Vandaag is het dan zover, de beklimming van de Alpe d'Heuz. Eigenlijk stond de beklimming gepland voor woensdag 13 september, maar omdat er erg slecht weer wordt voorspeld is het lopen een dag vervroegd. Met de auto zijn we afgelopen zondag al omhoog geweest om eens even te kijken hoe het boven is. Een heel andere berg dan de Mont Ventoux. De haarspelden worden bekeken, de bochten met hun nummerbordjes worden doorgenomen. We horen er klaar voor te zijn, maar is dat zo?
De wekker gaat vroeg af vanmorgen. Gisteren alles klaargezet zoals ik gewend ben en de boterhammen vast gesmeerd. Cees gaat mee met de auto om ons te verzorgen tijdens de tocht. Ook de teamleden die fietsen zijn vandaag de verzorging en de aanmoediging, echt super!!
Na een paar bochten heb ik het gevoel dat het wel zal lukken, maar het is pittig, ik loop namelijk alleen.
Voor me lopen een paar wandelaars en die hebben net een iets hoger tempo. Achter mij lopen een aantal wandelaars verdeeld over een paar groepen en......belangrijk is om toch je eigen tempo te lopen.
Ik probeer om bij de voorste groep aansluiting te krijgen, maar dat lukt net niet en dat betekent dat ik mij op het eerste stuk wat opblaas, later zal ik dat merken.
De afstand tussen Anneke en Teun en mij wordt te groot, daarom besluiten Johan en Cees dat Johan ook mijn verzorging op zich neemt en dat Cees zich op Anneke en Teun richt.
Het is voor mij fijn dat ik steeds het groepje voor mij in de rug kan kijken. Op vlak terrein zou ik proberen er naar toe te lopen, maar stijgend gaat dat dus niet lukken.
De Alpe d'Heuz heeft veel meer ongelijke stijgingspercentages als de Mont Ventoux. En.....we lopen nu veel meer in de zon, de Mont Ventoux is aan de Manaucene zijde veel schaduwrijker.
En toch was het een belevenis met prachtige vergezichten. Ik geniet, ook al zijn er momenten dat het afzien is. Het groepje van 3 voor mij, wordt een groepje van 2. Dominique kan het tempo niet volhouden en komt bij mij lopen. Dat is fijn even een praatje.
De Nederlandse bocht blijft altijd bijzonder en ik neem hier even de tijd om op een bankje te zitten. Even de druk van mijn voeten, maar niet te lang. Als je lang zit moet je weer opnieuw in je ritme komen.
Mijn spieren laten ook van zich horen/voelen, maar gelukkig weet Dia dit te behandelen.
De tocht schiet aardig op en dan staat Jarno ons op te wachten om het laatste stuk met ons mee te lopen. Jarno is een hardloper en is hardlopend naar boven geweest. Hij moet nog wat uitlopen en loopt met ons mee. Dan is het een rotonde recht door, een rotonde 3kwart rond en dan zijn we er!
Heel leuk zoals je binnengehaald wordt. Eenmaal boven eet ik eerst wat, onderweg lukte dat niet.
Ik geef aan Cees door dat ik er ben, als bijna iedereen er is, stelt Cees voor dat hij me terugbrengt bij Anneke en Teun. Ik ga ze ophalen.
Dat is wel heel leuk, we komen nog een keer met z'n 3en binnen.
Met Anneke ga ik ook naar koor (Choire4hope), met Anneke heb ik getraind bij Basic fit en met z'n vieren zijn we nu op vakantie.
Donderdag gaan de fietsers omhoog en zijn we er om hun aan te moedigen!!
A2
Aan deze prestatie en het doel nog doneren, dat kan, graag zelfs!
Https://www.geef.nl/nl/actie/wandel-kanker-de-wereld-uit/donateurs
Geen opmerkingen:
Een reactie posten