De Margratentocht is altijd op Hemelvaartsdag en omdat wij dat weekend altijd kamperen en ook het weekend van Pinksteren hebben wij de caravan in Meerssen op de camping gezet. Met een kwartiertje ben je dan met de auto bij de start. Cees brengt mij weg, dat is super fijn. Om 07.00 uur willen we van de camping vertrekken, alleen staat de auto aan de verkeerde kant van de slagboom en dat betekent dat we moeten wachten. Gelukkig gaat de slagboom om kwart over 7 open en kunnen we vertrekken. Als ik bij de start locatie aankom zijn Annette en Richard er nog niet. Ik schrijf me vast in en dan wacht ik op de anderen.
Het wordt vandaag een 33 km tocht en geen vlakke tocht dat is bekend. Als Annette en Richard er zijn, melden zij zich aan en gaan we met z'n vijven van start, echter we zijn het startlokaal uit of Petra moet al de andere kant op. Petra gaat de 15 km lopen. Agnes gaat met ons mee voor de 33 km.
Er is geen routebeschrijving op papier, je volgt de pijlen en je kunt bij de inschrijving een foto maken van de routekaart. Van eerdere tochten hier, weet ik dat het geen probleem is dat je geen beschrijving hebt, de route is perfect gepijld. Deze keer gaan we niet over het ereveld in Margraten, misschien jammer, maar daar ga ik in deze vakantie nog wel een keer naar toe.
Het is direct genieten als we op weg gaan en natuurlijk zitten we in een omgeving van klimmen en dalen, maar dat mag de pret niet drukken. Het is hier mooi, zo mooi en het is gezellig, kei gezellig.
We komen hier op elke kruising een???? ja, zeg het maar............. een............. tegen.
En daar is het niet mee klaar............ we komen ook grenspalen tegen............waar zijn de paspoorten....dat was niet gezegd bij de inschrijving. Op goed geluk maar verder.
De routes zijn heel anders dan een aantal jaren geleden toen ik hier was. Maar ooowww zo mooi, we komen er niet over uitgepraat. Aan gespreksstof trouwens geen gebrek, dat raakt voorlopig niet op. Ook wel weer eens fijn om in een kleinere groep te zijn en 1 op 1 over dingen te praten die best gevoelig liggen. Want............we voelen ons in een veilige omgeving en durven heel persoonlijke dingen met elkaar te delen, dat is juist zo fijn in onze wandelgroep. Niemand oordeelt of veroordeelt, je mag zijn zoals je bent.
En dan is de routebouwer toch een beetje ondeugend.... het lijkt erop volgens de pijlen dat wij de trap op moeten naar boven en natuurlijk deze trouwe, gehoorzame wandelaars gaan het trapje op naar boven en waar komen we dan............bij een kapelletje en we moeten weer naar beneden om verder te gaan.
We blijven ontzettend genieten van de mooie vergezichten en de heuvels waar we in lopen, we komen niet uitgekeken en uitgepraat over al het moois.
Zo zie je dat we op de eerste 12 km al voor een hele blog foto's hebben gemaakt en dat zijn nog maar 12 km.!
De eerste 12 kilometer zit erop en dan is het tijd voor een pauze, heerlijke koffie met een stuk jammie, jammie vlaai! Verrassend, hier zijn gewoon nog harmonieverenigingen die actief zijn en hun clubgebouw openstellen als rustpost en met elkaar er een prachtige locatie van maken. Dit missen we in ons Groene Hart.
Na de koffie en de sanitaire stop gaan we verder en........ oowww het is hier mooi, heel mooi en gezellig, kei-gezellig. Ook al zijn we met enkele wandelaars van de WWS, we genieten voor allemaal.
Het is ook een herdenkingstocht rond de bevrijding van de WOII. Er is ook een speciaal herdenkingpad en natuurlijk komen we plekken tegen die ons herinneren.
We lopen door een prachtig natuurgebied met Koningspaarden heb ik me laten vertellen.
Eigenlijk hebben we nog niet veel serieus klimwerk gehad en daar verbaas ik me wel over. Ik weet van een aantal jaren geleden dat we bij Mheer flink aan de bak moesten, maar daar zijn we nu helemaal niet geweest. Het is hier wel mooi, heel mooi en gezellig, kei-gezellig.
De route gaat verder en dan komen we onder een viaduct door, ook hier kunnen ze iets moois maken van een viaduct.
Het nadeel van geen route op papier is dat je later niet meer zo goed weet waar je precies bent geweest, ook omdat ik niet alle plaatsnaamborden heb gefotografeerd. Wat ik wel heb gefotografeerd zijn een paar wandelaars die met de voetjes van de vloer gingen of studeerde ze voor slingeraap?
We naderen de 2de rust. De organisatie van de wandeltocht heeft dit echt heel goed geregeld. Mooi om de ongeveer 10 km. We halen binnen wat te drinken en kunnen daar ook een sanitaire stop maken, buiten is er een terras waar we heerlijk kunnen zitten.
Met elkaar hebben we gewoon een gezellige, kei-gezellige dag en het is hier mooi, heel mooi. We komen er niet over uitgepraat. Na de rust gaan we dus ons laatste stuk van de route lopen en zoals altijd zit het venijn in de staart. Daar later meer over.
We komen langs de wijndruiven van een bekende wijnboer.
We lopen langs, het lijkt wel een mergelgroeve zoals bij de camping waar ik op dit moment logeer. Het is hier erg mooi, maar je moet geen hoogtevrees hebben. Ik loop op het veilige deel van het pad.
En dan gaan we richting het venijn!!! Werkelijk we gaan klimmen en klauteren. Dit was een lekkere training voor mijn uitdaging in september in Frankrijk. Benieuwd naar de uitdaging? Klik dan op de link: https://www.geef.nl/nl/actie/wandel-kanker-de-wereld-uit/donateurs
Het laatste stuk van de route roept wat vragen op, we komen langs de geparkeerde auto's, dan zijn we bijna bij de finish locatie en moeten we weer een lus gaan maken......uiteindelijk lopen we de route iets anders dan hij werkelijk is.....we zijn binnen en melden ons af. Het was een super gezellige dag die voor herhaling vatbaar is.....ik ga er over nadenken om volgend jaar weer een vakantie in Zuid-Limburg te boeken.
Bedankt Annette, Agnes en Richard voor de gezellige dag en de waardevolle training die dit was!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten