Wandeldag "De Hoge Veluwe" 5 oktober 2024

 

Zaterdag 5 oktober, de wandeldag op de Hoge Veluwe staat gepland. Omdat wandelmaatjes andere afspraken hadden en zus Jannie ook andere verplichtingen had, ga ik alleen op pad. 

Het is echt herfst aan het worden en 's nachts al koud en vochtig. Ik geniet van de grondmist als ik onderweg ben en dan komt het zonnetje ook langzaam op en die maakt de morgen wakker, zingt het in mijn hoofd.

Het park gaat vandaag eerder open omdat de langste afstand echt om 09.30 uur van start gaat. Ik heb ook voor de langste afstand (22 km) ingeschreven.

Als ik om 08.55 uur bij het park aan kom, staat er al een hele rij auto's te wachten. De kaartverkoop is al gestart en ik snap het dus niet. Dan maar even uit de auto, mijn online gekochte kaarten scannen en hup ik mag het park op. De auto parkeer ik bijna naast de start. Ik ga nog even een sanitaire stop houden en een kop koffie drinken. Dan zie  ik dat er al voor 09.30 uur gestart mag worden. Dat wordt aanmelden en gaan.

Deze wandeltocht is 100% onverhard en dat is wel wat zwaarder dan een asfalttocht. De 22 km. lopers moeten de witte pijlen volgen. De ervaring leert dat deze tocht altijd perfect is gepijld. Ik heb het gpx-bestand wel gedownload maar ik krijg het niet goed in Komoot. Het is ook niet nodig weet ik uit ervaring. Ik loop het eerste stuk met 3 andere dames op, maar de snelheid klikt niet dus ik laat ze gaan. Ik ga alleen verder en geniet van de prachtige natuur.

Direct na de start loopt de route richting het Pampelse Zand. 

Dit is een gebied dat vroeger uit bossen bestond maar door intensieve beweiding met schapen konden de bossen zich daarvan niet zelfstandig herstellen. In de middeleeuwen ontwikkelde landbouw zich tot de potstalcultuur: heide werd geplagd, vermengd met schapenmest en over de akkers uitgespreid. Door dat plaggen en overbeweiding ontstond een landschap met uitgestrekte heidevelden en stuifzanden. Het Pampelse Zand is daar een voorbeeld van. 

Als je het pad in zuidelijke richting loopt zie je aan de rechterzijde de Franse Berg liggen en aan de linkerzijde een rustgebied voor het wild.

Een poosje later haal ik 3 dames in, ze lopen bij een mooie whirlpool voor de wilde zwijnen. 

We komen in het gebied dat de Pollen wordt genoemd, een grote zandverstuiving die door bezoekers ook wel een woestijn wordt genoemd. In 1998 besloot de Parkleiding dat de Hoge Veluwe een locatie moest krijgen waar het zand weer mocht stuiven. Om de Pollen weer tot stuifzand om te bouwen werd in 2001 de vegetatie van de zandduinen verwijderd, een vliegdennenbos gekapt en een laag humus weggehaald.

We lopen een stukje samen op en dan zitten de eerste 5 km erop. Er staat een info tent. Ik pak mijn banaan uit mijn tas en stop mijn jas in mijn tas. Even banaan eten, de schil gaat terug in mijn tas, die gooi ik thuis weg.

Na de infopost ga ik weer alleen verder en geniet volop van de prachtige omgeving en het weer. De route loopt over een smal pad langs heide en ik herken de Jeneverbessen struiken. 

Bij de 10 km staat weer een infopost, die loop ik eigenlijk vrij vlot voorbij. We gaan het bos in en al snel is duidelijk wie hier leven. Het pad is vrij smal en er staat een waarschuwing, dus een gewaarschuwd mens........

Eigenlijk ben ik toe aan wat eten, maar ik loop nog door, daar zal ik spijt van krijgen. Het is hier verrassend mooi maar ook smal en stijl. Er is zelfs een punt waar ik even hulp krijg, ik ben geen reuze klimmer in mul zand.

