Vandaag tijd vrijgemaakt om een eigen tocht te gaan lopen. De afgelopen maanden weinig tijd gehad hiervoor. Gelukkig wel regelmatig op zaterdag aan georganiseerde tochten meegedaan. De tijd dringt voor Nijmegen, dus er moeten nog wat kilometers in de benen. Leuk zodra ik mensen tegenkom verwelkomen ze me al met “trainen voor de 4daagse?” Er wordt meegeleefd.
Alleen lopen is toch anders als met een maatje. Het asfalt zegt weinig terug, als je al tegen het asfalt zou praten. Ik doe dat niet en er is best veel in de polder te beleven, qua weidevogels maar ook hazen zal ik vandaag zien en dan schiet er ergens vandaag nog gewoon iets voor mijn voeten weg.
Na een half uurtje lopen heb ik er een lekker tempo inzitten. Ik ben best tevreden en geef mezelf de tijd voor wat foto’s.
Nadat ik over de ophaalbrug mijn weg vervolg kom ik prachtige plaatjes tegen. Een fuut die nog op het nest zit, een ouderpaar fuut die zijn jongen vervoert en een waterkip die ook nog aan het broeden is.
De schooljeugd is inmiddels op school aangekomen en de rust keert weer in de polder. Prachtig de vogels die je hoort en de rust, zeg maar stilte, het is werkelijk genieten in het “Groene Hart”. De afgelopen tijd heb ik veel in de bossen gelopen en dan merk je dat dit weidse van de polder ook zijn eigen vergezichten heeft.
Ondertussen steken we een provinciale weg over. Hier is het even heel goed uitkijken om daarna weer via een polderweg mijn route te vervolgen. Jammer dat de brug bij de Hoek van Spengen zo verwaarloost is. Vroeger was het een mooi bruggetje wat al in heel veel fotoboeken een plekje heeft. Even een foto van De Geer waar de brug overheen ligt en dan gaan we verder.
Ineens schiet er een haas weg. Hé jammer het beest heeft zo’n snelheid, te laat voor een foto. Want het toestel zat ondertussen al weer opgeborgen. Gelukkig ligt Bertha 35 te genieten van haar rust en vind zij een fotomoment prima. De ganzen hebben er wat minder zin in en draaien mij hun achterste voor. Nou ja, jullie dan zo op de kiek, maakt niet uit er komen nog heel veel ganzen straks.
Het valt mij op dat er nog maar enkele zwanennesten uit zijn. Veel zwanen zitten nog te broeden. En eigenlijk dit jaar niet zo heel dicht langs de weg zodat wij geen last van elkaar hebben. Het eind van Spengen komt in zicht of het begin, maar voor mij vandaag het eind. Ondertussen begin ik best zin in koffie te krijgen. Om 10.00 uur gaat Abrona Kunst & Koffie open en daar wil ik graag koffiedrinken. Het is daar zo leuk, in een oude kerk een dagopvang voor mensen met een beperking. Maar eerst weer even heel goed opletten want er moet weer een provinciale weg overgestoken worden. En dan nog even en minder leuk stukje (denk ik), de ventweg naast de provinciale weg. Ik ben overgestoken en zoek nog even aan welke kant van de weg ik zal gaan lopen en dan valt mijn oog op een groep hazen. Eerst staan ze stil en zie je ze om zich heen kijken, dan beginnen ze allemaal te rennen. Weer verbaast het me hoe hard die beesten kunnen. Het klopt echt “als een haas er vandoor gaan”. Ze zijn best een behoorlijk eindje weg, dus ik ben benieuwd met inzoomen wat ik nog te zien krijg. Jammer steeds weer schiet er een auto in beeld, maar toch nog een paar kiekjes om te laten zien.
In de verte hoor ik de klok 10.00 uur slaan, tijd voor koffie en dat mag ook, de eerste 10 km zitten er op voor vandaag. Ik word hartelijk ontvangen en na een toiletstop ga ik heerlijk van mijn koffie met … genieten.
Als alles schoon op is, doe ik mijn jasje aan de buitenkant van mijn heuptas. Zo die heb ik vandaag niet meer nodig en ik stap op voor de volgende etappe. Thuis heb ik gisterenavond wel gezegd waar ik heen ging. De route even globaal vertelt zodat iemand weet waar ik mij ongeveer bevindt. Dat vind ik wel belangrijk als ik alleen op stap ga. Gelukkig heb ik mijn telefoon altijd bij de hand als er iets mocht zijn. Maar toch bedenk ik nu dat ik de route iets uit gaar breiden. In plaats van rechtdoor op de Wagendijk pak ik de ruilverkavelingsweg om zo in Portengen/Gieltjesdorp uit te komen. Nu de bermen nog niet gemaaid zijn zie je prachtige bloemen in de bermen. Voor mij niet zo fijn al die bloeiende grassen en natuurlijk ben ik de Prevalin vergeten.
Het verbaasd me wat sommige mensen doen en ik weet natuurlijk ook niet waarvoor het is, maar wie neemt er nu een ladder mee en gaat daar opstaan om zo een sprinter van de NS op het spoor te fotograferen. Maar ach als zij er lol in hebben, ik heb ook vast mijn gekkigheden. De tocht gaat verder en ja daar is het Kortjaksepad. Ook weer zo’n heerlijk weggetje om te genieten. Ik kom daar nog een andere wandelaar tegen die ook voor de rust heeft gekozen.
Aan het eind van het Kortjaksepad is een restaurant, maar ik vind het nog te vroeg voor mijn bammetjes en een sanitaire stop is niet nodig. Even later kom ik langs de kersenboomgaard. De kersen zijn er nog niet, hier kan ik ook zitten zie ik maar ik besluit nog even verder te gaan. Dan kom ik bij het Vijverbos en zie een mooi bospaadje, alweer een bospaadje, ik was vandaag toch in de polder? O ja ik heb het restaurant “Eiland in het weiland” helemaal niet genoemd. Ik bedacht toen ik daar was dat het weer eens tijd werd om daar te gaan dineren. Maar goed het Vijverbos in het daar stond een bankje voor mij. Lekker de bammetjes erbij en even zitten en genieten.
Ik blijf niet te lang zitten en als ik opstap en uit het bos komt, wie zit daar langs de weg? De eenzame lifter!! Ik maak een foto van hem, je ziet hem zo en ik loop verder. O ja bedenk ik mij hier ergens is die tuin met die mooie aparte muziekinstrumenten. Ook die moeten maar eens even vastgelegd worden.
Het gaat weer verder en ik kom hier langs een bedrijventerrein en ja het is middagpauze, kom ik 2 heren tegen en de een vertelt me, “het is niet meer zo ver hoor, je bent er bijna”. Fijn zeg ik, mooi dat ik het weet. Nu komt er even een saai stuk maar het is niet anders, om bij het volgende natuurmoment te komen moet je weleens een saai stukje er tussen hebben. En ja wel hoor de lessen op de scholen zijn ook weer afgelopen. Wat een korte dagen maken die scholieren, een ochtendje les en hop je komt ze weer tegen en nog steeds luidruchtig. Dan fietst er een dame mij achterop en die weet te vertellen dat ik bijna 4 dagen achter elkaar mag wandelen. Ja roep ik 4 x 40. Ze stapt af en vertelt dat zij ook de 4daagse loopt en nu de 30 km route. Ik krijg als tip, loop zolang mogelijk de 40 route, die is veel mooier dan de 30 route. Oké ik zal er aan denken en we zeggen elkaar gedag want ik ben bij de natuurplas.
Ik loop net te denken, wat gek, helemaal geen watervogels, en dan krijg ik het gevoel dat ik in de gaten wordt gehouden. Ik draai een halve slag en okééé, ik word in de gaten gehouden door ………………
Ik loop mijn route langs de plas. Normaal ga ik ook wel een paadje op en loop dan echt tussen de watervogels, maar nu met de jonge vogels lijkt het mij voor de vogels erg onrustig. Ik verbaas mij waarom er zoveel grote dure huizen langs de plas gebouwd worden. Natuurlijk hier is natuur en daar bouwen wij ons huis dan hoeven we niet de natuur in om te genieten, maar zitten in onze luie stoel en zien het wel of niet. Jammer, zo mooi als het eerst was zo wordt het nu weer verknald, in mijn ogen dan!
De tocht gaat verder, even weer een minder leuk stukje, ik moet even wat straten door in Woerden om dan op het jaagpad langs de Oude Rijn te komen. Het schiet nu echt op, ik ben alweer op weg naar huis. Dan komt de Groepenbrug in zicht, die ga ik over en dan drink ik nog even wat water. Even op een grote steen zitten die hier langs de weg ligt en dan de laatste kilometers. Met een groot half uur ben ik dan weer thuis. Want de 3 km is tot de bebouwde kom grens en dan moet ik nog een stukje.
En dan opeens, ik verwacht niet veel meer, maar wat schiet er voor mijn voeten langs??? Ik loop eigenlijk niet zo op te letten, maar denk even aan al het moois wat ik vandaag gezien heb en reken even aan de hand van de tijd die ik erop heb zitten de km uit en ja hoor…… daar schiet een klein beestje voor me langs en hij laat zich ook nog even fotograferen. Nu zijn de bijna 33 km wel compleet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten