Ik ga al vroeg op pad want ik ga eerst zus Jannie ophalen en samen gaan we richting De Hoge Veluwe. Als ik om kwart over zeven in de auto stap is het nog donker en begint de zon langzaam op te komen. Er is gewaarschuwd voor mistbanken, maar het valt voorlopig nog mee. Het is nog stil op de weg en ik geniet van de zonsopkomst. Als ik aan de andere kant van Utrecht kom, bij Zeist, Maarn. Doorn is het mistiger, maar nog goed te doen. Ik heb om kwart over acht bij Jannie afgesproken en om 10 over acht draai ik hun erf op. Ik moet nog even een belletje doen en dan stapt Jannie al in. Samen gaan we verder en Jannie laat bij de ingang even de toegangskaarten zien. Jannie heeft een kaart waar de auto bij op staat en zo kunnen we mooi bij de start parkeren.
Als ik een plekje voor de auto heb gevonden, drinken we eerst koffie, lekker een startersbakkie (genoemd door de wandelaar) met een boterham want mijn maag begint nu al te kennen te geven dat er wel weer wat in kan.
Dan gaan de wandelschoenen aan en mijn fleecevest gaat uit, alleen het jasje van Support Casper is volgende. Wat een heerlijk jasje is dat toch bij wandeltochten.
We gaan ons aanmelden, het is nog niet helemaal 09.00 uur maar we verwachten dat we wel al mogen starten. En ja hoor dat kan, we worden verwend met een pet van Lowa. Een bekend wandelschoenen merk en met een routebeschrijving en pepermuntjes op zak gaan we op stap, de horloges worden aangezet om de afstand/route te tracken en daar vinden we de eerste pijl al die we moeten volgen. Het is vandaag de groene pijl.
Het is nog niet helemaal helder, een beetje mist in de verte, maar wij hebben genoeg gespreksstof en lopen op het Landschappenpad richting de betonnen muren. Deze muren herinneren aan de bouwplannen van Helene Kröller-Müller. Zij wilde hier een museum bouwen, bij de Franse Berg. Hier is een informatiepost, maar wij lopen door.
Het is nog steeds niet helder en dat geeft wel een apart effect op de foto's..
Wij genieten van de mooie omgeving en van het verleden van de familie en het Park zoals het nu is. We komen bij het stuifzandgebied De Pollen. Hier valt mij een apart verschijnsel op en ik ben gaan zoeken op internet, wat is dit? Ik ben er nog niet zeker van, is dit echt spinsel mot?
De tocht gaat weer verder en we komen als het Reemsterzand, hier lopen vaak kuddes Moeflons, maar bij ons niet, we kletsen te veel.
De route stuurt ons langs het Jeneverbos, hier is ook een info post en daar krijgen we te horen dat er vannacht een ware strijd geleverd is. Er zijn hier verse sporen van een wolf die achter een hert aan heeft gezeten, hoe het afgelopen is, dat is niet bekend, maar uitleg over de sporen en de afdrukken van wolf en hert krijgen we wel.
Je kunt bij de afdruk van de wolf een kruis trekken (dit kan trouwens ook bij een vos), maar dit kan niet bij een hond. Bij de afdruk van het hert zie je dat dit dier zich met een hoge snelheid heeft verplaatst door de diepte van de afdruk van de poot.
Ik maak foto's van de afdrukken. Links is de afdruk van de wolf en rechts van het hert die op de vlucht is.
Bij deze infopost is ook een ketel van de wilde zwijnen te zien, maar die ketel hebben we al op verschillende wandeltochten gezien en dus hebben we er niet veel belangstelling voor. Het spoor van het vluchtende hert en de achtervolgende wolf vonden we interessanter. Vanaf deze post gaan we het jeneverbos in en volgen we het Eekhoornpad.
Het Eekhoornpad is een prachtige route. We lopen over kam en de flanken van een stuifduin. Hier zijn ook veel wilde zwijnen, dat is te zien aan de omgewoelde aarde. Het is hier soms erg smal en ook erg ongelijk, het is hier echt oppassen, maar we zijn er voor gewaarschuwd en het gaat gelukkig goed.
Op de foto's is het hoogteverschil niet zo goed te zien, maar het is er wel degelijk.
Ondertussen speur ik ook naar paddenstoelen want die ben ik nog niet zoveel tegen gekomen. Hier een collage van de verschillende paddenstoelen/zwammen die ik tegen kwam.
Oooowja en dan het verhaal nog van de overstekende boomwortel. Tja dat was een smak, ik ging op niveau boomwortel kennismaken met de ondergrond. Mijn waterflessen vlogen in het rond en mijn enkel moest het ontgelden. Gelukkig had ik mijn korreltjes bij me, maar de enkel zwol toch best nog op en echt pijnloos was het ook niet. Maar gelukkig stukken minder dan mijn andere enkel in augustus. Toen was ik een paar weken uitgeschakeld en ik verwacht dat ik a.s. zaterdag wel weer op pad kan.
Maar ja, toen de bordjes er stonden lette je dubbel op en nu kwam even de nonchalante wandelhouding terug en hoppa, smak, bong. Tijdens het schrijven vandaag heb ik nog spierpijn, ik denk van de val.
We komen langs de President Steijnbank, de on stond verkeerd, dus mijn foto is niet mooi geworden, maar in mijn archief vind ik nog wel wat.
We komen langs het huidige Kröller Müller museum en gaan verder, de route gaat langs 'De Pampel", een foto komt uit mijn eigen foto archief.
En zo komen we aan het eind van de tocht, wij hebben genoten van de prachtige natuur in het Park, van het elkaar ontmoeten en het meer mogen wandelen. Op het laatst nog even wat foto's gemaakt van, ik denk, de beeldenroute.
Ik heb genoten vandaag en heb al even gekeken wat een jaarkaart gaat kosten, want eigenlijk wil ik wel weer vaker naar het Park.
Voor nu wil ik iedereen bedanken die zijn tijd en energie in de route hebben gestoken, ik denk aan de mensen die de pijlen hebben gezet, echt klasse!! zo goed, wij hadden de routebeschrijving eigenlijk niet nodig!!! Complimenten!!
Verder het hele gidsenteam die deze dag hebben mogelijk gemaakt!!
Wij melden ons af, krijgen een prachtige medaille, een stempel in het wandelboekje en een peer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten