Linschotenloop 21 december 2024

 

Vandaag staat de Linschotenloop op het wandelprogramma. Ik probeer elk jaar aanwezig te zijn. Het lukt niet altijd omdat ik ook met het koor op de laatste zaterdag voor de kerst weleens een concert heb. Dit jaar zijn de concerten op vrijdag. Dat betekent dat ik na een kort nachtje op de fiets stap om naar Linschoten te gaan. Omdat 's middags de halve marathon van start gaat, is de auto niet handig. Je komt namelijk slecht Linschoten uit. Met Frits heb ik afgesproken om op tijd bij de startlocatie te zijn en als ik bij de voetbalvereniging binnenkom is Frits er al. Ik meld me aan en krijg het bestelde jubileumshirt en dan kunnen we van start. We vertrekken al om 08.15 uur voor de 30 km.

We hebben al snel de route opgepakt en we staan nog te zwaaien bij de eerste familieleden en dan komen we nicht Corrie al tegen. Voor Frits is deze nicht wat minder bekend, maar leuk. We lopen verder en gaan om beurten onze broers en zussen langs. Hoe gaat het met iedereen. En ondertussen lopen we de kilometers weg.

De route gaat zoals we gewend zijn eerst naar Oudewater. In Oudewater maken we even een foto van onze Swieber. Als kind keek ik altijd naar Swiebertje en spannend dat het was!

Oudewater blijft toch een mooie plaats, ik kom er graag, of met een tochtje vanuit mijn eigen huis of met een georganiseerde tocht. Zulke mooie plekjes.

Bij de voetbalvereniging is altijd een rustpost ingericht en daar drinken we even koffie en houden we een sanitaire stop. We tikken hier de eerste 10 km aan.

Als we weer buiten komen, voelen we een paar druppels, nee dat was niet de afspraak! Het blijft bij een enkele druppel en we zetten aan naar Hekendorp. 

In het verleden heb ik weleens met Frits gelopen en ik weet vanuit die tijd dat Frits een aardig tempo kan lopen. Ook tijdens de vierdaagse verbaas ik me altijd hoe snel hij gaat, dus ik had van te voren aangegeven dat ik niet meer zo snel loop als jaren geleden. We hebben afgesproken dat ik het tempo aangeef, dus krijg ik regelmatig te horen, lopen we niet te hard, nee hoor het gaat goed en anders geef ik het aan.

Ik krijg regelmatig complimenten over mijn lichtjes aan mijn rugzak en ja in de kersttijd heb ik altijd lichtjes aan mijn tas.

Nadat we elkaar bijgepraat hebben over onze broers en zussen en onze eigen thuissituatie komt de N4D in beeld.

Frits loopt de 50 terwijl hij de 40 mag, ik loop de 40 terwijl ik de 30 mag.

Hij heeft Grave gemist dit jaar en ik Linden. Over de drukte en het startsysteem hebben we ook onze meningen. We hebben het over eventuele massage na een dag wandelen en de kilometers van vandaag? Die verdwijnen onder onze voeten. De rust in Hekendorp slaan we over. Regelmatig hebben we de wind in de rug en dat is heel fijn. Vanuit Hekendorp gaat het via de Ruige Weide naar Papekop. We besluiten bij Dijketelg nog een rustmoment te pakken.

Na de rust gaan we Diemerbroek op. We hebben zoveel te kletsen dat er bijna geen foto's gemaakt worden, maar foto's heb ik wel, zoals deze:

Bij Dijketelg zien we een leuke krans aan de deur hangen en dat brengt ons op de kerstversieringen  bij ons thuis. En zo komen we van versiering op visite en wat we met de kerstdagen en oud en nieuw van plan zijn.

De lucht begint behoorlijk te dreigen.......zullen we het redden...... 

Onder het viaduct in Woerden nog een wagenrust van de organisatie.....tsjonge super  georganiseerd zeg.....er  staan nog mega veel rustplekken op de routebeschrijving, wij hebben op 30 km 2x keer gezeten en dat is genoeg.

En dan......ja hoor de kraan gaat open....en zo veranderen we een soort in kerstbomen, wel een vrije stijl hoor.

De poncho gaat aan.

Als we Linschoten binnen lopen is het tijdelijk wat minder regen en gaat de poncho even uit. Hier komen we familie tegen. Eerst Wilco en we kletsen even, zijn materieel hebben we al als reclame zien staan en hij vertelt dat daar zijn bedrijf gevestigd is. Ik draai me om en wordt aangesproken door neef Evert en Joke. Zij vertellen dat hun dochters mee rennen en ja hoor daar komen de eerste hardlopers van de halve marathon aan. Even een praatje en we gaan verder, nu moeten we de hardlopers gaan kruisen, dus oppassen. Eerst nog een bruggetje over.

Op de foto (uit de oude doos) is het rustig, maar vandaag is dat niet zo, we moeten oversteken tussen de hardlopers en dat lukt.

We maken op deze manier de start mee en zien toch nog wat van de Loop waar het allemaal mee is begonnen.

Dan wordt het opletten!!! Christiaan zou ons opwachten en ja hoor we lopen hem voorbij!!!! Een berichtje en even terug lopen. Leuk zo zien we een hoop familie.

Het begint te miezeren, we gaan ons afmelden en onze beloning in ontvangst nemen. 

Het is druk in de kantine, we gaan niet wat drinken maar naar onze huizen. Frits heeft nog een autoritje voor de boeg en ik een fietstochtje. En nu moet het regenpak toch echt aan op de fiets.

We krijgen een compliment over de tijd waarin we uiteindelijk de afstand hebben gelopen. Dat is ook niet slecht, de teller staat op 31,74 km in 5:26 uur.

 

Wandeldag "De Hoge Veluwe" 5 oktober 2024

 

Zaterdag 5 oktober, de wandeldag op de Hoge Veluwe staat gepland. Omdat wandelmaatjes andere afspraken hadden en zus Jannie ook andere verplichtingen had, ga ik alleen op pad. 

Het is echt herfst aan het worden en 's nachts al koud en vochtig. Ik geniet van de grondmist als ik onderweg ben en dan komt het zonnetje ook langzaam op en die maakt de morgen wakker, zingt het in mijn hoofd.

Het park gaat vandaag eerder open omdat de langste afstand echt om 09.30 uur van start gaat. Ik heb ook voor de langste afstand (22 km) ingeschreven.

Als ik om 08.55 uur bij het park aan kom, staat er al een hele rij auto's te wachten. De kaartverkoop is al gestart en ik snap het dus niet. Dan maar even uit de auto, mijn online gekochte kaarten scannen en hup ik mag het park op. De auto parkeer ik bijna naast de start. Ik ga nog even een sanitaire stop houden en een kop koffie drinken. Dan zie  ik dat er al voor 09.30 uur gestart mag worden. Dat wordt aanmelden en gaan.

Deze wandeltocht is 100% onverhard en dat is wel wat zwaarder dan een asfalttocht. De 22 km. lopers moeten de witte pijlen volgen. De ervaring leert dat deze tocht altijd perfect is gepijld. Ik heb het gpx-bestand wel gedownload maar ik krijg het niet goed in Komoot. Het is ook niet nodig weet ik uit ervaring. Ik loop het eerste stuk met 3 andere dames op, maar de snelheid klikt niet dus ik laat ze gaan. Ik ga alleen verder en geniet van de prachtige natuur.

Direct na de start loopt de route richting het Pampelse Zand. 

Dit is een gebied dat vroeger uit bossen bestond maar door intensieve beweiding met schapen konden de bossen zich daarvan niet zelfstandig herstellen. In de middeleeuwen ontwikkelde landbouw zich tot de potstalcultuur: heide werd geplagd, vermengd met schapenmest en over de akkers uitgespreid. Door dat plaggen en overbeweiding ontstond een landschap met uitgestrekte heidevelden en stuifzanden. Het Pampelse Zand is daar een voorbeeld van. 

Als je het pad in zuidelijke richting loopt zie je aan de rechterzijde de Franse Berg liggen en aan de linkerzijde een rustgebied voor het wild.

Een poosje later haal ik 3 dames in, ze lopen bij een mooie whirlpool voor de wilde zwijnen. 

We komen in het gebied dat de Pollen wordt genoemd, een grote zandverstuiving die door bezoekers ook wel een woestijn wordt genoemd. In 1998 besloot de Parkleiding dat de Hoge Veluwe een locatie moest krijgen waar het zand weer mocht stuiven. Om de Pollen weer tot stuifzand om te bouwen werd in 2001 de vegetatie van de zandduinen verwijderd, een vliegdennenbos gekapt en een laag humus weggehaald.

We lopen een stukje samen op en dan zitten de eerste 5 km erop. Er staat een info tent. Ik pak mijn banaan uit mijn tas en stop mijn jas in mijn tas. Even banaan eten, de schil gaat terug in mijn tas, die gooi ik thuis weg.

Na de infopost ga ik weer alleen verder en geniet volop van de prachtige omgeving en het weer. De route loopt over een smal pad langs heide en ik herken de Jeneverbessen struiken. 

Bij de 10 km staat weer een infopost, die loop ik eigenlijk vrij vlot voorbij. We gaan het bos in en al snel is duidelijk wie hier leven. Het pad is vrij smal en er staat een waarschuwing, dus een gewaarschuwd mens........

Eigenlijk ben ik toe aan wat eten, maar ik loop nog door, daar zal ik spijt van krijgen. Het is hier verrassend mooi maar ook smal en stijl. Er is zelfs een punt waar ik even hulp krijg, ik ben geen reuze klimmer in mul zand.

Nog even wat info over het bos waar we door heen gaan.

Het Otterlose bos is een zeer oud bos, dat ligt aan de westzijde van het Park, oostelijk van de Arnhemseweg en ten zuiden van het dorp Otterlo. In het begin liep ik langs de Jeneverbessen. De individuele struiken hebben een grillige vorm. Het Jeneverbessenbos is meer dan een eeuw oud. Zanglijster en andere lijsterachtigen eten graag de bessen. De vroegere eigenaren beheerden het Otterlose bos vanaf de middeleeuwen eeuwenlang als eikenhakhout. In de 19e eeuw kwamen er ook grove dennen bij. In 2002 kreeg De Hoge Veluwe het bos volledig in handen en bracht in 2017 het geheel binnen het raster.

Ondertussen raak ik weer aan de klets met een wandelaarster. We lopen een stuk samen op en dan zie ik deze mooie spons en ga een foto maken. De wandelaarster loopt verder, later zitten we naast elkaar op een boomstronk te eten, want dat moet ik nog steeds doen en ik voel dat steeds heftiger. Na het eten van mijn broodjes kan ik er weer tegen en vervolg ik mijn pad waar ik weer herkenningspunten zie!

Genieten doe ik zeker en door al het vochtige weer en de warmte van wat dagen, zijn er ook al paddenstoelen. Wel wat vroeg dit jaar, maar wel heel leuk.

Ooww door een klaphekje en dan.....precies de President Steynbank!!!! Herkenning!! Hieronder een stukje uit de beschrijving van de route:

Op verzoek van Helene Kroller-Muller maakte architect Henry van de Velde bij het geplande museum een monumentale bank met bijpassende tuinaanleg. Voor de bank met een omlijsting van rode en groene beuken kwam een met buxushagen omrand en met stenen ingelegd groot kruis, omzoomd door een dubbele rij lindebomen. Het kruis herinnert zowel aan het schip van een kerk als aan de legende van Sint Hubertus. Het midden van de bank heeft een reliëf met drie symbolen die verbeelden hoe president Steyn problemen oploste: vergrootglas,barometer en zwaard. Eerst de gebeurtenissen grondig bekijken, vervolgens de atmosfeer aanvoelen en ten slotte niet aarzelen. Helene was zo gehecht aan dit monument,  dat het er altijd tot in de puntjes verzorgd moest uitzien.

Na de President Steynbank gaan we nog een keer klimmen en klimmen en dalen. Dit keer via heel veel traptreden die zo natuurlijk mogelijk zijn aangelegd.

Maar voor de klimpartij komen we eerst nog wat paddenstoelen tegen.

Natuurlijk heb ik van één van de trappen ook even een kiekje gemaakt.

En zo komen we bij de grootste verrassing terecht. Net voor de laatste infopost. Met de gidsen daar maak ik nog snel een grapje, "zeker gevoerd en hierheen gelokt", de gids " hoor je de scharnieren niet kraken". Maar wel heel leuk zo op het eind.

Ik neem de laatste trappen en dan nog een stukje vlak terrein, de 22 km zitten erop. 

Als ik binnen kom wandelen staan Mineke, Luc en nog een dame al op mij te wachten. Ik krijg een schitterende medaille en een stempel in mijn wandelboekje. Onderweg heb ik besloten dat ik weer eens wat vaker met de wandelfitters mee moet gaan. Na Nieuwjaar daar maar eens over nadenken en aan beginnen. Ik heb nog een kort gesprekje met Mineke en nadat Luc nog een foto heeft gemaakt ga ik de auto opzoeken en naar huis. Ik merk wel dat ik wat meer van mijn spieren heb gevraagd dan bij een asfalttocht.

Amersfoortse Tweedaagse 21/22 juni 2024

 

Vanaf het begin van mijn wandelcarriere heeft "De Amersfoortse" al op in mijn wandelagenda gestaan. Jammer genoeg vorig jaar overgeslagen, maar nu weer besloten om te gaan. In een overmoedige bui dacht ik, ik ga heen en weer rijden, een beetje onzin om te overnachten, maar.......een week voor de Tweedaagse begon, toch nog naar een hotelkamer gezocht en....gevonden in het Hotel Randenbroek, 800 meter vanaf de start, beter kan niet! Cees brengt mij op donderdagavond weg. Zodra mijn spulletjes op mijn kamer zijn vertrekt Cees weer. Ik maak mijn tas klaar voor morgen, zoek mijn kleding bij elkaar en check nog even buienradar!!! En.....!!! 30 mm regen morgen, o nee!!! Ik leg mijn grote poncho klaar en mijn regenpet, wat een petweer gaat het worden. Wekkertje gezet en dan ga ik plat, altijd die spanning voor de volgende dag.

Vrijdag 21 juni 2024

Als het wekkertje gaat eerst maar eens op buienradar kijken en,...........de 30 mm is verdwenen....wel kans op een bui in de middag, dus een kleinere poncho gaat mee! Even voor half 7 stap ik het hotel uit en loop ik naar de start. Zo relax! Ik meld me bij het startbureau met mijn startnummer en ik krijg mijn startkaart en een routebeschrijving op papier. Ik heb mijn gps niet bij me, anders had ik het gpx-bestand erop kunnen zetten. De organisatie maakt het zichzelf moeilijk door nog zoveel op papier te doen, maar het heeft ook wel wat. Na het aanmelden ga ik op zoek naar Marijke, wij hebben afgesproken samen te starten en als Marijke warm gelopen is, ieder onze weg te vervolgen.  Marijke heeft namelijk een hoger tempo dan ik heb. 

Marijke was snel gevonden tussen de lopers die klaarstonden om te starten. André staat er ook tussen en ik zeg hem gedag. Hij is in gesprek met anderen. En ja daar is het startmoment en worden de kaarten  geknipt. De route gaat als vanouds Amersfoort uit, het bos in.  We lopen naar mij idee anders dan anders, maar wat precies???? Het Kamp Amersfoort komt in zicht, altijd een moment van dankbaarheid,  wij lopen in vrijheid en van de gevangenen in het kamp werd de vrijheid afgepakt, waarvoor, waarom?

Bij het langslopen van het kamp, word ik door een medewandelaar met de strekking van bovenstaande woorden aangesproken. Mijn hoop is dat we zelf geleerd hebben van het gebeurde en dat we dit levendig houden naar de jeugd, zodat ook zij mogen beseffen dat dit nooit meer werkelijkheid mag worden. Tijdens het gesprek neem ik ook afscheid van Marijke en ga ik zelf richting de Stoeterij. Daar ga ik eerst van de koffie genieten en het is tijd om een broodje te eten.

Tijdens de koffie raak ik in gesprek met een echtpaar. Het gaat over het aantal keren dat we nog Nijmegen willen lopen. En zo gebeurd het dat we samen opstappen en het Defensieterrein 'De Vlasakkers" oplopen. Het lijkt of de route iets anders is, toch is het klimmen en later het dalen hetzelfde. 

Met het echtpaar heb ik een leuk gesprek en komt de vraag over mijn shirt en natuurlijk mag ik over het speciale, bijzondere koor vertellen. Ook over mijn beklimming van de Mont Ventoux en over de Alpe d'Huez. We verlaten het Defensieterrein en gaan richting de voormalige vliegbasis. Voor we over dat terrein gaan, eerst nog een rondje en wie zijn terrein komen we tegen?

Tja er komt zomaar een nummer van het koor in mijn hoofd, iets van "ik ben vandaag zo vrolijk, zo vrolijk, zo vrolijk was......met de tekst in mijn hoofd kom ik terug bij de voormalige vliegbasis. En wie herkent me daar, Reanka. Dat is lang geleden  we lopen samen een stuk op, dan gaan zij rusten..en ik ga verder. We gaan door een parkje.

En zo kom ik bij de rust aan bij vv Vliegdorp. Ik klauter naar boven en omdat de smaak soep bij mij niet zo gewild is, neem ik een kop koffie. Ik eet mijn broodjes en banaan,  lekkere koffie erbij en ik kan er weer tegen. Ik zwaai nog even naar Marijke.

Na de rust is de route ook anders dan ik me kan herinneren en dat schijnt te kloppen. En dat noemen ze dan "Laantje zonder eind". Op een gegeven moment ga je aan jezelf twijfelen of je nog op de goede route zit, maar het klopt.

De laatste rust voor vandaag, bij Bergzicht. Als ik aan mijn drankje zit, komt het echtpaar van vanmorgen weer langs en ze schuiven aan voor een drankje. En dan komt er een berichtje van Cees binnen,  er komt regen. Ik pak mijn poncho er vast bij, want volgens buienradar gaat er straks een schuif open.

Ik vertrek van de rust en ga dan richting de finish, alleen die duurt nog even.

De laatste plaatjes worden geschoten.

En dan gaat de schuif open, gelukkig de poncho binnen handbereik en een organisatie met een rekbaar meetlint. Dat zorgt ervoor dat de laatste kilometers niet kloppen en wat krijg je dan? Wandelaars die lopen te mopperen. Word je route langer dan 40 km, geef het aan dan is het geen probleem, nu loopt iedereen te mopperen in de regen.

Als ik bij de finish aankom, vertrekken  Annet, Monique en Edwin net. 

Ik vind een plekje op het terras en dan blijk ik naast Nelleke te zitten. Nelleke is een nichtje van mijn schoonzus.

Als de regen minder is, ga ik richting het hotel, douchen, voorbereiden op morgen en een hapje eten in de stad.

Zaterdag 22 juni 2024

De wekker loopt af, even kijken wat het Nederlands elftal heeft gedaan gisteren. Ik had geen puf om de wedstrijd te kijken. Dan even buienradar raadplegen, regen wordt er niet verwacht dus de grote poncho kan in de koffer. Ik kleed mij aan, pak mijn koffertje in, ontbijten, sleutel inleveren en naar de start.

Conclusie over het hotel: hier wil ik volgend jaar weer logeren.

Ik meld mij weer bij het startbureau en ik krijg de route voor vandaag met de knipkaart. Daarna ga ik kijken of ik bekenden zie en ja daar is Marijke weer en André wordt ook gespot. Om 7.00 uur mogen we weg. De route gaat nu door een natuurgebied waar vroeger een ziekenhuis stond. In het verleden gingen we ook door een deel van dit park, maar nu is het velen malen groter.

Hier maken we direct al een lekkere lus, na de lus komen we de 30 km lopers al samen en lopen we een stuk samen op. Dit stuk is weer bekend en zo gaan we richting de eerste rust, die ligt vandaag op zo'n 16 km. We moeten heel wat modder trotseren voor we bij de rust zijn en inmiddels heb ik ook al een sanitaire stop gehouden. De dame die achter mij liep had hetzelfde plan en allebei waren we blij met onze Liberpee. Eenmaal aangekomen bij Bergzicht, vond ik het er erg druk, wat doe je dan? Doorlopen naar de Pyramide. En wie staat er foto's te maken bij de piramide?? Sylvia! Leuk, zij loopt de 30 km. Ik ga naar de koffie en zit ondertussen bijna op de helft voor vandaag.

Als ik op het bankje zit te genieten komen Annet, Monique en Edwin voorbij. Even roepen en zwaaien en hup zij gaan vast door.

Ook al zit ik lekker, de finish komt niet naar mij toe, dus ik moet naar de finish. Ik loop vandaag vrij veel alleen, maar er lopen vaak wel wandelaars achter mij en die gesprekken volgen is ook grappig. Zo lopen  er een heel stuk 2 wandelaars achter mij (ze doen nog even mijn rugzak dicht omdat ik vergeten was dicht te doen) en die hebben het over veel uiteenlopende onderwerpen, zoals geloof, pijngrens bij operatie, huisartsen in opleiding, ik geniet van de gesprekken en beaam eens iets door een juigend gebaar te maken. En zo komen we in Woudenberg aan. De olifant bij de tegelzaak staat er nog steeds. En wist ik eerst niet waar/welke voetbalvereniging er bedoeld werd, nu is het duidelijk.

Bij de voetbalvereniging is er weer een smaak soep die niet mijn voorkeur heeft, er heeft een kip met zijn poot in geroerd, vandaar dat het kippensoep heet. Ik maak er met wandelaars die aan mijn tafel komen zitten een grapje over. Ik zit te proppen om mijn brood te eten, het lukt met moeite, maar het moet!! En dan zie ik Marijke vertrekken,  even roepen, zwaaien,  we zitten op koers weten we. Na een gezellige pauze is het tijd om op te stappen. We gaan naar de aanmaaklimonade bij YMCA.

Bertus kon ik niet weten dat ik hem op de foto heb gezet en.......wat zie ik in zijn foto's,  hij heeft mij gefotografeerd, ik krijg de foto, leuk, dank je wel.

De route is bekend naar de YMCA, we lopen dit stuk vrij veel over het asfalt. En een stuk langs een provinciale weg. Vroeger liepen we door het naastgelegen natuurgebied, maar zoals al gezegd is, er mag steeds minder van de beheerders van natuurgebieden.

Volgens de routebeschrijving moeten we vandaag maar 39,4 km afleggen,  maar na gisteren gelooft niemand hier in. We gaan Den Treek weer in maar eerst worden we door verkeersregelaars geholpen met het oversteken! Fijn want het is best een drukke onoverzichtelijke oversteek. Dit stuk wat we nu lopen is al jaren hetzelfde.

Het YMCA kamp komt in zicht en ik verheug me op de aanmaaklimonade. Ik bestel 2 bekertjes en ga die lekker opdrinken, dan nog even een sanitaire stop en hup door! Ik app nog even naar Cees dat ik er bijna ben, dan kan hij vast gaan rijden.

En zoals je ziet, hier is het ook super nat, modderig en staan er stukken bos onder water. Het is minder lang lopen vanaf de laatste rust dan ik dacht. Binnen een uur sta ik bij de finish. Ik meld mij af, stempel mijn boekje en krijg medaille nummer 8. Wel even vreemd om nu alleen te zijn, normaal feliciteer je elkaar. Ik haal een drankje en ga even op het terras zitten. Cees is er nog niet. Dan zie ik Nelleke nog, ik feliciteer haar en vraag of zij haar ouders de hartelijke groeten wil doen. 

Cees appt dat hij op het parkeerterrein staat, ik loop erheen en er zit een heel blij hondje achterin. We halen mijn koffertje op bij het hotel en rijden dan naar huis. Onderweg zie ik nog wandelaars lopen die nog moeten finishen. 

Het waren 2 pittige dagen, maar als je dit loopt, moet Nijmegen ook lukken zeggen we altijd. Maar,.........we missen nog steeds warm weer.