Vandaag wordt om 10.00 uur in alle provincies het startsein van de Stertochten gegeven. Ik ben al vroeg in Utrecht bij “ons” provinciehuis. Cees brengt mij namelijk weg en hij moet nog gaan werken. Jammer, maar het is niet anders, het was leuk geweest als hij wat foto’s had gemaakt.
Ik word hartelijk ontvangen en mijn shirt en routebeschrijving en de medaille liggen klaar. Ik vind het wel lastig want de tocht is niet gepijld en ik vind lezen en wandelen niet heel handig. Ik heb de route ook op afstand meten op mijn telefoon gezet. Dus dat is allemaal geregeld. Cees zou zeggen als er geen beren op je weg zijn, zoek je net zolang tot je een beer ziet.
Van de provincie krijg ik ook nog een attentie aangeboden. Een kerstbal met regenponcho, doosjes snoepjes, water, een appel, een notenreep wat een verwennerij! Er is ook een heerlijke kop koffie met wat lekkers. Iedereen trekt zijn provincie shirt aan want straks is de fotosessie en daarna komt het startschot door de Commissaris van de Koning dhr W. van Beek. Maar eerst haal ik nog even mijn stempel voor in het kilometerboekje! Voor de foto gemaakt wordt worden we nog toegesproken door de Commissaris van de Koning en door dhr. Ton Lith bestuurslid van de Stichting De 4daagse. Ook dhr. Bram Brinkman bestuurslid Stichting 100ste Vierdaagse is aanwezig. Onze marsleider is Monique Jansma. Wat heeft zij veel werk verzet!!
Na de toespraken wordt het dan toch tijd om de vlag over te dragen aan de oudste en de jongste loper van vandaag. En dan gaan we met z’n allen op de foto voor het Provinciehuis.
En dan is daar eindelijk het startschot, we mogen vertrekken. Eerst lopen we met elkaar gelijk op. En dat is wel fijn Utrecht uit.
We lopen door Amelisweerd en Rhijnauwen. Dit komt mij bekend voor. Na verloop van tijd splitst de groep zich steeds meer op. Bij Bunnik hebben we er al een paar uurtjes opzitten en is een plasstop nodig. Gelijk maar even een moment nemen om te rusten en om een paar boterhammen op te eten. Een deel van de groep doet hetzelfde en anderen lopen door.
Ik loop weer verder en loop met Sonja op. Ik hoop dat Sonja een beetje route kan lezen. Maar Sonja woont ook in deze omgeving en kent de buurt hier een beetje. Dat is ook wel fijn. We worden achterop gelopen door een heer die ook aardig de weg weet. Na een poosje met z’n drieën te hebben gelopen geeft de heer aan verder te gaan want wij hebben net een lager tempo dan hij. Prima en handig we zien hem nog steeds in de rug! Gemakkelijk we lopen hem achterna. Na een poosje raken we hem kwijt en gaan we op eigen gelegenheid verder. Maar lezen is toch lastiger dan we dachten. We komen langs het station Driebergen-Zeist en steken de weg over om het park in te gaan. Daar maak ik nog een paar foto’s.
De route gaat verder richting Doorn. Af en toe lopen er andere wandelaars voor ons en dat is wel fijn. Want het gaat ons niet zo goed af de route lezen en eigenlijk moet ik mezelf op mijn kop geven, ik vertrouw op een ander en had gewoon zelf moeten lezen. Maar goed we gaan verder en twijfelen regelmatig. We komen wel langs prachtige stukken natuur.
Dan komen we bij de Zanderij Maarn en gaan we de trap af (177 treden) en daar vinden we op een bankje de man waar we eerder ook al mee opgelopen hadden. Hij had een half uurtje liggen rusten zei hij. Hij ging met ons mee. En ja volgens hem hadden we ook nog een stuk verkeerd gelopen. Leuk hoor om dat te horen. Eigenlijk hadden we het pad onderlangs moeten nemen maar meneer dacht dat we bovenlangs moesten. Oké dan maar.
Aan het eind van de rondwandeling wachtte er weer een trapje op ons. Maar eerst nog wat foto’s van de Zanderij.
En ja hoor daar was het trapje van 25 treden. Maar hadden we de beste man maar niet gevolgd toen we boven waren want hij nam een alternatieve route, zoals wel meer mensen deden. Jammer er waren ook wandelaars die in Driebergen al stopte. Niet sportief maar ieders verantwoording hoor.
Wat we geleerd hebben volg geen man met “haantjes gedrag”. Lees zelf en volg je eigen pad. Dat had ons 2 km. gescheeld! Maar er waren nog meer dames die deze les vandaag kregen. Die hebben nog meer verkeerd gelopen. Uiteindelijk kwamen we erachter dat we rechts hadden moeten gaan in plaats van links af ons haantje volgen.
Uiteindelijk kwamen we bij het bankje van fam. van Halm en het kapelletje uit.
Het was nog een klein stukje lopen en ja hoor daar was het station. Hier eindigde voor vandaag de route. Jammer dat er niemand op ons stond te wachten. Dat is toch wel kaal hoor. Voor sommige is morgen de volgende tocht, voor mij is dat vrijdag.
Ik neem mij voor om de volgende tocht beter op de route op afstand meten te kijken en de route gelijk mee te lezen zodat ik zelf kan kijken waar ik ben en niet op anderen hoef te letten. Maar ik hoop nog op een gezellig groepje waar we mee kunnen lopen en kunnen pauzeren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten