Totaal aantal pageviews

zondag 10 juni 2018

Kippenloop 9 juni 2018




Vandaag staat traditie getrouw de Kippenloop in de agenda. Het startbewijs is op 1 januari al aangeschaft. Helaas moest Anja afzeggen, Michel is verhinderd en André zit in Oostenrijk. André begint maandag aan zijn uitdaging, 1000 km wandelen vanuit Oostenrijk naar Nederland. Benieuwd naar zijn verhaal, klik hier
Toch ga ik vandaag niet alleen op stap, Silvia gaat ook en dat is super gezellig, we kunnen bijna helemaal samen reizen.
Wij hebben afgesproken op de carpoolplaats Woerden, wel super vroeg voor ons gevoel, maar we willen ook echt vroeg starten en de start is om 06.30 uur. Wij zijn er even voor 06.30 uur en na een sanitaire stop, starten we direct achter de meute aan.
Waar gaat de route heen? Hier heb je de routekaart voor vandaag.


Het voor mij vrij onzinnige rondje door de duinen vanaf de start zit er nog steeds in en dan gaan we de boulevard op.
Ooooww en nu hoor ik je al denken, kippenloop in Katwijk?? Een kippenloop doe je toch in kippendorp Barneveld?? Nou nee, er zit een verhaal aan vast. De Kippenloop is een sponsortocht voor de KWF en ja dan is het nog niet uitgelegd waarom het de Kippenloop heet.
Voor het verhaal hierachter, klik hier


Op de boulevard kom ik een monument tegen wat ik fotografeer en wat strandstoelen, waarvan er 1 bezet is.
Ik heb al snel een praatje met een jongeman, omdat hij een tas in zijn hand draagt. Ik vraag hem of die tas de hele tocht meegaat. Dan zal hij na 42 kilometer een vrij lange arm hebben, denk ik. Hij vertelt mij dat hij die tas af gaat geven bij de KRB (reddingsbrigade) en daar is ook onze volgende stempelpost.


Het is een super verzorgde wandeltocht vandaag en dat merken we als we bij de stempelpost komen. Daar krijgen we koffie met een krentenbol en we hebben nog maar 4,5 km gelopen. Bij de start hadden wij expres geen koffie genomen omdat wij dit al wisten. En dan moet je zien hoeveel krentenbollen er liggen!!


Na de koffie en de knip in onze startkaart gaan we aan de waterlijn lopen, naar de volgende controlepost. Die is bij het strandpaviljoen in Wassenaarse Slag. Langs het strand is het nog vrij fris en hebben we ons windjackje nog nodig. Maar tegen de tijd dat we de duinen in gaan begint de lucht te breken en beginnen we blauwe stukken lucht te zien.
Een paar jaar geleden heb ik hier hele grote kwallen gefotografeerd. ik zie nu ook kwallen maar een stuk kleiner.


En dan loop ik ineens achter dames die een sleutelhanger aan hun tas hebben en die een herinnering bij mij oproept.Je snapt het denk ik al als je mijn wandelmaatjes een beetje kent.


De eerste 9,2 km zitten erop en we zijn bij de stempelpost Wassenaarse Slag. Hier krijgen wij een banaan en een flesje water. We gaan even zitten om de banaan te eten en het flesje water op te drinken. Hier zijn ook prima toiletten (geen dixies) dus we maken ook een sanitaire stop.



Het windjackje kan nu uit en vouw ik op zodat het vastgemaakt kan worden aan mijn tas. Dan wordt het tijd om verder te gaan. We gaan hier een kleine lus maken om zo aan de kilometers te komen. Vorig jaar heb ik op dit stuk mijn enkel verstuikt. Nu is er een prima pad aangelegd. En de tijd en kilometers vliegen voorbij, wij hebben zoveel bij te praten en dat terwijl we elkaar pas een dag of 10 geleden gesproken hebben op een wandeltochtje. Ondertussen leren we elkaar goed kennen en horen we ook wat meer van ons verleden.


Natuurlijk is de wandelfotograaf ook weer aanwezig. Dus als we het bord zien, gaan we vast onze make-up in orde maken en onze haren kammen en natuurlijk "netjes naast elkaar lopen". We doen het zo netjes dat de mevrouw in haar stoel kan blijven zitten en niets hoeft te zeggen.
Even lachten en ja hoor we krijgen het fel begeerde briefje met code en tijd om de foto te bestellen.
Voor we bij de stempelpost Panbos zijn, komen wij eerst nog 2 waterpunten tegen.
Heerlijk dat koude water, maar bij het 2de waterpunt slaan we het water over.


Bij de stempelpost Panbos zijn er altijd kippenpootjes te krijgen. Omdat ik niet zo van kluiven hou, sla ik de pootjes graag over. Wel wordt het tegen die tijd lunchtijd. Omdat er ook een pannenkoekrestaurant is, besluiten wij om te kijken of dat restaurant al open is. Helaas we zijn te vroeg, het gaat pas om 12.00 uur open. Daarom nemen we wel wat te drinken bij onze boterhammen maar de bonnetjes voor de kippenpoten geven we aan een jongeman die op zijn vriendin zit te wachten. Hij is er blij mee en wij zijn er mooi vanaf.
Maar voor we bij Panbos zijn zie ik nog een prachtige boom met nog mooiere wortels. Ik maak van de brug die we over gaan ook nog een foto.


De eerste helft zit erop en we gaan vol goede moed verder. Het eerste stuk is wat saaier, we gaan langs een provinciale weg langs het hotel Wassenaar. Maar dan zie ik ineens een echtpaar "zwarte zwanen", ik ga de berm een stukje in en maak een foto van ze. Dan gaan we langs de golfbaan en gaat er vrij hinderlijk een fietser bij de wandelaars voor ons mee fietsen. We gaan van het brede fietspad af en over wat minder comfortabele paden lopen. De fietser besluit niet verder mee te gaan. Prima.
Bij de stempelpost De Tender vraag ik of mijn kaart in slow motion geknipt kan worden, dan kan ik er een foto van maken. Leuk hoor.


Ik begin onderhand afkickverschijnselen te krijgen. Na de post bij de KRB geen koffie meer gehad.
Daar moet iets aan gedaan worden, dus gaan we bij de brasserie een plekje zoeken om koffie te bestellen en ja hoor met een stuk heerlijk appelgebak. Dat is smullen??
De valkenburgseplas is een heel recreatie gebied geworden. Het stoomtreintje heb ik wel gehoord maar niet gezien.


Na de rust bij de Brasserie gaan we richting Oestgeest, langs Corpus. De route is op dit gedeelte veranderd. En de oplegging van de route zal voor 1 km langer zorgen. Dit is niet zo'n bar interessant stuk, hoewel het wel leuk is om allerlei verschillende woningen te kunnen zien en er een mening over te hebben zonder dat het wat uitmaakt wat je ervan vindt.


Het is best een soort van warm wandeltochtje geworden en omdat we vinden dat we al genoeg gerust hebben lopen we bij de volgende posten gelijk door. Hooguit even een sanitaire stop.
Zo gezegd, zo gedaan en het is niet erg, want bij de stempelpost "De Roos" is een jongeman die probeert de wandelaars te vermaken met live muziek, alleen klinkt het een beetje niet zo zuiver, als je snap wat ik bedoel. Maar hij doet zijn best. Wij lopen verder nadat onze kaart is geknipt door vrijwilligers "in opleiding". Leuk hoor de nieuwe generatie staat te trappelen om ingezet te worden.


Als we deze stempelpost verlaten worden we opgewacht door eenden die totaal niet bang zijn en volgens ons gewoon uit je hand zouden eten. Maar wij hebben niets om ze te geven en lopen na een foto weer verder. Ik weet van vorig jaar nog hoeveel pijn ik hier aan mijn enkel had. Op dit stuk was ik bijna niet vooruit te branden.
Voor we het laatste stuk duinen krijgen staat er bij de scouting nog een waterpunt. Als ik daar een foto van maak, is er een vrijwilliger die liever niet met haar handen in de zakken op de foto wil, dus maak ik er één waar zij anders op staat.


Dan gaan we het laatste stukje duinen in richting de stempelpost Draaihek. Bij deze stempelpost is ook de soeppost. Maar voor ons komt die vrij laat, dus slaan wij ook dit rustpunt over en gaan we richting de finish.


Het laatste stukje gaat over de boulevard en dan steken we over om het centrum van Katwijk in te gaan naar het Andreasplein. Daar wordt de kaart voor de laatste keer geknipt, we krijgen onze felbegeerde medaille omgehangen en ons kilometerboekje wordt afgestempeld.
Ik bedankt de vrijwilligers voor de goede zorgen en de goede organisatie en geef als tip dat de soeppost wel erg laat komt voor de 42 km. Misschien eens denken om dat anders te doen?
Wij gaan nog onze kibbeling scoren en daarna drinken we nog wat.


De gps geeft uiteindelijk 43 km aan, wij hebben een prima tocht gelopen en nadat we een poosje hebben gezeten valt het opstaan en weer lopen best mee. Het gaat toch bij elke tocht makkelijker.
De pendelbus gaan we opzoeken en dan naar huis.
Het naar huis gaan is nog een dingetje want de navigatie heeft een andere route bedacht dan wij in onze gedachte hebben. Maar na een keer naar mijn huis gezwaaid te hebben, haal ik mijn auto op en nemen Silvia en ik afscheid. Het was een prima dag vandaag.



Geen opmerkingen:

Een reactie posten