt de zon weer. Iemand heeft het over maartse buien, maar het is nog februari.....

Het is een schitterende tocht, dan weer eens een stukje asfalt, dan weer een onverhard, dan weer een modder en dan weer een mooi schoon schelpenpad. Het is de eerste keer dat ik deze tocht loop, maar zeker niet de laatste keer. Deze tocht krijgt een vinkje om nog eens op herhaling te gaan.

Zo naderen we de 2de rust en omdat mijn maag alweer van die grommende geluiden maak, ben ik er blij mee. Even dat beest van binnen tevreden stellen. Er zitten nog een paar boterhammen in mijn tas en het muntje wat ik vanmorgen kreeg levert hier een broodje zuurkool met worst op. Lekker!

We maken er geen lange rust van, zodra iedereen zover is komen we weer in de benen voor de 5 km. Nou een ruime 5 hoor, bijna 6.

We lopen weer over wat schelpenpaden en zigzaggen een beetje door het gebied. Dan gaan we definitief de natuurgebieden verlaten en lopen we het laatste stuk weer door een woonwijk heen. Dit keer zat er geen venijn in de staart van de tocht. 

Als we terugkomen op de start/finish locatie melden wij ons af, de medailles zijn op, er waren veel meer wandelaars dan verwacht! Fijn dat iedereen het fijn vindt om hier te wandelen. 

Wij drinken nog wat met z'n allen en nog steeds hebben we wat te kletsen. Ik zeg Sylvia, Hans en Ingrid nog even gedag, die zijn er ook en dan wordt het tijd om op te breken.

Het was super gezellig.

Weer wat kilometers gemaakt voor het goede doel, weet je het nog? Al eens op de site gekeken?

https://www.geef.nl/nl/actie/wandel-kanker-de-wereld-uit/donateurs

45e Winterserie CWSV Prinses Marijke 4 februari 2023

 

Vandaag gaan we weer naar Geldermalsen voor 25 km. De vorige keren had ik steeds iets aparts, of de auto had een eigen mening of de navigatie ging zijn eigen weg. Vandaag daarom maar de route rijden via de telefoon navigatie en dat ging heel goed. Zelf wel even meekijken en meedenken. De afspraak was om allemaal om 08,15 uur aanwezig te zijn zodat we om 08.30 uur van start kunnen gaan. En dat lukt voor mij heel gemakkelijk deze keer. Als ik van het parkeerterrein af loopt, zijn Willem en Annette er ook net. Met z'n drieën gaan we ons inschrijven en dan komt iedereen binnendruppelen. Een groot groep vandaag, Thea, Ria, Reina, Piet en Edwin. We kunnen zelfs deze keer pinnen bij het inschrijven. Monique heeft af moeten zeggen wegens ziekte. Beterschap Monique.

Vandaag gaat de route richting Buren een prachtig stadje. Maar voor we daar zijn!! En zoals we gewend zijn en denken dat het normaal is, de route is weer fantastisch gepeild!! Complimenten voor de organisatie.

We zullen vandaag geen schone schoenen houden, al vrij snel gaan we het eerste onverharde pad op. Achteraf blijkt dit pad nog wel mee te vallen, we krijgen later heel andere paden. En we zijn nog maar amper op stap of de stemming zit er in, nou??? stemming zeg maar gewoon het niveau van taalgebruik.....in Egmond zeiden we tegen elkaar dat we dat miste, maar nu dat ene wandelmaatje er weer bij is zijn we snel op stoom.

de eerste rust is vandaag vrij vroeg, na 8 km komt de rust in zicht. Maar eerst komen we nog langs 2 kerken, schuin tegenover elkaar. Ik grap nog als de ene kerk vol zit steek je over naar de buren voor een plekje en in de kerktuin is het voorjaar te zien.

Op weg naar de rust komen we ook allemaal wijnvaten tegen langs de weg. Hier is een wijnwandelroute. We komen langs de wijngaarden. En zo komen we bij Marijke's Fruitkorfje, hier gaan we rusten.

Na een heerlijke koffie met een plak ontbijtkoek en een sanitaire stop wordt het tijd om verder te gaan. De tocht gaat verder naar het centrum van Buren, wat een schitterende stadje is het toch.

Na het centrum van Buren gaan we weer de polder in om richting de volgende rust te gaan. De rust is gepland in het restaurant van de Pannenkoekenbakker. Uit ervaring zijn er een paar die daar liever niet heen gaan. Het duurt daar allemaal erg lang. Er is nog een andere horecaplek en daar schuiven we aan. Na een heerlijke koffie gaan we weer verder, er zijn pas 12 km gelopen en al 2x keer gerust. Het lijkt wel oefenen op rusten. En wat we altijd zeggen is dit keer zeker het geval... het venijn zit hem in de staart. Wat zal ik zeggen over dit stuk van de route, kijk zelf maar naar de foto's en oordeel. Eén ding is zeker, de bagger zat spreekwoordelijk achter mijn oren.

Ondertussen hebben we een extra zool van de klei en dan komen we aan in Buurmalsen bij de laatste rust. De dames van de rust locatie zijn blij met de wandelaars, maar ze vragen zich af of men thuis ook niet de schoenen uitdoet. Nou thuis wel, maar tijdens het wandelen niet hoor.

De laatste 5 km gaan gelopen worden. We verlaten Buurmalsen en gaan nog een stukje lopen, door Geldermalsen terug naar de start/finish. Nog een enkel plaatje van de tocht. Het was weer een fantastische tocht met mooi weer en met super gezellige wandelaars.

We melden ons af, drinken nog wat en dan wordt het tijd om op te stappen. Het was een super gezellige dag met een gezellige groep wandelaars. Volgende week zien we elkaar weer.