Hoge Veluwe wandeldag 4 oktober 2025

 

Vandaag staat de Hoge Veluwe wandeldag op het programma. Er wordt niet zulk best weer voorspelt. Het heeft de hele nacht al hard gewaaid en veel geregend. Harde rukwinden. Ik besluit, op advies van Cees, om met de trein naar Ede te gaan. Ik heb namelijk met mijn zus  Jannie afgesproken. Jannie haalt mij op bij het nieuwe station Ede-Wageningen. Ik merk dat het hier veel minder hard waait als thuis in het Groene Hart.

We rijden naar de Hoge Veluwe en als we op de parkeerplaats zijn, gaan we eerst koffiedrinken. Jannie heeft koffie meegenomen. We zien verschillende wandelaars lopen en overleggen wat we aantrekken. We weten het, de regenkleding gaat aan. En nu de afstand??? Ik heb ingeschreven voor de 15 km, maar we besluiten om gezien de regen, voor de 12 km te kiezen.

Heel leuk, we worden bijna uitgezwaaid. We hebben even staan kletsen met de dames achter de inschrijftafel. We gaan van start en moeten de groene pijlen volgen. Het is ook dit jaar weer perfect gepijld. 

Al vrij snel zijn we bij de Zoemsteen. Heel apart, bij mij lukt het niet echt, bij Jannie wel. Jannie heeft vroeger geoefend natuurlijk.

We lopen verder en gelukkig regent het niet super hard. Dat is maar goed ook, want gisteren kwam ik tot de ontdekking dat ik mijn rode poncho kwijt ben en waar die is????? Mijn geheugen heeft een knauw gehad van de zomer. Het lijkt wel of ik door de lage saturatie niet alles goed heb meegemaakt. Dus een nieuwe poncho besteld en van het voorjaar maar eens zoeken in  de caravan. Voor nu me erbij neerleggen en dat is lastig.

Ik bedenk me, het is paddestoelen tijd dus we gaan op zoek.

Maar wat komen we eerst tegen? Even op Google gezocht en verbeter mij maar als het anders is. 

Uit eiken komt schuim, zogeheten boomschuim. Door nachtvorst zijn er kleine beschadigen in de schors ontstaan. Onder druk van 4 bar perst de boom saponinen naar buiten, een zeepachtige stof die de boom gebruikt om insecten te weren. Als saponine in aanraking komt met heel veel regen, gaat het schuimen.

We gaan weer verder, weer wat geleerd. En dan komen we verschillende paddestoelen/zwammen tegen. Ik weet nooit wanneer je over een zwam spreekt. Dat moet ik nog eens opzoeken en!...onthouden dus!

Als eerste kwamen wij een biefstukzwam tegen. Tja ik kan me wel begrijpen dat dit de naam biefstuk draagt.

We lopen verder en hebben van alles te kletsen. Soms ook gewoon uitspreken waar je tegenaan loopt. We hebben best veel meegemaakt de afgelopen periode. Fijn om zo samen te zijn en goed dat ik met alternatief vervoer de reis heb gemaakt.

Dit is een zadelzwam heb ik me laten vertellen. Verbeter me als ik het niet goed heb.

Inmiddels begint de poncho best warm te zitten en het is opgehouden met regenen, dus uit dat ding.

We gebruiken de poncho na 6 km als kleedje om over een bankje te leggen en gaan er dan opzitten om even wat te eten en te drinken. Ik merk dat onverhard lopen iets anders is dan een asfalt ondergrond. 

En dan komen we prachtige porseleinzwammen tegen. Het is echt genieten in het park. Jammer dat het altijd zo'n eind rijden is.

Ineens herkent Jannie waar we zijn! We zijn bij het Jagthuis Sint Hubertus. Hier halen we in de Theekoepel koffie met..... Buiten bij de vijver staan banken en in het zonnetje is nog plaats om te genieten van het lekkers.

Na ons rustmoment stappen we weer op. Op weg naar de eindstreep. 

Natuurlijk ontbreekt het gewoon elfenbankje niet in de zwammen foto's vandaag. Ik ben blij met mijn nieuwe telefoon die dus schitterende foto's maakt.

Er volgt nog een stuk met aardig wat klimwerk en daar blijf ik moeite mee houden. Ik besluit om dit de komende tijd aan te gaan pakken door meer heuvels te gaan lopen. Waar??? Dat weet ik nog niet. Dan komen we op een plek waar in het verleden een bankje stond. Ik snap het wel, mooi punt om te genieten.