Nog even wat info over het bos waar we door heen gaan.

Het Otterlose bos is een zeer oud bos, dat ligt aan de westzijde van het Park, oostelijk van de Arnhemseweg en ten zuiden van het dorp Otterlo. In het begin liep ik langs de Jeneverbessen. De individuele struiken hebben een grillige vorm. Het Jeneverbessenbos is meer dan een eeuw oud. Zanglijster en andere lijsterachtigen eten graag de bessen. De vroegere eigenaren beheerden het Otterlose bos vanaf de middeleeuwen eeuwenlang als eikenhakhout. In de 19e eeuw kwamen er ook grove dennen bij. In 2002 kreeg De Hoge Veluwe het bos volledig in handen en bracht in 2017 het geheel binnen het raster.

Ondertussen raak ik weer aan de klets met een wandelaarster. We lopen een stuk samen op en dan zie ik deze mooie spons en ga een foto maken. De wandelaarster loopt verder, later zitten we naast elkaar op een boomstronk te eten, want dat moet ik nog steeds doen en ik voel dat steeds heftiger. Na het eten van mijn broodjes kan ik er weer tegen en vervolg ik mijn pad waar ik weer herkenningspunten zie!

Genieten doe ik zeker en door al het vochtige weer en de warmte van wat dagen, zijn er ook al paddenstoelen. Wel wat vroeg dit jaar, maar wel heel leuk.

Ooww door een klaphekje en dan.....precies de President Steynbank!!!! Herkenning!! Hieronder een stukje uit de beschrijving van de route:

Op verzoek van Helene Kroller-Muller maakte architect Henry van de Velde bij het geplande museum een monumentale bank met bijpassende tuinaanleg. Voor de bank met een omlijsting van rode en groene beuken kwam een met buxushagen omrand en met stenen ingelegd groot kruis, omzoomd door een dubbele rij lindebomen. Het kruis herinnert zowel aan het schip van een kerk als aan de legende van Sint Hubertus. Het midden van de bank heeft een reliëf met drie symbolen die verbeelden hoe president Steyn problemen oploste: vergrootglas,barometer en zwaard. Eerst de gebeurtenissen grondig bekijken, vervolgens de atmosfeer aanvoelen en ten slotte niet aarzelen. Helene was zo gehecht aan dit monument,  dat het er altijd tot in de puntjes verzorgd moest uitzien.

Na de President Steynbank gaan we nog een keer klimmen en klimmen en dalen. Dit keer via heel veel traptreden die zo natuurlijk mogelijk zijn aangelegd.

Maar voor de klimpartij komen we eerst nog wat paddenstoelen tegen.

Natuurlijk heb ik van één van de trappen ook even een kiekje gemaakt.

En zo komen we bij de grootste verrassing terecht. Net voor de laatste infopost. Met de gidsen daar maak ik nog snel een grapje, "zeker gevoerd en hierheen gelokt", de gids " hoor je de scharnieren niet kraken". Maar wel heel leuk zo op het eind.

Ik neem de laatste trappen en dan nog een stukje vlak terrein, de 22 km zitten erop. 

Als ik binnen kom wandelen staan Mineke, Luc en nog een dame al op mij te wachten. Ik krijg een schitterende medaille en een stempel in mijn wandelboekje. Onderweg heb ik besloten dat ik weer eens wat vaker met de wandelfitters mee moet gaan. Na Nieuwjaar daar maar eens over nadenken en aan beginnen. Ik heb nog een kort gesprekje met Mineke en nadat Luc nog een foto heeft gemaakt ga ik de auto opzoeken en naar huis. Ik merk wel dat ik wat meer van mijn spieren heb gevraagd dan bij een asfalttocht.

Amersfoortse Tweedaagse 21/22 juni 2024

 

Vanaf het begin van mijn wandelcarriere heeft "De Amersfoortse" al op in mijn wandelagenda gestaan. Jammer genoeg vorig jaar overgeslagen, maar nu weer besloten om te gaan. In een overmoedige bui dacht ik, ik ga heen en weer rijden, een beetje onzin om te overnachten, maar.......een week voor de Tweedaagse begon, toch nog naar een hotelkamer gezocht en....gevonden in het Hotel Randenbroek, 800 meter vanaf de start, beter kan niet! Cees brengt mij op donderdagavond weg. Zodra mijn spulletjes op mijn kamer zijn vertrekt Cees weer. Ik maak mijn tas klaar voor morgen, zoek mijn kleding bij elkaar en check nog even buienradar!!! En.....!!! 30 mm regen morgen, o nee!!! Ik leg mijn grote poncho klaar en mijn regenpet, wat een petweer gaat het worden. Wekkertje gezet en dan ga ik plat, altijd die spanning voor de volgende dag.

Vrijdag 21 juni 2024

Als het wekkertje gaat eerst maar eens op buienradar kijken en,...........de 30 mm is verdwenen....wel kans op een bui in de middag, dus een kleinere poncho gaat mee! Even voor half 7 stap ik het hotel uit en loop ik naar de start. Zo relax! Ik meld me bij het startbureau met mijn startnummer en ik krijg mijn startkaart en een routebeschrijving op papier. Ik heb mijn gps niet bij me, anders had ik het gpx-bestand erop kunnen zetten. De organisatie maakt het zichzelf moeilijk door nog zoveel op papier te doen, maar het heeft ook wel wat. Na het aanmelden ga ik op zoek naar Marijke, wij hebben afgesproken samen te starten en als Marijke warm gelopen is, ieder onze weg te vervolgen.  Marijke heeft namelijk een hoger tempo dan ik heb. 

Marijke was snel gevonden tussen de lopers die klaarstonden om te starten. André staat er ook tussen en ik zeg hem gedag. Hij is in gesprek met anderen. En ja daar is het startmoment en worden de kaarten  geknipt. De route gaat als vanouds Amersfoort uit, het bos in.  We lopen naar mij idee anders dan anders, maar wat precies???? Het Kamp Amersfoort komt in zicht, altijd een moment van dankbaarheid,  wij lopen in vrijheid en van de gevangenen in het kamp werd de vrijheid afgepakt, waarvoor, waarom?

Bij het langslopen van het kamp, word ik door een medewandelaar met de strekking van bovenstaande woorden aangesproken. Mijn hoop is dat we zelf geleerd hebben van het gebeurde en dat we dit levendig houden naar de jeugd, zodat ook zij mogen beseffen dat dit nooit meer werkelijkheid mag worden. Tijdens het gesprek neem ik ook afscheid van Marijke en ga ik zelf richting de Stoeterij. Daar ga ik eerst van de koffie genieten en het is tijd om een broodje te eten.

Tijdens de koffie raak ik in gesprek met een echtpaar. Het gaat over het aantal keren dat we nog Nijmegen willen lopen. En zo gebeurd het dat we samen opstappen en het Defensieterrein 'De Vlasakkers" oplopen. Het lijkt of de route iets anders is, toch is het klimmen en later het dalen hetzelfde. 

Met het echtpaar heb ik een leuk gesprek en komt de vraag over mijn shirt en natuurlijk mag ik over het speciale, bijzondere koor vertellen. Ook over mijn beklimming van de Mont Ventoux en over de Alpe d'Huez. We verlaten het Defensieterrein en gaan richting de voormalige vliegbasis. Voor we over dat terrein gaan, eerst nog een rondje en wie zijn terrein komen we tegen?

Tja er komt zomaar een nummer van het koor in mijn hoofd, iets van "ik ben vandaag zo vrolijk, zo vrolijk, zo vrolijk was......met de tekst in mijn hoofd kom ik terug bij de voormalige vliegbasis. En wie herkent me daar, Reanka. Dat is lang geleden  we lopen samen een stuk op, dan gaan zij rusten..en ik ga verder. We gaan door een parkje.

En zo kom ik bij de rust aan bij vv Vliegdorp. Ik klauter naar boven en omdat de smaak soep bij mij niet zo gewild is, neem ik een kop koffie. Ik eet mijn broodjes en banaan,  lekkere koffie erbij en ik kan er weer tegen. Ik zwaai nog even naar Marijke.

Na de rust is de route ook anders dan ik me kan herinneren en dat schijnt te kloppen. En dat noemen ze dan "Laantje zonder eind". Op een gegeven moment ga je aan jezelf twijfelen of je nog op de goede route zit, maar het klopt.

De laatste rust voor vandaag, bij Bergzicht. Als ik aan mijn drankje zit, komt het echtpaar van vanmorgen weer langs en ze schuiven aan voor een drankje. En dan komt er een berichtje van Cees binnen,  er komt regen. Ik pak mijn poncho er vast bij, want volgens buienradar gaat er straks een schuif open.

Ik vertrek van de rust en ga dan richting de finish, alleen die duurt nog even.

De laatste plaatjes worden geschoten.

En dan gaat de schuif open, gelukkig de poncho binnen handbereik en een organisatie met een rekbaar meetlint. Dat zorgt ervoor dat de laatste kilometers niet kloppen en wat krijg je dan? Wandelaars die lopen te mopperen. Word je route langer dan 40 km, geef het aan dan is het geen probleem, nu loopt iedereen te mopperen in de regen.

Als ik bij de finish aankom, vertrekken  Annet, Monique en Edwin net. 

Ik vind een plekje op het terras en dan blijk ik naast Nelleke te zitten. Nelleke is een nichtje van mijn schoonzus.

Als de regen minder is, ga ik richting het hotel, douchen, voorbereiden op morgen en een hapje eten in de stad.

Zaterdag 22 juni 2024

De wekker loopt af, even kijken wat het Nederlands elftal heeft gedaan gisteren. Ik had geen puf om de wedstrijd te kijken. Dan even buienradar raadplegen, regen wordt er niet verwacht dus de grote poncho kan in de koffer. Ik kleed mij aan, pak mijn koffertje in, ontbijten, sleutel inleveren en naar de start.

Conclusie over het hotel: hier wil ik volgend jaar weer logeren.

Ik meld mij weer bij het startbureau en ik krijg de route voor vandaag met de knipkaart. Daarna ga ik kijken of ik bekenden zie en ja daar is Marijke weer en André wordt ook gespot. Om 7.00 uur mogen we weg. De route gaat nu door een natuurgebied waar vroeger een ziekenhuis stond. In het verleden gingen we ook door een deel van dit park, maar nu is het velen malen groter.

Hier maken we direct al een lekkere lus, na de lus komen we de 30 km lopers al samen en lopen we een stuk samen op. Dit stuk is weer bekend en zo gaan we richting de eerste rust, die ligt vandaag op zo'n 16 km. We moeten heel wat modder trotseren voor we bij de rust zijn en inmiddels heb ik ook al een sanitaire stop gehouden. De dame die achter mij liep had hetzelfde plan en allebei waren we blij met onze Liberpee. Eenmaal aangekomen bij Bergzicht, vond ik het er erg druk, wat doe je dan? Doorlopen naar de Pyramide. En wie staat er foto's te maken bij de piramide?? Sylvia! Leuk, zij loopt de 30 km. Ik ga naar de koffie en zit ondertussen bijna op de helft voor vandaag.

Als ik op het bankje zit te genieten komen Annet, Monique en Edwin voorbij. Even roepen en zwaaien en hup zij gaan vast door.

