Vandaag ga ik weer een tocht uit van het Vrijheids Wandelpaspoort lopen. Ik heb er zin in en ook wel spannend, het gaat de eerste 40 km van dit jaar worden. Vandaag dus de Grebbelinie wandeltocht, deze tocht gaat ons langs de historische verdedigingswerken van de meidagen 1940 voeren. En dat spreekt mij in het bijzonder aan omdat mijn vader in die oorlogsdagen daar ook dienst gedaan heeft als militair. Hij heeft daar het nodige meegemaakt maar hij vertelde er nooit zoveel van.
Een stukje over deze tocht is geschreven in het speciale wandelboekje en dat wil ik je niet onthouden.
“De naam is voortgekomen uit de keuze van de route welke een behoorlijk gedeelte van de z.g.n. waterlinie volgt. Deze linie was bedoeld als verdediging tegen vijandelijke invallen vanuit het oosten. De linie loopt vanaf de Nederrijn bij de Grebbeberg bij Rhenen via Veenendaal, Renswoude, Scherpenzeel, Woudenberg via Amersfoort naar Spakenburg. De route voert u langs enkele kazematten en andere elementen, welke een rol speelden tijdens de Tweede wereldoorlog.”
Het zag er naar uit dat het een mooie wandeldag ging worden, het weer liet zich van de goede kant zien. Het zonnetje begon al te schijnen en je voelde de warmte al. Ik keek er naar uit om met Ria en André te gaan wandelen, vooral omdat ik André al best een poos niet had gesproken. Ik was benieuwd naar zijn eigen tocht van vorige week. Die tocht had nogal wat stof doen opwaaien.
Toen ik de auto geparkeerd had en bij de start aankwam stonden Ria en André afzonderlijk in de rij om zich aan te melden. Wij zeiden elkaar gedag en stonden nog wat te kletsen. Ondertussen waren we aan de beurt en gewapend met een routebeschrijving van de 40 km. mochten we al voor 08.00 uur van start. Fijn want dan zijn we ook weer lekker op tijd terug dachten we.
We liepen vol goede moed door Scherpenzeel heen en af en toe was het goed kijken waar de pijlen hingen want die zaten niet altijd op een heel logische plek maar onze leider was hier goed bekend en we vertrouwde hem dus volgden. En trouwens er liepen heel wat wandelaars voor ons, dus wat kon ons gebeuren. We kwamen op het klompenpad langs een dood konijn wat er niet erg fris uit zag, maar we liepen verder. Dat we er nog 2 keer langs zouden komen wisten we toen nog niet.
Toen we dachten bij de eerste stempelpost aan te komen bleken we met z’n allen helemaal fout te zitten. Dit was de stempelpost halverwege de route. Met z’n allen hebben we niet goed opgelet en niet gemerkt dat er pijlen verwijderd waren. De route was nog niet helemaal gecontroleerd vanmorgen en daar werden wij het slachtoffer van. Met elkaar gekeken en we als we teruggaan naar het punt waar het misging en we gaan dan de route vervolgen dan wordt het vandaag 47 km. Voor ons was dat te veel van het goede omdat er verschillenden ‘s avonds nog andere afspraken hadden staan. Met z’n 3en besloten we om terug te gaan naar de start en een 20 km route op te halen.
We liepen even langs het kasteeltje omdat we daar nu wel even tijd voor hadden. Het werd daar dan ook even een fotomoment. Maar onze parcoursbouwer/wandeltochtorganisator ontdekte dat hij nog wat pijlen was vergeten weg te halen vorige week. En ja dat moest met een schuldig gezicht toch even op de foto. Later zouden we nog meer vergeten pijlen tegenkomen.
Bij het startbureau ons beklag gedaan en de 20 km. route opgehaald. Nu werden er ook appels gedeeld, dus een heerlijke appel aangepakt. En de volgende route opgepakt. Ook deze was soms twijfelachtig qua pijlen, maar we hadden een uitstekende leider bij ons.
Aan gesprekstof geen tekort. Tegen de tijd dat we de stempelpost naderden hadden we best trek in koffie. En omdat André vorige week zo’n heerlijk brood had gedeeld tijdens zijn tocht, werden we wel benieuwd hoe dat zou smaken en of André het meegenomen had. En ja hoor na de stempel gescoord te hebben gingen we even pauzeren voor een heerlijke kop koffie en natuurlijk het vierdaagsebrood!!!! Het smaakte heerlijk. Als ik het recept ooit te pakken kan krijgen ga ik het zeker zelf ook nog eens bakken!
De tocht ging verder en was niet erg boeiend. Op een gegeven moment begonnen we een soort van melig te worden. Op alles wat we zeiden kwam bijna steevast het antwoord: “Heb je het aan ……. gevraagd.” Later bedacht ik dat hier ook nog een song van is, namelijk: “Even aan m’n moeder vragen” en dat kan je mooi veranderen in “Even aan ……. vragen”. Nu bedenk ik misschien kunnen de Sjonnies het zingen tijdens de 4daagse feesten van de zomer.
Later kwamen we langs een voor mij interessanter stuk. Want hier waren de loopgraven zoals die er ook geweest moeten zijn tijdens de meidagen 1940. Mijn vader is hier dienstplichtig militair geweest tijdens deze dagen en hij vertelde er bijna nooit over. Maar sommige uitspraken kan ik nu wel zien en begrijpen.
Het was wel lastig want de pijlen bleven op vreemde plaatsen zitten en soms ontbraken ze gewoon of zagen wij ze in ieder geval niet.
We kwamen nog langs het oorlogsmonument van Scherpenzeel en dat moest even op de foto. Omdat mijn foto’s niet zo goed gelukt zijn heb ik wat foto’s van internet geplukt omdat ik ze persé hier wilde laten zien.
We hebben nog een heerlijke lunch met elkaar gebruikt en nog wat gedronken. Toen werd het tijd om op te breken en naar huis te gaan. Dank je wel voor de gezelligheid André en Ria! Tot de volgende keer!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten