24 en 25 juni 2016 gaan in het teken van de 2daagse van Amersfoort staan. Best een belangrijke test voor de 4daagse in Nijmegen over ruim 3 weken.
Donderdagavond brengt Cees mij vast met fiets en al naar Amersfoort. Ik ga daar weer heerlijk logeren in het Hotel “De Tabaksplant”. Inmiddels gaat dit al weer de 3de keer worden. Het is daar een goed onderkomen en je voelt je zeker thuis als je op dezelfde kamer komt als vorig jaar. En het welkom is ook erg hartelijk.
Omdat ik de volgende dag op tijd bij de start wil zijn om daar Ria te ontmoeten heb ik voor morgen al vroeg het ontbijt afgesproken. Om 06.00 uur is het ontbijt en daarna hup naar de start. Ik zorg dat ik mijn kleding en tas vast klaar heb en dan nog even wat social media bekijken en vroeg plat.
De volgende morgen loopt de wekker om 05.15 uur af en als ik aangekleed ben wordt het tijd om naar beneden te gaan voor het ontbijt en het ophalen van mijn lunchpakket. Wat heerlijk verzorgd is het. Vanavond gaar Ria mee om bij mij op de kamer te slapen. Ria heeft wat later besloten om te komen wandelen en Amersfoort zat toen al vrij vol.
Het wordt vandaag een warme dag met een hoge luchtvochtigheid. Er is gisteren best veel regen gevallen en dat gaan we merken in de luchtvochtigheid. Als ik aankom met de fiets zie ik Ria nog niet. Ik meldt mij aan en krijg mijn route voor vandaag en de stempelkaart.
Al snel zie ik Ineke en krijg ik een berichtje van André. Het wachten is nog op Ria. Zij heeft problemen met het vinden van een parkeerplek. Maar even later kan er gestart worden. Ineke gaat nog even koffiedrinken en na overleg besluiten André, Ria en ik om te starten. We zien Ineke later wel weer.
Al snel komen we op bekend terrein, vooral als je hier vaker wandelt. Eerst komen we langs Kamp Amersfoort.
Na 10 kilometer komen we bij de eerste rust aan. En wordt er een plas/koffie moment ingelast. Er is weinig plek om te zitten dus blijven we staan. Bij de volgende rust is vast meer plek.
Tijdens de rust spreken we Ineke met haar groepje nog en dan gaat het verder het defensieterrein op. Heerlijk die brede asfaltwegen. Even niet op te hoeven letten waar je je voeten neerzet. Wat een groot terrein is dit toch. We komen van alles tegen en maken wat foto’s
Het begint ondertussen best warm te worden en ik ben me ervan bewust dat er voldoende gedronken moet worden. Er zijn voldoende punten om je bidons te vullen, daar hoeft het niet aan te liggen. Er is voldoende aanspraak en al snel heeft Ria de mogelijkheid om haar badge weg te geven. Alleen hij zit nog vast op die tas. Nadat er nog een opmerking over de badge komt, van ook van de club is het genoeg. Bij het eerst volgende plasmoment wordt in de rij de badge van de tas gehaald en aan Susan gegeven. Susan is er reuze blij mee en Ria is hem kwijt.
Bij vv ‘t Vliegdorp houden we een heerlijke rust, ik maak van de gelegenheid gebruik om hier een soepje te pakken en te lunchen. Met het warme weer is het goed om op tijd te eten. Hier is de hele groep weer bij elkaar en maken we met de selfie stick van André een mooie groepsfoto.
Van links naar rechts: Onder: Margareth, Silvia, Gerda, Ron, Sylvia Midden: Marinus, Sjaak, Ineke, Annika, Hetty Boven: André en Ria
Het wordt langzamerhand tijd om op te breken en de laatste 20 km voor vandaag gaan we aanpakken. De weg gaat verder en die gaat via de vliegbasis Soesterberg terug naar Amersfoort.
De vliegbasis is en blijft een wijds terrein. Wel is het erg leuk om in de plattegrond zo duidelijk een schoen te herkennen en omdat een schoen alles te maken heeft met onze tocht moet dit zeker op de foto.
Niet bij elke rust gaan we zitten. Soms gebruiken we zo’n punt alleen even voor plaspauze of voor vulpunt van de bidon. Dit doen we ook bij de Atletiek vereniging Peijnenburg. Daar kom ik nog wel Tamara met haar zoon tegen. Zij liggen heerlijk te rusten.
De tocht gaat verder en via het bos komen we bij de dierentuin Amersfoort. Niet veel verder is de Kabouterhut. Voor vandaag onze laatste rust en dan het laatste stuk bikkelen naar de finish.
als we binnen zijn drinken we nog met elkaar wat en dan wordt het tijd om op te breken. Morgen staat er nog een tocht gepland en dan willen we weer fris en vrolijk aan de start staan.
‘s Avonds eten Ria en ik nog heerlijk buiten op het terras bij het Nonnetje, daarna zoeken we het hotel op en gaan we vroeg slapen, morgen staat er weer 40 km gepland.
Zaterdag 25 juni:
De wekker roept om 05.15 uur. Dat wordt aankleden, koffer inpakken en beneden inleveren, Cees haalt die vanmiddag op en dan komt hij mij inhalen. Ontbijten en dan op weg naar de start. Ria neemt haar tas mee en geeft die bij de start in bewaring. We zijn mooi op tijd en wachten in de rij tot we mogen starten. We hebben Ineke en André niet ontdekt maar we twijfelen er niet aan of we gaan ze nog zien. Net als Sjaak en Annika. Het is leuk om steeds meer bekenden te hebben tijdens een tocht. En dat je elkaar gewoon tussen de 2100 deelnemers op merkt. André is daar heeeell goed in merken we. Al vrij snel worden we ingehaald door André. Hij heeft ons bij de start weg zien gaan terwijl wij hem niet hadden ontdekt. André is vanmorgen wat stil en volgens ons nog niet helemaal in topvorm. Hij loopt met een jasje aan terwijl het echt niet zo koud is. Zonder kan best. En zijn humeur???? Misschien toch wat laat geworden gisteren?? Ik zag nog post op fb rond middernacht. Ria had er een mooie uitdrukking voor maar helaas die ben ik vergeten. We zien Jessica en Susan terug en Susan heeft de badge al op haar tas!!! Ik beloof haar mijn armband op te sturen na het weekend. Dat heeft deze topper van 12 wel verdiend hoor. Gewoon samen met haar moeder 2x 40 km lopen en tijdens de 4daagse straks 4x 40 km!!
We kijken uit naar onze eerste rust. Daar hebben ze heerlijke appeltaart!!! en omdat dit mijn weekendje weg is ga ik daar zeker van genieten! Alleen mis ik de militaire kapel die staat bij deze rust altijd te spelen. Ineke, Sjaak, Annika zijn ook gearriveerd en we maken even een dolletje met Ineke.
André gaat na de koffie verder met Sjaak. Ria en ik gaan samen klimmen. We kletsen wat af en maken grappen om maar niet te hoeven merken dat we duidelijk omhoog gaan. Als we boven op de heuvel zijn, slaan we af het bos in. Al snel doemt de Pyramide voor ons op.
De tocht gaat verder en we besluiten bij het Henschotermeer niet echt te rusten maar een plas/vulpauze in te lassen. We hebben er nog maar 6 km opzitten na de vorige rust. Bij de Valleiruiters hebben ze ook soep weet ik. We laten André hier achter want die wil graag op Ineke wachten om een stuk met Ineke mee te kunnen lopen. Alleen gaat het plan niet helemaal door. Ria en ik vervolgen onze weg en besluiten geen duik te nemen in het Henschotermeer, ook al lokt het wel.
Onderweg komen we steeds weer wandelaars tegen waar we af en toe eens een praatje mee maken. Het verbaast mij hoe snel je contact hebt en hoe makkelijk je met iemand in gesprek ga als je dezelfde motivatie hebt. Heerlijk wandelen en genieten van de natuur en de omgeving. Wat kunnen andere weggebruikers dan raar reageren. Zoals die ouderen op de fiets die je vertellen dat je niet alleen op straat bent en dat je op het voetpad thuishoort of die automobilist die het nodig vindt rakelings voor je heen zijn erf op te gaan. Maar gelukkig zijn er ook verkeersregelaars die de hele dag voor je op een kruispunt staan om je veilig over te laten steken of al die vrijwilligers die de controle post bemannen. De vrijwilligers bij de verschillende verenigingen die ervoor zorgen dat je even lekker kan rusten en die de soep voor je warm hebben. Ik vind dat echt kanjers!!! We komen in Woudenberg aan en dan herken ik de weg weer naar de Valleiruiters! Daar wordt het lunch time!!!
Als we de rust oplopen is André er ook ineens weer. Wij vragen waar Ineke is want daar ging hij toch op wachten? Nou dat was iets anders gelopen. Ineke zat al op ons te wachten. Oké! We gaan van ons lunchpakket genieten en nemen er een soepje bij.
Na onze pauze nemen wij de splitsing van de 40 km. André heeft besloten weer een stuk met Sjaak en zijn groepje mee te lopen. Prima, Ria en ik babbelen en lopen verder. En dan komt Jermaine?? (heb ik via Pascal leren kennen) bij ons lopen. Hij vertelt dat hij gisteren een hele snelle tocht heeft gelopen en dat het nu tijd wordt om het rustiger aan te doen. We kletsen wat, hij vertelt wat en ik vraag hem of hij de 4daagse van Ede kent. Hij heeft hem vroeger weleens gelopen en ik geef aan dat ik er over denkt om daar te lopen. Ik weet nog niet wat ik doe en waar ik dan ga slapen. Dan zit André ons weer op te wachten en lopen we met elkaar verder. Jermaine?? loopt in een iets hoger tempo verder en dan zijn we hem kwijt. We gaan de brug over en komen dan langs het kanaal. Daar is het altijd druk met fietsers en op zich vind ik het er niet echt fijn lopen.
Voor de volgende brug ziet het theehuis Monchouette. 2 jaar geleden was daar de rust nog gepland. Wij maken er ons eigen rustmoment en genieten van een rabarbertaartje. Aanbevolen door André, goed gedaan het was heerlijk!!!!!!!
We stappen na een korte pauze weer op. Er worden nog wat foto’s gemaakt en dan vervolgen wij de tocht.
maar…………………………….. We gingen ervan uit dat we vandaag ook een droge dag zouden hebben en dat de regen zeker niet in de middag ging vallen, maar………….. het begint te druppelen, we kijken op de rader en ooooooooooooo!!!!!!!!!!!! we gaan het niet droog houden de laatste 10 km. Ook al versnellen we de pas en lopen we via een boerenerf het bos weer in…
We gaan finishen in een poncho want na verloop van tijd trekken we die allemaal aan. Het gesprek wordt wat minder. We spreken af dat we bij het YMCA kamp nog een keer een plaspauze houden. Water vullen hoeft niet meer. Er komt water genoeg uit de wolken. Ggggrrrrrrr en dat in het bos, dat is glibberen. Op het asfalt pakken we nog even een tandje extra erbij. Ik word geplaagd dat ik snel bij de finish wil zijn voor Cees, maar het meer de regen die ik minder vind en die snelheid dat gaat vanzelf. Door de verschillende tochten die ik heb gelopen gaat die vanzelf hoger worden. En ik heb geleerd een doel stellen en dat zien te halen en mijn doel was een bepaalde rugzak inhalen en het lukte weer Kees!!!
Na het YMCA kamp liepen Peter en Marijke ons achterop en daar liepen ook Karin en Esmeralda. Hoe het nu allemaal ging weet ik niet maar Peter en Marijke zeiden we gedag, zij lopen sneller en gingen verder en Esmeralda begon over warme handen en zij had koude handen. Het gevolg, mijn wandelmaatjes lopen gezellig te keuvelen met Esmeralda en Karin en ik worden vergeten en lopen er achteraan. Okee! Dan gaan wij toch ook een gezellig gesprekje houden, geen punt hoor. Hieronder zie je ze gaan hoor!! HAND IN HAND DE KAMERADEN!!!!
We lopen het laatste stuk met z’n vijven en hebben lol om de verschillende opmerkingen die gemaakt worden. Zo bereiken we de finish en daar gaan we nog wat met elkaar drinken en kennismaken. Weer wat gezellige wandelvrienden erbij. Het waren 2 grandioze dagen, BADANKT ALLEMAAL.
Cees ging nog even mee met Ria om de fiets op de fietsendrager te zetten maar dat was effe zoeken zeg! Waar was die auto ook al weer!! Maar we zijn hem gaan zoeken en ja hoor, daar stond hij. Auto mee naar de fiets en hop geregeld!!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten