WS78 winterse Betuwe tocht 22 februari 2025

 

Er is deze zaterdag niet zoveel georganiseerd te wandelen in Nederland. Het is ook in 2 regio's voorjaarsvakantie. En daarbij komt dat ik max. 3 kwartier tot een uur wil sturen om te gaan wandelen. Iedereen die mij een beetje kent, weet dat ik een hekel heb aan bagger achter mijn oren, dus georganiseerd baggeren zie ik niet zo zitten. Wat is nu het geval? Er is georganiseerd baggeren in Beesd of een eigen rondje alleen. Of naar België of Zwolle. Mijn wandelmaatjes gaan naar Beesd. Wel laat starten want de locatie gaat niet zo vroeg open. Tttssja, wat doe je dan??? Na overleg besloten om 20 km te gaan baggeren. Ik besluit mee te gaan, 20 km daar moet ik tegen kunnen. Dus WS78 krijgt een kans!

De start is pas om 09.30 uur en het is maar een half uurtje rijden...dat betekent eerst zelf Amber uitlaten, rustig even iets eten en een bakkie en dan richting Beesd. Ik besluit wel om op tijd weg te gaan, want hoe groot zal het parkeerterrein van de Stapelbakker zijn en op een grasveld of berm parkeren geeft soms weer narigheid als je naar huis wilt. Ik parkeer dus mooi op het parkeerterrein en ga rustig aan mijn schoenen aan doen. Dan zie ik dat Monique bijna naast mij parkeert, wij staan nog te praten en daar is Thea met Ria, Thea stuurt haar auto tussen die van ons in en zo staan we keurig in een rijtje. Helaas het is niet droog dus na het aanmelden zal de poncho aan moeten. Ik word geroepen! Ankie gaat al van start! Wij melden ons aan of schrijven in en de 20 km mag ook al weg.

We hebben van alles te kletsen en ik heb Ria al zo'n poos niet meer gezien of gesproken,  wel over haar gehoord. Ik sluit me eerst bij Ria aan en als we het eerste onverharde pad opgaan moeten we achter elkaar verder. En kijk aan........ een glibberpaadje.

 Dit vraagt om geconcentreerd te lopen, veel naar beneden kijken en weinig van de omgeving genieten. Want om met blubberkleding in de auto te stappen dat heeft niet mijn voorkeur. Nu ik dit schrijf bedenk ik mij, de volgende keer maar schone kleding in de auto leggen. Ik heb ook altijd schone schoenen bij me om auto te rijden. Je begrijpt ik heb geen foto's van het polderlandschap gemaakt, maar dan komen we op asfalt, fijn! We moeten voor de spoorwegovergang wachten en wat rijdt daar? Een ICE! Daar heb ik vorige week verschillende keren in gezeten. Wat was dat fijn en leuk die treinrondreis door Zwitserland.

 Ik begin de rust te ruiken, of....zijn het de agrariërs die hun weilanden aan het bemesten zijn? De rust blijkt aan het eind van de weg te zijn. We besluiten eerst een sanitaire stop te houden en dan naar boven te klimmen voor de koffie/soeppost. Ik zoek mijn beker op, want bij deze vereniging moet je zelf je beker meenemen of er 1 kopen. Ik heb nog een hele mooie beker waar ik best trots op ben!

Na de rust is de splitsing van de 30/40 en de 20. Wij gaan weer richting Marienwaerdt. De route gaat via Tricht en daar komen bekende punten! Hier herken ik het dorpshuis en straten omdat de winterserie Geldermalsen ook altijd een keer richting Tricht loopt. En ja dit is echt het gebied van fruittelers, je ziet het fruit zomaar liggen.

We lopen nu op de Lingedijk, ook bekend gebied. En dan zien we het leertje al klaarstaan tegen de boom om te gaan plukken. Helaas er is nog niets te plukken, maar het leertje staat er vast.

De poncho kan ook uit en opgeborgen worden, die hebben we hopelijk vandaag niet meer nodig. We lopen langs het gemaal de Neust en gaan het onverharde pad op. Dus opletten en eigenlijk durf ik niet zoveel van de omgeving op te nemen,  dat vind ik dan weer jammer. Het is heerlijk buiten en we kletsen gewoon terwijl we gefocust blijven op het pad. En ja, de fruitpost komt alweer in zicht. Op ongeveer 16,5 km is daar de boerderij waar we kunnen genieten van een appel en er zijn ook paaseitjes of kruidnootjes.  Ondertussen beoordelen we de broekspijpen die langs komen. We vragen ons af waarom de ene broekspijp meer moddersporen heeft dan de andere. Als we dan bij onze eigen groep kijken, is de een ook meer een smeerpoets dan de ander....

We stappen weer op....de laatste kilometers naar de finish. En wat voor kilometers!!! De anderen kennen het pad, ik niet...... achteraf blijkt het pad mee te vallen, dat komt misschien omdat we al wat hebben meegemaakt vanmorgen. We komen op een pad met aan weerszijden bomen met bordjes erbij. Zijn het gedenkbomen???? Er staan bordjes bij met namen, soms met geboortedatum en overlijdensdatum. En zo komt de finish in zicht. In zie nog een aparte stam van een boom, we gaan de poort onderdoor en zien dan hoeveel auto's er ondertussen zijn.

We laten ons wandelboekje afstempelen,  gaan wat drinken en kletsen en toen.......toen ging het mis.......we zien Shirley en haar moeder Gerda, we zien Trijntje, we zien Ria en Arie.....we praten wat......we zitten wat.....en dan...dan.....is het ineens half 4!!!! Dat kan toch niet!! We schrikken er allemaal van...dik tijd om naar huis te gaan.

Het was een super gezellige wandeltocht,  we spreken af voor volgende week en gaan ieder onze weg.

RS80 winterserie Woerden 15 februari 2025

 

Gisterenavond teruggekomen uit Zwitserland, na een heerlijke vakantie. In de trein gisteren even contact gehad met wandelmaatje Willem en besloten dat we samen gaan lopen in Woerden. We hebben elkaar al een poosje niet gezien of gesproken en daarom verwachten we gespreksstof genoeg te hebben.

Andere jaren loop ik 's morgens naar de start, maar omdat ik best een korte voorbereiding heb, vandaag de fiets gepakt. Ik arriveer en als ik mijn fiets parkeer, komt Angeline er aan, zij gaat met een vriendin lopen. Ik ga naar binnen om me in te schrijven en zie allemaal bekenden. Peter, Richard en Wilma. Agnes zit ook bij ze. Willem D., Johan, het is giga druk zeg. Ik app even waar Willem is omdat ik hem niet zie, zodra Willem binnen is en zich heeft aangemeld starten wij ook.

Na onze begroeting moeten we toch eerst eens weten hoe het gaat. We hebben elkaar zeker al een kleine 3 maanden niet meer gezien. 

Ondertussen genieten we ook van de stadswandeling die Rob ons aanbiedt. Er zijn buiten de wandelaars nog niet zoveel mensen op straat.

De schaatsers komen met dit weer wel mooi van pas. De temperatuur ligt rond het vriespunt. We gaan het Brediusbos in en daar staan de voorbode van de lente. Lente daar kijken we naar uit!

In het Brediusbos heeft de routemaker (die zelf niet van modder houdt) een modderpaadje voor ons gevonden. Geen lang modderpaadje gelukkig en ik kende het paadje niet.

We lopen al snel weer op het asfalt en gaan de enige heuvel over die het "bos" rijk is.

Voor we het Brediusbos verlaten schieten we nog een plaatje van de boerderij, die staat zo mooi te schitteren.

Via de Van Kempensingel en de Parijse brug gaan we naar de Oostdam. Zo komen we bij het centrum om het Kasteel en de Sint  Bonaventura kerk te bewonderen.

Het is net een stadswandeling. We komen langs de R.K. begraafplaats en langs de Joodse begraafplaats. Dan ontmoeten we een dame en heer en wij geven ze een naam......nu ben je benieuwd wie er vernoemd wordt.....dat zeggen we lekker niet.

 Via de Voorstraat, de Zachariassteeg, de Rijnstraat komen we bij het voormalig Stadhuis. We kronkelen verder door Woerden en ontdekken ook nog het krokusveld langs de Nassaukade. We schieten nog een plaatje van de molen "De Windhond".

Zo komen we bij het Joods Monument. Heel indrukwekkend vind ik het altijd. Wil je meer weten over dit monument,  Klik hier 

De route gaat een stukje over het Defensie Eiland om dan via de Nelson Mandelabrug en de Singel koers te zetten naar de sportvelden en in het bijzonder de kantine van VEP. Tijd voor koffie. Hier treffen we Hannie en al snel hebben we de praat. We komen Ankie nog tegen. Het wordt tijd om verder te gaan, helaas is het zo druk bij de toiletten dat ik besluit door te gaan.

We gaan via de Kromwijkerkade richting Linschoten. Het is een drukte van belang, de kids worden bij de scouting opgehaald en zoals ook bij school tegenwoordig, hebben de kids geen voetjes en moeten ze met de auto opgehaald worden. Jammer....maar wij wandelaars duiken de berm in, met onze voeten. Aan het eind van Kromwijk maak ik nog een foto van een mooie boerderij.

We gaan de Haardijk op. Eenmaal op de Haardijk geeft mijn blaas toch aan dat het dorpshuis in Linschoten te lang duurt, dus..... 

En nu we inmiddels met z'n drieën lopen, komen we helemaal niet uitgekletst en weet je?????? Er komen super serieuze gesprekken opgang.......en we kunnen elkaar bemoedigen en naar elkaar luisteren, zo mooi!! Helaas ben ik geen motorrijder, maar de andere 2 hebben daar wel affiniteit mee....iets van een beurs en over een zijspan hoor ik. Misschien mag ik weleens mee, hoop ik.....

Omdat er gekapt en gesnoeid wordt, moeten we de brug over, een route wijziging. Geen probleem we komen op hetzelfde punt uit. En zo komen we Linschoten binnen. Gelukkig de brug van de Linschotenloop hoeven we niet over, ik maak er alleen een foto van. 

We lopen Linschoten door en weer een paadje wat ik niet ken en hup daar is het dorpshuis....koffietijd met een boterham daar wordt je sterk van.

Na de 2de rust verrast de routebouwer ons op....natuurlijk bagger!! We gaan  over een kaai en via het fietspad naar Cattenbroek. Daar ontdekken we een mooie knotwilg en natuurlijk is dat een foto waard.

Via Cattenbroek komen we bij de plassen in Snel en Polanen uit. Een stukje asfalt en dan gaan we het natuurpad op met b.....! Omdat het erop lijkt dat we ver over de 25 km zullen komen, wijst Willem nog even naar het 25 km bordje om de routebouwer te herinneren aan de afstand.

Nog een kiekje van de plas en we slingeren nog wat door deze wijk in Woerden. Zo komen we nog langs de indrukwekkende, beschilderde muur van de kliniek voor dieren.

De laatste meters verdwijnen onder onze voeten. Het was een super leuke, gezellige wandeltocht met z'n drieën. Zoals we zeiden, 300% genoten. Als we de finish locatie binnen komen is Rob er ook. We geven hem een compliment voor de mooie route, ons wandelboekje wordt afgestempeld en dan gaan we nog even zitten. Even wat drinken. Het was echt gezellig vandaag, ik kijk er met een goed gevoel op terug!