Vandaag is er weer een Winterserie tocht in Geldermalsen. Om een of andere reden loop ik ze nooit allemaal in een winterseizoen. Zo ook nu, al vaker van plan geweest maar er was steeds iets anders. Ik heb met Anja afgesproken en vandaag ga ik met mijn eigen Corsa. Gisteren de tomtom nog aan de laptop gehad voor eventuele nieuwe kaarten of routes. En dan wil je de tomtom aandoen en dan geen leven in dat ding!!!! Mopperdemopper, dan maar de telefoon aan met de navigatie.
Maar ik kom ruim op tijd aan en kan op het grote parkeerterrein staan.
Als ik van de A15 af kom, zie ik al bekende wandelaars gaan. Daar gaan de 40 kilometers wandelaars. En als ik mijn auto parkeer zie ik een caravan van een bekende wandelaar staan, oooww heeft hij hier gekampeerd?
Bij de uitgang van de wandelaars die starten kom ik iemand tegen en die vraagt of ik vorige week in Egmond was. Ze noemt mij bij mijn naam. Ik herken haar eerst niet later als ik haar vriendschapsverzoek accepteer weet ik weer waar en hoe ik haar ken. Leuk dat iemand mijn blog steeds leest en het dan ook een keer vertelt.
Ik ga naar binnen om mij aan te melden voor de 25 km. Dan kijk ik rond ik verwacht Elmy nog te zien, maar zie haar niet. Dan maar even in de rij voor het toilet en ja daar is Elmy. Even wat kletsen en Elmy vertrekt, ik wacht op Anja.
Zodra Anja zich heeft aangemeld gaan we van start. Ik had al naar de rusten gekeken en denk dat we wel door kunnen lopen naar de rust op de 14 km.
We hebben heel wat te kletsen dus de kilometers verdwijnen onder onze voeten zonder dat we het merken.
Het is wel erg glibberig en modderig. Het lijkt wel een beetje een WS78 tocht. Maar ik vind het niet zo erg. Met water en zeep redt je thuis weer een hoop.
Sommige stukken zijn mij bekend, maar ook hele stukken van de tocht zeggen mij niets.
We hebben aardig de klets, we hebben elkaar dan ook al zo lang niet meer gesproken! Leuk om weer samen op pad te zijn.
Maar door al dat geklets vergeet ik gewoon om foto's te maken.
Wel valt mijn oog op een rendier, dat komt natuurlijk door de vakantie die er aan komt.
Maar goed dat er gewaarschuwd wordt voor gladheid want dat is op dat pad best nodig.
En ja hoor, hier hebben ze ook de Waalbandijk en natuurlijk gaan we die op, maar we lopen ook een stuk door de uiterwaarden heen. Hier moeten we zelfs over een hek een klimmen en zijn ook mensen die er tussendoor kruipen, maar ik klim er even over.
We vervolgen de route en komen bij de camping Zennenwijnen. Hier zitten de eerste 14 km erop en we gaan rusten.
Na van de goed georganiseerde rust te hebben genoten gaan we verder. Nog ruim 11 km en we zijn bij de finish. Een volgende rust slaan we weer over, spreken we af.
Dan zie ik ineens 2 ooievaars staan. Pas geleden heb ik ook al gelezen of gehoord dat de ooievaars niet echt weggetrokken zijn, iets wat wel normaal voor deze vogels is Maar ja, je ziet in ons land ook steeds meer zilverreigers en die horen ook verder te trekken als Nederland.
Het laatste stuk van de route gaat over asfalt en dat is wel fijn want we hebben nu de wind pal tegen en dat geeft een behoorlijke weerstand. Het is zeker geen tocht die je cadeau krijgt deze keer.
Ondertussen zijn we helemaal bijgepraat en daar doemt de finish al weer op.
We komen terug bij het clubgebouw van de wandelvereniging Marijke en we melden ons af. Ik laat mijn kilometerboekje afstempelen en we drinken nog wat. Dan wordt het tijd om naar huis te gaan, ik moet nog een klein uurtje autorijden en Anja wordt opgehaald.
Het was een heerlijke wandeldag, geen regen en zelfs een beetje zon.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten