Vandaag staat de Groene Grensloop gepland. Een nieuwe tocht in een tijd dat veel wandelclubs stoppen. Een mooi initiatief wat ik graag ondersteun door aanwezig te zijn. Qua parkeergelegenheid is het ook prima geregeld, hoewel de dichtstbijzijnde gelegenheid klein is, je wordt via een route aanwijzing doorverwezen. Voor mij is dat niet nodig, ik ben vanmorgen op tijd vetrokken. Als ik mij aan gaat melden ben ik zeker niet de eerste, wandelmaat Willem zit al aan de koffie, na lange tijd zie ik Richard weer eens live en ook Wilma is er bij. Richard heeft nog een dame bij zich, die ken ik niet. Even kort gevraagd hoe het gaat en hup we gaan allemaal onze weg. Het is nog geen 8 uur maar we mogen al starten.
Oowwwja,ik zie een wandelaarster een foto maken en besluit hetzelfde te doen. Later vind ik in de reportage van Willem nog een leuke foto hiervan.
Het is nog fris dus houden we nog even een jasje aan. We lopen vrij gemakkelijk Veenendaal uit en lopen het groene grensgebied van Veenendaal in. We hebben het gevoel dat we een beetje om de startlocatie heen draaien. Wel leuk dat er ook voor de kinderen een route is, iets van Frans de Gans, een wandeling met puzzel/vragen idee.
Willem maakt nog even een selfie van ons en we gaan het groen in en......dan komt er een stuk......hier moet ik even opletten......mijn evenwicht heeft hier extra aandacht nodig om geen nat pak op te lopen. We halen het voorval van Richard nog even op....die was druk met zijn telefoon en liep bijna een tegenligger het water in......leuke herinneringen aan een tijd die geweest is, blijven!!! Goed om op te merken!
Na een half uurtje lopen, gaat het jasje wat meer open, het begint warmer te worden of wij lopen ons warm. En dan komen we op een kilometer of 4 ineens een controlepost tegen, ja.......je startkaart opzoeken en een echte knip!!! Ook worden we getrakteerd op ontbijtkoek of een krentenbol en limo of water. Ook een sanitaire ruimte, genaamd dixie, ontbreekt niet. Daar maken we dus maar gebruik van en het jasje kan uit.
We lopen aan de rand van een nieuwbouwwijk. Er wordt ook vandaag gewerkt. Mooie moderne huizen allemaal anders. De route loopt voor ons gevoel nog steeds een beetje rond de startlocatie, de kortere route loopt nog steeds erbij.
Dan gaan we toch echt als "langere" afstand alleen verder.
Voor het zover is hebben we eerst nog een "horeca" rust bij een boerderijwinkel. Hopelijk kunnen ze alle wandelaars aan, het gaat een beetje traag, maar wel super leuk. Als iedereen in de rij rustig op zijn beurt wacht komt het goed.
We zijn het erover eens, er had eigenlijk een afstand tussen de 10 kilometer en de 30 kilometer route moeten zitten. Maar verder hebben we echt geen klagen.
Een wandelaar achter ons hoort ons gesprek en reageert af en toe. En ja, tegenwoordig als militairen worden uitgezonden krijgen ze begeleiding bij heftige situaties. In de jaren '40/'45 was hier nog geen hulp voor. Heel veel gezinnen hebben het zelf op moeten lossen en dan op de manier "we praten er niet over, dan is het er niet".
Het fietspad is best een beetje eindeloos, we zien het Universiteitsterrein van Wageningen liggen, we zien de Grebbeberg liggen en wij op het fietspad. Er zijn vogelaars druk met hun kijkers. Dan zie ik een aantal palen rechtop staan, dan maken we daar maar een foto van. En.......eenden die qua kleur hier goed passen.
De controlepost!!! Weer rijkelijk voorzien van allerlei lekkers, echt super geregeld!!! De vrijwilliger hier weet niet dat een banaan niet verrot hier in de natuur en dat je die echt in de vuilnisbak moet doen. Weer war geleerd meneer de vrijwilliger!
Als we verdergaan krijgen we allemaal een roos mee om op een graf op het ereveld te leggen. Het is geen bewuste 4 meitocht, maar het geeft wel de betrokkenheid aan. Ik denk weer aan het verhaal van mijn vader toen hij hier in de meidagen 1940 gelegerd was. Hoeveel angst moet hij gekend hebben? In het pikkedonker een wachtwoord doorgeven aan de volgende militaire commandopost. Met het paard langs een draadje lopen en dan is het draadje gebroken! Kameraden uit het dorp die in die dagen omkwamen. Jij komt thuis en hun ouders weten nog van niets. We gaan de Grebbeberg op, volgens mij een klimmetje wat vergeleken bij de Alpe d'Huez niets is.
Op weg naar het ereveld heb ik bedacht om de roos bij een militair neer te leggen met hetzelfde geboortejaar als mijn vader. Dat is niet moeilijk want er zijn heel veel graven van dat geboortejaar. Om stil van te worden.
Wil je meer over het ereveld weten, Klik hier Er komt een medewerker van de oorlogsgravenstichting onze kant op en ik spreek hem aan, geef een compliment dat alles er zo goed verzorgd uitziet, begrijpelijk met het oog op morgen. Maar toch.....fijn dat dit gedaan wordt en dat er aandacht aan besteed wordt. Nog een paar foto's en we moeten verder.
We lopen verder en komen al snel bij het Ouwehands Dierenpark uit. Ook hier heeft het nodige afgespeeld in de jaren 40/45. De dieren waren namelijk privé bezit. Wil je er meer over weten, Klik hier Als kind gingen we met onze ouders regelmatig naar het Ouwehand.
Even verderop is een restaurant en we besluiten even stil te houden voor koffie. Daarna is het nog 10 km terug naar de finish. Jammer dat dit niet de mooiste kilometers zijn, maar waarschijnlijk wel de kortste weg.
We praten nog wat na over de indrukken die we opgedaan hebben en de ontwikkelingen die er nu zijn.
Het was vandaag een prachtige dag als voorbereiding op 4 mei. Heeft Niek dat in zijn voorbereidingen bewust meegenomen of hebben wij het zo opgepakt.
Na het afmelden drinken we nog wat en dan is het tijd om richting huis te gaan. Een mooie dag rijker!
Volgende week (10 mei) staat de Capitulatie tocht op het programma. Wel gek, op de dag van de inval van de Duitsers herdenken we de Capitulatie!!!! Nog even spannend hoe ik er kom in Wageningen als je dit bord langs de weg ziet staan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten