St. Nicolaastocht Vinkeveen 12 november 2022

 

Vandaag ga ik naar Vinkeveen. De ijsvereniging daar organiseert traditiegetrouw de St. Nicolaas weer. Wat gaat de tijd toch snel, het lijkt zeker nog geen jaar geleden dat we hier waren. Het is vrij mistig als ik 's morgens om 07.15 uur weg rijdt. Het is niet zo heel ver, maar toch te ver voor de fiets. Het belooft een mooie wandeldag te worden als de mist straks opgetrokken is. De afgelopen weken is er weinig van georganiseerd lopen gekomen en dat betekent dat ik er nu super veel zin in heb. Als ik in Vinkeveen aankom is er nog parkeerruimte genoeg. De zaalsporten zijn nog niet begonnen zo vroeg in de morgen. Ik ga mij aanmelden, thuis had ik nog even gekeken, want tegenwoordig is het veel online inschrijven zodat je eigenlijk altijd direct kunt starten, maar hier melden we ons aan, kunnen betalen met de pin en kunnen van start. 

Willem zit al te wachten, Ankie is er ook en Hannie en Johan zie ik ook. Hannie en Johan vertrekken eerder, zij hebben de hond bij zich. Hannie laat nog even het krantenartikel zien met de foto. Al snel komen Thea, Ria en Reina binnen, gezellig met z'n allen op stap. We maken nog even een grap dat Ankie wel tot de deur mee zal wandelen, Ankie gaat namelijk de 30 km lopen en wij de 20 km. Het gebeurt nog weleens dat de 30 km direct een heel andere kant uitgaat. Maar vandaag niet.

De route is omgedraaid ten opzichte van vorig jaar. Helemaal niet verkeerd hoor, eigenlijk misschien wel beter want vorig jaar was het laatste stuk erg druk en nu lopen we door een wakker wordend Vinkeveen het dorp uit.

Onderweg ontdekken we weer van alles en als echte Aziaten halen we ons fototoestel te voorschijn en worden er kiekjes geschoten. Ankie kent de omgeving Vinkeveen niet zo goed, dat is leuk want we gaan door een mooi gebied heen vandaag en ja, in de polder heb je best lange stukken die eentonig kunnen lijken maar toch steeds weer verrassend zijn, als je het wilt zien.

Met de mist heeft het ook wat mysterieus, wandelaars die in de mist verdwijnen of juist in de mist opdoemen omdat jij net iets sneller gaat. Ik heb geprobeerd dit vast te leggen toen we achter Hannie en Johan aanliepen.

Zo wordt een saai stuk dijk toch een leuk stuk met onverwachte momenten. Hier kan het 's middags behoorlijk druk zijn en nu hebben de weg voor onszelf. 

De zon komt al snel hoger en dan is het met de mist gedaan. En dat komt goed uit want we gaan tussen de plassen door in Botshol en dan moet je geen mist hebben, dan wil je van de mooie vergezichten genieten. Ankie begint ondertussen op stoom te komen want we gaan van het asfalt af, onverhard lopen. Het is hier minder drassig als vorig jaar. Als ik dat bij terug komst navraag aan de inschrijftafel hoor ik de reden hiervan. Volgend weekend is er een hardloopevenement en die organisatie onderhoud samen met de ijsvereniging de paden zodat die niet meer onder water komen te staan. Wil je meer over het gebied Botshol weten? klik hier

Eénmaal door het natuurgebied heen, lopen we een stuk klompenpad of voor mij gewoon door het weiland. Ankie is nog steeds in opperste stemming, ook al is het hier glibberig maar nog niets vergeleken met de Olat wandeltochten.

We komen langs de Proosdijersluis, de ijzerhandel en genieten vooral van de mooie opkomst van de zon en wat dit met de natuur doet.

Jammer is het wel dat de horeca bij de Jachthaven niet open is, nu moeten we nog een stukje verder om te gaan genieten van een heerlijke koffie. Maar er is voldoende te zien en daar gaat het om. Ondertussen heeft Ankie al zo'n 7 km met ons opgelopen en wordt het tijd om afscheid te nemen. Ankie slaat af en gaat de brug over om haar 30 km vol te maken.

Wij gaan de camping op, een camping? Het lijkt wel of het hier permanent bewoond is, tenminste sommige optrekjes hebben daar veel van weg. Hannie en Johan vinden een koffiestop. Wij besluiten nog even door te lopen, dan zijn we bij het tentje van vorig jaar. Dat zit redelijk op de helft.

Na de camping gaan we langs de geluidswal van de A2 lopen. Dit is, vind ik, het minder mooie stuk in de route. Maar soms moet je van deze stukken hebben om van A naar B te kunnen. En zo komen we wel bij Café de Viersprong. Voor we bij het café zijn hebben we nog even een praatje over de leden van de appgroep en hoe er pas weer een nieuw lid verwelkomt is. We komen ondertussen uit verschillende delen van her land en niet elke tocht is qua afstand haalbaar voor iedereen. De kosten voor aanmelding wordt laag gehouden, er is 1 van de beheerders die gewoon het koken van een warme maaltijd voldoende vind. Voor mij is dit dan weer niet haalbaar en daarom kan ik in koffie betalen. Ik voeg de daad bij het woord en bestel een koffie extra.

Na de koffie slaan de 15 km lopers af. Onder ons zijn er geen 15 km lopers, dus wij gaan gezellig met elkaar verder, richting de Demmerikse sluis. Ja, dit waterrijke gebied hangt van sluizen aan elkaar. Maar eerst een stukje langs de provinciale weg. Iedereen herkent de weg omdat ze daar vanmorgen reden om in Vinkeveen te komen, alleen ik kwam van de andere kant, dus andere provinciale weg. We gaan onder de provinciale weg door en komen bij de sluis.

En zo gaan we het echte poldergebied in met de weilanden met allemaal hun eigen naam. Hier zien we ook de zilverreiger weer. Een schuwe vogel die tegenwoordig in Nederland overwinterd. Vroeger moest hij verder vliegen maar nu de winters warmer zijn, zoekt hij in Nederland zijn vertier. Wil je meer weten over deze vogel, klik hier

Ook komen we een zwarte zwaan tegen. Dit is van oorsprong ook niet echt een vogel voor dit gebied. Wil je over deze vogel meer weten? klik hier

En zo komen we bij het Bellopad aan. We gaan nu een stuk Bellopad lopen om weer in Vinkeveen uit te komen. Wil je meer weten over het Bellopad,  klik hier

Vanaf het Bellopad zie je de kerk van Vinkeveen alweer mooi liggen, daar moeten we uiteindelijk weer terecht komen. 

Het station Vinkeveen is nog steeds een prachtig gebouw en wordt ook mooi onderhouden. 

Een stukje bielzen herinnert nog aan de spoorlijn.

En zo stappen we van het Bellopad over op het Robert Moultonpad. Kortgeleden viel mij langs de provinciale weg al dat witte gevaarte op met die cijfers erop. Je vindt het in de beschrijving waar de link naar verwijst. Nu weet ik eindelijk waar dit betrekking op heeft. Wil je meer weten over het Robert Moultonpad, klik hier

Na het verlaten van het Moultonpad slingeren we nog wat door Vinkeveen om zo weer bij de sporthal uit te komen. Het was prachtig wandelweer en we hebben weer genoten van de gezelligheid om met elkaar op stap te zijn. De consumptiebon die we bij inschrijving ontvingen gaat om  aan een heerlijk frisje. Daarna wordt het tijd om op te stappen.