69e Internationale Amersfoortse Tweedaagse 22/23 juni 2018

donderdag 21 juni

Het is zover! Wij gaan allemaal afreizen naar Amersfoort. De een overnacht in Amersfoort en de ander komt op de dag zelf. Ik heb al voor de 5de keer een arrangement geboekt in Hotel de Tabaksplant. Het is net een soort thuiskomen als je daar al zo lang komt.
Dit jaar heeft Anja gevraagd om de kamer te mogen delen. Geen enkel probleem en Cees brengt mij dus op donderdagavond weg.
Als Anja gearriveerd is, nemen we afscheid van de mannen en dan gaan wij nog even naar beneden koffie drinken en we drinken nog een wijntje. Ondertussen hebben we een praatje met andere gasten, die ook komen wandelen.
Maar hoe gezellig het ook is, morgen loopt de wekker om 05.30 uur af en om 06.00 uur staat het ontbijt op ons te wachten, dus het wordt bedtijd.

vrijdag 22 juni

Als wij de volgende morgen wakker worden, staat er best wat wind en het is redelijk grijs (bewolkt). Ik overweeg nog even of ik mijn grotere poncho mee zal nemen, maar besluit die toch in het hotel te laten. Als het gaat regenen moet het maar met zo'n weggooi ding.
Na het ontbijt krijgen wij ons lunchpakket mee en die stoppen we in onze tas en dan wordt het tijd om te gaan fietsen. Het is niet ver fietsen zo'n 10 minuten.

Eenmaal aangekomen gaan we onze startkaart voor vandaag ophalen. Michel is er al en Ron arriveert. Even later gevolgd door Silvia die al op weg was naar Arnhem. Ook Ineke en haar groepje zien en spreken we.

Als we met z'n zessen zijn, Michel, Patricia, Ron, Silvia, Anja en ik, gaan we in de rij staan om te starten. De kaarten worden geknipt en weg zijn we.

En wat gebeurt er als je deze tocht al zo vaak hebt gelopen? Je vergeet foto's te maken en je maakt foto's die je het jaar ervoor ook al hebt gemaakt.
Via de bekende tennisbanen lopen we de bebouwing uit en het bos in. Daar valt ons aller oog op een kastje met gevonden voorwerpen.

En dan lopen we langs Kamp Amersfoort. Eén van de vele kampen uit de 2de wereldoorlog. Ik heb een paar foto's gemaakt.

En dan komen we langs het hek waar ik vorig jaar een muisje zag lopen, dit jaar geen muis gezien, wel dezelfde boom gefotografeerd. Wat een toeval!!

Al snel komt de Stoeterij in zicht en dan weten we dat de eerste 9 km erop zitten. Er wordt een plekje gezocht om te zitten en om in de rij te gaan staan voor de dixies. De koffie gaat er wel in. Als iedereen weer zover is gaan we verder het defensieterrein "De Vlasakkers" op.

Ja hoor en dan komt het onvermijdelijke!!! Uit de grijze wolken komen de eerste druppels. Gaan we een poncho aantrekken of niet. Anja zoekt hem vast op. En trekt hem zelfs aan. Nou ja, ze doet hem om haar hals heen en dat is al voldoende het lijkt weer droog te worden.
Dan volgt er nog bijna een onderzoek naar de beplating van de brug door Michel, hij maakt een rare bokkesprong maar houdt zich overeind.
Misschien dat de naam van de brug geholpen heeft voor een blessure.
Het bordje "hellingbaan" lijkt overdreven, maar hier zijn wel alternatieven om het klimmen in de bergen te oefenen.

Ondertussen wordt het ons wel duidelijk dat het eerst een poos poncho aan en poncho uit wordt. Anja besluit contact te houden met de poncho en het lijkt te werken, de regen wordt minder en later zien we toch stukken blauwe lucht tussen de grijze wolken. Maar dan blijft het nog steeds jasje aan, jasje uit weer. Want echt warm is het vandaag niet.
Op welk moment van de route het is weet ik eigenlijk niet meer zo goed, maar dan gaat de telefoon van Michel en ja hoor, daar hebben we André aan de foon, hij loopt op dit moment van Oostenrijk naar Nijmegen en hij belt even. Leuk, we wensen elkaar een goede wandeldag toe.
Dan komt de volgende rust in zicht, vv 't Vliegdorp.

En waar valt mijn oog op??? Natuurlijk, hier hebben ze koffie met gebak!! Heerlijk het wordt dus koffie met appeltaart! Silvia spuit er nog slagroom bij en dan wordt het genieten. Na een niet al te lange rust gaan we weer verder.
Anja heeft nog de tekst "I have a dream" voor mij meegenomen om te zingen en Michel is neemt het zingen op, nou ja zingen het valt een beetje tegen, dat zingen.
Dan maar op weg naar vliegbasis Soesterberg en de rust bij Peijnenburg.

En net als vorig jaar vragen wij ons af, of Peijnenburg verhuisd is of dat het meetlint van de organisatie van elastiek is, want weer vragen wij ons af of de kilometers zoals zij aangegeven zijn op de routebeschrijving wel kloppen, want de 8 km. zijn wel erge lange kilometers of lopen wij ineens zo traag!

Het is wel heel erg leuk dat ik op dit stuk Esther tegen kom. Ik zie de laatste weken stormbaan foto's en trainingen bij Defensie van haar langskomen.

We nemen de tijd bij Peijnenburg om te rusten. De een heeft het harder nodig dan de ander, maar we zijn met elkaar gestart en komen ook met elkaar binnen.
Nadat wij Ineke gedag gezwaaid hebben, gaan we weer verder. De volgende rust houden we in de Kabouterhut. Dit is niet de standaard rust van de organisatie maar een restaurant ervoor.

Maar eerst moet er nog gelopen worden. En het zal je niet verwonderen we lopen door het bos en komen langs de duinen. Daar hebben we nog herinneringen aan bij een andere tocht. We gingen er toen dwars overheen!!!
Nu we het toch hierover hebben, er was nog een wandelmaatje die een grote rugzak bij zich had en die er schoenen in had, hij had ze te koop!!!
Hij heeft er een aantal tochten mee rondgelopen en uiteindelijk verkocht, maar niet tijdens een wandeltocht. En dan zie ik gewoon van die schoenen langskomen!!!!

Michel heeft ondertussen de muziek aanstaan en dat loopt best lekker. We komen langs de dierentuin en dan zijn we alweer bij onze laatste rust voor vandaag. We zitten nu volgens de routebeschrijving op de 34 km. maar of het klopt? Uiteindelijk gaan we toch 44 km op de teller krijgen vandaag.

Als iedereen zijn rust heeft gehad gaan we voor de laatste km. Volgens de routebeschrijving dus nog 6 km. maar volgens onze gps nog 10 km. En tja dan komen we via het Caribisch gebied en door het bos weer terug bij de start/finish locatie.

Het was een dag van jasje aan, jasje uit. Het ging goed als Anja maar contact hield met haar poncho dan viel de regen wel mee. Maar we zijn op een redelijke tijd weer terug en melden ons af. De startkaarten worden netjes op kleur gesorteerd door de vrijwilliger. Morgen een nieuwe dag. Nu gaan we voor een drankje en dan fietsen we terug naar ons hotel.

zaterdag 23 juni

Als ik 's morgens de gordijnen open doe, is het heel ander weer dan gisteren. Er staat bijna geen wind en de grijze wolken zijn in de minderheid.
Wij gaan weer genieten van het ontbijt en krijgen ons lunchpakketje weer mee. Wij halen ons koffertje op boven en parkeren die in de receptie. Vanmiddag zal Cees die ophalen en daarna naar de finish komen.
Wij gaan met de fiets richting de start en halen onze nieuwe startkaart op. Michel is er ook al en als we nog staan te wachten op Ron gaat de 40 km starten. Ron is iets later maar we lopen direct achter de rij aan. Ik vergeet eigenlijk om een foto te maken.
Als we eenmaal op weg zijn realiseer ik mij dat.

Vandaag is de route anders als andere jaren. We komen niet meer bij het Henschotermeer. Daar was altijd een rust maar omdat er gesproken werd over entree heffen met gezichtsherkenning en omdat het niet duidelijk was of dat rond  zou zijn (i.v.m. de AVG/privacywet) heeft de organisatie een alternatieve route gemaakt. Inmiddels is bekend dat er nog geen entree wordt gevraagd, maar de route is aangepast.
Op dit stuk van de route worden we weer ingehaald door Rob. Rob blijft even hangen bij Ron en zij hebben een gezellig onderonsje.
Ik weet niet meer precies wat Michel wilde gaan lezen, maar dat hij het scherp wilde zien met 2 brillen is wel duidelijk.
Dan ziet Ron ineens dat we op de route van de "Koninklijke Weg" zitten en dan weet ik dat als we de weg oversteken bij Bergzicht zijn.

Meestal staat er een lange rij bij de toiletten bij Bergzicht, dus de dames zoeken de rij op en de heren een tafeltje en halen vast de koffie. Als we op het terras zitten, komen Peter en Marijke met nog 2 wandelaars het terras op. Zij hebben een eerste lus voor de 50 km erop zitten. Het blijkt een lus van 6 km te zijn geweest.
Na een gesprekje met Marijke en Peter stappen wij weer op en als wij nog op het parkeerterrein staan gaat de telefoon van Michel en hebben we contact met André. Leuk dat videobellen. André is ondertussen ook onderweg en na een kort gesprekje gaan we op stap, richting de Pyramide.

Nu de route niet meer langs het Henschotermeer gaat, dus daar geen rustlocatie meer is, ligt de rust bij de Valleiruiters op 13 km vanaf Bergzicht. Dat is in principe geen probleem en goed te doen, alleen is het even anders er naar toe lopen.
Omdat wij vanmiddag naar het theehuis willen om een rabarbertaartje te verorberen, hebben we vanmorgen koffie met een boterham genomen.
Maar na een uurtje lopen begint mijn maag toch vreemde geluiden te maken. Als het 11 uur, sla ik het 11-uurtje van Michel af. Ik ben bang met dat hongerige gevoel dat ik achteruit ga lopen. Ik pak nog een boterham. Dit is voor mij een puntje! Bij de 4daagse voldoende eten meenemen.

Na het 11-uurtje lopen we verder en al snel zien we Woudenberg opdoemen. Daar komt de oversteek aan en de weg naar het dorp. Op dat punt is het altijd een gemopper met fietsers. Nou ja, over fietsers en wielrenners is een heel verhaal te vertellen zeg.
De meeste wielrenners kopen een fiets, maar hebben geen geld meer voor een bel, dus wordt het fluiten of roepen. En als wij de heren niet horen wordt het schelden en minder plezierig doen. Zij denken warempel dat de hele weg voor hen en hun fietsen is. Als je dan een hint geeft, in de vorm van koop een bel, komen de heren bijna van hun fiets. Maar de berijders op de elektrische fietsen zijn tegenwoordig niet minder onvriendelijk.
De dames die in de wei staan zijn heel wat vriendelijker.
Ik maak voor de oversteek nog een paar leuke foto's.

We slingeren wat door Woudenberg heen en dan staan we bij de Valleiruiters.

Hier gaan we van de soep genieten. Er zijn wat weinig stoeltjes, vooral nu iedereen deze rust pakt omdat het Henschotermeer is weggevallen, maar het is een heerlijke plek.
Wij nemen de tijd om de voeten rust te geven. De schoenen gaan uit en de voeten worden gelucht. Ron brengt tape aan voor het laatste stuk.
De route gaat nu over een bekend stuk, hier heb ik al een aantal keren gelopen en dan weet je onderhand wat er komt.
We nemen nog even door welke mogelijkheden we hebben om vanavond te eten, de een stelt dat het kip is, de ander heeft het over kip piri piri. Bij mij werd het geen van beiden.

Even een klein klimmetje en we lopen langs het kanaal. Ook hier is het vaak een gedoe met fietsers. Vandaag valt het alles mee en kunnen we heel gemoedelijk door wandelen. We kunnen hier het tempo nog steeds aardig op peil houden.
De schapen komen ook in beeld en ik maak er een paar foto's van.

We hebben er denk ik amper 6 km opzitten en dan zijn we al bij...…………….

Hier zitten we echt een hele poos. Ik geniet wel van de koffie en het rabarbertaartje, maar we moeten nog best een stuk en ik heb met Cees eigenlijk wel een tijd afgesproken dat ik binnen zou zijn. Het wordt nog een soort van opschieten.
Als we opbreken, gaan Anja en ik voorop lopen en het tempo aangeven. Het tempo ligt dan eigenlijk te hoog voor Ron. Het is gewoon al knap dat Ron deze dag gestart is. Na vorig jaar uitgevallen te zijn geen 40tiger meer gelopen en nu 2 dagen achter elkaar. En dan met mensen die best doorlopen.
Maar bij de Mof overleggen we even. Het tempo van Ron zakt en wij moeten inhouden om Ron erbij te houden.
Na goed overleg besluiten we dat Ron zelf het laatste stuk op zijn eigen tempo loopt en dat wij doorlopen.

Bij de YMCA houden we alleen een sanitaire stop en gaan direct door. Het is dan nog een kilometer of 4. We steken de A28 weer over en dan komen we via dezelfde route als de dag ervoor weer Amersfoort binnen en gaat het naar de finish.
Daar leveren we onze startkaart in en krijgen onze herinnering en halen een stempel voor in het kilometerboekje.

Het waren 2 mooie tochten en in totaal 84 km. Mijn test is geslaagd, ik heb nog energie over. Ik ben klaar voor de Nijmeegse 4daagse. Nog een paar tochtjes, niet te groot, maar net genoeg om het ritme te behouden. En voldoende rusten, want rusten hoort ook bij trainen.
Wij zitten nog wat te drinken en dan zien we Ron ook binnenkomen. Echt gaaf dat Ron dit gehaald heeft.

Het wordt tijd om op te breken. We gaan elkaar in Nijmegen weer zien.

Op de koffie op "Bethlehem" 6 juni 2018

Vandaag ga ik een eigen rondje lopen. Eerst was ik van plan om een SOPtocht te gaan lopen, maar om verschillende oorzaken besloten om toch een eigen rondje te maken. Ik loop dit rondje altijd een paar keer per jaar. Het is gewoon een leuke afstand voor een doordeweekse wandeling en wat ook erg leuk is, ik kom langs de boerderij waar mijn moeder jong geweest is, langs de boerderij waar mijn vader jong geweest is, langs de boerderij en zomerhuis waar mijn ouders gewoond hebben en waar 2 broers en 2 zussen zijn geboren. En 1 van die broers is vandaag nog jarig ook.

De meeste watervogels hebben inmiddels het broedseizoen achter de rug en ik zie nog een enkele vogel op het nest.

Van de boerderij waar mijn moeder heeft gewoond heb ik geen foto gemaakt, ook niet van de boerderij waar mijn vader heeft gewoond. Die boerderijen liggen een stuk van de weg af en je moet er via een pad naar toe.
Maar wat ik wel zag en wat er al langer staat is een bord bij de laan die naar de boerderij gaat van de familie Meijers. Er woont nu een neef van ons.

Moet je je voorstellen, vroeger toen mijn ouders op de lagere school zaten, moesten zij elke dag lopend naar school en weer naar huis. Ik ben nu bij de laan die naar de boerderij gaat waar mijn vader heeft gewoond. Die boerderij ligt nog verder van het dorp af als die waar mijn moeder heeft gewoond. Het is vanaf dorp naar het begin van de laan al bijna een uur lopen voor mij, hoe lang zullen mijn ouders er als kind over gedaan hebben? En dan de laan naar de boerderij? Dat is voor mij ook zeker nog 15/20 minuten lopen. En dat liepen ze vroeger op klompen, elke dag om naar school te gaan!!
In weer en wind, zonder regenjas of poncho!!

En dan sta ik aan de Oudendam. Ik ga nu richting Woerdense Verlaat om daar langs de Kromme Mijdrecht te gaan lopen. Het is altijd mooi als je de Amstelkade opgaat en je ziet de Westveense molen en de ophaalbrug. Dat zijn zo van die plaatjes die nooit vervelen.

Ik kom langs aardig wat weilanden waar het gras gemaild is en ik vraag mij af of hier gehooibouwd gaat worden of dat er pakken/balen van het gras zal worden gemaakt.

Al genietend van de mooie omgeving loop ik over de Amstelkade en kom ik bij de boerderij met zomerhuis waar mijn ouders jaren hebben gewoond. Zij woonden in het zomerhuis wat je nu bijna niet meer ziet door de begroeiing. 

Het verhaal gaat dat hier mijn zus en broers mochten zwemmen, maar door een actie van mijn zus was de zwempret snel over. Wat er gebeurd is? Vraag het maar eens aan één van hen.

Ik ga hier koffie drinken want het is een zorgboerderij, camping, theetuin geworden. Ik kom hier vaker als ik dit rondje loop. En omdat één van mijn broers jarig is vandaag, besluit ik bij de koffie een lekker stuk taart te nemen. Het is heerlijk weer dus ik zit heerlijk op het terras te genieten, maar niet te lang want ik ben pas op de helft van mijn rondje.

De route gaat verder en dan kom ik in Zevenhoven bij de vele vakantieparken. Om over de Kromme Rijn te komen is hier een fietsbrug en daar maak ik gebruik van. Als ik er net overheen ben komen er een paar jachten aan en dan wacht ik even want ik heb de brug nog nooit omhoog zien gaan. Het is een brug die door een knop in te drukken door jezelf bediend wordt.

Ik weet dat er net voorbij de dierenbegraafplaats een pad is om naar Noorden te gaan, dan hoef je niet helemaal door te lopen naar de Kousweg. Maar voor ik het pad op ga maak ik nog wat foto's van het gebied wat tegenwoordig weer voor een groot deel onder water staat.

Via het Noordse Dorp ga ik terug richting het Woerdense Verlaat. Ik weet dat ik dan op het Noordse Dorp langs de kerk komt waar mijn ouders altijd heen gingen en waar 2 broers en 2 zussen zijn gedoopt. Maar voor ik op het dorp ben maak ik eerst nog wat foto's van de plassen waar ik langs loop. 

Na de plassen kom ik dan in het dorp aan. Er wordt hier hard aan de weg gewerkt. Het eerste deel is klaar en het verkeer en fietsers worden omgeleid. Aan een mevrouw die net buiten is vraag ik of ik lopend wel langs kan en dat is mogelijk vertelt zij. Het is wel een grindweg waar ik overheen moet.

Eenmaal op de Uitweg moet ik even kijken waar ik ben, maar al snel heb ik de goede weg weer te pakken en ga ik richting Woerdense Verlaat. Ik loop hier op de ventweg en geniet nog even van een mooi doorkijkje en van een prachtige bloem.

Bij de brug in Woerdense Verlaat staat een standbeeld wat ik gelijk maar even op de foto zet. 

En dan ga ik de Grechtkade op, om langs de Grecht te gaan lopen. Vroeger liep je over de dijk, tegenwoordig loop je onder langs. Aan de ene kant wel jammer want je ziet niet veel meer van het scheepverkeer op de Grecht, maar bij minder mooi weer loop je wel uit de wind.

Maar voor ik de Grechtkade op ga kom ik nog langs een deur met een opmerkelijk stuk van een krant.

Ik maak tijdens het laatste stuk niet meer zoveel foto's, zal dat komen omdat het zo bekend is waar je loopt? Het stuk boom wat er nog staat is bijzonder alleen de uitleg is inmiddels door vandalen kapot gemaakt en helaas niet meer te lezen hoe of wat van de boomstronk. Volgens mij hebben er van die grote bomen gestaan of hebben ze deze stronken teruggevonden toen ze een aantal jaren geleden hier de waterhuishouding in de polder aangepakt hebben. Maar hoe dan ook de boomstronk heeft een verleden.

En zo kom ik weer over het stuk wat ik vanmorgen vroeg liep weer terug. En ja dan ben ik eigenlijk vergeten om te vertellen dat er vanmorgen een automobilist was die een hekel heeft aan voetgangers of mij niet heeft gezien, want hij reed bijna over mijn tenen heen. En dat was niet omdat er slecht zicht was. Op de terugweg bedenk ik dat ik de situatie nog eens goed moet bekijken. Meneer kwam met zijn auto van de laan af, bij de boerderij daar verder op in het land. Ik kwam over de weg aangelopen, zeg maar voor de huisvuilcontainer langs. Vreemd dat meneer zo van de onverharde weg het asfalt oprijdt en mij bijna over mijn tenen rijdt. Zicht genoeg zou je denken.

Kippenloop 9 juni 2018

Vandaag staat traditie getrouw de Kippenloop in de agenda. Het startbewijs is op 1 januari al aangeschaft. Helaas moest Anja afzeggen, Michel is verhinderd en André zit in Oostenrijk. André begint maandag aan zijn uitdaging, 1000 km wandelen vanuit Oostenrijk naar Nederland. Benieuwd naar zijn verhaal, klik hier
Toch ga ik vandaag niet alleen op stap, Silvia gaat ook en dat is super gezellig, we kunnen bijna helemaal samen reizen.
Wij hebben afgesproken op de carpoolplaats Woerden, wel super vroeg voor ons gevoel, maar we willen ook echt vroeg starten en de start is om 06.30 uur. Wij zijn er even voor 06.30 uur en na een sanitaire stop, starten we direct achter de meute aan.
Waar gaat de route heen? Hier heb je de routekaart voor vandaag.

Het voor mij vrij onzinnige rondje door de duinen vanaf de start zit er nog steeds in en dan gaan we de boulevard op.
Ooooww en nu hoor ik je al denken, kippenloop in Katwijk?? Een kippenloop doe je toch in kippendorp Barneveld?? Nou nee, er zit een verhaal aan vast. De Kippenloop is een sponsortocht voor de KWF en ja dan is het nog niet uitgelegd waarom het de Kippenloop heet.
Voor het verhaal hierachter, klik hier

Op de boulevard kom ik een monument tegen wat ik fotografeer en wat strandstoelen, waarvan er 1 bezet is.
Ik heb al snel een praatje met een jongeman, omdat hij een tas in zijn hand draagt. Ik vraag hem of die tas de hele tocht meegaat. Dan zal hij na 42 kilometer een vrij lange arm hebben, denk ik. Hij vertelt mij dat hij die tas af gaat geven bij de KRB (reddingsbrigade) en daar is ook onze volgende stempelpost.

Het is een super verzorgde wandeltocht vandaag en dat merken we als we bij de stempelpost komen. Daar krijgen we koffie met een krentenbol en we hebben nog maar 4,5 km gelopen. Bij de start hadden wij expres geen koffie genomen omdat wij dit al wisten. En dan moet je zien hoeveel krentenbollen er liggen!!

Na de koffie en de knip in onze startkaart gaan we aan de waterlijn lopen, naar de volgende controlepost. Die is bij het strandpaviljoen in Wassenaarse Slag. Langs het strand is het nog vrij fris en hebben we ons windjackje nog nodig. Maar tegen de tijd dat we de duinen in gaan begint de lucht te breken en beginnen we blauwe stukken lucht te zien.
Een paar jaar geleden heb ik hier hele grote kwallen gefotografeerd. ik zie nu ook kwallen maar een stuk kleiner.

En dan loop ik ineens achter dames die een sleutelhanger aan hun tas hebben en die een herinnering bij mij oproept.Je snapt het denk ik al als je mijn wandelmaatjes een beetje kent.

De eerste 9,2 km zitten erop en we zijn bij de stempelpost Wassenaarse Slag. Hier krijgen wij een banaan en een flesje water. We gaan even zitten om de banaan te eten en het flesje water op te drinken. Hier zijn ook prima toiletten (geen dixies) dus we maken ook een sanitaire stop.

Het windjackje kan nu uit en vouw ik op zodat het vastgemaakt kan worden aan mijn tas. Dan wordt het tijd om verder te gaan. We gaan hier een kleine lus maken om zo aan de kilometers te komen. Vorig jaar heb ik op dit stuk mijn enkel verstuikt. Nu is er een prima pad aangelegd. En de tijd en kilometers vliegen voorbij, wij hebben zoveel bij te praten en dat terwijl we elkaar pas een dag of 10 geleden gesproken hebben op een wandeltochtje. Ondertussen leren we elkaar goed kennen en horen we ook wat meer van ons verleden.

Natuurlijk is de wandelfotograaf ook weer aanwezig. Dus als we het bord zien, gaan we vast onze make-up in orde maken en onze haren kammen en natuurlijk "netjes naast elkaar lopen". We doen het zo netjes dat de mevrouw in haar stoel kan blijven zitten en niets hoeft te zeggen.
Even lachten en ja hoor we krijgen het fel begeerde briefje met code en tijd om de foto te bestellen.
Voor we bij de stempelpost Panbos zijn, komen wij eerst nog 2 waterpunten tegen.
Heerlijk dat koude water, maar bij het 2de waterpunt slaan we het water over.

Bij de stempelpost Panbos zijn er altijd kippenpootjes te krijgen. Omdat ik niet zo van kluiven hou, sla ik de pootjes graag over. Wel wordt het tegen die tijd lunchtijd. Omdat er ook een pannenkoekrestaurant is, besluiten wij om te kijken of dat restaurant al open is. Helaas we zijn te vroeg, het gaat pas om 12.00 uur open. Daarom nemen we wel wat te drinken bij onze boterhammen maar de bonnetjes voor de kippenpoten geven we aan een jongeman die op zijn vriendin zit te wachten. Hij is er blij mee en wij zijn er mooi vanaf.
Maar voor we bij Panbos zijn zie ik nog een prachtige boom met nog mooiere wortels. Ik maak van de brug die we over gaan ook nog een foto.