Op het laatste stuk van de route komen we nog 2 soorten paddestoelen tegen, de Grote parasolzwam en de vliegenzwam.

En zo komen wij na 12 km genieten weer terug op het start/finish terrein. We worden hartelijk ontvangen en krijgen een medaille, ook laat ik mijn wandelboekje afstempelen.

Het is elk jaar weer een feest om zo'n unieke medaille te krijgen. Deze worden dan ook zorgvuldig bewaard!

Ik weet nu uit ervaring wat longkanker met je doet. Wil je deze pittige kilometers sponsoren? Heel fijn!

https://www.geef.nl/nl/actie/ai-inzetten-voor-longkanker

Loetbostocht 20 september 2025

 

Na weken van berichtjes lezen, foto's kijken van anderen, was het dan eindelijk zover! Groen licht, dus gaan! Er is de afgelopen maanden veel met mij gebeurd, na de Amersfoortse tweedaagse werd het duidelijk dat er geen Nijmeegse 4daagse kwam voor mij. Wat er wel kwam, waren hele slechte uitslagen uit het ziekenhuis,  de één na de andere. Gelukkig slaat de behandeling vanuit het AVL verrassend goed aan, groen licht dus.

Van de zomer al met Willem afgesproken,  als ik weer aan de wandel kan, gaat hij mee, alleen is even geen optie. Iedereen moet er weer zeker van zijn dat het goed gaat. Na begin van de week contact te hebben gehad, besluiten we naar de Loetbostocht te gaan. Fijn om samen te gaan.

De wekker loopt toch vroeg af, er mag om 8.00 uur gestart worden en zonder te bedenken dat het toch wel een stukje rijden is, spreken we geen latere starttijd af. Achteraf maar goed, het gaat namelijk begin van de middag regenen.

Ik ben mooi op tijd in Krimpen a/d Lek en kan rustig mijn medicatie innemen. Daar zal ik in het vervolg altijd rekening mee moeten houden. Of half 8 dan een handige tijd is, zal de toekomst uitwijzen.

Omdat ik zo blij ben dat ik weer ga lopen, maak ik vast een extra rondje naar het startbureau. Onderweg kom ik Willem tegen hij gaat zijn auto parkeren en zo komen we samen bij het inschrijfbureau aan. Omdat ik nodig een sanitaire stop moet maken, schrijft Willem ons vast in. We mogen gelijk vertrekken ook al is het nog geen 8 uur.

We zijn nog maar net vertrokken en dan komen we al een fotomodel tegen.

Ja, Loetbostocht wat is dat voor een tocht? We lopen al snel langs een vijver, er zitten vissers. Ik vraag even of de zeehond uit Utrecht en Amsterdam al langs is geweest. Maar Loetbostocht hoe zit dat? Wil je meer weten, Klik hier

Na de vijver lopen we verder in het natuurgebied, de tocht is prima gepijld, maar nu komen we toch iets vreemds tegen! Als we de pijl echt gaan volgen, hebben we wel een nat pak.

We besluiten het pad te volgen en komen op een stuk van de route die ons herinnert aan de Capelse tweedaagse. En ja hoor, hier is de recreatieplas en de horeca waar we koffie to go konden kopen.

We lopen om de plas heen en gaan dan een tunnel door. Zo komen we bij de volkstuinvereniging "De Amateur". Daar is de eerste rust in "Ons Honk". Heerlijk zo'n rust, contante betaling van je koffie,  die een prijs hebben van vele jaren geleden! Na de rust gaan we verder.

We hebben gezellig de klets, waar we het over hebben? Ppfff zo breed, zoveel onderwerpen..... 

De 2de rust is erg snel na de eerste en daarbij we lopen de rust al kletsend voorbij zonder dat we er erg in hebben. 

We komen nog wel een opdracht tegen, zie foto!

Ik heb nog een paar kiekjes geschoten,  waar op de route, ik weet het niet meer precies,  maar ik voeg ze wel toe.

We lopen de bebouwde kom van Oudekerk a/d IJssel uit en zien dan in de polder iets staan, dat lijkt wel een parachute! Ik denk eerst dat het een boom is, als ik heel erg inzoom is het iets anders, wat het is, weet ik niet.

We lopen via een wandelpad,  wat nu eigenlijk niet te zien is door het gemaaide gras en we besluiten om aan het eind van het pad een bankje te zoeken voor een eigen rust. En ja hoor, er staat een picknicktafel. We gaan daar zitten en ik eet mijn laatste boterhammen op. Later bedenk ik, het was nog wat vroeg voor een twaalfuurtje. Ben ik toch een beetje uit het wandelritme? Na onze rust waar we nog een gezellig praatje met een mede wandelaarster hadden gaan we verder voor het laatste stuk.

We worden vriendelijk nagekeken door wat weide dieren.

De organisatie heeft niets teveel gezegd over deze tocht, want we lopen weer een natuurgebied in. Van te voren hadden wij niet bedacht dat het hier zo mooi kon zijn. Jammer dat een aantal fietsers zich niets van de afzetting aantrekken en dus steeds mopperend langs fietsen omdat er stukken van het pad zijn weg gefreesd. Dan komen we 1x op een punt wat verwarring geeft, ik denk dat we daar dus een kilometer hebben gemist.

Wij steken over terwijl we, denk ik, nog een rondje hadden moeten lopen, maar dat is achteraf. Nog een laatste stukje natuur, een mooie zwam en......

Dan lopen we ineens weer op het fietspad van vanmorgen en zien we dat onze auto's nog staan te wachten. Even een laatste spreuk fotograferen en ons afmelden en dan zit het erop.

De tijd die we uiteindelijk gelopen hebben, valt mij nog niet tegen. Na wat er allemaal geweest is, vind ik het redelijk. Mijn conditie is nog niet zoals die was, maar daar kan aan gewerkt worden. Dank je wel Willem voor de gezelligheid! Volgens mij hebben we de hele route gekletst en zijn allerlei onderwerpen langs gekomen. Organisatie bedankt voor de super mooie tocht en kijk eens of je iets met de tip over de wandeltocht langs de molens kunt doen? 's Morgens de molens zonder toeristen is voor veel wandelaars leuker!

We drinken nog even iets en gaan dan de auto opzoeken. Eenmaal in de auto op weg naar huis, begint het fors te regenen.

Het goede doel is: https://www.geef.nl/nl/actie/ai-inzetten-voor-longkanker 

Amersfoortse Tweedaagse 20/21 juni 2025

 

Donderdagavond 19 juni brengt Cees mij naar hotel Randenbroek, zodat ik mij morgenochtend kan inschrijven. Ik was namelijk te laat om online in te schrijven. Het hotel is vrij eenvoudig,  maar het bed is prima en de locatie ook. Ik loop binnen een kwartier naar de startlocatie. Het is wel jammer dat het hotel geen aanpassingen doet qua tijd van ontbijten,  dus daar moet jezelf voor zorgen. Als ik mij heb geïnstalleerd, kleding voor morgen heb klaargelegd, wandeltas ingepakt, besluit ik lekker vroeg te gaan slapen.

Vrijdag 20 juni 2025

Als het wekkertje afloopt gun ik mezelf nog even de tijd om wakker te worden. Dan stap ik eruit. Aankleden, ontbijt uit de koelkast, lunch in de tas, bidons mee, op weg naar de startlocatie.

Daar is in de aanlooproute e.d. wel het een en ander veranderd. Ik moet me boven in de kantine eerst inschrijven. Daarna een bekertje koffie en er zijn altijd wel wandelaars die zin hebben in een praatje. Dan zie ik Sylvia, zij heeft met haar vriendin Ingeborg afgesproken. Ik start alleen en ik ga mij zo langzamerhand tussen de wachtende wandelaars begeven. Daar zie ik ook Jan staan.

De kaartjes worden vast geknipt en even voor 8 uur vertrekken we. Ik ga even naast Jan lopen en zeg hem gedag een paar worden praten we en dan gaan we ieder onze weg. Tussen de foto's van Jan zie ik later nog een foto waar ik gedeeltelijk op sta, die mag ik vast wel "lenen".

De routes zijn behoorlijk aangepast en veranderd. We gaan nu eerst naar de Kabouterhut, terwijl we anders altijd langs Kamp Amersfoort naar De Stoeterij gingen en dan het Defensieterrein op. Oké volgend jaar is er geen NAVO-top, dus we gaan er vanuit dat dit eenmalig is. Bij de Kabouterhut kunnen we wel gebruik maken van een sanitaire stop en dat is super fijn.

Als ik verder denk te gaan, staat er een dame ook op haar papier te kijken, "hoe nu verder". We gaan samen richting de route. We blijken beiden alleen te lopen en maken een praatje. Het praatje gaat verder en dan blijkt dat onze dorpen waar we wonen naast elkaar liggen. We kletsen wat, Thea is alleen, haar man Ben loopt de 40 en haar wandelmaatje is op vakantie. We blijken achter dierentuin Amersfoort heen te lopen.

We lopen verder en ergens word ik toch verdrietig van deze tocht, de mooiste stukken zijn weg! We gaan niet meer bij Herman van Veen aan. "Ik ben vandaag zo vrolijk,  zo vrolijk, zo vrolijk", nou vrolijk ben ik niet hoor van deze tocht. Komt het omdat ik normaal 40 loop en nu 30?

Zo komen we bij de voormalige Vliegbasis, ook al een afknapper. We steken de Vliegbasis bij het kortst mogelijke punt over. Om dan maar weer snel verder te gaan door een woonwijk.

Het helikopterpad moeten we volgen, zal dat hier zijn?

En zo komen we bij de rust op 13 km. Vv 't Vliegdorp! Hier is elk jaar groentesoep (als je het lekker vindt) en een broodje kroket. Ik besluit koffie te nemen en iets uit mijn tas te eten.

Nadat Thea en ik samen gerust hebben, besluiten we het laatste stuk ook samen te lopen. We kunnen het prima met elkaar vinden. Vanaf het Vliegdorp steken we de A28 over en gaan richting Laantje Zonder Eind en dat is het werkelijk. Het is werkelijk ronduit een saaie, niets zeggende route. Het is zelfs zo erg dat ik geen foto meer hebt gemaakt. We gaan nog wel over dezelfde fietsbrug over de A28, een stukje bos, een stukje door een woonwijk en we staan weer bij de finish. Dat was het voor vandaag. Ik spreek met Thea af dat we morgen nog een dag samen lopen.  Na een drankje gaat ieder zijns weegs.

Ik ga naar het hotel. Even een rustmoment en dan een heerlijke douche.  Bij het Kannetje vind ik een plekje om te eten, heerlijk altijd. Terug in het hotel maak ik mijn spulletjes klaar voor morgen. Ik pal zoveel mogelijk vast in. Mijn koffertje mag morgen hier blijven tot ik naar huis ga.

Ik zet mijn wekker, morgen 3 kwartier eerder starten vanwege de warmte die verwacht wordt.

Zaterdag 21 juni 2025

Het wekkertje loopt nog iets eerder af dan gisteren en hup eruit. Aankleden, ontbijten, wandeltas klaarmaken, koffertje inpakken en het is tijd om te gaan. Ik heb geen contactgegevens van Thea maar ik verwacht dat zij ook de site gelezen heeft. En ja hoor als ik met mijn koffie aan het wachten ben, komt zij eraan.

Als eerste sanitaire stop hebben we het laatste restaurant van gister, 't Lanshuys. Helaas blijkt deze dicht te zijn en zoeken we een boom. Geen wolf te bekennen hoor! Dezelfde saaie weg als gister, niet leuk, alleen nu in de schaduw. 

Na de rust bij Bergzicht lopen we verder naar de Pyramide. Ook hier is het anders en gaan we linksom achter de Pyramide langs. Bij de speeltuin maken we even ons sjaaltje nat, lekker in je nek. 

En kijk dan eens!!! We gaan het bos in, een klein stukje hoor en dan weer veilig langs een verschrikkelijke provinciale weg. We zien tussen de bomen het Henschotermeer liggen. Vroeger mochten we het terrein daar op, al jaren niet meer. We wandelen verder en komen bij VV Woudenberg, een rustmoment.

Na het rustmoment gaan we een stukje oude route en dan mogen we ineens het Landgoed De Boom op. Dit zat al jaren dicht voor ons. Maar daarna is het ook echt over. Geen YMCA. Geen bos, maar een fel zonovergoten fietspad naar Leusden-Zuid. Die rust pakken we nog voor een toiletbezoek, een glas appelsap en dan krijgen we buiten nog een waterijsje. Toch mis ik de ontspannen sfeer van het YMCA-kamp. Als we weer op de route lopen, worden we ineens gewezen op een route wijziging. We gaan een stuk langs het spoor lopen en krijgen allemaal een flesje water. Ik denk dat deze route wijziging uiteindelijk een kilometer scheelt,  maar we lopen wel in de zon.

Via het natuurgebied van vanmorgen komen we weer bij de finish aan. Knipkaart inleveren, medaille in ontvangst nemen, wandelboekje af laten stempelen en een heerlijk drankje.

Thea bedankt voor de gezellige dagen. Ik feliciteer André nog met het behaalde resultaat. En dan wachten op Cees. Tot die tijd nog even kletsen met nieuwe mensen en oude bekenden die je hier altijd tegenkomt.

Jammer dat de routes zo minder leuk zijn geworden. Ik weet niet of ik dit volgend jaar weer kies. Misschien is Laren een goede vervanger. Daar gaan we wel door het bos en de hei.

Mijn sponsordoel is: https://www.geef.nl/nl/actie/ai-inzetten-tegen-longkanker 

Maastrichts Mooiste 7 juni 2025

 

Na een paar dagen het weer in de gaten te hebben gehouden, toch vrijdag besloten om in te schrijven voor Maastrichts Mooiste. En dan valt het weer vandaag toch best tegen. De poncho moet mee, dat wordt geen overbodige luxe!

Het wekkertje staat vroeg en na een onrustige nacht sta ik snel naast mijn bed. Alleen mijn boterhammen moeten nog gesmeerd worden. Cees verzorgt Amber en brengt Teun en mij even naar Maastricht. Dan kunnen Anneke en Cees ons later vanmorgen weer ophalen. 

Na het ophalen van onze startkaart gaan we in het startvak staan en al snel besluiten we, de poncho moet aan.

Er wordt allerlei informatie verstrekt als we in het startvak staan en dan in het tijd voor de wave. Kort daarna klinkt het startschot of beter gezegd iets wat op een startschot moet lijken. 

We lopen langs de Maas en een poncho is zeker niet overbodig. We lopen de 10 mijl, de afstand die morgen voor de hardlopers hetzelfde is. De pijlen hangen erg duidelijk. Dan komt het keerpunt voor de 10  km. lopers en even later voor de 10 mijl lopers. Hier moet de muziek nog opgebouwd worden. Denk nu niet dat alles netjes asfalt is, ik moet deksels oppassen met die ongelijke berm.

Bij de volgende stempelpost is de muziek wel aanwezig, maar het zijn niet veel muzikanten. We lopen een stukje door bebouwing en dan worden we via een aanwijzing geattendeerd op een ijsje. We overleggen even en besluiten dan om in de regen niet heen en weer te gaan voor een ijsje. Later bleek dit ook een stempelpost te zijn.

Als we verder gaan, gaan we de St. Pietersberg op. Voor de lezers die geïnteresseerd zijn in de geschiedenis,  Klik hier Wel heel leuk om naar het gestuntel van enkele chauffeurs te kijken. Wij gingen namelijk aan de lastige kant ( de opgang voor de bevoorrading) naar boven. 2 personenauto's kwamen het steile gedeelte al achteruit af. Een vrachtwagen probeerde het ook, dat ging minder goed, een volgende bakwagen stond op de helling te wachten met blokken voor zijn wielen. Voor onszelf is het ook best een pittige klim, maar zo leuk om te doen. Je vergeet gewoon dat je in de regen loopt.

Als we de Sint-Pietersberg af komen, lopen we langs het riviertje "De Jeker".  Wil je meer over het riviertje weten, Klik hier

En ja, het is geen mooie asfalttocht, je verwacht eigenlijk geen onverhard grindpad, maar toch.....en het pad gaat vrij steil omhoog en dan hardlopen.....petje af ....

Het is dus de bedoeling dat we daar boven door het bos naar het open terrein gaan.....en als we boven zijn dan zien we........

We komen hier boven ook een controlepost tegen. We krijgen 2 stempels omdat we de post bij het ijsje niet hebben gehad. We gaan afdalen en lopen Maastricht weer in. De finish nadert... we hebben er inmiddels 11 km opzitten,  ik maak even een kiekje....een paar straten verderop is er weer een controlepost en een goed bekertje koffie met een wafel. Ondertussen nemen we ook de beslissing dat de poncho uit kan.

Het laatste stuk gaat door Maastricht en dan staan we zomaar op het Vrijthof. Er lopen 2 dames achter ons en die willen ons perse op de foto zetten.

Nog een klein stukje en dan gaan we de trap af naar de kade waar de finish is.  We zien Cees en Anneke ook net aankomen. We krijgen een medaille en dan als beloning een stuk vlaai

We hebben er weer een mooie tocht opzitten,  weer 16,1 km erop zitten.

Het goede doel is: https://www.geef.nl/nl/actie/ai-inzetten-tegen-longkanker