Ook al zit ik lekker, de finish komt niet naar mij toe, dus ik moet naar de finish. Ik loop vandaag vrij veel alleen, maar er lopen vaak wel wandelaars achter mij en die gesprekken volgen is ook grappig. Zo lopen  er een heel stuk 2 wandelaars achter mij (ze doen nog even mijn rugzak dicht omdat ik vergeten was dicht te doen) en die hebben het over veel uiteenlopende onderwerpen, zoals geloof, pijngrens bij operatie, huisartsen in opleiding, ik geniet van de gesprekken en beaam eens iets door een juigend gebaar te maken. En zo komen we in Woudenberg aan. De olifant bij de tegelzaak staat er nog steeds. En wist ik eerst niet waar/welke voetbalvereniging er bedoeld werd, nu is het duidelijk.

Bij de voetbalvereniging is er weer een smaak soep die niet mijn voorkeur heeft, er heeft een kip met zijn poot in geroerd, vandaar dat het kippensoep heet. Ik maak er met wandelaars die aan mijn tafel komen zitten een grapje over. Ik zit te proppen om mijn brood te eten, het lukt met moeite, maar het moet!! En dan zie ik Marijke vertrekken,  even roepen, zwaaien,  we zitten op koers weten we. Na een gezellige pauze is het tijd om op te stappen. We gaan naar de aanmaaklimonade bij YMCA.

Bertus kon ik niet weten dat ik hem op de foto heb gezet en.......wat zie ik in zijn foto's,  hij heeft mij gefotografeerd, ik krijg de foto, leuk, dank je wel.

De route is bekend naar de YMCA, we lopen dit stuk vrij veel over het asfalt. En een stuk langs een provinciale weg. Vroeger liepen we door het naastgelegen natuurgebied, maar zoals al gezegd is, er mag steeds minder van de beheerders van natuurgebieden.

Volgens de routebeschrijving moeten we vandaag maar 39,4 km afleggen,  maar na gisteren gelooft niemand hier in. We gaan Den Treek weer in maar eerst worden we door verkeersregelaars geholpen met het oversteken! Fijn want het is best een drukke onoverzichtelijke oversteek. Dit stuk wat we nu lopen is al jaren hetzelfde.

Het YMCA kamp komt in zicht en ik verheug me op de aanmaaklimonade. Ik bestel 2 bekertjes en ga die lekker opdrinken, dan nog even een sanitaire stop en hup door! Ik app nog even naar Cees dat ik er bijna ben, dan kan hij vast gaan rijden.

En zoals je ziet, hier is het ook super nat, modderig en staan er stukken bos onder water. Het is minder lang lopen vanaf de laatste rust dan ik dacht. Binnen een uur sta ik bij de finish. Ik meld mij af, stempel mijn boekje en krijg medaille nummer 8. Wel even vreemd om nu alleen te zijn, normaal feliciteer je elkaar. Ik haal een drankje en ga even op het terras zitten. Cees is er nog niet. Dan zie ik Nelleke nog, ik feliciteer haar en vraag of zij haar ouders de hartelijke groeten wil doen. 

Cees appt dat hij op het parkeerterrein staat, ik loop erheen en er zit een heel blij hondje achterin. We halen mijn koffertje op bij het hotel en rijden dan naar huis. Onderweg zie ik nog wandelaars lopen die nog moeten finishen. 

Het waren 2 pittige dagen, maar als je dit loopt, moet Nijmegen ook lukken zeggen we altijd. Maar,.........we missen nog steeds warm weer.

Winterserie CWSV Prinses Marijke maart 2024

 

Voor de 4de keer naar Geldermalsen, de winterserie lopen. Dit jaar loop ik alle 4 de wandeldagen, dat gebeurt niet elk jaar.

Ik ga op tijd van huis, dan hoef ik niet te haasten. Ondertussen weet ik de weg, dus daar ook geen zorgen meer om. Cees laat voor mij Amber uit, dus we ontbijten samen en dan ga ik richting Geldermalsen en Cees gaat met Amber aan de wandel.

Het begint al licht te worden als ik weg rij, je kunt met mooi weer goed merken dat we verder in de tijd komen.

Als ik in Geldermalsen aankom, staan er al heel wat auto's op het parkeerterrein,  ik krijg een plaatsje toegewezen en parkeer de auto. Wandelschoenen gaan aan en we kunnen op pad. Eerst nog even aanmelden,  Edwin blijkt de eerste te zijn van onze groep.

Even later komen Annette, Willem, Thea en Ria binnen. Ook Nathalie en Connie arriveren en dan gaan we ook direct want door een foutje bij de wandelbond mogen de 25 km lopers gelijk met de 40 km lopers weg. Helaas wisten we dat niet en wordt het voor ons toch bijna half 9.

We steken vandaag de A15 over, uuhhh wel via het viaduct hoor! Ik merk tijdens het schrijven van deze blog dat ik niet zo heel veel foto's heb gemaakt. Ik denk dat ik lekker aan de klets ben geweest. De eerste rust duikt al snel op, ruim 6 km gelopen. Even wat drinken en eten en dan weer door.....we hebben een extra rust deze keer, maar daar later meer over.

Er is hier op de hoek nog iets over vlaggen die er hangen, het heeft met voetbal te maken toch? Nathalie en Edwin? 

Inmiddels zijn we in Neerijnen aangekomen en daar genieten we van de omgeving. 

We lopen over een voetpad wat om het kasteel heen gaat. Kasteel???? Even zoeken op Wikipedia en ja een kasteel, ook wel Huis Neerijnen genoemd. Het is een poos het gemeentehuis van Neerijnen geweest. Hoe ik dit weet? De leden van WSV de Overlopers weten mij dit te vertellen. Thuis google ik nog even en als je de geschiedenis wil weten, Klik hier

En dan denk je, dat was het kasteel en nu weer door......maar nee, nog geen kilometer verderop weer een kasteel,  je zou in de war raken! Wil je weten hoe het zit? Klik hier

Dit maak je allemaal mee in de eerste 10 kilometer van een mooie wandeltocht en dan denk je, nu zal het wel saai worden, nou echt niet!! De route zoekt de Waal, richting Tuil. Ondertussen heeft Annette contact met het thuisfront en........ze neemt een voorsprongetje........richting onze extra rust!

Wij maken nog wat kiekjes van het hoge water in de Waal.

En zo komen we in Tuil aan en gaat de route door het dorp. We komen langs het huis van Annette en daar staat de deur open en worden we binnen verwacht. Een heerlijke extra rust! We krijgen koffie met een heerlijke appelflap! Dat is super geregeld zeg, dankjewel!

Maar de finish komt niet naar ons, dus stappen we weer op en vervolgen de route, die trouwens perfect gepijld is. 

De route gaat om een plas heen, de Tuilse Put, en dat is oppassen geblazen want er is flink gesnoeid de laatste tijd. En boomwortels kunnen vervelende gevolgen hebben. Als we bijna aan het eind van het pad zijn, zegt Annette "we hadden hier ook anders kunnen lopen" dat was wel gemakkelijker geweest maar dit had ook wel wat!

We lopen weer richting Waardenburg. Zien jullie het ook op de foto's? We hebben vandaag toch een poepie mooi weer! Echt het is een super tocht met super wandelweer! De laatste rust dient zich aan en daar gaan we zelfs buiten op het terras zitten. 

Na een heerlijk frisje te hebben gedronken wordt het tijd voor de laatste kilometers. Vol goede moed pakken we de route weer op.

We lopen door een straat die maar aan 1 kant bebouwing heeft, de andere kant is een groot grasland met daarin!!!

De route gaat terug naar Geldermalsen via een binnendoor pad en dat betekent "ganzenpas". Ik vind het niet erg, gewoon even niet kletsen, hoofd leegmaken en genieten van het stilzijn. 

Als afsluiting van een prachtige, gezellige dag nog 2 foto's.

Misschien horen ze heel ergens anders in het verhaal, ik weet het niet meer, maar het zijn leuke plaatjes gewoon.

Na een heerlijke wandeltocht melden wij ons af bij het startbureau, er wordt gestempeld en voor de liefhebber is er nog wat te drinken. 

4 zaterdagen in de wintertijd heerlijk gewandeld. Super.