De eerste helft zit erop en we gaan vol goede moed verder. Het eerste stuk is wat saaier, we gaan langs een provinciale weg langs het hotel Wassenaar. Maar dan zie ik ineens een echtpaar "zwarte zwanen", ik ga de berm een stukje in en maak een foto van ze. Dan gaan we langs de golfbaan en gaat er vrij hinderlijk een fietser bij de wandelaars voor ons mee fietsen. We gaan van het brede fietspad af en over wat minder comfortabele paden lopen. De fietser besluit niet verder mee te gaan. Prima.
Bij de stempelpost De Tender vraag ik of mijn kaart in slow motion geknipt kan worden, dan kan ik er een foto van maken. Leuk hoor.

Ik begin onderhand afkickverschijnselen te krijgen. Na de post bij de KRB geen koffie meer gehad.
Daar moet iets aan gedaan worden, dus gaan we bij de brasserie een plekje zoeken om koffie te bestellen en ja hoor met een stuk heerlijk appelgebak. Dat is smullen??
De valkenburgseplas is een heel recreatie gebied geworden. Het stoomtreintje heb ik wel gehoord maar niet gezien.

Na de rust bij de Brasserie gaan we richting Oestgeest, langs Corpus. De route is op dit gedeelte veranderd. En de oplegging van de route zal voor 1 km langer zorgen. Dit is niet zo'n bar interessant stuk, hoewel het wel leuk is om allerlei verschillende woningen te kunnen zien en er een mening over te hebben zonder dat het wat uitmaakt wat je ervan vindt.

Het is best een soort van warm wandeltochtje geworden en omdat we vinden dat we al genoeg gerust hebben lopen we bij de volgende posten gelijk door. Hooguit even een sanitaire stop.
Zo gezegd, zo gedaan en het is niet erg, want bij de stempelpost "De Roos" is een jongeman die probeert de wandelaars te vermaken met live muziek, alleen klinkt het een beetje niet zo zuiver, als je snap wat ik bedoel. Maar hij doet zijn best. Wij lopen verder nadat onze kaart is geknipt door vrijwilligers "in opleiding". Leuk hoor de nieuwe generatie staat te trappelen om ingezet te worden.

Als we deze stempelpost verlaten worden we opgewacht door eenden die totaal niet bang zijn en volgens ons gewoon uit je hand zouden eten. Maar wij hebben niets om ze te geven en lopen na een foto weer verder. Ik weet van vorig jaar nog hoeveel pijn ik hier aan mijn enkel had. Op dit stuk was ik bijna niet vooruit te branden.
Voor we het laatste stuk duinen krijgen staat er bij de scouting nog een waterpunt. Als ik daar een foto van maak, is er een vrijwilliger die liever niet met haar handen in de zakken op de foto wil, dus maak ik er één waar zij anders op staat.

Dan gaan we het laatste stukje duinen in richting de stempelpost Draaihek. Bij deze stempelpost is ook de soeppost. Maar voor ons komt die vrij laat, dus slaan wij ook dit rustpunt over en gaan we richting de finish.

Het laatste stukje gaat over de boulevard en dan steken we over om het centrum van Katwijk in te gaan naar het Andreasplein. Daar wordt de kaart voor de laatste keer geknipt, we krijgen onze felbegeerde medaille omgehangen en ons kilometerboekje wordt afgestempeld.
Ik bedankt de vrijwilligers voor de goede zorgen en de goede organisatie en geef als tip dat de soeppost wel erg laat komt voor de 42 km. Misschien eens denken om dat anders te doen?
Wij gaan nog onze kibbeling scoren en daarna drinken we nog wat.

De gps geeft uiteindelijk 43 km aan, wij hebben een prima tocht gelopen en nadat we een poosje hebben gezeten valt het opstaan en weer lopen best mee. Het gaat toch bij elke tocht makkelijker.
De pendelbus gaan we opzoeken en dan naar huis.
Het naar huis gaan is nog een dingetje want de navigatie heeft een andere route bedacht dan wij in onze gedachte hebben. Maar na een keer naar mijn huis gezwaaid te hebben, haal ik mijn auto op en nemen Silvia en ik afscheid. Het was een prima dag vandaag.