Vandaag is het dan zover!!! Er is een lied waarvan een tekstregel door mijn hoofd spookt, misschien zegt het je iets? "Je hebt er maandenlang naar uitgekeken" volgens mij van Gerard Cox.
En dat heb ik zeker er naar uitgekeken en extra naar de sportschool geweest en een keer met Silvia naar Zuid Limburg geweest, dus...………...
Wat ik anders nooit doe, start ik vandaag met de statistieken voor de geïnteresseerden.
De uitlezing van mijn Garmin GPS:
Samenvatting:
Punten: 1689
Afstand: 21,2 km
Tijd:
Verstreken tijd: 5;12:48
Tijd bewogen: 4:28:42
Snelheid:
gemiddeld: 4,1 km/h
gem. bewogen: 4,7 km/h
Hoogte:
minimaal: 260 m
maximaal: 1896 m
stijgen: 1646 m
afdaling: 10 m
Gradiënt: 7,7%
Het is niet zomaar een beklimming!! Er is een doel mee gediend en wat voor doel!! Ook bij de Nijmeegse vierdaagse heb ik hier al over gesproken en de 160 km voor gelopen en nu ga ik dan ECHT!!!!
Het doel?? Door hier te klikken lees je er alles over en door hier te klikken lees je alles over het sponsoren en over het super mooie team waar ik mee was.
En sponsoren kan nog steeds!!! Heel graag zelfs!
Natuurlijk geef ik je ook de Wikipedia pagina van de Mont Ventoux, als je geïnteresseerd bent, klik hier
Zoals ik al gewend ben bij spannende evenementen/wandeltochten, slaap ik gewoon slecht, we noemen het ook wel "gezonde" spanning, maar waarom dat altijd mijn nachtrust moet kosten??? De hele nacht liggen stressen of de slagboom van de camping wel op tijd open zou gaan!
Maar dan is het toch zo ver! We gaan op stap met 9 lopers en 1 hardloper.
Er is afgesproken om half 8 weg te gaan van de camping, dan kunnen we om kwart voor 8 de startfoto maken en daarna ieder op zijn eigen tempo naar boven.
De captain van het team geeft aan dat we echt in ons eigen tempo naar boven moeten gaan. Boven willen we graag op elkaar wachten om een groepsfoto te maken. En zo gaan we van start.
Het is nog fris als we van start gaan, dus de jasjes houden we aan. Als ik handschoenen had gehad, had ik die ook zeker nog aangedaan. Het eerste stuk gaat door een koud en vrij dicht bosgebied. De eerste kilometers voelen echt niet lekker aan. Moeten we in het ritme komen of is het begin pittig? Ik weet het niet zo goed maar als we even later meer in de zon komen, krijg ik het ook wat warmer en dan komt het moment dat ik aangeef "als ik straks bij de auto ben, gaat het jasje uit".
Want dat heb ik nog niet vertelt, Cees en Gert zijn de verzorging vandaag!!! Zij hebben koud water bij zich en gewoon het er steeds zijn en er staan is al zo tof!!! En..... Cees heeft een dixie bij zich!! Want het is standaard, tussen de 6 en 10 km moet er altijd wel een sanitaire stop gemaakt worden.
Na een poosje lopen worden we door onze mannen ingehaald en door de mannen van de andere dames die lopen. Zoals gezegd als we bij de auto zijn gaat het jasje uit en tappen we water want de eerste bidon is leeg. Het is ook tijd voor een banaan want ik heb geleerd dat je niet moet wachten tot je trek krijgt maar voor die tijd moet eten. De schil hoef ik nu ook niet te bewaren die kan mooi in de auto bij het afval.
We gaan weer verder en dan sta ik echt verbaasd!!!!! Zo leuk!!!!! Er halen ons steeds meer auto's in en iedereen heeft een bemoediging voor je! Ik word er even stil van, jjaaaahhh Hetty is stil te krijgen!
Er zitten best stukken tussen die lastig zijn en ook al gaat het over het algemeen niet moeilijk, ook voor mij geldt dat ik mezelf wel een paar keer tegen kom.
De paaltjes zijn leuk langs de weg en leuk dat we steeds zien hoeveel kilometer nog, maar het stijgingspercentage is een gemiddelde over 1 km. Op de weg zien we ook groene driehoeken staan en daar staat soms een ander percentage op. Later blijkt dat dat percentage het stijgingspercentage op dat moment is.
Dan wordt het koffietijd!!! 's Morgens dat ik koffie gezet en aan Cees meegegeven. Dus gaan we lekker aan de koffie en dan gelijk maar weer een boterham met rookvlees, zout kunnen we wel gebruiken.
Thuis heb ik al een afspeellijst gemaakt in Spotify voor vandaag. Niet echt hoogdravende muziek maar toch even je op iets anders concentreren. Jannie ziet de keuken thuis voor zich met de radio aan. En dan de muziek uit haar tijd en van onze broers.
Ik wil soms meezingen maar dat lukt echt niet.
Dan komt er een paaltje en daar gaan wij echt even helemaal uit ons dak! Gekke meide nzijn we toch, maar hier weten we dat het gaat lukken!!!!!
We hebben hier ook net een heel vervelend naar stuk achter de rug. We gaan weer verder. We worden ingehaald, er wordt getoeterd, er wordt gezwaaid, er worden ons opbeurende wensen toe geschreeuwd, er wordt gevraagd of we iets nodig hebben, zo vreselijk lief allemaal!
Na nog een enkele kilometer voel je dat het restaurant er aan komt en dan komen de laatste 6 kilometers! En ja hoor!! Daar is het bewuste aftelmoment, maar denk niet dat het dan gemakkelijker wordt!
De mannen staan hier te wachten, wij geven aan door te willen lopen, geen rust moment, geen sanitaire stop. En dat is natuurlijk prima. Er zitten wat bekenden op het terras en die ga ik even gedag zeggen en even informeren hoe het gaat. En dan hup en door!
Nu komt er een vervelend stuk. De weg wordt smaller, dat is nog niet zo erg, maar de weg loopt hier heel erg rond en dat loopt wel vervelend.
Geluk hebben we wel, de Col is open en een caravan hebben we niet bij ons, dus kunnen we de laatste 6 km. aan.
In één van de eerste bochten staan er alweer supporters ons aan te moedigen, wat fijn!!!!
Cees en Gert staan vrij ver naar boven en kunnen ons zo mooi aan zien komen. Wij weten dat alleen niet en dan denkt Cees dat ik naar ze zwaai, maar wat ik aan het doen ben??? Ik denk dat ik gewoon aanwijs waar we moeten zijn!
Maar voor we ons boven melden, merken we dat er nog wat gegeten moet worden, dus stoppen we en eten we even een boterham en drinken we wat. Dan kunnen we het laatste stuk aan!!!
En zo merk je dat lang niet voor iedereen hetzelfde stuk een pittig stuk is, want ik heb het gevoel dat ik op vleugels loop, maar Jannie denkt er anders over. Hier staan ook de fotografen van de sportfoto's, altijd leuk om later even op hun site te kijken wat ze er van gemaakt hebben.
De bloemetjes mogen niet ontbreken bij mij, gelukkig heeft Cees er een foto van gemaakt.
En dan zit het erop!!! We zijn boven en we worden onthaald!!! Om stil van te worden!!!! Dank jullie wel allemaal!!!!! Het was een hele aparte ervaring, zo'n belevenis en we doen het niet voor onszelf, ook al ben ik best trots dat ik het gehaald heb en dat ik een mooie tijd heb neergezet.
Toch hoop ik dat ik met deze prestatie het totaal van de cheque aan het eind van het jaar nog wat omhoog mag helpen!
En natuurlijk mag een stempel van deze tocht niet ontbreken in mijn wandelboekje en een steentje voor bij de medailles en een pin die te kostbaar is om op mijn tas te doen. Dan vind ik ook nog een shirt!!! Trots op mijn aanwinsten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten